Poliflw

De raad ging vrijdagmorgen met zichzelf in gesprek: hoe gaat het, wat kan beter, hoe kunnen we onze taak goed uitvoeren. In het ochtendprogramma stond de vraag centraal: wat voor raad willen we zijn? Dit is niet alleen voor ons als raadsleden een belangrijke vraag om bij stil te staan, maar ook relevant voor de inrichting van de griffie. Onze vertrouwde Marcel en Ina gaan binnenkort vertrekken; dit jaar moeten de profielen van de nieuwe griffier, raadsadviseur en griffie-ondersteuner voor de sollicitatieprocedures worden opgesteld. En dan moet je weten welke behoefte er is bij de raad, welk type ondersteuning je nodig hebt, welke griffie bij ons past.

In een losse stijl met veel interactie loodste Peter van de Geer van Debat.nl ons door de ochtend. Zo begon de ochtend met een soort stoelendans. Elke hoek van de kamer stond voor een van de 4 kernwaarden (zie plaatje); je moest gaan staan daar waar jij de raad het meest bij vond passen. Er was geen goed of fout natuurlijk; het ging erom de motivatie achter de keuze boven water te krijgen. Daarna werden enkele thema’s nader uitgediept.

’s Middags mocht het college ook komen (in de Heerlijckheid Bredevoort). Het thema was intimidatie, bedreigingen richting politieke ambtsdragers, publieke hulpverleners enz.  Er is een landelijk Ondersteuningsteam Weerbaar bestuur. Mw. Koetsenruijter van dit instituut bracht een leuke en vlotte (ondanks het onderwerp) presentatie die de tongen losmaakten. Ondanks haar titel: je moet je bek houden! Zij had een viertal categorieen van zorgwekkend gedrag: variërend van kritiek op het beleid in stevige termen tot dreigen met geweld of zelfs gewelddadig optreden. Volgens allerlei onderzoeken heeft twee derde van de politieke ambtsdragers wel eens te maken met een van die soorten normoverschrijdend gedrag. De inleidster benadrukte dat serieus te nemen (niet zeggen: oh, ik heb iets veel ergers meegemaakt, of: jij wilde toch zo graag die functie?). Proberen te de-escaleren, luisteren, niet oordelen, en vooral –bij ernstige vormen- niet de held uit gaan hangen. Natuurlijk gingen we op zoek naar het gegeven dat Nederland bovenaan de lijst staat van agressie jegens gezagsdragers. In individualisering, informatisering (media), maar ook de informelere. Lossere gezagsverhoudingen en natuurlijk het voorbeeldgedrag van Wilders en consorten in het nationale parlement. Maar ook soms het gedrag en de gekmakende regels van de overheid zelf. Het is nuttig om eens wat ervaringen uit te wisselen tussen raadsleden en collegeleden onderling over dit soort niet voor de hand liggende ontwikkelingen.

De afgelopen maand zijn alle gemeentehuizen in de Achterhoek omgetoverd geweest tot theaterzalen. Er werd een stuk opgevoerd getiteld “Wie zijn wij”. Wie zijn toch al die raadsleden, wat drijft ze, wat motiveert ze. Wat is hun ideaal, en hoe botst dat tegen de harde werkelijkheid. Hoe gaan ze om met hoon, spot en soms bedreigingen. In elke gemeente deden een of meer eigen raadsleden mee met hun eigen verhaal. In de gemeente Aalten was dat Esther Diepenbroek, fractievoorzitter van de Progressieve Partij met haar zèèr persoonlijke verhaal.

Zaterdag 2 december was er de laatste opvoering in Amphion en leverden alle 12 raadsleden uit 8 gemeenten hun bijdrage.

Het werd een  voorstelling die soms hilarisch was, soms confronterend en soms ontroerend. Vooral de verhalen van de raadsleden maakten indruk. Ze geven een mooi inkijkje waarom raadsleden in de politiek zijn gegaan, wat ze daar willen en vooral dat ze maar gewone mensen zijn met hun zorgen, hoop, dromen en tegenslagen. En wat een diversiteit in achtergrond: van christelijk tot rebel, van marinier tot helper van daklozen. De zaal was goed gevuld met natuurlijk familieleden, collega’s en een enkele wethouder en 1 burgemeester en 1 gedeputeerde. Een erg mooi initiatief. Elk raadslid kreeg een daverend applaus. Natuurlijk  waren de ogen van PP gericht op Esther. Ze vertelde een persoonlijk verhaal hoe ze via WW, Bijstand, werkprojecten en plantensorteren (het bloemenvouwschandaal) bij de vakbond en

de politiek terecht kwam. Dat ze van bijstandsvrouw naar raadslid en trotse moeder van Novi ging. Esther eindigde met een mooie ode aan haar dochter Novi.

Klasse!