Prachtig stuk van onze lijstduwer Annemarie Postma! "Ik ben deze keer opnieuw lijstduwer, en met heel mijn hart, omdat zij de enige politieke partij zijn die niet steeds enkel de mens en zijn ‘belang’ centraal stelt. Zij begrijpen als enige dat ons lot onlosmakelijk verbonden is met het lot van de natuur en de dieren. Dat het tijd is voor meer ethiek, meer beschaving, meer welzijn." Klik op 'Meer weergeven' voor de volledige tekst.
Onlangs las ik een artikel van de bekende natuurkundige Stephan Hawking. Wat hij zei was glashelder maar weinig hoopgevend. “Als we zo doorgaan als mensheid”, zei hij, “dan is er in 2090 geen leven op aarde meer mogelijk en zullen we moeten uitwijken naar andere planeten”. Alarmerend? We weten toch allang dat enkel in ons land al we voor onze consumptie een gebied ter grootte van drie maal het landoppervlak van Nederland nodig hebben. Vooral voor het verbouwen van veevoer. En de idiotie van dit verhaal is dat we dat zelf hier niet kúnnen omdat we hiervoor geen ruimte hebben omdat we… het meest veedichte land ter wéreld (ja, je leest het goed) zijn. Van de 450 miljoen (!) dieren die jaarlijks, na een kort en ellendig leven worden geslacht, wordt een derde gefokt in Brabant. Niet zo gek dat het provinciebestuur van Brabant een commissie instelde na de Q-koortsramp, om te kijken hoe onze veehouderij “duurzaam” kon worden gemaakt. De voorzitter zei destijds al dat voor ons huidige consumptiepatroon maar liefst 4 aardbollen nodig zijn. Terwijl we er maar één hebben voor onze zuurstof en ons voedsel. Maar wat wordt er veranderd? Niets. We leven in een verziekt systeem waar je enkel kletsmajoren aan het woord hoort over zogenaamde oplossingen zoals: de landbouw en zuivelindustrie verder intensiveren en nog meer megastallen (kijk eens om je heen in Friesland, het is om te huilen). Alles om maar aan die groeiende vraag te kunnen voldoen. Allemaal meer van hetzelfde. Een vermenigvuldiging van de oorzaak van de huidige problemen. Is dat niet de definitie van waanzin? Steeds opnieuw hetzelfde doen, en dan verschillende uitkomsten verwachten? En dan maar kijken of we op Mars zouden kunnen leven terwijl we ondertussen de prachtige, hoogontwikkelde levensvormen op onze eigen planeet, en het water op onze eigen planeet verwaarlozen en vernietigen. We zijn al láng beland op de grenzen van wat de aarde aankan. En iedereen tukt rustig verder. Met, politiek gezien, één uitzondering: de Partij voor de Dieren. Ik ben deze keer opnieuw lijstduwer, en met heel mijn hart, omdat zij de enige politieke partij zijn die niet steeds enkel de mens en zijn ‘belang’ centraal stelt. Zij begrijpen als enige dat ons lot onlosmakelijk verbonden is met het lot van de natuur en de dieren. Dat het tijd is voor meer ethiek, meer beschaving, meer welzijn. Want kijk eens om je heen: gelukkiger worden we er als mens niet op. Dus het moet anders. Geen symptoombestrijding maar kijken naar de wortel van alle problemen en dáár beginnen. Niet weer een pluimveebedrijf ruimen maar nu eindelijk eens kijken naar de oorzaak van al deze dierenziektes: onze overconsumptie van (ziekmakende) dierlijke eiwitten in onze maatschappij en daardoor het houden van te veel dieren op te weinig oppervlakte. Zijn we nou echt zo gek dat we de aarde werkelijk onleefbaar maken? Ja, zo gek zijn we. In 2020 is tweederde van de wilde dieren verdwenen. Het tempo waarin diersoorten uitsterven is nu even hoog als in de tijd dat dinosauriërs verdwenen; we gaan de boom des levens met een kettingzaag te lijf. Daarom ben ik 'duwer' voor een partij die werkelijk als énige een ‘planeetbreed’ programma heeft. Een partij die zegt: het is tijd om te stoppen met denken in méér hebzucht, meer consumptie, meer groei. En dat onze enige redding zal zijn om nu als de wiede weerga te gaan leven vanuit méér respect, met méér fatsoen en meer liefde.
