Ik behoor tot de
leeftijdscategorie van de senioren. Sinds enige jaren ben ik pensionado: voor
mijn pensioen heb ik meer dan 40 jaar, hard gewerkt. Zelf heb ik niet te
klagen, maar ik zie wel veel mensen om mij heen die van alleen de AOW en een
klein pensioentje rond moeten komen. Onze pensioenen zijn al tien jaar niet aangepast
aan de toegenomen welvaart. En verlaging
dreigt nog steeds. Dat maakt ons ongerust.
Soms mis ik mijn vroegere baan,
maar nu heb ik meer tijd voor de familie, mijn hobby’s en het
vrijwilligerswerk. Met dat laatste ben ik vaak druk, maar het geeft enorm veel
voldoening. De samenleving is goed voor mij, en ik geef er graag wat voor
terug.
Uit alle studies en rapporten
blijkt dat wij, senioren, zo lang mogelijk zelfstandig willen blijven wonen. Voor
velen van ons is, nadat de kinderen het huis uit gingen, het huis te groot geworden
en niet meer praktisch te onderhouden. Senioren zouden wel willen verhuizen
naar een kleinere woning, liefst een appartement waar je alles gelijkvloers
hebt. Maar die zijn in IJsselstein nauwelijks te vinden, of ze zijn
onbetaalbaar. De woningmarkt zit op slot. Wil je die lostrekken, dan moet je
voorrang geven aan de bouw van woon- en woon/zorgvoorzieningen voor senioren.
Senioren die daar naartoe verhuizen scheppen ruimte voor starters en gezinnen –
voor wie het aanbod trouwens ook veel te klein is. En eigenlijk zouden alle
nieuw te bouwen woningen, ‘levensloop-geschikt’ moeten zijn.
Je leest ook veel over nieuwe
woonvormen en woon/zorgconcepten. In de woonvisie van 2019 staat dat de
gemeente die wil stimuleren en faciliteren. Daar is nog weinig van te merken.
Nu weet ik ook wel, dat woningbouwlocaties schaars zijn in IJsselstein. En
helemaal schaars als je rekening wilt houden met de behoeften van senioren.
Naar mate je ouder wordt – en dat geldt voor iedereen! – word je meer
afhankelijk van zorg aan huis, of zorg in de buurt. Je woont dan graag op
loopafstand van winkels, buurthuis, bus- en tramhaltes. En zeker dicht bij plekken waar mensen – oud
en jong – elkaar kunnen ontmoeten.
Verhuizen is een ingrijpende
gebeurtenis, zowel emotioneel als materieel. Daar moet je tijdig over nadenken,
je moet je goed en onafhankelijk laten voorlichten over jouw mogelijkheden. Ik
zie om mij heen dat senioren – die menen dat zij geen kant uit kunnen – een
besluit over verhuizing zo lang mogelijk uitstellen. Die senioren zouden
proactief benaderd moeten worden.
Een deel van de senioren is op
ouderenzorg aangewezen. De kosten van de vergrijzing nemen de komende jaren
toe. Wil je ouderenzorg betaalbaar houden, dan moet je die op efficiënte wijze aan
huis verlenen, of vanuit zorgcentra in
de directe woonomgeving. Mantelzorg is een onmisbare aanvulling op de
professionele ouderenzorg. Een deel van de mantelzorgers is zelf senior. Ik zie
hoe zwaar mantelzorgers het soms hebben. Zij verdienen meer waardering: méér
mantelzorg kan helpen om de WMO betaalbaar te houden, maar dat mag niet het
doel op zich zijn.
Vrijwilligers en mantelzorgers
krijgen soms te maken met een systeem van knellende, betuttelende of ronduit
nadelige regels. Dat werkt demotiverend en levert uiteindelijk niet de
besparingen of de kwaliteitsverbetering op, die met die regeltjes worden
beoogd. Laat ons vooral kijken naar de menselijke maat, zeker waar het gaat om
ouderenzorg en het welzijn van ouderen.
Senioren moeten op veilige wijze
deel kunnen blijven nemen aan het verkeer. Ik denk dan allereerst aan veilige,
brede voet- en fietspaden en overzichtelijke oversteekplaatsen. Goed en goed
toegankelijk openbaar vervoer is voor senioren erg belangrijk. Maar denk niet
dat senioren ‘dus’ wel zonder auto kunnen en dus geen parkeerplaats nodig
hebben. Daar hebben zij net zo veel (of net zo weinig….) recht op als iedere
burger.
Wij – mijn generatiegenoten en ik
– willen in IJsselstein blijven wonen, ook als we ouder worden. Met goede en
goed bereikbare voorzieningen kunnen wij hier aan alles blijven meedoen:
sporten, boodschappen doen, het vrijwilligerswerk, omzien naar elkaar en onze
kleinkinderen verwennen. Senioren zijn geen kostenpost, maar een vitaal deel
van de samenleving. Op senioren kun je rekenen; senioren rekenen ook op u!
