Poliflw

Twee Arnhemse homo's en de vrijheid die op het spel staat Schokkend. Vreselijk. Walgelijk. Twee jongens die zwaar toegetakeld worden door een stel onverlaten alleen maar omdat ze hand in hand over straat liepen. Hier past alleen maar een helder statement: dit is the bloody limit, dit doe je niet. Nooit. De daders zijn inmiddels ofwel opgepakt ofwel ze hebben zich zelf bij de politie gemeld. Met de slachtoffers wordt intensief meegeleefd. Elk weldenkend mens laat weten dat geweld tegen homo's ontoelaatbaar is. Als statement zijn mensen hand in hand op de foto gaan staan. Ik wil ook een signaal afgeven. Op mijn manier. Omdat er veel op het spel staat. Want wat op het spel staat is vrijheid. De vrijheid waarvan ik geloof dat God ons die allemaal heeft gegeven, zonder onderscheid. Een inperking van de ruimte om trouw te zijn aan onszelf en aan onze diepste overtuiging ervaren we daarom ook allemaal als een groot onrecht. Omdat door God gegeven vrijheid ondeelbaar en universeel is. De vrijheid om christen te zijn, is dezelfde als de vrijheid om niet te geloven. De vrijheid om een liberaal te zijn, is dezelfde als de vrijheid om een socialist te zijn. De vrijheid om geloof en homoseksuele geaardheid hand in hand te laten gaan, is dezelfde als de vrijheid om celibatair te leven. De vrijheid om jezelf te zijn, gaat hand in hand met de plicht om de vrijheid van anderen te verdedigen. Zoals nu de vrijheid nu van twee Arnhemse homo's. Hun vrijheid en hun veiligheid is die van ons allemaal. Na het zoveelste gewelddadige incident en nu steeds meer homo's zich steeds minder veilig voelen in ons land moest ik denken aan het beroemde gedicht van de Duitse predikant en verzetsheld Martin Niemoller. In een andere, veel dramatischer tijd heeft hij op indrukwekkende manier duidelijk gemaakt dat je nooit mag wegkijken. Bij geen enkel onrecht. Bij niemand. 'Toen de nazi's de communisten arresteerden, heb ik gezwegen; ik was immers geen communist. Toen ze de sociaaldemocraten gevangenzetten, heb ik gezwegen; ik was immers geen sociaaldemocraat. Toen ze de vakbondsleden kwamen halen, heb ik niet geprotesteerd; ik was immers geen vakbondslid. Toen ze de Joden opsloten, heb ik niet geprotesteerd; ik was immers geen Jood. Toen ze mij kwamen halen was er niemand meer, die nog protesteren kon.' - Martin Niemoller