Poliflw

‘Europa’ komt uit het Midden-Oosten, zij was een Fenicische prinses uit de Griekse mythologie. Fenicië lag in het huidige Syrië en Libanon. Zeus, de Griekse Oppergod, liet zijn oog vallen op deze oosterse schone, maar wist dat zijn vrouw een oogje in het zeil hield. Daarom veranderde Zeus zichzelf in een bekoorlijke witte stier. Nadat het prinsesje op zijn rug was geklommen werd het meisje door de Oppergod geschaakt en daarna geschonden. Ik wilde een column schrijven waarin ik Eurocommissaris Frans Timmermans op de hak zou nemen, in een parodie waarin ik de PvdA-voorman zou opvoeren als een Europese Zeus, die zich in valse gedaante meester heeft gemaakt van de Europese democratie. Maar mag dat wel? Mag ik Frans Timmermans vergelijken met een als witte stier vermomde Oppergod? Is het nog wel toegestaan om over de Europese elite een politieke satire te maken?

‘Bestuurders ergerden zich wild aan zijn prenten, maar arbeiders en lezers van de socialistische krant Het Volk liepen met hem weg’. Dat meldt Wikipedia over Albert Hahn, de socialistische satiricus die aan het begin van de vorige eeuw de machten van zijn tijd op de hak nam. Hahn tekende voor bladen van de SDAP, de voorganger van de PvdA. Satire was voor de sociaaldemocraten een middel om de gevestigde machten aan te klagen en misstanden bloot te leggen. Nu is de PvdA zélf onderdeel van die gevestigde macht geworden en daarmee is het gevoel voor humor verdwenen. Dat bleek ook na het verschijnen van het SP-filmpje over ‘Hans Brusselmans’, een parodie op Frans Timmermans. De gevestigde macht werd verdedigd door de gevestigde media. VARA-commentator Francisco van Jole verwees naar de oorlog, zei dat wij aan de hand lopen van Poetin en fascisten aan de macht helpen.

Zelden veroorzaakte een filmpje zoveel ophef, door commentatoren, columnisten en zelfs de minister-president. Dat is prima, niemand hoeft elke humor leuk te vinden. Maar ik vond het opmerkelijk dat zoveel media, die toch gedijen bij de vrijheid van meningsuiting, vonden dat ze zich tegen dit filmpje moesten uitspreken. Het viel me op dat de kritiek het felste was in de media die het meest pro-Europees zijn. Het filmpje van Hans Brusselmans zou een gevaar zijn voor de Europese instituten, maar de SP is voor afschaffing van de Europese Commissie, waarvan Frans Timmermans ‘president’ wil worden. Het zou ook een gevaar zijn voor de Europese democratie, maar die bestaat eigenlijk niet, of niet meer, sinds Frans Timmermans als staatssecretaris de uitslag van het referendum over de Europese Grondwet negeerde en ondanks het ‘nee’ begon met de bouw van de Superstaat Europa.

Hans Brusselmans wil nóg meer macht voor Brussel en minder democratie in Nederland, hetzelfde als Frans Timmermans. Hans Brusselmans wil ook een Europees leger, Europese bemoeienis met onze pensioenen en meer Europese zeggenschap over onze zorg, net als Frans Timmermans. Hans Brusselmans krijgt daarvoor 30.000 euro per maand, ook precies als Frans Timmermans. Een socialistische partij die daar afstand van wil nemen en deze Brusselse kliek parodieert wordt daarvoor in de ‘linkse’ media flink aangepakt. Dit zijn de voorspelbare reflexen van de oude media. Ik vind dat heel goed, dit maakt de verhoudingen duidelijk. Gelukkig zijn er ook andere media, waar juist hulde wordt gebracht aan de opstelling van de SP. Wij zijn geen bijwagen van de multinationals, maar komen op voor de belangen van gewone mensen. Wij zijn socialisten, in tegenstelling tot Frans Timmermans.

‘Hans Brusselmans’ is een parodie op de Europese elite waar Frans Timmermans onze vertegenwoordiger van is. Ik wil niet langer strijden tegen deze kliek, ik wil die gewoon afschaffen. Weg met de Europese Commissie, weg met Frans Timmermans. De SP wil een Europa waarin alle landen samenwerken, maar zich niet de wet laten voorschrijven. We moeten ons niet laten schaken door Brussel, we hoeven onze democratie niet te laten schenden door een Europese Superstaat. ‘Europa’ is niet die kliek in Brussel, maar dat zijn de kiezers in de landen. Op 23 mei hebben die een stem.

Deze column, van de hand van Ronald van Raak, verscheen op TPO op 17 mei 2019.

Zoals bekend, was Jos van de Mortel een rechtszaak begonnen tegen Ron Meyer, voorzitter van SP. Hij zou foutevastgoedbazen.nl  zijn gestart, een website die verslag doet van de dubieuze praktijken van de Amsterdamse pandjesbaas Van de Mortel die in Heerlen speculeert met panden, ten koste van de gemeente en van de bewoners. Daarnaast zou Ron Meyer uitlatingen over van de Mortel gedaan hebben op Facebook. Vorige week stelde de rechter Ron Meyer echter in het gelijk, omdat hij als raadslid in Heerlen het recht en de plicht heeft om misstanden in zijn stad aan de kaak te stellen.

Jos van de Mortel is een grote vastgoedbaas, die voor honderden miljoenen aan panden bezit. In steden waar de huizenprijzen de pan uit rijzen, maar ook in gebieden waar de bevolking juist krimpt, zoals in Heerlen, waar hij in de binnenstad zo’n veertig panden en complexen bezit. Die panden koopt de foute vastgoedbaas strategisch op, om ze vervolgens te laten verloederen, in de verwachting dat de gemeente ze daarna voor een hoge prijs zal kopen. Dit is van de Mortel al vaker gelukt, onder meer in de buurgemeente Kerkrade. Maar Heerlen laat zich niet zomaar door dit soort vastgoedbazen onder druk zetten.

Politici moeten voortdurend verantwoording afleggen over alles wat ze doen. En dat is heel terecht, omdat hun optreden grote invloed kan hebben op het leven van mensen en op de samenleving. Grote ondernemers opereren meestal in de schaduw, maar hún handelen kan eveneens grote schade aanrichten; daarom kan het geen kwaad om ook hun handelen kritisch te volgen.

De situatie rond Jos van de Mortel is daarnaast ook interessant, omdat zijn optreden laat zien hoe vastgoed en politiek met elkaar verbonden zijn geraakt. Bij de raadsverkiezingen van maart vorig jaar stond hij zelfs op de lijst voor een lokale partij in Heerlen, in de hoop met voorkeurstemmen in de raad te worden gekozen. Hij kreeg kreeg hier maar weinig steun.

Wat Jos van de Mortel ook bijzonder maakt is dat hij zich als Amsterdamse vastgoedbaas zo nadrukkelijk mengt in de lokale discussies in Heerlen. Hij richt daarbij zijn pijlen voornamelijk op de SP, die volgens hem ‘een boevenclub’ is.

Zorgwekkend bij dit alles  is dat het slecht is voor onze democratie dat gekozen politici, als ze deze vastgoedbazen een weerwoord geven, voor de rechter worden gesleept.

Socialisten als Ron Meyer laten zich echter niet intimideren en deze overwinning maakt de SP in Heerlen nóg strijdbaarder. Omdat de mensen in deze oude mijnwerkersstad genoeg hebben van speculanten als Jos van de Mortel.

(gebaseerd op de column van Ronald van Raak in ThePostOnline van 25 januari 2019)