Poliflw

Door Don Ceder op 24 juni 2021 om 10:44

Staatssecretaris moet in schrijnende asielzaken weer kunnen afwijken

Asieladvocaten, hoogleraren en wetenschappers kwamen in april met een zorgelijke waarschuwing. Er is sprake van een groot, ongehoord onrecht in asielprocedures. De misstanden rond de beoordeling van asielzaken hebben, zo schrijven zij, parallellen met de toeslagenaffaire. Om dit te staven kwamen de advocaten met een zwartboek vol schrijnende voorbeelden. Ze schetsen het beeld van een IND die onbuigzaam vasthoudt aan regels en de menselijke maat volledig uit het oog verliest.

De verschrikkelijke gevolgen van de toeslagenaffaire hebben voor een nieuw bewustzijn gezorgd in politiek Den Haag. Hoe voorkomen we dat iemand wordt vermalen in bureaucratie? Dat regels belangrijker zijn dan mensen? Belangrijke vragen, waarbij het vooral belangrijk is dat ze van een concreet antwoord worden voorzien. Laten we bij het zoeken naar de menselijke maat het vreemdelingenrecht niet vergeten.

Een deel van dat antwoord is mijns inziens dat de discretionaire bevoegdheid van de bewindspersoon moet terugkeren. Voorheen kon de staatssecretaris in schrijnende gevallen besluiten dat iemand die was afgewezen in de asielprocedure tóch in Nederland kon blijven. Door het politieke compromis dat we rondom het Kinderpardon sloten, verviel deze bevoegdheid. De mogelijkheid om een uitzondering te maken bij strakke regels blijft echter broodnodig. Voorbeelden zijn er genoeg. Als evident is dat regels onrechtvaardig voor iemand uitpakken, moet er ruimte zijn voor barmhartigheid en om af te wijken, al bij de eerste procedure.

Toen de discretionaire bevoegdheid nog bestond, kon deze op kritiek rekenen. Het zou, aldus critici, niet passen bij onze rechtsstaat om na een rechterlijke procedure de toetsing nog eens over te doen via de politiek. Dat zou asielzoekers aanmoedigen om de media op te zoeken, terwijl mensen die dat niet lukt, worden benadeeld. De terugkeer van de discretionaire bevoegdheid is ook niet de enige oplossing. Het ontslaat ons niet van de plicht te kijken hoe asielprocedures rechtvaardiger kunnen.

In de afgelopen maanden hebben schrijnende asielzaken opnieuw een gezicht gekregen. Dan denk ik bijvoorbeeld aan Davit en Nunë, twee kinderen uit Groningen, die uitgezet dreigen te worden omdat ze niet zouden voldoen aan het zogeheten ‘beschikbaarheidscriterium’ bij asielprocedures. Volgens de IND waren ze namelijk niet ‘in beeld’. Dit wekt verbazing, aangezien de kinderen bijvoorbeeld wél bekend waren bij de burgemeester en andere organisaties.

Dit voorbeeld roept de vraag op of het beschikbaarheidscriterium op deze manier niet te strikt wordt gehanteerd. Het lijkt duidelijk dat als asielzoekers bij andere instanties naast de IND in beeld waren, er gewoon aan is voldaan. Bovendien vraag ik me af of je überhaupt van jonge kinderen kan vragen ‘beschikbaar’ te zijn. Kan je hen daar verantwoordelijk voor houden? Dit voorbeeld laat zien dat het goed is om de uitvoering van het vreemdelingenrecht tegen het licht te houden.

Vandaag gaan we, naar aanleiding van het zwartboek van de asieladvocaten, daarom in de Tweede Kamer in gesprek over maatwerk en uitvoering van het vreemdelingenrecht. We spreken met onder andere hoogleraren, maatschappelijke organisaties en de IND. Samen met mijn collega’s en experts hoop ik zo te kijken hoe we tot asielprocedures komen die écht recht doen aan mensen. Dat betekent niet dat iedereen automatisch in Nederland zou moeten blijven.

Het gaat om rechtvaardig beleid met oog voor de meest schrijnende gevallen. Zo is het vreemdelingenrecht bedoeld. De terugkeer van de discretionaire bevoegdheid is daarbij geen silver bullet, maar een noodzakelijk ventiel als regels onverhoopt anders uitpakken dan bedoeld.

Dit opiniestuk verscheen eerder in Trouw.

Allereerst een felicitatie aan de nieuwe collega’s die vandaag hun maidenspeech houden. En dat is dan tegelijkertijd ook het enige vrolijke wat ik hier te melden heb in het toch wel beladen debat. Ik geloof dat collega Van der Staaij het bij een interruptie zei: ‘ik sta hier aangeslagen.’ Zo voel ik me eigenlijk ook. Er is sprake van geschonden vertrouwen. Misschien wel van een vertrouwenscrisis.

De fractie ChristenUnie-SGP Westland heeft een rondvraag ingediend voor de commissie Ruimte van dinsdag 30 maart a.s.. We willen graag weten wat de stand van zaken is van de plannen voor nieuwbouw, nu het oude gemeentehuis gesloopt is.

Geacht colIege,

In de raadsvergadering van 22 september 2020 is de Visie Centrum Monster door de Westlandse Raad vastgesteld.

In deze visie wordt o.a. gesproken over de sloop van het voormalige gemeentekantoor en daarvoor in de plaats de bouw van één gebouw waar ca. 40 appartementen worden gerealiseerd met een woningmix van (sociale en middensegment) huur en (betaalbare) koop.

De sloop van het voormalige gemeentekantoor heeft inmiddels plaatsgevonden.

Gezien de urgentie van nieuwbouw i.vm. de grote tekorten op de woningmarkt willen wij graag op de hoogte gesteld worden van de ontwikkelingen.

De CU-SGP fractie heeft, t.a.v. de planning, de volgende vragen:

Ad van Harmelen,fractievoorzitter

In gesprek met Hil Herweijer

Op een druilerige, grijze dag beginnen de ogen te stralen van notaris Hil Herweijer als hij vertelt over ‘de verbinding tussen mensen’. Met op de achtergrond de Nieuwe Toren staan we te praten in de Muziektent op de Nieuwe Markt. De plek waar Hil vroeger voetbalde als kind. “Samenzijn, geen mensen aan de zijlijn, dat telt voor mij want iedereen hoort erbij”.

Hil vertelt een Bijbelverhaal waar dat heel duidelijk wordt. Een zieke man in Bethesda die al 38 jaar ligt te wachten op het moment dat het water in een bad naast zijn ziekenhuis begint te bewegen. De zieke die als eerste het water in gaat wordt genezen. De man is altijd te laat. Al 38 jaar is er niemand die hem naar het water kan brengen, geen vader, geen broer of vriend want die heeft hij niet en hij is verlamd. Aan de ogen van Hil kun je zien dat het hem raakt. Wandelend langs de Burgel zegt hij dat we als naaste en als overheid, mensen die hulp nodig hebben, moeten helpen, een schild voor hen moeten zijn.

De ogen van Hil beginnen weer te glimmen, “Koningsdag op deze Nieuwe Markt, de zon schijnt, er is muziek, heel veel mensen lachen en we zingen, ja dan voel ik verbinding, dat bedoel ik. We zijn er voor elkaar. Als iedereen een steentje bijdraagt in onze maatschappij om met elkaar verbonden te zijn, dat zou mooi zijn”. “Kijk naar de vier vrienden in een ander Bijbelverhaal. Ze willen hun verlamde vriend bij Jezus brengen. Het huis is te vol. Ze brengen hun zieke vriend met bed en al naar het dak van het huis waar Jezus spreekt. En maken een gat in het dak en laten hem voor Zijn voeten zakken. Jezus geneest hun verlamde vriend. Wat een vindingrijke vriendschap en wat een daadkracht. Mooi hè?”.

In het dagelijkse drukke leven is dat soms lastig, maar Hil is positief. Hij heeft zelf ook moeilijke perioden gekend. Een maatje om mee te praten, of om mee te wandelen, dat is geweldig. Het kan heel klein zijn. In deze coronatijd hebben we allemaal wel momenten dat we ons alleen voelen en iemand nodig hebben.

Verenigingen zijn binnen onze gemeenschap onmisbaar: voor vrijetijdsbeoefening, ontspanning, saamhorigheid, omzien naar elkaar. We mogen ons in Albrandswaard ook rijk rekenen met zo’n bloeiend verenigingsleven. Toch realiseren we ons maar al te goed, ook na de toespraak van de Minister-President vorige week, dat onze verenigingen kwetsbaar zijn en door Corona tal van inkomsten mislopen. Willen zij kunnen blijven doen wat ze altijd deden, ook na deze crisis, dan is steun onontbeerlijk. En het water staat hoog, daarom is het belangrijk dat er snel actie maar vooral ook steun voor deze verenigingen komt.

Ondanks protest van ons – en andere partijen –  tijdens het debat over de begroting werd een, na wijzigingen door een viertal partijen, slechte, lekkende begroting bij de provincie ingeleverd. Hij werd teruggestuurd met de [Lees meer]

The post De Salto Mortale first appeared on PvdA Smallingerland.

Door Evelien Kars – Altijd als ik met het thema wonen bezig ben, moet ik denken aan een uitspraak van Jan Schaefer: “In geouwehoer kan je niet wonen”. Ook zijn statement: “Is dit beleid of is hier over nagedacht” vind … Vervolgd

In de Gemeenteraadsvergadering van 1 december j.l. is Harry Balgobind geïnstalleerd als fractievertegenwoordiger.Hij mag namens de fractie deelnemen aan alle bijeenkomsten voor raadsleden en de Ronde Tafel en ondersteunt de fractie bij het uitvoeren van [Lees meer]

The post Harry Balgobind geïnstalleerd als fractiemedewerker first appeared on PvdA Smallingerland.