Poliflw

Aan het college van burgemeester en wethouders

Hoorn, 27 maart 2019.

Betreft: artikel 36 vragen RvO.

Onderwerp: Kaderstellen en beperken politiecijfers

Geacht college,

Onlangs verscheen in o.a. De Groene Amsterdammer en op TV bij de NOS een onderzoek van Investico naar politiecijfers. Bij Investico werken onderzoeksjournalisten die nieuwe onderzoeksjournalisten opleiden aan de hand van bestaande casussen. In dit geval werd onderzoek gedaan naar de politiecijfers over geregistreerde incidenten. Wetende dat al een flink aantal jaren vraagtekens worden geplaatst bij de juistheid van de politiecijfers waren de conclusies van het onderzoek onder ruim 1200 leden van de Nederlandse Politiebond (NPB) op zijn zachts gezegd verontrustend. Enkele van de vele highlights:

Zo’n 30% (van de 1200) politiemensen geeft aan wekelijks ‘geen dader indicatie’ in te vullen, terwijl er wel dader indicatie is;

SHN (Slachtofferhulp Nederland) heeft cijfers die 4x zo hoog zijn;

Het CBS kijkt sinds 2018 met enige argwaan naar de politiecijfers en noemt het: ‘Het Mysterie van de verdwenen criminaliteit’;

40% geeft aan de indicatie van het incident of soort onder druk van leidinggevenden anders in te vullen, zoals vernieling slot i.p.v. poging inbraak.

Vanuit de Hoornse gemeenschap vernemen wij regelmatig niet alleen de ongerustheid van de bewoners na weer een autobrand, inbraak of helikopter boven Hoorn, maar zeker ook over het niet (kunnen) doen van aangifte. Hierbij ontstaat een steeds grotere kloof  tussen burgers en overheid, wat het  vertrouwen en aangiftebereidheid niet ten goede komt. Uit onderzoek van de NOS eind 2018 bleek dat de politie nog 16.000 aangiften met daderindicatie op de plank heeft liggen. Iets waar ook een Hoornse wijkagent al over twitterde en wat ‘de politie doet er niets mee’ ook alleen maar bevestigt.

Wanneer cijfers en/of onderzoeken niet juist zijn kan een Gemeenteraad geen kaders stellen en kan er geen goed beleid worden ontwikkeld en uitgevoerd. Ook kan er dan geen goede en adequate voorlichting worden gegeven aan bewoners of goede preventiemaatregelen worden  uitgewerkt.

Overigens stellen wij wel dat de in Hoorn werkende politiemedewerkers en medewerkers handhaving van goede wil zijn. Zij werken heel hard, staan open minded in de gemeenschap, profileren zich positief en treden op waar nodig.

In het Groene Hart werken vier gemeenten samen en onderzoeken momenteel op welke wijze naast het gebruik van politiecijfers toch een goede kaderstelling kan plaatsvinden en beleid kan worden ontwikkeld. Hierbij wordt o.a. uitgegaan van de verschillen m.b.t. het doen van aangifte bij ‘breng delicten’ (aangifte i.v.m. claim bij verzekering) en ‘haaldelicten’ (bijvoorbeeld huiselijk geweld). Naast politiecijfers wordt hier ook gewerkt met veelvuldig contact met de bevolking middels bijvoorbeeld enquêtes.

Een en ander brengt ons tot de navolgende vragen:

Bent u het met ons eens dat de politiecijfers in Hoorn c.q. deze regio ook niet geschikt zijn als 100% te vertrouwen cijfers en slechts dienen als indicatie en zo nee, waarom niet? Ziet u iets in vernieuwd registreren van aangiftes zoals in het Groen Hart gebeurt en wilt u de raad daarover nadere informatie geven?

Bent u het met ons eens dat het gebruik van niet correcte politiecijfers iedere burgemeester en nu specifiek de burgemeester van Hoorn, in het uiterste geval in een situatie kan brengen waarin zijn geloofwaardigheid en beleidsbeslissingen ter discussie kunnen komen te staan en zo niet, waarom niet?

Bent u het met ons eens dat voor goede kaderstelling en beleidsontwikkeling meer nodig is dan politiecijfers en dat een (slachtoffer) enquête en bijvoorbeeld uitgebreide vragenlijst via burgerpanel (al dan niet wijkgericht) hierbij onontbeerlijk zijn en zo nee waarom niet?

Bent U het met ons eens dat de onduidelijkheid tussen harde, kille cijfer- en versus de onveiligheidsgevoelens steeds verder toeneemt en dat hier naar het publiek en de inwoners toe, iets aan gedaan moet worden, door bijvoorbeeld de eerder genoemde enquête of door een voorlichtingscampagne?  Bent u bereid zich hiervoor in de veiligheidsdriehoek en bij collega´s in de regio hard te maken?

Bent u het met ons eens dat een externe onderzoeker, bekend met landelijke en lokale cijfers op dit gebied, de eerste komende jaren een goede ondersteunende en richting gevende rol zou kunnen betekenen en zo nee, waarom niet?

Bent u het met ons eens dat de Veiligheidsambitie van de gemeente Hoorn wellicht moet worden herzien nadat vorenstaande is ingevoerd en geëvalueerd en zo nee waarom niet?

Wat gaat u in Hoorn met deze kennis van het onderzoek doen?

Wij verwachten uw gefundeerde antwoorden binnen de daarvoor gestelde termijn.

Met vriendelijke groet,

Aart Ruppert Fractievoorzitter – raadslid VOCHoorn

Alex van der Kleij Raadslid CDA

Met steun van

Peter Peerdeman Raadscommissielid VOCHoorn

Naar aanleiding van een artikel in het Dagblad voor West-Friesland van zaterdag  28 oktober 2017 over het functioneren van de wijkagent in West-Friesland heeft VOCHOORN uit monde van raadslid Hans Weeda de volgende vragen gesteld:

Aan het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Hoorn

Betreft: vragen ex artikel 36 RvO

Onderwerp: wijkagenten

Geacht college,

Zaterdag  28 oktober 2017 lazen wij in het Dagblad voor West-Friesland een artikel over het functioneren van de wijkagent in West-Friesland.

“Alleen nog maar noodmeldingen”, was de kop.

De aanleiding waren “tweets” van wijkagenten in Hoorn, die daarmee een kijkje gaven in de politiekeuken.

Hieruit blijkt dat wijkagenten meer bezig zijn met noodhulp, dan met het werk waar zij eigenlijk voor zijn aangesteld, geselecteerd en een stevige aanvullende opleiding voor hebben genoten.

Van het daadwerkelijke aanwezig zijn in de wijk, het spreken met buurtbewoners en vertegenwoordigers van het maatschappelijk middenveld, het signaleren van problemen en direct ingrijpen, komt maar weinig terecht, zo kunnen wij opmaken uit dit artikel.

Als wijkagenten onvoldoende toekomen aan het werk waarvoor zij zijn aangesteld, komt er ook  weinig van het doordringen “in de haarvaten van samenleving, wat zo belangrijk is bij de aanpak van radicalisering”,  zo lazen wij in antwoorden van dit college, naar aanleiding van vragen die eerder over dit onderwerp gesteld werden door diverse politieke partijen binnen de gemeenteraad.

Een aantal malen heeft onze fractie, tijdens formele en informele overleggen  met  het college en vertegenwoordigers van de politie haar bezorgdheid uitgesproken over de onzichtbare politie in onze gemeente. De centrale vraag voor ons was en is: weet de politie wel wat er onder de bevolking leeft en kent zij  voldoende haar pappenheimers. Kennen en gekend worden.

Als antwoord kregen wij steeds dat door het grote netwerk, bestaande uit vertegenwoordigers van maatschappelijke instanties,  de wijkagent goed op de hoogte is, wat er in de wijk gebeurt. Het zijn van de “ogen en oren”  zou zo zijn gegarandeerd en het aantal wijkagenten zou op korte termijn worden uitgebreid.

De inhoud van het eerder genoemde artikel heeft onze bezorgdheid over het functioneren van de politie in onze gemeente, om het maar eens eufemistisch te stellen, bepaald niet weggenomen.

Daarom hebben wij de volgende vragen:

Kent u de inhoud van dit artikel en indien ja, zijn de signalen die de wijkagenten hier geven, u bekend en kloppen deze? Indien dit niet het geval graag een toelichting.

Sinds wanneer bent u op de hoogte van het feit dat wijkagenten geen of weinig tijd hebben voor het werk  waarvoor zij zijn aangesteld?

Heeft u eerder, bijvoorbeeld van de politiechef tijdens uw regulier overleg, signalen ontvangen over deze problemen? Indien ja, wat heeft u hiermee gedaan, en wat gaat u hier eventueel mee doen?

Indien deze problemen bij u al langer bekend zijn, waarom moet de raad dit dan uit de krant vernemen?

In hoeverre staat het niet goed kunnen functioneren van wijkagenten door tijdgebrek op gespannen voet met de aanpak radicalisering?

Kunnen deze wijkagenten met de tijdsproblemen wel voldoende  aandacht schenken aan het onderhoud van hun netwerk? Graag een toelichting.

In eerder genoemd krantenartikel geeft de politie aan dat bij ieder incident de prioriteit wordt vastgesteld en aan de hand daarvan de inzet wordt bepaald. Wanneer echter veelvuldig de wijkagenten een andere taakstelling krijgen dan waarvoor zij gepland staan is er sprake van een structureel foutieve planning van inzet van politiepersoneel.

In hoeverre bent u hiervan op de hoogte en wat kunt u hieraan doen?

Wij zien uw antwoorden met belangstelling tegemoet,

Hoorn, 30 oktober 2017

Hans Weeda

Raadslid VOCHoorn.