Poliflw

Niks moet en niksen mag “Heerlijk… over twee weken beginnen de schoolvakanties en dan trekken we er weer op uit.” Zo’n zin hoor ik dezer dagen regelmatig. “Nog even een sprintje naar de finish en dan stap ik uit mijn keurslijf en lekker in mijn eigen vel.” Vakantie, vrij zijn, even geen vaste verplichtingen. Niks moet en niksen mag. “Als ik even niks doe, hou me dan vooral niet tegen” schrijft Loesje. Soms weten we zelfs zó te onthaasten dat we vergeten welke dag het is. Hebt u dat ook? Vakantie als vorm van ontspanning komen we al tegen in de Oudheid. De Romeinen bijvoorbeeld opteerden voor mooie badplaatsen. Het waren echter alleen de rijken en machtigen die zich dit konden veroorloven. Voor de meeste mensen was zoiets niet weggelegd en was er geen onderbreking van het heilige moeten en het harde werken. In onze westerse wereld zien we de intrede van vakanties voor werkenden komen rond het begin van de twintigste eeuw. In Nederland werd in 1919 de 8-urige werkdag en het eerste recht op vrije dagen ingevoerd in de arbeidswetgeving. Met de welvaartsgroei na de oorlog nam het aantal vrije dagen en het daarbij uit te keren vakantiegeld toe. Het werd in de Collectieve Arbeidsovereenkomsten (Cao's) vastgelegd door werkgevers en werknemers. In 1966 werd in het Burgerlijk Wetboek geregeld dat men bij een voltijdse werkweek een wettelijk recht kreeg op tenminste 20 vrije dagen met behoud van loon. Los van alle afspraken in Cao's heeft een werknemer in Nederland nu inclusief de officiële feestdagen recht op 28 vrije dagen. Daarmee zijn we overigens een bescheiden land want in Zweden en Oostenrijk is dit 38 en in Frankrijk 36 dagen. Uit allerlei onderzoek blijkt dat vakantie een positief effect heeft op onze gezondheid en ons welbevinden. Mensen die de tijd nemen om te onthaasten zijn minder vaak ziek en lijden minder onder stress. Ook het geluksgevoel neemt toe als je tijd kunt besteden aan elkaar en je de relaties met partner, kinderen en vrienden onderhoudt. Bovendien komt menigeen terug van vakantie met nieuwe ideeën of heeft nieuwe kennis opgedaan die daarna nuttig worden aangewend. Daarvoor hoef je echt geen grote reizen te maken. Ook dichtbij huis kan het relaxen je accu opladen en veel nieuwe energie geven. Trouwens het tegenovergestelde gebeurt soms ook want de alarmcentrales krijgen jaarlijks honderden meldingen van mensen die tijdens hun vakantie slapeloosheid, stress, angst, relatieconflicten en psychische en lichamelijke klachten ervaren. De boog heeft dan blijkbaar al te lang gespannen gestaan. Met ons gezin hebben we veel gekampeerd en hielden we van actieve vakanties. Er op uit met de vouwwagen naar een mooi meer in Frankrijk, de bossen in Duitsland of de bergen in Oostenrijk en Zwitserland. Steden bezoeken, mooie wandelingen in de Alpen of een klimpartij naar een of ander uitkijkpunt in de bergen. Nu besef ik mij weleens dat onze kinderen dat niet altijd zo aantrekkelijk vonden. Voor hen was de camping met een zwembad en de vriendjes goed genoeg. Laatst hoorde ik daarover een mooi liedje gezongen door Kinderen voor Kinderen: Ik wil op de camping blijven. Niks geen bomen met olijven heb de bale van die kerken en van grote meesterwerken en van torentjes en dijkjes en van leuke boerderijtjes en van mooi bewerkte stallen en de bossen, watervallen van dat prachtige stadhuis …blehhhh ik blijf liever thuis. Nou, dat liedje leek me goed om mee te geven om ook de kinderen hun recht op vakantie te gunnen. Want niks moet en niksen mag. Daarvoor is het straks vakantie. Ik wens u allen, of u nu reizen maakt naar Verweggistan of thuis blijft in Tunesië, een fijne vakantie toe. Nog een laatste tip: Neem een lege koffer mee voor alle mooie verhalen die u opdoet en verras elkaar met die surprise. Dr. J.W.A. van Dijk Burgemeester

Timeline Photos

Besturen is mensenwerk Het was me wel een heel bijzondere week. Als gastgemeente fungeren voor de deelnemers van het jaarcongres van de Vereniging voor Nederlandse Gemeenten (VNG). Barneveld laten zien aan bestuurlijk Nederland. De prachtige cultuur, natuur en recreatie in onze regio. Ons dynamische en innovatieve bedrijfsleven. En de sociale samenhang die ons zo verbindt en tot een samen-leving maakt. Het begon al met een ontvangst op maandag van het bestuur, directie medewerkers VNG in onze Trouwzaal. Een unieke plek waar mensen “trouw” aan elkaar beloven. Waar je hoort dat je in gesprek met elkaar moet blijven en het liefdesvuur ook regelmatig aangeblazen moet worden om het brandende te houden. Als besturen mensenwerk is, hoe kunnen we die trouw en loyaliteit tussen bestuurders en onze inwoners dan verstevigen? Een mooie start van onze ontmoeting en gesprekken. Daarna met het gezelschap naar ons Pluimveemuseum waar de vrijwilligers onze gasten hebben laten zien hoe trots we zijn op ons imago over “kip en ei”. Ook daar weer lessen voor bestuurders. Niet uit managementboeken maar gewoon boerenverstand. Een gezegde als “Leg niet al je eieren onder één kip” leert ons iets over risicospreiding. Of ”Wie eieren vergaren wil, moet wel ’t kakelen der hennen kunnen verdragen”. Toch een mooie opstap om na te denken over het gemak waarmee we in bestuurlijk Nederland vaak wel van alles verlangen maar de negatieve bijwerkingen daarvan dan niet willen accepteren. Huub Outshoorn heeft onze gasten daarna de koksmuts opgezet en de schort omgeknoopt. Wie bakt de beste Jan van Schaffelaar uitsmijter, zo luidde de opdracht. Wat hebben de uitgenodigde vrijwilligers gesmuld en gelachen bij het bakken en nuttigen van de heerlijk uitsmijters die hen werden geserveerd. Toen het grote gebeuren. Afgelopen dinsdag en woensdag in de Midden Nederland Hallen. Een warm welkom organiseren voor een kleine 3.000 deelnemers aan het congres. Hen allemaal voorzien van hun natje en droogje. Daarbij nog een grote beurs met zo’n 150 standhouders faciliteren. Wat heeft Timo Kruft en zijn mensen daar een visitekaartje afgegeven. Ik vermoed zo dat hem dit geen windeieren zal leggen. Verschillende sprekers over het thema “Besturen is mensenwerk”. Ik mocht de aftrap doen en heb in een persoonlijk verhaal verteld over hoe we in de ontmoeting met elkaar kunnen groeien als mensen en als samenleving. Als we op ooghoogte contact met elkaar zoeken en gericht zijn op wederzijds begrip. Maar, de middelpuntvliedende krachten in de samenleving zijn vaak zo sterk. In onze debatten zien we dan dat de tegenstellingen worden uitvergroot en tegenstanders stampvoetend door de porseleinkast gaan. Zo’n debat van twee monologen maakt echter helaas geen dialoog. En zelfs als je ergens tegen bent, dan hoef je toch geen tegenstander te worden? Besturen is mensenwerk, zo eindigde ik, als je er zin in mag hebben, als je zin aan je bestuurswerk weet te geven en je werk daardoor ook zinvol mag worden voor mens en samenleving. Dinsdagmiddag was het tijd om de deelnemers via excursies en themasessies met elkaar in overleg te brengen. Onder regie van Van Kooten uit Kootwijkerbroek met 50 bussen op weg naar Kröller Müller of de Wisenten, de BCA-autoveiling of Lagerwey Wind, de gezinshuizen in De Glind of De Generaal Koot Kazerne en zo nog vele andere plekken in de regio. Met als rode draad door alle bijeenkomsten telkens weer het centrale thema: “besturen is mensenwerk”. Ik bezocht zelf de Generaal Majoor Koot Kazerne waar ons gezelschap in gesprek ging met militairen over hun uitzendingen naar oorlogsgebieden en hoe persoonlijk leiderschap daarbij een rol speelt. Zelfs de wapenspreuk van bijvoorbeeld het Bevoorradings- en Transportcommando was een mooie opstap voor bestuurlijke lessen: “Bonum non Absurdum”. Oftewel “Goed maar niet gek”. Zorg er voor dat je de opgedragen taken professioneel, op de juiste wijze en binnen de gestelde tijd weet uit te voeren. Maar doe het ook met gezond verstand. Laat je niet gek maken. Laat je niet in wilde avonturen meeslepen ten koste van anderen. Na zo’n dag vol impressies voor de deelnemers was het de beurt aan onze Barneveldse cateraars en restaurants. Onder regie van Richard van der Zande van de Elstar alle deelnemers op de Koewei fêteren op een mooie receptie. En voor de avondgasten eten, drinken en vermaak met onder meer een schitterend muzikaal optreden van ons Barneveldse saxofoonorkest SaxUs. Wat hebben we veel positieve reacties gekregen en een geweldige waardering voor het Food Valley Foodfestival. Met ons veiligheidsteam hebben we trouwens wel peentjes gezweet over het weer. Hoeveel risico konden we nemen met de voorspellingen over onweer, hevige regen en stevige wind? Mede dankzij een goede samenwerking met de MeteoGroep in Wageningen hebben we de veiligheid van onze gasten kunnen borgen en allen op tijd in de bussen gekregen. Wat ging het daarna te keer boven Barneveld. Ik zie terug op een prachtige Barneveld promotie en vele, vele nuttige ontmoetingen over onderwerpen die onze samenleving raken. Willen we als bestuurders bijdragen leveren aan zinvolle maatschappelijke ontwikkelingen dan draagt dit congres daaraan zeker bij. Dr. J.W.A. van Dijk Burgemeester

Photos from Gemeente Barneveld's post

Klimaatgelovigen in de kerk Al in de elfde eeuw werd de basis gelegd voor het prachtige monument waar we samenkomen. De Walburgiskerk in Zutphen. Wat een historie. Stap voor stap gebouwd, verbouwd, uitgebreid en gerestaureerd. Verschillende branden verwoestten delen van dit Godshuis maar de gemeenschap bleek sterker dan de bliksem en de brand. Met vereende krachten werd de boel hersteld en vernieuwd. Woensdagavond mocht ik er spreken voor een kerk vol klimaatgelovigen. Als voorzitter van het Gelders Energie Akkoord opende ik er een debatavond met provinciale politici die zich opmaken voor de verkiezingen voor Provinciale Staten en het Waterschap op 20 maart a.s. Ik bedacht mij hoe de muren zouden kunnen spreken over wat er in deze kerk gedurende de eeuwen gezegd zou zijn. Zou er ooit gepredikt zijn over de opwarming van de aarde en het terugdringen van de CO2-uitstoot? Ik bedacht mij hoe de liederen hier weergalmden onder begeleiding van het schitterende Baderorgel. Zou er ooit gezongen zijn over de ommekeer die nodig is om onze aarde als rentmeesters te beheren en te behouden? Ik bedacht mij hoe in de toren de klokken klonken en opriepen tot samenkomst. Zou er ooit iemand het idee hebben gehad om kerktorens als windmolens te laten functioneren en zou daarvoor dan voldoende maatschappelijk draagvlak zijn geweest? Maar ja, ik kon me nog veel meer bedenken. Daarvoor was geen tijd. Het debat onder leiding van Clarie Polak ving aan. Hoe duurzaam is Gelderland? Hebben intensieve agrarische bedrijven nog een toekomst als de emissie van broeikasgassen zo veel omlaag moet? Hoeveel geld is er nodig en worden de Nuon-gelden ingezet? Zal de provincie gemeentes dwingen windmolens te plaatsen? Vragen die ons allen raken en de politieke agenda’s in de komende jaren gaan bepalen. Ook bij de komende verkiezingen aanstaande woensdag voor de provinciale staten en de waterschappen. Volgende week woensdag is het dus weer een dag van de democratie. Ik hoop dat u gaat stemmen. Ik hoor nog wel eens “mijn stem doet er toch niet toe”. Misschien gek dat ik het zeg, maar dat klopt. Tenminste… als u niet gaat stemmen. Dan doet uw stem er echt niet toe. Ik heb voorheen als gedeputeerde acht jaar mogen meelopen in de provinciale politiek en ervaren dat het bij deze verkiezingen écht wel ergens over gaat. Ik noem dat kort samengevat weleens de vijf W’s van wonen, wegen, werken, water en waarden. Waar mag er gewoond worden en welke grote gebieden worden beschermd als natuur, benut als agrarisch gebied of gereserveerd voor recreatief gebruik. Hoe en waar lopen onze belangrijke provinciale wegen, de fiets- en wandelpaden, welke voorzieningen in openbaar vervoer staat men voor? Bij werken moet u vooral denken aan de provincie die beslist of en waar welke bedrijfsterreinen en kantorenlocaties zullen worden toegestaan, het stimuleren van kennisontwikkeling en innovatie en de zorg voor een goede arbeidsmarkt. Het waterschap waarvoor we ook gaan stemmen op 20 maart zorgt er voor dat er schoon water is, we geen natte voeten krijgen en ons land niet verdroogd. Voorwaar geen geringe opgave met alle extreme situaties die zich steeds vaker aandienen. En natuurlijk gaat het bij verkiezingen ook altijd over de waarden waarvoor de verschillende partijen staan. De ene partij benadrukt de individuele vrijheid en verantwoordelijkheid, een ander stelt de maatschappelijke verbanden en hun samenhang meer centraal en een derde verwacht meer heil van de overheid om de collectieve doelen te realiseren. Ook dat zijn belangrijke motieven om voor de ene of andere partij te kiezen. Door al die thema’s heen loopt de duurzaamheidsvraag: hoe benutten wij op verantwoorde wijze de rijkdom van onze aarde zodat wij die beter doorgeven aan onze kinderen. Daarover ging het in de Walburgiskerk. Een plek waar je mag geloven; geloven in de noodzaak van verandering. En net zo als die kerk stap voor stap gebouwd werd zullen we ook nu steen voor steen moeten stapelen om onze provincie duurzamer te maken. U en ik in onze eigen omgeving door minder energie te gebruiken en onze levensstijl daarop aan te passen. Samen in wijken en kernen met energie-coöperaties om duurzame energie op te wekken en warmtenetten te ontwikkelen. Bedrijven circulair te maken. De emissies van broeikasgassen in de agrarische sector omlaag te krijgen. Schoner vervoer te gaan inzetten. Ruim 200 partners telt het Gelders Energie Akkoord: gemeenten, provincie, waterschappen, woningcorporaties, agrarische sector, bedrijfsleven, natuurbeschermings- en milieuorganisaties, kennisinstellingen, enz. Een brede maatschappelijke beweging die schouder aan schouder wil samenwerken om de klimaatdoelstellingen dichterbij te brengen. Zij deden het aanbod aan de provinciale politici die transitie te willen ondersteunen in Gelderland. Een maatschappelijk aanbod voor een urgent vraagstuk dat ons de komende jaren op alle fronten zal bezighouden. Kan het nog mooier? Niet afwachten en kijken wat de politiek ons biedt, maar je afvragen wat jij zelf en in samenwerking met anderen kunt bijdragen aan een duurzamer wereld. Dr. J.W.A. van Dijk Burgemeester

Timeline Photos