dinsdag, 21 mei 2013 Ontdekkingsreis naar het ‘zevende continent’ van plastic door Annemieke van Dongen SAN DIEGO – Het drijft in de Stille Oceaan, is groter dan India en bestaat uit plastic zakken, PET-flessen en miniscule kunststofdeeltjes. Een enorme plasticsoep. Tussen Hawaii en Noord-Amerika houden twee elkaar kruisende stromingen naar schatting meer dan 100 miljoen ton plastic vast in een gigantische draaiende watermassa. Vanuit San Diego is gisteren een Franse expeditie gestart om het zogenoemde ‘zevende continent’ te verkennen. Over de maritieme vuilnisbelt is relatief weinig bekend. Hij werd in 1997 toevallig ontdekt door zeeman Charles Moore. „Dag na dag zag ik geen dolfijnen, geen walvissen, geen vissen. Ik zag alleen plastic”, zo herinnert hij zich in de Franse krant Le Monde. De plasticsoep wordt steeds groter. Vanaf kusten en rivieren wordt voortdurend nieuw afval aangevoerd. Het duurt honderden jaren voordat stoffen als polyethyleen vergaan.Wel vallen ze uiteen in kleine deeltjes. Deze microplastics, stukjes van minder dan vijf milimeter, zweven tot dertig meter diepte in het water. Dat maakt de omvang van de plasticsoep lastig te meten. Vanuit een boot gaat de Franse expeditie onderzoeken wat satellieten niet kunnen zien. Natuurbeschermers vrezen dat de plasticsoep een bedreiging vormt voor maritieme ecosystemen, omdat de op plankton lijkende deeltjes opgegeten worden. Voor mensen vormt plastic in de oceanen mogelijk ook een probleem. Niet alleen als het via vis in de voedselketen belandt of stranden van toeristenplaatsen vervuilt. Zo strandde de Franse expeditie naar het ‘zevende continent’, die eigenlijk een jaar geleden al zou starten, op... plastic. Eerst legde een plasticzak de waterpomp van de boot lam, daarna belandde een nylon vissersnet in het roer. Zulke problemen komen steeds vaker voor, stelt expeditieleider Patrick Deixonne, die met zijn reis aandacht wil vragen voor deze ‘ecologische catastrofe’. De kunststofvuilnisbelt in de noordelijke Stille Oceaan is de grootste, maar niet de enige. In alle oceanen en zelfs de Middellandse Zee komen soorgelijke ‘eilanden’ voor. Omdat ze in internationale wateren drijven, voelen individuele landen zich er niet verantwoordelijk voor.