Poliflw

In het advies van het Waterschap De Dommel (hierna het waterschap) dd 15 oktober 2018 en de zienswijze dd 21 dec 2018, beide n.a.v. de uitbreiding van de onttrekkingsvergunning van Refresco Benelux BV , neemt het waterschap posities in die afwijken van die van de provincie. Dit terwijl toch beide overheden gezamenlijk verantwoordelijk zijn voor het beheer van het Brabantse grondwater. Het verschil van inzicht bestaat vooral waar het gaat om het ondiepe grondwater (het z.g. grondwaterlichaam Zand Maas) en leidt ertoe dat het waterschap het verruimen van de grondwateronttrekkingsvergunning van Refresco Benelux BV afwijst.

Daar de beschikking tot deze verruimde vergunning nog onder de rechter is, stellen we hier geen vragen die concreet over Refresco gaan. We richten ons hier op een mogelijk beleidsmatig verschil van inzicht met een meer algemene, mogelijk Brabantbrede, strekking.

De politieke uitgangspunten zijn voor de SP het Provinciaal Milieu- en Water Plan (PMWP) 2016-2021 en de Statenmededeling dd 10 april 2018 ‘Grondwateronderzoeken als basis voor ontwikkeling nieuw grondwateronttrekkingsbeleid’. In deze Statenmededeling wordt becijferd dat het feitelijke verbruik van 255 miljoen m3 zeer dicht onder de gemiddelde jaarlijkse aanvulling zit van 260 miljoen m3 , dat de som van alle vergunde onttrekkingshoeveelheden samen 300 miljoen m3 bedraagt (sinds de nieuwe beleidsregel 250 miljoen m3 ). In een warm klimaatscenario is het denkbaar dat de toevoer afneemt en er meer vraag naar grondwater komt. De Statenmededeling stelt dat het grondwaterlichaam Zand Maas stabiel is. De eerste praktische vormgeving hiervan is de nieuwe Beleidsregel dd 07 sept 2018.

Het waterschap meent echter in zijn advies en zienswijze t.a.v. Refresco Benelux BV

dat een afname van de grondwatervoorraad sinds de invoering van de nieuwe Beleidsregel niet meer in het vigerend beleid past. Het waterschap stelt dit ongeclausuleerd. De Beleidsregel borgt de Waterwet en de Kader Richtlijn Water (KRW). Van de KRW mag een verdere verslechtering van grondwaterlichamen niet toegestaan worden. Uw College deelt deze mening niet waar het om het ondiepe grondwater gaat. dat ook de toestand van het ondiepe grondwater een negatieve trend laat zien (“Trendanalyse beregeningsbeleid 2018” door Artesia BV). Uw College stelt dat die trend niet significant is. Te controleren valt dit niet, omdat genoemde studie niet openbaar te vinden is. De Artesia-studie is van na de genoemde Statenmededeling. Extra ondiepe industriële onttrekkingen betekent, als deze een grondwaterdaling veroorzaken, dat de andere verbruikers mogelijk meer moeten beregenen. Zodoende heeft een dergelijk beleid een cumulatieve werking. Nieuwe en verruimde vergunningen moeten wachten op het nieuwe strategische grondwaterbeleid, waarvan men logischer zou verwachten dat het opgenomen wordt in het PMWP vanaf 2021.

Dit alles brengt Henri Swinkels van de SP Statenfractie tot de volgende vragen:

Is uw College bereid om de “Trendanalyse beregeningsbeleid 2018” door Artesia BV aan Provinciale Staten ter beschikking te stellen? In hoeverre is uw College het met Artesia BV eens dat er wel degelijk sprake is van een verslechtering van de toestand van het grondwaterlichaam Zand Maas? Kunt u uw antwoord nader onderbouwen? In hoeverre hebben naar het oordeel van uw College de uitspraken van het waterschap betrekking op een groot deel (mogelijk het hele deel) van de Brabantse zandgronden? Onderschrijft uw College de bewering van het waterschap dat een verhoging van industriële onttrekkingen kan leiden tot een grondwaterdaling nabij de oppervlakte, en dat die weer tot een verhoogde noodzaak tot beregenen kan leiden? Zo ja, welke conclusies trekt u daaruit. Zo nee, waarom niet? Uit de Statenmedeling van 10 april 2018 blijkt dat u de nieuwe Beleidsregel dd 07 sept 2018 9blz 7) koppelt aan het diepe grondwater van Maas Slenk Diep. Het waterschap leest blijkbaar een meer algemene strekking in deze beleidsregel (die dus ook over het ondiepe grondwater gaat). Hoe moet deze Beleidsregel volgens u gelezen worden? Hoe ziet de verdere procesgang richting het nieuwe strategische grondwaterbeleid eruit?

Reportage over de ruim duizend gifvaten in Doetinchem, waarvan er meerderen lekken. De eerste overtreding was in 2011. Negen jaar later en er wordt vooral naar elkaar gewezen, en is er nog geen begin gemaakt met het opruimen van het gif. Zowel de burgemeester, de eigenaar van het terrein en ikzelf komen aan het woord. Tijdens het interview heb ik nogmaals de urgentie aan de orde gesteld, maar ook de irritatie laten blijken dat de hele kwestie met de gifvaten al sinds 2011 zich voortsleept. Met als resultaat; torenhoge kosten voor de belastingbetaler, schade aan het milieu en risico's voor de volksgezondheid.

 

Het fijne aan een journalist die ook zelf research doet is, dat je nieuwe dingen leert. Het heeft me vanaf het begin verbaasd dat het waterschap Rijn en IJssel oorverdovend stil is. Uit een telefoontje van de journalist met het waterschap blijkt dat rivier Oude IJssel volgens het waterschap geen gevaar loopt, omdat een rioolput is afgesloten. Het vervelende is dat het terrein met de opgeslagen gifvaten meerdere rioolputten heeft die niet afgesloten zijn. (in die ene rioolput is dat gebeurd door er een zak zand in te gooien, volgens de eigenaar) Onderzoeksbureau Rouwmaat heeft al aangetoond dat aan de achterkant de lekkende vloeistoffen het bos inlopen richting de zijtak van de Oude IJssel (op 100 meter afstand). Er zijn dan ook veel te hoge concentraties aangetroffen. Ze waarschuwen niet voor niets voor mogelijke schade aan de rioolwater zuiveringsinstallatie van het waterschap. Als het afsluiten van één afvoerput de manier is waarop het waterschap Rijn en IJssel de rivieren denkt te beschermen, dan vraag ik me af waar wij in vredesnaam belastinggeld voor betalen.

In ieder geval wordt nu wel erkend door de autoriteiten dat de vaten lekken.

Hopelijk wordt de titel van de reportage door de gemeente Doetinchem inderdaad in september waar gemaakt en begint dan de start van het opruimen van de lekkende gifvaten en niet het zoveelste overleg.

De eerste overtreding was in 2011.

Op 11 november 2011 wordt naar aanleiding van een milieucontrole namens provincie Gelderland aangegeven dat er overtredingen zijn geconstateerd, omdat er meer activiteiten plaatsvinden dan vergund. Het betreft de opslag van 264.468 kg blusschuim daar waar maximaal 10.000 kg is vergund.

Negen jaar later en er wordt vooral naar elkaar gewezen, en is er nog geen begin gemaakt met het opruimen van het gif.

https://www.regio8.nl/opruimen-vaten-moet-binnen-maand-starten/nieuws/item?1163565&fbclid=IwAR3WQv2AVIKsVaMKMibY3TL2dzLj_jPIfVngjeyd9JRWPgKXnojFaomQxlE

 

Ik heb op 27 juli schriftelijke vragen gesteld over de 1300 vaten met het giftige PFOS van het failliette bedrijf Rutgers Milieu, aan burgemeester en wethouders. Met het verzoek deze met spoed te behandelen. 

De eerste overtreding is al op 11 november 2011 geconstateerd door de toezichthouder. Het betreft de opslag van 264.468 kg blusschuim, daar waar maximaal 10.000 kg is vergund. Na heel wat voorvallen is men eindelijk zover om op 19 februari 2020 over te gaan tot bestuurlijke dwang. Was dit direct gebeurd, dan was behoorlijk wat schade aan natuur, risico's voor de volksgezondheid en kosten oplopend tot een miljoen vermeden. Wat betreft dat laatste, gaat dit alleen nog maar over het opruimen van het gif. Dan hebben we het nog niet over bodemsanering van de bedrijfslocatie, omliggende terreinen van bedrijven, natuurgebied de Wehlse Broeklanden en mogelijke schade aan de rioolwaterzuiveringsinstallatie van het Waterschap Rijn IJssel.

Vragen zijn gericht op het direct maatregelen treffen om de gifvaten veilig te stellen. Kosten 150.000,- , dit kan binnen een maand gerealiseerd zijn, volgens informatie van de gemeente zelf. Dat is veel geld voor jou en mij, maar zeker gezien de situatie te overzien voor een gemeente. Helemaal als je de kosten verdeelt over gemeente, provincie, waterschap en de omgevingsdienst Achterhoek, wat me toch niet onredelijk lijkt. Daarna ga je maar in alle rust verder overleggen wie wat betaalt en hoe te verhalen is op veroorzakers.

De vragen zijn openbaar en terug te vinden in het informatiesysteem van de gemeente Doetinchem; https://besluitvorming.doetinchem.nl/Documenten/Artikel-38-vragen

 

GroenLinks dient vandaag een initiatiefwet in om de geborgde zetels in de waterschappen af te schaffen.

Ongeveer 1/3 van de zetels binnen de waterschappen is vooraf al vergeven aan boeren, het bedrijfsleven of natuurorganisaties. GroenLinks wil dat de waterschappen moderniseren en dus volledig democratisch worden.

GroenLinks Tweede Kamerlid Laura Bromet: ‘Waarom krijgt het bedrijfsleven automatisch een plek aan de tafel bij de waterschappen? We geven Shell toch ook geen twee vaste Kamerzetels? De tijden zijn veranderd, het klimaat is veranderd. Tijd voor een volledig democratisch waterschap’.

De druk op de waterschappen is de afgelopen decennia flink toegenomen. De waterschappen moeten wegens klimaatverandering rekening houden met een grilliger patroon in de watertoevoer. Met name periodes van extreme droogte brengen veel problemen met zich mee die van invloed zijn op onze natuur, de scheepvaart, de landbouw en onze waterkwaliteit.

De toegenomen druk op onze waterkwaliteit en het milieu compliceert de werkzaamheden van de waterschappen omdat meer belangen tegen elkaar afgewogen moeten worden. Hierbij komt het regelmatig voor dat deze belangen lijnrecht tegenover elkaar staan.

De vaste zetels zijn gebaseerd op het principe ‘belang-betaling-zeggenschap’. Wie betaalt bepaalt. Maar waar vroeger het bedrijfsleven en de agrarische sector een groot deel van de kosten van de waterschappen op zich namen, worden de kosten nu steeds meer door burgers opgebracht. In 1995 betaalden huishoudens nog 26%, in 2019 is dat opgelopen tot 41%.

GroenLinks dient vandaag een initiatiefwet in om de geborgde zetels in de waterschappen af te schaffen.

Ongeveer 1/3 van de zetels binnen de waterschappen is vooraf al vergeven aan boeren, het bedrijfsleven of natuurorganisaties. GroenLinks wil dat de waterschappen moderniseren en dus volledig democratisch worden.

GroenLinks Tweede Kamerlid Laura Bromet: ‘Waarom krijgt het bedrijfsleven automatisch een plek aan de tafel bij de waterschappen? We geven Shell toch ook geen twee vaste Kamerzetels? De tijden zijn veranderd, het klimaat is veranderd. Tijd voor een volledig democratisch waterschap’.

De druk op de waterschappen is de afgelopen decennia flink toegenomen. De waterschappen moeten wegens klimaatverandering rekening houden met een grilliger patroon in de watertoevoer. Met name periodes van extreme droogte brengen veel problemen met zich mee die van invloed zijn op onze natuur, de scheepvaart, de landbouw en onze waterkwaliteit.

De toegenomen druk op onze waterkwaliteit en het milieu compliceert de werkzaamheden van de waterschappen omdat meer belangen tegen elkaar afgewogen moeten worden. Hierbij komt het regelmatig voor dat deze belangen lijnrecht tegenover elkaar staan.

De vaste zetels zijn gebaseerd op het principe ‘belang-betaling-zeggenschap’. Wie betaalt bepaalt. Maar waar vroeger het bedrijfsleven en de agrarische sector een groot deel van de kosten van de waterschappen op zich namen, worden de kosten nu steeds meer door burgers opgebracht. In 1995 betaalden huishoudens nog 26%, in 2019 is dat opgelopen tot 41%.

GroenLinks dient vandaag een initiatiefwet in om de geborgde zetels in de waterschappen af te schaffen.

Ongeveer 1/3 van de zetels binnen de waterschappen is vooraf al vergeven aan boeren, het bedrijfsleven of natuurorganisaties. GroenLinks wil dat de waterschappen moderniseren en dus volledig democratisch worden.

GroenLinks Tweede Kamerlid Laura Bromet: ‘Waarom krijgt het bedrijfsleven automatisch een plek aan de tafel bij de waterschappen? We geven Shell toch ook geen twee vaste Kamerzetels? De tijden zijn veranderd, het klimaat is veranderd. Tijd voor een volledig democratisch waterschap’.

De druk op de waterschappen is de afgelopen decennia flink toegenomen. De waterschappen moeten wegens klimaatverandering rekening houden met een grilliger patroon in de watertoevoer. Met name periodes van extreme droogte brengen veel problemen met zich mee die van invloed zijn op onze natuur, de scheepvaart, de landbouw en onze waterkwaliteit.

De toegenomen druk op onze waterkwaliteit en het milieu compliceert de werkzaamheden van de waterschappen omdat meer belangen tegen elkaar afgewogen moeten worden. Hierbij komt het regelmatig voor dat deze belangen lijnrecht tegenover elkaar staan.

De vaste zetels zijn gebaseerd op het principe ‘belang-betaling-zeggenschap’. Wie betaalt bepaalt. Maar waar vroeger het bedrijfsleven en de agrarische sector een groot deel van de kosten van de waterschappen op zich namen, worden de kosten nu steeds meer door burgers opgebracht. In 1995 betaalden huishoudens nog 26%, in 2019 is dat opgelopen tot 41%.

GroenLinks dient vandaag een initiatiefwet in om de geborgde zetels in de waterschappen af te schaffen.

Ongeveer 1/3 van de zetels binnen de waterschappen is vooraf al vergeven aan boeren, het bedrijfsleven of natuurorganisaties. GroenLinks wil dat de waterschappen moderniseren en dus volledig democratisch worden.

GroenLinks Tweede Kamerlid Laura Bromet: ‘Waarom krijgt het bedrijfsleven automatisch een plek aan de tafel bij de waterschappen? We geven Shell toch ook geen twee vaste Kamerzetels? De tijden zijn veranderd, het klimaat is veranderd. Tijd voor een volledig democratisch waterschap’.

De druk op de waterschappen is de afgelopen decennia flink toegenomen. De waterschappen moeten wegens klimaatverandering rekening houden met een grilliger patroon in de watertoevoer. Met name periodes van extreme droogte brengen veel problemen met zich mee die van invloed zijn op onze natuur, de scheepvaart, de landbouw en onze waterkwaliteit.

De toegenomen druk op onze waterkwaliteit en het milieu compliceert de werkzaamheden van de waterschappen omdat meer belangen tegen elkaar afgewogen moeten worden. Hierbij komt het regelmatig voor dat deze belangen lijnrecht tegenover elkaar staan.

De vaste zetels zijn gebaseerd op het principe ‘belang-betaling-zeggenschap’. Wie betaalt bepaalt. Maar waar vroeger het bedrijfsleven en de agrarische sector een groot deel van de kosten van de waterschappen op zich namen, worden de kosten nu steeds meer door burgers opgebracht. In 1995 betaalden huishoudens nog 26%, in 2019 is dat opgelopen tot 41%.