Bezuinigen op kunst en cultuur maakt meer kapot dan je lief is, in plaats daarvan meer geld.
Gemeente Huizen moet kunst en cultuur als kernwaarde zien.
Gemeente Huizen moet omschakelen van passief beleid naar actief beleid voor kunst en cultuur.
Gemeente Huizen moet voor zichzelf streven naar meer kennis en kunde van kunst en cultuur.
Gemeente Huizen moet niet langer lichtvaardige besluiten nemen voor kunst en cultuur.
Huizen zou weer een theater moeten hebben voor professionele voorstellingen.
Er dient één wethouder te komen voor kunst & cultuur en evenementen.
Volksvermaak is prima maar niet in plaats van kunst & cultuurevenementen.
Gemeente dient werkgelegenheid te scheppen door aanjagend beleid kunst & cultuur evenementen.
Het honoreren van klagers kan pas doorgaan na een serieuze afweging van belang en kwaliteit.
Verklaring en motivering Tien Puntenplan
Dit stuk kan dienen als een discussiestuk. Leefbaar Huizen heeft zich verdiept in het kunst- en cultuurlandschap in Huizen en komt met een aantal aanbevelingen welke wij onder de aandacht willen brengen.
Al vele jaren staan de schone kunsten en de cultuur onder zware druk in Nederland. Orkesten, toneelgezelschappen theaters en festivals worden aan de lopende band afgeschaft en/of gekort als er sprake is van een subsidierelatie met een overheid. Volgens de laatste onderzoeken bestaat het inkomen van 50 % van de kunstenaars/musici uit minder dan €10.000,- per jaar.
De sterk neergaande lijn is niet iets van de laatste jaren. Het is tientallen jaren geleden al in gang gezet doordat bij beleidsmakers en (veel) politici de mening had postgevat dat levensvatbaarheid van kunst en cultuur af hoort te hangen van een succesvol verdienmodel en het moderne toverwoord marktwerking. Iedere Nederlander, ook de kunstenaar, diende bij voorkeur zijn eigen broek op te houden. Lukt dat niet, dan maar omscholen en wat anders proberen. Dat gold en geldt eigenlijk nog steeds ook voor personen die werkzaam zijn in de kunstensector.
Maar kun je dat altijd wel eisen van een kunstenaar of een musicus? Is het waar dat kunst en cultuur niet meer zijn dan een ‘linkse hobby’ en met een flinke portie dedain moet worden beoordeeld?
Nee, dat is niet waar en het is een domme populistische schoffering van een van de waardevolste fundamenten van onze beschaving.
Overheden stellen zich vaak op het standpunt dat culturele en kunstzinnige initiatieven uit het particulier initiatief dienen te komen en dat er voor de overheid slechts een beoordelende (toestaan of niet en wel of niet subsidiëren) en handhavende taak overblijft (de naleving van de regelgeving met betrekking tot de kunst- of cultuuruiting).
Een voorbeeld van sterk beperkende regelgeving is dat van een partycentrum dat vergunning heeft voor maximaal 6 keer per jaar levende muziek tijdens een feestelijke bijeenkomst. De rest van het jaar moet de uitbater het doen met de klaverjasclub die wekelijks veertig kopjes koffie afneemt. Dit is niet eens een gechargeerd voorbeeld.
Wat een overheid zich zou dienen af te vragen is welk effect beperkende maatregelen voor bijvoorbeeld optredende musici hebben ten aanzien van het culturele besef bij de burger en de werkgelegenheid in de muzieksector. Een conservatoriumdocent verzuchtte jaren geleden al: “Wij leiden onze studenten louter op voor de WW”.
In een tijd van passief beleid van de gemeente Huizen (gemeente neemt zelf weinig of geen initiatieven) en de talrijke bezuinigingen op subsidies voor kunstuitingen en evenementen heeft er in onze gemeente een indrukwekkende kaalslag plaatsgevonden op het gebied van publieksvoorstellingen of evenementen cq. kunstuitingen.
Daarmee is niet gezegd dat alles de gemeentelijke overheid kan worden aangerekend. Maar stellig heeft het gemeentelijk beleid een bijdragend effect aan de malaise die het culturele landschap vertoont. De steun van de meerderheid van de gemeenteraad aan het vigerende beleid dat de portefeuillehouder en het college geen actief aandeel hebben in het kunst- en cultuuraanbod voor de bevolking van Huizen is daarvoor een mager excuus. Het legt alle verantwoordelijkheid bij de vrijwilligers die de aanjagers willen zijn van het culturele programma voor de Huizer ingezetenen. En niet te vergeten de mogelijke toeristen uit andere streken/landen die culturele evenementen zouden willen bezoeken. Veel organisatoren hebben er vaak uit teleurstelling de brui aan gegeven, nu eens omdat er geen gemeentelijke steun was, dan weer omdat de publieke belangstelling te wensen overliet en er een nadelig saldo voor de vrijwilligers overbleef. Het Actieplan Evenementen 2019-2022, dat het college in juni 2017 presenteerde, sprak op dit punt qua passiviteit en demotivatie boekdelen.
Van een gemeente, in haar rol van beoordelaar van de wenselijkheid van een bepaalde culturele manifestatie, wordt vaak aangenomen in relatie tot het toekennen van vergunningen en/of subsidies dat de verantwoordelijke portefeuillehouder en de cultuurambtenaar over zeer grote kennis en kunde op het gebied van kunst en cultuur beschikken. Met name over het aanbod in de eigen gemeente en de personen en instanties die in het cultuurlandschap actief zijn.
Maar beantwoorden die functionarissen altijd wel aan die verwachting? Zijn ze wel tot oordelen bekwaam? En is die verwachting wel redelijk? Kan je van een willekeurige wethouder, die een uitgebreide portefeuille beheert met pakweg onderwijs, sport, sociale zaken en kunst en cultuur, eisen dat hij of zij op al die terreinen uitermate deskundig en tot oordelen in staat is? En mag je dat redelijkerwijs ook eisen van een ambtenaar met een soortgelijk breed pakket verantwoordelijkheden, waarover hij of zij doortimmerde ambtelijke adviezen moet produceren?
In beginsel, ofwel in de ideale situatie, is dat wel het geval natuurlijk, maar in de praktijk – en we hebben het in Huizen over een dorp – is dat vermoedelijk iets te veel gevraagd. Al moeten we van een ambtenaar met bouwkundige bevoegdheden kunnen verwachten dat hij of zij met kennis van zaken oordeelt over de kwaliteit van een bouwwerk welke hij of zij moet goedkeuren en voor het college van B&W een ambtelijk advies moet formuleren. Dat is een groot belang, hoewel het ook daar soms mis gaat. Bij kunst en cultuur geldt dat in mindere mate. Het is vaak een kwestie van smaak en appreciatie. De gemeentelijke beoordelaar kan zijn eigen persoonlijke voorkeuren hebben. Als door een verkeerde beslissing een evenement niet kan doorgaan, is er meestal geen man overboord. Als een door een bouwkundig ambtenaar goedgekeurd huis echter vervolgens door een bouwfout instort kan de gemeente (mede)aansprakelijkheid hebben.
Soms kan een gebrek aan kennis en kunde tot schampere reacties en pijnlijke situaties leiden. Het bestuur van de toneelgroep Plankeniers vroeg bijvoorbeeld voor het 70-jarig jubileum subsidie aan. In een gesprek met de wethouder en de ambtenaar bleek dat deze beiden nauwelijks bekend waren met het bestaan van de Plankeniers, die nota bene vele jaren in het eigen wijd en zijd bekende Plankenierstheater op het landgoed Oud Bussem uitverkochte zalen heeft gehad (bron: Peter Bokhorst). Het subsidieverzoek maakte overigens geen kans.
De Stichting Kunst & Cultuur meldde ooit met enige trots aan de cultuurwethouder dat de regisseur en ontwerper Jaap Drupsteen, gevestigd in Huizen, een lezing ging houden in het maandelijkse Kunstcafé. Hij is onder meer de ontwerper van het karakteristieke omroepmuseum Beeld en Geluid. Tot verbijstering van het bestuur van de kunststichting meldde de wethouder van cultuur dat zij nog nooit van Jaap Drupsteen gehoord had (bron: Frans Bianchi). Voor de goede orde, het betrof verschillende wethouders van verschillende coalities.
Toch kan een lichtvaardig genomen besluit een organiserende partner in grote problemen brengen. Een goed voorbeeld is de D-Day Herdenking in 2014 waarvoor anderhalve week voor aanvang het gemeentelijk vonnis kwam dat van de gevraagde subsidie in de begroting slechts de helft werd toegekend. De herdenking moest toen worden afgeblazen. De toenmalige wethouder betreurde de gang van zaken en schreef de foute beslissing toe aan gebrek aan communicatie. Het voorval had het faillissement van de organiserende vrijwilligers kunnen betekenen als de contractpartners (zaalverhuurder en orkest) schadeloosstelling hadden geëist. Door het talent van het optimaal kunnen netwerken door de organiserende stichting en het wederzijds begrip kon erger worden voorkomen. Toch kan je met en variant op een bekende slogan zeggen: Bezuinigen maakt meer kapot dan je lief is.
Wij willen ons in dit stuk niet verliezen in tal van voorbeelden van waar het verkeerd ging. Dat zijn incidenten. Belangrijker zijn de duurzame fouten, die almaar doorwerken, zoals de disco Silverdôme, de sloop van 3in1 en het hoofdpijndossier De Graaf Wichman met het gemankeerde theater dat er voor in de plaats kwam en dan vooral de culturele teloorgang van dit uitgaanscentrum, dat nu voornamelijk een horecacluster is geworden.
*Ooit was hier levende muziek, zowel in het Grand Café als in het theater. Het Grand Café is een restaurant geworden. Het theater is gaandeweg afgebouwd en vervangen door een bioscoopfunctie. Een probleem is hier steeds geweest dat de aanwezigheid van publiek en geluidsoverlast tot gevolg hebben gehad dat er klachten kwamen van omwonenden en de bewoners van de appartementen in De Graaf Wichman. De combinatie van uitgaanscentrum met woningen is vragen om problemen.
*Datzelfde geldt voor het Hampshire Hotel Newport, dat wel zaalruimte heeft maar geen concerten heeft durven organiseren wegens de klachten van de bewoners van de aanpalende appartementen. Hotel Newport heeft het niet gered. Met name de Stichting Kunst & Cultuur Huizen heeft vergeefse pogingen in het werk gesteld om concerten te organiseren in Newport. “Daar hebben we leergeld mee betaald. Dat soort dingen kan hier nu eenmaal niet vanwege de klagers”, oordeelde de manager.
*Ook de keuze voor flats boven de horecastrip met de terrassen aan de Zomerkade heeft tot grote problemen geleid, zelfs tot bedreigingen en handgemeen door bewoners toe. Wij herinneren ons de inspreekster namens The Beach in een commissievergadering. Levende muziek is hier gestopt.
*De Boerderij staat ook al in een woongebied en de exploitatie heeft tot grote conflicten in de buurt geleid en het aantal feesten en het gebruik van de tuin moest worden ingeperkt. Uiteindelijke resulteerde dat in een totale stop van de commerciële activiteiten, welke thans met €760.000 aan gemeentelijke subsidie over tien jaar wordt gecompenseerd. Talloze Huizer families raakten zo hun mogelijkheid kwijt om hun bruiloften en jubilea in De Boerderij te vieren.
*Het restaurant en partycentrum De Haven van Huizen bij de Oude Haven kreeg recentelijk een nieuw groot complex appartementen naast zich inclusief klagers over levende muziek. Ook De Haven van Huizen heeft haar feesten anders moeten organiseren en kan het (terras)gedeelte naast de appartementen niet meer als zodanig inzetten.
De impact op de werkgelegenheid van optredende muzikanten laat zich raden. “Wij leiden onze studenten op voor de WW”, zei de conservatoriumdocent eerder in dit document.
Is het tijd om het roer maar eens om te gooien? Leefbaar Huizen denkt van wel.
In het verleden, maar ook in het heden, hebben tal van organisaties zich ingezet voor cultuur en cultuurhistorie in de breedste zin van het woord in Huizen, zoals Stichting Huizen Promotie, Stichting Aktief Huizen, De Stichting Marketing Huizen, Kunst Picknick, Stichting Kunst & Cultuur Huizen, De Klederdrachtgroep, de Historische Kring, het Huizer Museum, Kiwanis, Stichting Atelierroute, De Botterstichting, het Oldtimer Festival. Een aantal hiervan is een zachte dood gestorven. Maar van de overlevers moet gezegd worden dat ze zich met bewonderenswaardige bevlogenheid en energie inzetten voor een aantrekkelijk Huizen.
Wat is er verdwenen in de loop der jaren? Deze verbijsterende lijst bevat ook evenementen waarbij artiesten (hadden kunnen) worden ingehuurd:
HuizPop
Tramfest
IJsbaan
Strandspektakel
ProfWielerronde
Graaf Wichman Jazzfestival
Grand Café Jazz Event op Plein 2000
Beachfestival (4 dagen live muziek aan het strand bij de Zomerkade met onder anderen Huizer muzikanten en koren)
Sandsculpture evenement met onder anderen een wereldbekende Huizer ‘sandartist’ waarvoor TVNH zendtijd inplande.
Brugfeest
De Kunst- en Cultuurmaand
Het IFKS Skûtsjesilen met afsluitend feest in de botenloods
De Pianobar (Café 8)
Route Creatique
Kunstpicknick
Kunstprijzengala
Plein-air schilder festival in de omgeving van de haven en andere lokaties.
Wildlife Photographer of the Year, jaarlijkse internationale fototentoonstelling van het National History Museum London in het Huizers Museum
Orgelconcerten/Orgelwandeling (wandeling langs kerken in Huizen met concerten)
Zondagmiddag jazzconcerten (40 keer per jaar)
Het Literair Muziek Diner (in De Gravin/Graaf Wichman)
Het Kiwanis Jazzfestival
Theaterfunctie (professioneel) Graaf Wichman
Disco/dancing Club7ven in kelder Graaf Wichman
Nota bene: Alles bij elkaar hebben deze evenementen naar schatting jaarlijks werkgelegenheid voor tussen de 2000 en 3000 artiesten, podiumbouwers, bewaking, EHBO-ers, verkeersregelaars, toeleveranciers van catering, geluidsmensen, lichtmensen enz. opgeleverd.
In 2017 is weer een aantal evenementen (hopelijk tijdelijk) ter ziele gegaan:
De 4
de Triathlon
Het Oldtimerfestival
Evenementen/organisaties die zich thans in een ongemakkelijke positie bevinden en in sommige gevallen al weg zijn of zich gevaarlijk dicht bij de gevarenzone bevinden:
De Huizerdag
Het Oldtimerfestival
Het Havenfestival
De Stichting Kunst & Cultuur Huizen.
De Boerderij
Het Huizer Museum
Bommetje (Avro/Tros)
Unox Nieuwjaarsduik
Reuzenrad op Oude Raadhuisplein (eenmalig?)
Dag van de Watersport
Beeldenroute
De Theaterroute
Het Huizer Vis Festijn
Het Mobiliteitsfestival E-Motion (2017 eenmalig?)
Het is tijd voor een doortimmerd herstelprogramma. Dit laatste rijtje wordt weliswaar gedomineerd door volksvermaak, maar daar is niets op tegen. Het is goed dat het reuzenrad is geïnitieerd. Dat geldt ook voor de Unox Nieuwjaarsduik en voor het faciliteren van Bommetje, dat weliswaar weinig publiek trekt maar waardoor het Nautisch Kwartier televisieaandacht krijgt. Echter het moet niet zo zijn dat dit soort evenementen in plaats van het cultuuraanbod en de cultuureducatie komt. Volksvermaak en kunst & cultuur dienen naast elkaar een bloeiend bestaan te leiden.
Gelukkig zijn er nog een paar belangrijke constanten in Huizen, zoals Koningsdag (weliswaar volksvermaak, maar deze biedt wel werkgelegenheid voor artiesten), De Huizerdag (idem), het Havenfestival, de Atelierroute, het maandelijkse Kunstcafé, de theaterfunctie van De Boerderij, het zalencentrum Dounya in De Graaf Wichman, de jaarlijkse Poëzie Avond, maandelijks Vrijdagavond Muziek in de Nieuwe Kerk en het culturele kerkje De Engel. Wel moet worden vastgesteld dat de zondagsrust voor veel activiteiten verlammend werkt.
Hoewel Huizen niet beschikt over zalen van enige omvang zijn er gelukkig wel kerken, die kunnen worden gehuurd voor kunstzinnige evenementen voor grote groepen. In 2010 mocht al de Oude Kerk worden omgebouwd voor een avondvullend klassiek concert met concertpianiste Ani Avramova en Irene orkest bestaande uit 60 musici. Zo was ook De Nieuwe Kerk in juni 2014 het podium voor de flamencogitarst Eric Vaarzon Morel en Harmonieorkest Prinses Irene en in december 2016 de concertzaal voor het uitverkochte optreden van de jeugdige operadiva Amira, de tenor Ben Heijnen, de harpiste Marjan de Haer en het toporkest van Prinses Irene. Uit de hele wereld kwamen bezoekers. Er was maximale persaandacht. De videoregistratie hiervan op YouTube was na een paar maanden wereldwijd al meer dan een miljoen keer bekeken. Dit nieuws haalde zelfs de krant. Dit soort initiatieven is nuttig voor de reputatie van ons dorp maar toch vrij uniek, ook omdat het tamelijk risicovol is. Ze komen dan ook weinig voor.
Het korten en stoppen de laatste jaren van subsidies voor kunstuitingen en evenementen missen hun uitwerking op de kwaliteit van die activiteiten niet. Artiesten van naam en kwaliteit kunnen vaak door geldgebrek niet meer worden ingehuurd. Het gevaar dreigt dat de podia tijdens volksevenementen worden gedomineerd door het vierde echelon André Hazes-imitators, om maar een voorbeeld te noemen.
Kortom, dit kan niet het gewenste resultaat zijn van het kunst- en cultuurbeleid en/of het evenementenbeleid van de gemeente Huizen.
Het ligt in de rede dat ook bij het college van B&W en (een deel van) de raad gevoelens van onbehagen leven over de neerwaartse spiraal waaraan ons dorp Huizen thans ten prooi is. Leefbaar Huizen heeft twijfels over de splitsing over twee wethouders van het kunst- en cultuurbeleid aan de ene kant en het evenementenbeleid aan de andere kant. Die twee zijn immers aan elkaar gelieerd, met elkaar overlappende belangen en invullingen. Een kunstmarkt is ook een evenement, een muziekfestival is dat ook. Hoe ongewenst zo’n splitsing is werd duidelijk toen bleek dat de wethouder van cultuur en die van evenementen tegengestelde meningen hadden over het mogelijk maken van het Oldtimerfestival, terwijl het hier toch ging over steun aan een cultureel industrieel erfgoed, waar tienduizenden bezoekers op af komen. Over de wenselijkheid van de Krachtcentrale als kunstzinnig bolwerk was weer wel overeenstemming. Leefbaar Huizen denkt dat beide portefeuilles bij één wethouder zouden moeten worden ondergebracht.
De Stichting Kunst & Cultuur onderzoekt de mogelijkheid om in Huizen te komen tot de Huizer Sleepboot dag(en) in het Nautisch Kwartier als evenement van het cultuurhistorisch industrieel varend erfgoed. Bij wie moeten ze zijn, bij de wethouder van cultuur of de wethouder van evenementen?
Leefbaar Huizen vindt ook dat de gemeente Huizen een actieve rol moet spelen bij het aanjagen van culturele activiteiten waardoor Huizen effectief op de kaart moet worden gezet. Met alleen sponsoring gaat niemand het redden omdat iedereen in ons dorp in dezelfde vijver vist en het voor bedrijven een keer ophoudt. De laatste jaren laten zien dat steeds meer sponsoren afhaken.
Cultuur en cultuureducatie is bovendien niet primair een taak van het bedrijfsleven, al is het natuurlijk geweldig waardevol dat er een Westland Familiefonds bestaat. Deze geïnstitutionaliseerde betrokkenheid met de samenleving van Huizen verdient grote waardering. Maar ook hier mag sponsoring niet in de plaats komen van gemeentelijke betrokkenheid met de samenleving, lees de kiezer.
Daarom moet er vanzelfsprekend een actief financieel overheidsbeleid komen, dat toereikend is voor een breed aanbod aan kunst en cultuur, al dan niet gecombineerd met evenementen. We behoren immers tot de rijkste gemeenten van Nederland.
Huizen is na Hilversum in omvang de tweede gemeente van het Gooi. Toch moeten de Huizer ingezetenen voor theatervoorstellingen naar Bussum of Laren, beide gemeenten met een kleinere omvang.
Hoewel Huizen wel over een theater beschikt, weliswaar gemankeerd qua podiuminrichting en aantal zitplaatsen, is de theaterfunctie wegens uitblijven van succes omgeruild voor een bioscoopfunctie.
Ten tijde van het directeurschap van Hans van der Hulst leidde het theater een zieltogend bestaan. Dat vond zijn oorzaak in het feit, dat Van der Hulst vrijwel het gehele uitgaanscentrum, met uitzondering van de bioscopen en de bowlingbaan, in zijn eentje onder zijn vleugels had. Hij moest zodoende een theater programmeren en onderhouden, de bijbehorende foyer managen, het toenmalige restaurant De Gravin runnen, het Grand Café gaande houden, het zalencentrum proberen te verhuren en de dancing Club7ven in de kelder elk weekend vol zien te krijgen. Een onmogelijke opgave voor een man alleen. Uiteindelijk ging Hans van der Hulst persoonlijk failliet, ook omdat hij zijn leveranciers niet of moeizaam betaalde. Om diezelfde reden kreeg het theater ook een slechte naam bij de impresario’s/boekingskantoren en acteurs, cabaretiers en musici die het theater actief meden.
Het programmeren ging als volgt: Hans van der Hulst verzamelde brochures van impresariaten en boekte de allergoedkoopste voorstellingen van vaak beginnende en totaal onbekende artiesten. Daarmee kreeg hij op een enkele uitzondering na de zaal niet vol. Bovendien was er geen communicatie met Spant! of Singer zodat in enkele gevallen optredens in De Graaf Wichman werden geboekt, die ook al door Singer en/of Spant! waren aangetrokken.
Al dat getob en gebrek aan professionaliteit leidde, ondanks de hulp die hij van enkele van zijn relaties kreeg, tot een onomkeerbare neergang van het theater, waarvan Van der Hulst uiteindelijk de huur bij eigenaar Nedstede maar opzegde. Dat gebeurde later ook met alle andere onderdelen van het uitgaanscentrum.
Geen wonder dat gaandeweg het idee bij velen in Huizen en ook bij de politiek ging leven dat een theater in Huizen “nu eenmaal niet levensvatbaar kan zijn”. Allerlei aannames passeerden de revue, zoals de bevolkingsopbouw van Huizen en de concurrentie van andere theaters in het Gooi. Kortom een theater in Huizen is kansloos, zo was de heersende opvatting.
Maar dat is de vraag. Er is immers nooit door iemand met veel kennis en kunde van het theatervak op professionele wijze naar ons theater gekeken. Wat nodig is: Iemand die niet met wat natte vingerwerk en met weinig geld maar wat aanmoddert, maar een expert die alles weet van de podiumkunsten, een netwerk heeft en die een theater de reputatie kan geven van een onverbiddelijke kunsttempel, waar kwaliteit voorop staat.
Als Spant! het kan, als Singer het kan, dan kan De Graaf Wichman het ook. Dat is de vaste overtuiging van Leefbaar Huizen.
Onze aanbeveling is, dat de cultuurwethouder in gesprek gaat met de huidige uitbater, Wolff Bioscopen. Mogelijk dat de functie van extra bioscoop van de leegstaande zaal toch niet het gewenste resultaat oplevert en dat een succesvolle theaterfunctie wellicht de loop kan terugbrengen in het uitgaanscentrum. Ook zou een gesprek kunnen plaatsvinden met een mogelijke kandidaat, bijvoorbeeld de directie van Spant! die hier al kleinschalige voorstellingen tot 110 bezoekers programmeert in De Boerderij. Mogelijk wil Wolff Bioscopen participeren in een nieuwe opzet. Misschien kan met steun van de gemeente ons theater weer tot leven worden gewekt. Maar dan is wel de politieke wil nodig om het bezuinigingsmodel van nu met 180 graden te draaien. Leefbaar Huizen realiseert zich dat deze cultuurnota een totaal andere visie uitstraalt dan het beleid van de opeenvolgende colleges de laatste jaren hebben nagestreefd. Lichtvaardig genomen besluiten en lapwerk zullen het kunst- en cultuurklimaat in Huizen geen goed doen. Meedenken en steun verlenen aan initiatieven zullen de motivatie bij veel vrijwilligers en organisatoren terugbrengen. Dat gaat niet gratis of bijna gratis. Daarvoor is een genereus budget nodig dat recht doet aan kunst en cultuur in de breedste zin en daarmee aan het noodzakelijke beschavingsniveau.
— Leefbaar Huizen
