Poliflw

In het najaar van 2015 rolden 500 asielzoekers een matje uit in de Jaarbeurs. Ondanks de liefdevolle inzet van veel Utrechters wil D66 liefst dat het nooit meer zo gaat. Anne-Marijke Podt: “Het levert onrust op in de stad en het is niet de start die we willen voor bewoners van Utrecht. De komst van vluchtelingen is geen tijdelijke crisis. We moeten zorgen dat we er klaar voor staan als het nodig is.”

Op tijd actie Vandaag stelt de Utrechtse gemeenteraad vast hoe we in de toekomst omgaan met de opvang van asielzoekers. Utrecht wil een evenredige bijdrage in Nederland blijven leveren. Anne-Marijke Podt: “Utrecht neemt haar verantwoordelijkheid voor de opvang van vluchtelingen. We hebben eerder ook gezien dat we dat goed kunnen. De uitdaging ligt nu eerder in: hoe zorgen we dat we het ook op tijd kunnen?” Een voorstel van D66 om een stappenplan te maken dat voor snelle actie moet zorgen wanneer opvang nodig is, kreeg steun van het college. De gemeente gaat ieder halfjaar kijken wat nieuwe ontwikkelingen zijn. Dat moet ertoe leiden dat we de komst van grote groepen vluchtelingen op tijd zien aankomen.

Inspraak vanaf dag één

In Utrecht vinden we voor de opvang van asielzoekers inspiratie in Plan Einstein. Hier ontstond eerder een succesvolle mix tussen Overvechters en asielzoekers. D66 wil dat we leren van Plan Einstein en zorgen voor integratie vanaf dag één. Voormalig asielzoekers geven zelf aan dat kunnen meedenken en meepraten helpt bij die integratie. Daarom stelt D66 voor om medezeggenschap voor asielzoekers op te nemen in de plannen voor toekomstige opvang. Dit leidt tot eigenaarschap en laat asielzoekers kennismaken met medezeggenschap zoals dat op veel scholen en instellingen in Nederland gebruikelijk is. Bovendien is het zonde om kennis, ideeën en ervaring niet te gebruiken. Door een voorstel van D66 gaat de gemeente met opvangorganisaties kijken hoe en over welke onderwerpen asielzoekers mee kunnen praten en besluiten.

“Het zal hoe dan ook een moeilijke tijd worden, maar we laten u niet in de steek.” – dat bezwoer Rutte in zijn indringende toespraak op 16 maart. Een dag later werd er een ongekend groot pakket aan maatregelen gepresenteerd. Inmiddels voorziet de overheid zo’n 2,5 miljoen Nederlanders van een inkomen – hetzij via NOW, hetzij via de TOZO. Een indrukwekkende operatie.

Toch worden er, drie maanden later, nog steeds mensen in de steek gelaten. Tot en met 1 september mogen sekswerkers hun werk niet doen van het kabinet. Dat betekent een half jaar geen inkomsten, maar ook geen ondersteuning. Voor een deel van hen is namelijk helemaal niets geregeld.

Dat zit zo: sekswerkers in privéhuizen, clubs, massagesalons en escortservices werken via een opting in-constructie. Dit is een ‘fictief dienstverband’ dat 20 jaar geleden bij de opheffing van het bordeelverbod werd bedacht en opgelegd door de belastingdienst. Sekswerkers voldoen hiermee wel aan fiscale verplichtingen, maar zij zijn noch werknemer, noch zzp’er.

Al langer geven sekswerkers aan dat zij gewoon als zzp’er zouden willen werken en  dat zij dezelfde rechten willen als andere werkenden in Nederland. Nu in de coronacrisis wordt pijnlijk duidelijk hoe urgent dit is. Opting inners hebben nu namelijk nergens recht op: geen TOZO, geen NOW, geen WW.

Ze worden verwezen naar de bijstand, maar ook daar botst het systeem met de dagelijkse realiteit van het sekswerk: voor de reguliere bijstand moet je eerst je spaargeld opeten. Maar omdat sekswerkers uitgesloten worden van zakelijke verzekeringen en andere financiële diensten, hebben zij dat spaargeld hard nodig. Ook na de coronacrisis. Zonder inkomen voelen veel sekswerkers zich genoodzaakt hun werk in de illegaliteit voort te zetten, en dat levert onveilige situaties op. Want als klanten weten dat een sekswerker een coronaboete van 4000 euro boven het hoofd hangt, kunnen klanten zich gewelddadig en grensoverschrijdend gedragen. In de wetenschap dat een sekswerker niet naar de politie zal durven gaan.

Het is onverteerbaar dat sekswerkers zo aan hun lot worden overgelaten. Inmiddels kunnen we niet meer wachten op oplossingen van het Rijk. We moeten linksom of rechtsom deze sekswerkers helpen. In de gemeente Deventer hebben inventieve ambtenaren een geitenpaadje gevonden in de participatiewet, waardoor we opting inners toch van inkomenssteun kunnen voorzien. In Utrecht dienden wij een voorstel in om ook in onze gemeente met deze oplossing aan de slag te gaan. In verschillende andere gemeenten komt men inmiddels in beweging voor deze sekswerkers.

Dat is hartstikke mooi, maar ook schrijnend. Het zou namelijk niet uit moeten maken in welke gemeente je woont. Het is verder pijnlijk dat lokale overheden nu aan het knutselen slaan om de woorden “we laten u niet in de steek” waar te maken. En dat het onderliggende probleem – de verplichte opting in – hiermee niet wordt opgelost. Het zou dan ook goed zijn als het Rijk gemeenten voor hun inzet ruimhartig compenseert. En daarna aan de slag gaat om sekswerkers daadwerkelijk zelfstandig te laten werken. De maatschappelijke effecten van het vogelvrij verklaren van sekswerkers zijn namelijk niet te overzien.

Ellen Bijsterbosch & Anne-Marijke Podt 

Ruim 400.000 Nederlanders hebben een bijstandsuitkering. Er wordt veel over hen gesproken: of ze er eigenlijk wel recht op hebben, of ze er geen misbruik van maken, of ze niet te veel geld krijgen of te weinig. Maar eigenlijk gaat het maar heel weinig over waar de bijstand echt voor bedoeld is: wat hebben zij nodig om weer aan het werk te kunnen of op een andere manier mee te kunnen doen in onze samenleving.

Het grote gemis in het debat van de afgelopen jaren is hoe de bijstand bijdraagt aan kansen voor iedereen. Tot deze week.

De afgelopen twee jaar hebben gemeenten, onderzoekers en bijstandsgerechtigden met verschillende experimenten uitgezocht hoe we de bijstand effectiever kunnen inrichten. Vandaag werden de resultaten gepresenteerd. Wat de experimenten vooral laten zien is dat veel afhangt van de specifieke situatie van de bijstandsgerechtigde en van de gemeente waar men woont. En dat er nog veel te leren overblijft over hoe we met de bijstand echte kansen creëren voor mensen die ervan afhankelijk zijn. Dat is juist nu van groot belang.

De afgelopen jaren zagen gemeenten veel mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt in de bijstand. Mensen die vaak meerdere problemen hebben, bijvoorbeeld op het gebied van schulden, gezondheid of huisvesting. Om die mensen te ondersteunen richting de arbeidsmarkt is maatwerk nodig. In plaats daarvan kregen gemeenten van het Rijk vaak extra regels of extra taken zonder het geld om deze goed uit te voeren. De komende tijd zullen er door de corona-crisis helaas weer meer mensen in de bijstand belanden. Ook zij verdienen ondersteuning op maat om snel weer aan het werk te gaan.

Gemeenten werken er hard aan om alle mensen in de bijstand kansen te bieden om mee te kunnen doen. We zien dat niet voor iedereen (gelijk) uitstromen uit de bijstand realistisch is. Maar goed in je vel zitten omdat je vrijwilligerswerk, een cursus of dagbesteding doet, maakt dat je soms wèl stappen kunt zetten richting de arbeidsmarkt. En mensen die actief meedoen, op welke manier dan ook, zijn gezonder en hoeven minder gebruik te maken van zorg en ondersteuning. De roep van rechts om meer drang en dwang voor deze groep mensen werkt juist averechts. Het is tijd voor een bijstand die wel werkt.

Wij pleiten voor ruimte voor alle gemeenten om te experimenteren. We roepen het kabinet op om de huidige experimenten door te zetten en meer gemeenten dezelfde kans te bieden. Zodat die zaken die goed werken, breder ingezet kunnen worden. En zodat wij onze aanpak optimaal kunnen toesnijden op de mensen met een bijstandsuitkering in ónze gemeente. Zo voorkomen we ook dat mensen die eindelijk meedoen in de maatschappij of die nu stappen maken richting werk, weer noodgedwongen terugvallen. Nog te vaak dwingt het Rijk gemeenten strenger te zijn of generieke maatregelen in te zetten, die niet het maatwerk bieden wat onze inwoners nodig hebben. Laten we, met de resultaten van alle experimenten in de hand, vanaf dit moment kiezen voor wat wel werkt.

Anne-Marijke Podt, Raadslid D66 Utrecht

Toon van Gent, Raadslid D66 Nijmegen

Koosje van Doesen, Raadslid D66 Groningen

Yaşar Sazak, Raadslid D66 Tilburg

Micha Snijder, Raadslid D66 Wageningen

Jeroen van den Heuvel, Buitengewoon raadslid D66 Zeist

Jongeren die naar Nederland zijn gevlucht en hier leven zonder hun ouders zijn een extra kwetsbare groep in Utrecht. D66 wil dat zij kunnen werken aan hun toekomst, of die nu hier ligt of in het land van herkomst. Woordvoerder Anne-Marijke Podt: “Een locatie voor kleinschalige opvang is gevonden in De Meern. D66 ziet de voordelen van deze locatie maar stelt wel drie belangrijke voorwaarden. Ten eerste willen wij dat de toekomst van de jongere centraal staat. Daarnaast zijn goede samenwerking op het gebied van veiligheid en een goede relatie met de buurt van groot belang.”

Toekomst van jongere centraal

Jongeren onder de 18 jaar die alleen naar Nederland zijn gevlucht hebben een extra stevige basis nodig. Aan deze goede start kan de gevonden locatie in de Meern volgens D66 bijdragen. Veel organisaties zijn bereid een rol te spelen in het dagelijkse leven van de groep, die bestaat uit 16 tot 20 jonge mensen. Er wordt samengewerkt aan het welzijn van de jongeren en aan het voorkomen van schooluitval. D66 wil dat het belang van de jongere echt centraal staat. Daarom willen we dat er duidelijke afspraken komen over wie waarvoor verantwoordelijkheid draagt. We moeten voorkomen dat kwetsbare jongeren, zoals we de laatste tijd vaak zagen, zonder toezicht uit de opvang verdwijnen. Ook willen we dat jongeren niet zomaar overgeplaatst worden en dat zij zelf mee mogen denken en praten.

Zorgen van omwonenden

D66 snapt de zorgen die omwonenden hebben geuit. Zij worden geconfronteerd met iets waar zij niet om hebben gevraagd en waar ze door geluiden in de media en de soms rommelige communicatie geen positief beeld over hebben. D66 vindt dat de samenwerking tussen de betrokken partners, zoals gemeente en COA, beter moet. Op die manier weet de buurt weet wat zij kan verwachten. Klachten en vragen, die bijvoorbeeld binnenkomen bij het nummer dat 24 uur per dag beschikbaar is voor omwonenden, moeten altijd op de juiste plek terecht komen. Ook moet de aanpak voor sociale veiligheid in de buurt van gemeente, politie en jongerenwerk, zorgvuldig worden voortgezet. Anne-Marijke Podt: “Utrecht heeft vaker laten zien dat het mogelijk is van opvang van vluchtelingen iets positiefs te maken voor henzelf en de buurt. D66 denkt dat dit met de juiste aandacht en afspraken ook hier kan.”

Staatssecretaris van Ark liet woensdag aan de Tweede Kamer weten dat alle gemeenten het voor mensen in de bijstand verplicht moeten maken een tegenprestatie te leveren. D66 Utrecht vindt dat gemeenten zelf het beste kunnen inschatten wat nodig is om mensen weer mee te laten doen. Anne-Marijke Podt, raadslid voor D66 Utrecht: “Maatwerk is daarin heel belangrijk, want iedereen is anders en heeft iets anders nodig om weer mee te kunnen doen. Verplichtingen van het Rijk zitten dan in de weg van doen wat er voor deze mensen nodig is.” Daarom vraagt Anne-Marijke Podt of het Utrechtse college zich wil inzetten voor maatwerk en niet voor verplichtingen. Dat past ook mooi bij de Utrechtse aanpak om mensen die al langer in de bijstand zitten aan het werk te helpen. Die aanpak heeft aandacht voor begeleiding, werken vanuit vertrouwen en – op verzoek van D66 – om- en bijscholing.

Een verplichting helpt mensen niet aan het werk De tegenprestatie verplichten is volgens D66 Utrecht geen goed idee. Ook uit de evaluatie van het Sociaal Cultureel Planbureau van de Participatiewet bleek dat een verplichting niet meer mensen aan het werk helpt. En dat is volgens Staatssecretaris van Ark het doel.

Van Ark zegt dat ze graag met gemeenten in gesprek gaat over hoe deze verplichting ingevuld moet worden. D66 Utrecht vindt dat het college deze kans moet grijpen om aan te geven dat Utrecht vertrouwt op de kracht van mensen zelf. Dat de gemeente haar inwoners en bijstandsgerechtigden het beste kent en daardoor  het beste samen met mensen zelf kan kijken wat er nodig is om hen weer mee te laten doen in de maatschappij. En dat dwang of verplichting daar niet bij helpt.

D66 Utrecht vindt dat we moeten stoppen met stapelen bij schulden. We moeten eerst kijken welke schulden iemand heeft bij de overheid en wat we daaraan kunnen doen. Zo willen we voorkomen dat iemand door beslaglegging of boetes van de overheid verder in financiële problemen komt. Want als je schulden hebt, heb je het al moeilijk genoeg. Daarom diende Anne-Marijke Podt een motie in en deze is aangenomen! De motie voorkomt dat de overheid nog meer boetes oplegt als iemand al schulden heeft. In plaats daarvan moeten deze mensen zo snel mogelijk geholpen worden, zodat ze hun schulden kunnen aanpakken en voorkomen.

Donderdag is het Wereldvluchtelingendag (#worldrefugeeday). D66 Utrecht heeft altijd ingezet op een vliegende start voor vluchtelingen. Maar we zijn nog niet klaar. Heb jij een goed idee dat vluchtelingen helpt bij een goede start? Laat het Anne-Marijke Podt hieronder dan weten. Een mail sturen kan ook! Net zoals alle e-mailadressen van onze raadsleden is ook deze te vinden op onze website: https://bit.ly/2XUQkK1.

Anne-Marijke Podt over Wereldvluchtelingendag

Vrijdag is het Internationale Vrouwendag! Onze raadsleden hebben de afgelopen dagen een aantal vrouwen in het ☀️ gezet. Vandaag Anne-Marijke Podt, die graag vertelt waarom Annette Schlingmann zo'n mooie bijdrage aan onze stad levert: "Annette is coördinator van Meetellen in Utrecht, waar mensen die zelf dak- of thuisloos zijn (geweest) onderzoek doen bij sociaal kwetsbare Utrechters. Dat je de stem van deze mensen hoort, is niet vanzelfsprekend. Annette is een bijzondere vrouw die er niet alleen voor zorgt dat deze mensen een stem krijgen, maar dat de onderzoekers ook steeds beter mee kunnen doen. Door hun resultaten hebben wij als gemeenteraad bovendien veel sterkere besluiten kunnen nemen, omdat we beter weten wat kwetsbare Utrechters ergens van vinden. Ik heb Annette ook vaak zien uitleggen hoe onze stad er voor dak- en thuislozen uitziet. Daarmee zorgt ze voor begrip en brengt ze mensen bij elkaar."

Afgelopen raadsvergadering zijn een aantal voorstellen aangenomen die de huidige armoederegelingen verbeteren. Deze verbetering wordt doorgevoerd omdat er in het coalitieakkoord, mede dankzij D66, extra geld voor de Utrechtse armoede-aanpak is vrijgemaakt. Er komt meer geld voor gezinnen in armoede met oudere kinderen. D66-raadslid Anne-Marijke Podt: “Als kinderen naar de middelbare school gaan er grote uitgaven gemaakt worden, zoals de aanschaf van een laptop. Deze regelingen zorgen ervoor dat ouders deze uitgaven beter kunnen opvangen.” Daarnaast wordt er meer maatwerk mogelijk gemaakt. Podt: “Door maatwerk te leveren wordt het nu ook mogelijk om mensen die net buiten de boot volgen en niet in aanmerking komen voor een U-pas, toch een U-pas kunnen krijgen. Zo krijgen zij de kans om mee te doen met bijvoorbeeld sport en cultuur.”

Meer bekendheid van de regelingen D66 wil dat de regelingen die er nu zijn simpeler en bekender worden. Podt: “Er is een groot aantal regelingen die allemaal iets met elkaar te maken hebben, maar duidelijk is het zeker niet. D66 is dan ook blij dat de wethouder heeft toegezegd om iedereen die met mensen werkt die te maken kunnen krijgen met armoede, goed op de hoogte is van de regelingen en indien nodig doorverwijst. Dit kan de zwembadmedewerker zijn, maar ook een broodfonds of een  ZZP-netwerk.”

Streef naar financiële onafhankelijkheid Als je eenmaal opgroeit in armoede is het erg lastig om daar uit te komen. Vrouwen of alleenstaande ouders die rondkomen van een bijstandsinkomen gaan er nu vaak financieel op achteruit als ze (meer) gaan werken. Bijvoorbeeld doordat ze kinderopvang moeten betalen of naar hun werk moeten reizen. Podt: “Om deze vicieuze cirkel te doorbreken wil D66 dat de gemeente Utrecht onderzoekt wat het gecombineerde effect is van deze relatief hoge werkgerelateerde kosten en ingewikkelde regelingen zodat we met deze regelingen en passende begeleiding naar werk zorgen dat mensen echt permanent uit de armoede komen.”

🌈 Utrecht is een geweldige, diverse stad. Maar ook hier blijft genoeg te doen om te zorgen dat mensen veilig uit de kast kunnen komen. D66 blijft zich inzetten voor een Utrecht waar plek is voor iedereen, ongeacht geaardheid, genderindentiteit of achtergrond. 🏳‍🌈 Vandaag is het Coming Out Day. Raadsleden Jony Ferket, Anne-Marijke Podt en Corine van Dun hielpen vanmorgen met het hijsen van de Regenboogvlag bij het Stadskantoor.