Poliflw

We bevinden ons in een klimaatcrisis, waarvan de gevolgen ook in Amsterdam merkbaar zijn. Elk jaar kunnen we rekenen op meer hitte, luchtvervuiling en extreem weer. Het is in de huidige tijd dan ook niet passend om reclames voor goedkope vliegtickets, benzineauto’s, hamburgers en chickenwings in de openbare ruimte te zien. De Partij voor de Dieren en GroenLinks slaan nu de handen ineen om reclames voor fossiele brandstoffen en dierlijke producten te verbieden in de openbare ruimte van de stad. Amsterdam zal hiermee weer een duurzame en progressieve koploper worden in de strijd tegen klimaatverandering. Noodzaak Wereldwijd bevinden we ons in een klimaatcrisis. De Aarde is zodanig onnatuurlijk aan het opwarmen dat dit catastrofale gevolgen heeft voor onze samenleving en de natuur: hittegolven, droogte, bosbranden, tekort aan drinkwater, mislukte oogsten, stormen, overstromingen… Ook in Amsterdam krijgen we in steeds grotere mate te maken met de gevolgen van klimaatverandering. Het is geen kwestie meer van óf, maar van wannéér de volgende extreem hete en droge zomer voor de deur staat met ongezond hete pleinen, verpieterde parken en verergerde luchtvervuiling op straat. Hierom heeft het college van burgemeester en wethouders de ambitie om "alles op alles te zetten" om klimaatverandering tegen te gaan. Een belangrijk onderdeel van de aanpak: het verminderen van de CO2-uitstoot. Het streven is om 60% minder uit te stoten in 2030, en om in 2050 helemaal geen uitstoot meer te veroorzaken. Daarvoor zijn er bijvoorbeeld plannen om in de stad uiteindelijk helemaal geen verkeer toe te staan dat rijdt op verbrandingsmotoren met fossiele brandstoffen. Ook valt het klimaatneutraal en duurzaam voeden van de stad onder deze ambitie. "De huidige mate van dierlijke consumptie is onhoudbaar," luidt het in de voedselstrategie voor de stad. Toch zijn er in de openbare ruimte nog altijd reclames voor fossiele en dierlijke producten te zien. Reclame werkt Wat maken deze reclames in de stad uit in de strijd tegen klimaatverandering? Het antwoord: heel erg veel. Reclame heeft een aantoonbaar effect op ons koopgedrag en draagt bij aan de CO2-uitstoot. Meerdere onderzoeken hebben dit aangetoond. Eén onderzoek liet bijvoorbeeld zien dat mensen die onderweg naar de winkel aan een chocoladereclame worden blootgesteld, vervolgens precies die chocolade kochten. In het Verenigd Koninkrijk heeft onderzoek daarnaast aangetoond dat reclame maar liefst 28% toevoegt aan de jaarlijkse CO2-uitstoot per persoon, voornamelijk door de toename van productconsumptie als gevolg van reclame. Reclame heeft dus veel effect: zowel op het gedrag van mensen als op de uitstoot van CO2, met alle ernstige gevolgen voor het klimaat en gezondheid van dien. Er gaan bovendien gigantische bedragen om in reclamecampagnes, wat veel nuttiger ingezet zou kunnen worden. JCDecaux, één van de grote reclame exploitanten ter wereld én ook actief in Amsterdam, had een mondiale winst van bijna €3,5 miljard in 2022. Daarnaast blijkt uit een onderzoek van Dier & Recht dat de Europese Unie maar liefst 75 miljoen euro toekende aan reclamecampagnes met dierlijke producten, waarvan 46 miljoen euro voor vlees- en zuivelcampagnes. Het is onacceptabel dat er zulke hoge bedragen omgaan in reclames die de klimaatcrisis alleen maar in de hand werken. Het voorstel Daarom een gezamenlijk voorstel van de Partij voor de Dieren en GroenLinks om via het gemeentelijke reclamebeleid alles op alles te zetten om klimaatverandering tegen te gaan. Dit voorstel is erop gericht om in de gehele openbare ruimte fossiele en vleesreclames onmogelijk te maken. Amsterdam neemt hiermee een volgende belangrijke stap in het voeren van een rechtvaardig en duurzaam beleid. Het is tijd voor actie. Amsterdam moet laten zien dat de aanpak van de klimaatcrisis de hoogste prioriteit heeft. Een verbod op reclames die bijdragen aan de klimaatcrisis is hierin een cruciale stap, gezien de significante impact van reclame op het consumptiepatroon van mensen. Meer lezen? - Lees hier het hele initiatiefvoorstel "Stop Reclame die bijdraagt aan de Klimaatcrisis" van ​de leden​ Van Pijpen en Bakker. - Lees hier het Parool artikel over het voorstel .

Op 16 april 2024 heeft wethouder Van Buren aangekondigd dat het gemeentebestuur inzet op een halvering van de riviercruise Amsterdam. Bij het CDA Amsterdam heerst onbegrip over deze koersverandering. Renate Wijmenga: “Van alle toeristen die je wil weren in onze mooie stad, zou het CDA niet beginnen bij de museumbezoekende vijftigplusser”. Het CDA Amsterdam betreurt dan ook deze koersverandering en de dreigende, forse beperking van een doelgroep toeristen die wij juist moeten verwelkomen. Voor ons staat daarbij niet zozeer de financiële consequenties voor de inkomsten vanuit de toeristenbelastingen voorop. In onze ogen dwarsboomt dit plan namelijk de wenselijke koersverandering richting een nieuw, gastvrij imago voor Amsterdam. In ons verkiezingsprogramma zijn wij helder: wij moeten het imago van de stad veranderen. Ons erfgoed en het culturele aanbod komt daarbij centraal te staan. Dus wegblijven bij het imago van seks- en drugspretpark en het aanpakken van magneetplekken voor ‘fout’ toerisme. In plaats daarvan willen wij bezoekers aantrekken die komen voor het unieke karakter van Amsterdam. Zij voegen waarde toe, doordat zij met hun bezoek bijdragen aan een rijk culinair en cultureel aanbod op wereldniveau. Museumbezoek, een vaartocht over de grachten en genieten van een smakelijk diner in een (top-) restaurant, zij weten hoe je in Amsterdam kan genieten. In de reactie van Cruise Port Amsterdam en Luxury Hotels of Amsterdam (een samenwerkingsverband van de 25 hotels) lezen wij hun terechte teleurstelling. Hun dagelijkse inzet om een topprestatie te leveren voor een groep bezoekers die kapitaalkrachtig is, gemiddeld wat ouder is en geniet van de historische binnenstad en musea van wereldniveau, wordt met de opstelling van het gemeentebestuur teniet gedaan. Fractievertegenwoordiger Renate Wijmenga: “Ik begrijp het niet. We moeten juist steviger inzetten op een imagoverandering. Als trotse stad moeten wij juist hen verwelkomen die kiezen voor een duurzame manier van toerisme. Die hierheen komen voor ons kwalitatief hoogstaand aanbod aan musea, restaurants, hotels en onze prachtige grachten. Zij reizen via de Europese binnenwateren naar de prachtigste plekken. En dus komen zij naar Amsterdam. Ook de duizenden senioren en mindervalide mensen die jaarlijks via de Zonnebloem onze stad aandoen: Amsterdam moet hen gastvrij verwelkomen! Mogen zij straks ook niet meer de stad in? Richt je imago- en marketingcampagne liever op hen, dan op de duizenden feestgangers die aangetrokken worden door de Wallen en de walgelijke wietlucht.” Met een rigoureuze keuze om in het duurdere toeristisch segment te snijden, vrezen wij verder dat we nodeloos het werk voor veel werknemers bij hotels, riviercruises, theaters en musea op het spel zetten. Helaas ontbreekt nog altijd bij het gemeentebestuur de strijdlust om werk te maken van een imagocampagne, stevige handhaving en introductie van het ingezetenencriterium voor softdrugs. Liever dan aanpakken, blijft het bestuur dagdromen over een nieuw erotisch centrum en het legaliseren van cocaïne.

In de afgelopen maanden heeft Jozef Badal zich ingezet voor Boerderij Langerlust gelegen tussen de Gaasp en de Gaasperplas in stadsdeel Zuidoost. In verschillende raadscommissies stak hij de hand op om het woord te voeren om kenbaar te maken dat hij wil dat deze boerderij weer een locatie wordt waar je als gezin een ijsje koopt of even uitpuft na een training op het terras. Wij zijn benieuwd naar de reden waarom en vragen hem daarom naar zijn beweegredenen? Lees hieronder het hele interview... Jozef, wij hebben begrepen dat Boerderij Langerlust in Zuidoost een begrip is; veel ouders en grootouders gingen er met hun kinderen naar toe voor een ijsje. Wandelde je er met je eigen kinderen ook naar toe? “Ja, natuurlijk. Regelmatig. Wij bewaren daar als gezin warme herinneringen aan. Maar ook kwam ik er vaak om trainingen te geven. Bij het stadsdeel en ambtelijke diensten was Boerderij Langerlust een begrip voor cursussen en vergaderingen. Ook voor de toekomst zie ik het weer voor me: een wandeling naar de Gaasperplas tijdens een mooie lentedag combineren met een kopje koffie op het terras.” Is de omgeving door de tijd heen niet heel erg veranderd? Is er op deze plek, zo langs de provinciale weg, nog wel ruimte voor een horecagelegenheid? “Jazeker. Zo dicht bij het strand van de Gaasperplas, de camping en het festivalterrein biedt het nog altijd een uitstekende plek om samen te komen. Wist je dat dit hele terrein is ontworpen voor de Floriade van 1982? Nog altijd zijn er sporen te vinden van de wereldtuinbouwtentoonstelling. Van het metrostation Gaasperplas loop je zo via het Planetarium binnen 20 minuten naar de boerderij. Prachtig! In elk seizoen kan je zo langs de plas een ommetje maken. Want zo dichtbij de stad is hier plek voor natuurrecreatie, als sportvissen en roeien. Als de gemeentebestuur het wil, gaan we vanuit het stadsdeel samen met het burgerinitiatief direct aan de slag. Op die manier voorzie ik dat deze plek de toegangspoort vormt voor de hele omgeving. Van Weesp tot Zuidoost, een mooie plek voor jong en oud.” Tegelijkertijd is er nu wel een andere bestemming. Het gemeentebestuur wil de boerderij graag ombouwen tot een woon-zorgvoorziening voor mensen met meervoudig psychiatrische problematiek en (ex)verslaafden. Hoe ga je hiermee om? “Een voorziening voor deze doelgroep vindt het CDA zeer belangrijk. Wij zien ook de urgentie dat de stad aan deze mensen een veilige plek biedt. Ik ben zo blij dat het CDA zich altijd hard maakt voor mensen die de steun nodig hebben vanuit de samenleving om te leren omgaan met een verslaving. Maar dan is het wel belangrijk om op te zoek te gaan naar een rustige plek. Ik kan uit ervaring zeggen: dat is deze plek niet. Dat heb ik ook tegen de wethouder gezegd. Zo langs de Provinciale Weg richting Weesp, en met de drukte in de zomer, is dit geen geschikte locatie. Ook met het stadsdeel heb ik dit gesprek gevoerd: waar kunnen wij voor deze doelgroep een goede plek bieden? Op die manier komen wij uit tot een alternatief. Dat vind ik zo mooi aan het stadsdeel Zuidoost: de gemeenschapszin is hier sterker dan mensen van buiten vaak denken.” Ik merk dat je er goed over na hebt gedacht en dat je achter de schermen met dezelfde passie voor Boerderij Langerlust vecht. Kan je iets meer vertellen hoe je het aanpakt en met welke bezieling je mensen bij je ideeën betrekt? “De motivatie vanuit de bewoners is erg hoog. Zo is er een burgerinitiatief dat zich inzet om van de boerderij geen zorginstelling te maken, maar een ontmoetingsplek voor alle families. Ik heb daar met de stadsdeelcommissievoorzitter over gesproken. Zij ziet dat ook. Zo verbind ik mensen met elkaar om ervoor te zorgen dat ook de nieuwe generatie kan genieten van deze plek. Op korte afstand van Zuidoost, maar ook met open blik richting Weesp en Driemond. Juist in Zuidoost zien we de komende jaren een enorme bevolkingstoename. Als gemeente moeten we dan zorgen voor mooie locaties waar ouders met kleine kinderen naar toe kunnen. Niet te ver, maar nabij. Zo ben ik ook te werk gegaan: door mensen bij elkaar te brengen. Nadat ik de raadsinformatiebrief op de agenda had gezet van de commissie, heb ik de wethouder op een constructieve wijze benaderd met de vraag: ‘wil je er nog eens naar kijken?’. Ik zag direct dat hij hiertoe bereid was. Ook andere partijen in de gemeenteraad zagen de meerwaarde in van een alternatief. Met de buurtbewoners en het stadsdeel heb ik mooie gesprekken hoe we samen het initiatief verder kunnen brengen. Natuurlijk moeten wij nog afwachten of het allemaal kan, maar het balletje is gaan rollen.” Is dat ook hoe je andere onderwerpen aanpakt? Het begint allemaal eerst met goed luisteren. Naar de werkvloer. Naar bewoners. En ook naar de proteststem. Nu heb ik het voordeel dat ik voorzitter ben geweest van de woningbouwvereniging en jarenlang betrokken ben geweest bij allerlei initiatieven. Ik heb daardoor geleerd hoe je zaken moet oppakken. ‘Waar een wil is, daar is een weg’, dat spreekwoord klopt. Helaas hebben mensen vaak het gevoel dat er niet naar hen geluisterd wordt. Ik wil me inzetten om hen een stem te geven. Zo breng ik ze samen met bestuurders en andere mensen die hun passie delen. Juist dat gesprek organiseren, daar ligt mijn kracht. Vaak is er niet meer nodig dan een telefoontje. Of ik ga bij mensen langs. Voor een kop koffie. Dat werkt heel goed. Want dan hoor je wat er leeft. Te vaak wordt vergeten dat een simpele vraag heel veel waardering oplevert. Als fractievertegenwoordiger van het CDA zet ik me daarvoor in: om mensen samen te brengen, zodat goede ideeën uitgroeien tot mooie initiatieven. De samenleving inspireren. Ik ben ervan overtuigd dat we zo van meerwaarde zijn. Voor iedereen. Uiteindelijk is dat toch waar we het voor doen. Amsterdammers trots te laten zijn op hoe mooi deze stad kan zijn.” Meer weten over het burgerinitiatief van buurtbewoners Boerderij Langerlust? Kijk hier naar de raportage van AT5.

Op 24 maart 2024 werd in het Parool-artikel: “Vechtpartijen, drugsgebruik, vernielingen: op Startblok Elzenhagen, waar jongeren en statushouders samenleven, is het ‘ieder voor zich” duidelijk dat we zorgvuldig om moeten gaan met experimenten die een beroep doen op de draagkracht vanuit de samenleving. Samen met JA21 en VVD hebben wij daarom dit onderwerp in de raadscommissie van 10 april 2024 geagendeerd. De spanning op de woningmarkt in Amsterdam is gigantisch. Het idee om studenten met andere doelgroepen zoals statushouders of ouderen te mengen is gestart uit een initiatiefvoorstel dat Reinier van Dantzig. Toen hij het voorstel deed was hij nog Raadslid. Nu is hij wethouder. Het CDA Amsterdam verwacht van de wethouder een betrokken houding om de problemen op te lossen en erger te voorkomen. Een kille reactie zoals Ymere naar aanleiding van de bevindingen van het Parool, vinden we echt onwaardig. Het gaat om mensen hun thuis dat nu als een nare plek ervaren wordt. Het is de taak van gemeente en woningcorporaties om maatregelen te treffen. Daarbij denken we als CDA Amsterdam aan het verlagen de percentages statushouders tot 20 procent een goede aanpassing kan zijn. Als dat niet snel verbetering geeft dan moet je er helemaal mee stoppen. Als CDA vinden we dat het 'mengen' van groepen goed kan werken, zoals bij studenten die met ouderen wonen. Sterke schouders kunnen zorgen voor anderen. Verschillende groepen leren elkaar wellicht kennen. Het kan dus goed bijdragen aan saamhorigheid en gemeenschapszin. Maar in dit voorbeeld met de statushouders zien we onacceptabele problemen. Die moeten snel opgelost worden. Uit eigen ervaring weet fractievertegenwoordiger Laurens Lochtenberg hoe studenten in een gezamenlijke studentenflat een Iraakse statushouder met een oorlogstrauma kan bijstaan: “Voor Mehmet was wonen in Nederland een grote verandering. Ik heb hem kunnen helpen bij het in elkaar zetten van zijn Ikea meubilair en bij het schilderen van zijn kamer. Hij wilde graag witte muren en een zwarte vloer, dat herinnerde hem aan zijn tijd in de gevangenis. De ‘tender love and care’ die wij hem hebben kunnen geven, heeft helaas niet het gevolg gehad dat wij hadden gewenst. Af en toe kom ik hem in de stad nog tegen als dakloze. Maar wij hebben hem wel het gevoel kunnen geven dat hij welkom was als vluchteling.” De ervaringen uit de praktijk moeten volgens het CDA Amsterdam leidend zijn. Daarbij is het belangrijk dat de verhouding goed is en dat professionele ondersteuning goed is georganiseerd. Dit is precies wat het gemeentebestuur in november 2022schreef om te gaan doen. Wij missen nu de alertheid bij gemeente en woningcorporatie om direct actie te ondernemen en door te pakken. Alleen als we zorgvuldig om gaan met de draagkracht vanuit de samenleving, kunnen we de gemeenschap in stelling brengen. En blijven buurt- en huisgenoten bereid om statushouders te steunen om in Amsterdam een nieuw en veilig thuis te vinden.