Poliflw

Komende week is de laatste Straatsburgweek voor de Europese verkiezingen. De week begint op maandagavond met twee hoorzittingen over respectievelijk belangenverstrengeling en over politieke benoemingen, beiden met Eurocommissaris Oettinger. Bij belangenverstrengeling hoort de naam van de Tsjechische premier Babis, die Europees geld zag vloeien in zijn onderneming Agrofert. Bij de politieke benoemingen denken we natuurlijk aan de benoeming van Selmayr tot Secretaris-Generaal van de Europese Commissie, maar ook binnen het Europees Parlement is er van alles mis. Kortom, geruchtmakende zaken. Maar wat doet het EP? Die besluit de zittingen achter gesloten deuren te houden. Kennelijk is er veel te verbergen, maar ik zal er ook tijdens de zittingen zeker tegen protesteren.

Op 13 december eiste het EP in een resolutie al dat er snel actie zou worden ondernomen tegen de belangenverstrengeling in het geval van Babis. Uit verschillende Europese fondsen werd er geld doorgesluisd naar de onderneming van de Tsjechische premier, die in de eerste helft van 2018 alleen al €3,5 miljoen rijker werd door uitkeringen die van Agrofert via trustconstructies aan hem werden overgemaakt. De Europese Commissie zou deze maand met maatregelen komen, maar probeert de zaak op de lange baan te schuiven. Kortom, Oettinger heeft wat uit te leggen, want dit is natuurlijk onderdeel van een groter patroon: transparantie, allemaal prima, maar het moet niet te dichtbij komen.

Hetzelfde geldt voor de politieke benoemingen binnen Europese instellingen. Selmayr kreeg de meeste aandacht, maar ook binnen het EP wordt de ene na de andere hoge ambtelijke functie vervuld via politieke benoemingen. De vakbonden van het EU-personeel staan op de achterste benen, want hiermee ontstaat een glazen plafond. De studie die de begrotingscontrolecommissie onlangs heeft laten uitvoeren, toont aan dat er dringend behoefte is aan meer transparante en open procedures, waarbij ook externe expertise wordt ingehuurd om objectiviteit te waarborgen. Maar ja, net als bij Babis, is het lastig, want het is per slot van rekening één vriendenclub. En als je geen geld of baantjes te vergeven hebt, worden de vriendjes ongelukkig.

Ik verwacht van de bijeenkomst morgen geen wonderen, maar hoe besloten ook, ik zal iedereen zeker via Twitter op de hoogte houden van de ontwikkelingen. Dit is trouwens mijn voorlaatste weeklog. Volgende week sluit ik af met een Paaslog en daarna zal Arnout Hoekstra het stokje overnemen met campagnenieuws, want met de dag komen de Europese verkiezingen op 23 mei dichterbij.

Volle bak bij de Vredesdag in Pakhuis de Zwijger. Met geweldige sprekers zoals Sadet Karabulut, Arnout Hoekstra, Bette Dam en Ludo De Brabander. Over ons antwoord op oorlog en wapenhandel: internationale solidariteit organiseren.

Photos from SP's post

Veel producten die in Nederland te koop zijn worden elders op de wereld gemaakt. Onder slechte arbeidsomstandigheden en voor een veel lager loon moeten de werknemers deze producten maken. In de afgelopen 50 jaar is er veel Nederlandse industrie naar de lagelonenlanden vertrokken. Het resultaat? Concurrentie tussen Nederlandse werknemers en werknemers in het buitenland. En het gevolg? Een race naar de bodem. Want volgens de vrije markt-politici en de multinationals moeten de lonen ook in Nederland omlaag als we willen concurreren met het buitenland. De gewone Nederlandse én buitenlandse werknemer wordt er niet beter van, maar de grote bedrijven zijn de lachende derde en zien hun winsten exploderen.

SP-lijsttrekker voor de Europese verkiezingen Arnout Hoekstra gaat zich inzetten tegen deze mensenrechtenschendingen: 'De SP strijdt tegen uitbuiting van werknemers. In Nederland, maar ook in het buitenland. Er moet een nieuw VN-verdrag komen dat het onmogelijk maakt voor bedrijven die in Nederland hun producten verkopen om elders in de wereld mensenrechten te schenden. Wij moeten binnenlandse bedrijven verantwoordelijk houden voor hun buitenlandse misdaden. Er is al veel te lang weggekeken door politici die alleen maar denken aan de winsten van de multinationals. We moeten een halt toeroepen aan de race naar de bodem op lonen en arbeidsomstandigheden.'

SP-Europarlementariër Anne-Marie Mineur heeft zich de afgelopen 5 jaar ingezet voor mensenrechten in handelsverdragen. Als lid van de Europese werkgroep voor verantwoord ondernemen schreef zij mee aan de oproep voor onder andere een nieuw VN-verdrag. De oproep werd in Straatsburg door Europarlementariërs uit verschillende landen en verschillende politieke partijen ondertekend. Op dinsdag 19 maart wordt er, mede door de SP, een bijeenkomst georganiseerd in Brussel, waar de tekst aan VN-directeur Jeffrey Sachs zal worden aangeboden. Mineur: 'Als één van de grootste economieën ter wereld heeft de Europese Unie een grote verantwoordelijkheid om voorop te lopen tegen mensenrechtenschendingen wereldwijd. Wij hebben de VN en de wereldleiders nodig om dit overal aan banden te leggen.'

In de Volkskrant van 19 februari stelt Leo Lucassen dat de kritiek van de SP op ongereguleerde arbeidsmigratie ‘populistische retoriek’ zou zijn. De SP zou zelfs ‘arbeiders tegen elkaar opzetten’. Lucassen is met zijn schijnsolidariteit de beste vriend die het Europese grootkapitaal zich kan wensen, zeggen Lilian Marijnissen en Arnout Hoekstra. Het zijn juist de werkgevers die mensen tegen elkaar uitspelen met maar één doel: de kosten van arbeid laag houden. Met zijn pleidooi steunt Lucassen niet alleen hun honger naar loondump, maar negeert hij ook de sociale gevolgen in Nederland én in Oost-Europa.

In Nederland werken zo’n 400.000 mensen uit Oost-Europa. Vaak maken zij lange dagen en moeten ze zwaar werk doen. Hun huisvesting is vaak duur, maar slecht. En hun arbeidscontract is onzeker. Zij reizen meer dan duizend kilometer om zich voor een habbekrats uit de naad te werken. Toch is dat niet onbegrijpelijk. Het minimumloon in bijvoorbeeld Bulgarije is nog geen 300 euro per maand. In Nederland ligt het minimumloon ongeveer vijf keer zo hoog. De kosten voor het levensonderhoud zijn in Bulgarije veel lager dan in Nederland. Ook in de andere Oost-Europese landen liggen de inkomens een stuk lager dan hier. Het is dus goed te verklaren dat veel Oost-Europeanen hier komen werken. Dat ontslaat ons echter niet van de plicht om de gevolgen hier én daar onder ogen te zien. Zo toont Nieuwsuur op dit moment de ontwrichtende gevolgen van arbeidsmigratie, bijvoorbeeld in Letland: een derde van de jongeren is uit het land vertrokken. Jongeren die in Letland werden opgeleid, werken in Nederland voor het minimumloon.

Wie permanent in Nederland leeft, kan van het minimumloon nauwelijks een gezin onderhouden. Zeker niet met de fors stijgende energierekening, zorgpremie en btw. Door de flexibilisering van arbeid en loondump worden de lonen al jaren laag gehouden. Zoals de FNV in deze krant aangeeft blijft onderbelicht dat de lonen ook kunstmatig laag kunnen worden gehouden door subsidiemaatregelen en fiscale routes die het goedkoper maken om mensen van ver te halen, dan om iemand lokaal aan te nemen.

Ondanks vele mooie woorden, stijgen de lonen in Nederland onvoldoende en dreigen dit jaar weer veel mensen nauwelijks te profiteren van de gigantische economische groei. Dit terwijl de winsten van bedrijven en aandeelhouders hoger zijn dan ooit. Een loonstrijd van werknemers is dus keihard nodig.

Waar Lucassen suggereert dat de SP arbeiders tegen elkaar uitspeelt, doet hij dit zelf door de neoliberale race naar beneden op de kosten van arbeid te verdedigen. Dit treft alle werknemers, ongeacht hun afkomst. Het is aan de overheid om deze race naar beneden te stoppen en dubieuze constructies onmogelijk te maken. Want niet alleen hier zien we de gevolgen van deze georganiseerde uitbuiting. De uitzendbureaus die hier Poolse krachten aan het werk hebben, halen in Polen weer werknemers uit Oekraïne. Dit mechanisme maakt het niet beter voor de werkende mensen hier, in Polen of Oekraïne.

Deze oneerlijke concurrentie moet stoppen: het slepen met werknemers zet juist mensen tegen elkaar op. Daarom pleit de SP al jaren voor een vergunningplicht voor uitzendbureaus zodat we malafide bureaus eindelijk kunnen aanpakken. Daarnaast moeten we arbeidsmigratie beter reguleren om grootschalige uitbuiting en verdringing te voorkomen. Er dient een einde te komen aan de subsidiemaatregelen en fiscale routes waardoor lonen kunstmatig laag blijven.

De lonen in Nederland moeten juist omhoog. Het is kwalijk dat de ambities van voormalig Eurocommissaris Frits Bolkestein – een haast oneindig reservoir aan goedkope arbeiders teneinde de lonen te drukken – door wetenschappers als Lucassen met een vals beroep op solidariteit worden verdedigd. Bolkestein kan tevreden zijn. Echte internationale solidariteit bestrijdt uitbuiting, ontwrichting en verdringing hier én daar en stopt de concurrentie op onze arbeidsvoorwaarden die door Brussel is gestart.

Lilian Marijnissen, SP-fractievoorzitter Tweede Kamer

Arnout Hoekstra, SP-lijsttrekker Europees Parlement

Dit opiniestuk is gepubliceerd in de Volkskrant op 22 februari 2019.

In de Volkskrant van 19 februari stelt Leo Lucassen dat de kritiek van de SP op ongereguleerde arbeidsmigratie ‘populistische retoriek’ zou zijn. De SP zou zelfs ‘arbeiders tegen elkaar opzetten’. Lucassen is met zijn schijnsolidariteit de beste vriend die het Europese grootkapitaal zich kan wensen, zeggen Lilian Marijnissen en Arnout Hoekstra. Het zijn juist de werkgevers die mensen tegen elkaar uitspelen met maar één doel: de kosten van arbeid laag houden. Met zijn pleidooi steunt Lucassen niet alleen hun honger naar loondump, maar negeert hij ook de sociale gevolgen in Nederland én in Oost-Europa.

In Nederland werken zo’n 400.000 mensen uit Oost-Europa. Vaak maken zij lange dagen en moeten ze zwaar werk doen. Hun huisvesting is vaak duur, maar slecht. En hun arbeidscontract is onzeker. Zij reizen meer dan duizend kilometer om zich voor een habbekrats uit de naad te werken. Toch is dat niet onbegrijpelijk. Het minimumloon in bijvoorbeeld Bulgarije is nog geen 300 euro per maand. In Nederland ligt het minimumloon ongeveer vijf keer zo hoog. De kosten voor het levensonderhoud zijn in Bulgarije veel lager dan in Nederland. Ook in de andere Oost-Europese landen liggen de inkomens een stuk lager dan hier. Het is dus goed te verklaren dat veel Oost-Europeanen hier komen werken. Dat ontslaat ons echter niet van de plicht om de gevolgen hier én daar onder ogen te zien. Zo toont Nieuwsuur op dit moment de ontwrichtende gevolgen van arbeidsmigratie, bijvoorbeeld in Letland: een derde van de jongeren is uit het land vertrokken. Jongeren die in Letland werden opgeleid, werken in Nederland voor het minimumloon.

Wie permanent in Nederland leeft, kan van het minimumloon nauwelijks een gezin onderhouden. Zeker niet met de fors stijgende energierekening, zorgpremie en btw. Door de flexibilisering van arbeid en loondump worden de lonen al jaren laag gehouden. Zoals de FNV in deze krant aangeeft blijft onderbelicht dat de lonen ook kunstmatig laag kunnen worden gehouden door subsidiemaatregelen en fiscale routes die het goedkoper maken om mensen van ver te halen, dan om iemand lokaal aan te nemen.

Ondanks vele mooie woorden, stijgen de lonen in Nederland onvoldoende en dreigen dit jaar weer veel mensen nauwelijks te profiteren van de gigantische economische groei. Dit terwijl de winsten van bedrijven en aandeelhouders hoger zijn dan ooit. Een loonstrijd van werknemers is dus keihard nodig.

Waar Lucassen suggereert dat de SP arbeiders tegen elkaar uitspeelt, doet hij dit zelf door de neoliberale race naar beneden op de kosten van arbeid te verdedigen. Dit treft alle werknemers, ongeacht hun afkomst. Het is aan de overheid om deze race naar beneden te stoppen en dubieuze constructies onmogelijk te maken. Want niet alleen hier zien we de gevolgen van deze georganiseerde uitbuiting. De uitzendbureaus die hier Poolse krachten aan het werk hebben, halen in Polen weer werknemers uit Oekraïne. Dit mechanisme maakt het niet beter voor de werkende mensen hier, in Polen of Oekraïne.

Deze oneerlijke concurrentie moet stoppen: het slepen met werknemers zet juist mensen tegen elkaar op. Daarom pleit de SP al jaren voor een vergunningplicht voor uitzendbureaus zodat we malafide bureaus eindelijk kunnen aanpakken. Daarnaast moeten we arbeidsmigratie beter reguleren om grootschalige uitbuiting en verdringing te voorkomen. Er dient een einde te komen aan de subsidiemaatregelen en fiscale routes waardoor lonen kunstmatig laag blijven.

De lonen in Nederland moeten juist omhoog. Het is kwalijk dat de ambities van voormalig Eurocommissaris Frits Bolkestein – een haast oneindig reservoir aan goedkope arbeiders teneinde de lonen te drukken – door wetenschappers als Lucassen met een vals beroep op solidariteit worden verdedigd. Bolkestein kan tevreden zijn. Echte internationale solidariteit bestrijdt uitbuiting, ontwrichting en verdringing hier én daar en stopt de concurrentie op onze arbeidsvoorwaarden die door Brussel is gestart.

Lilian Marijnissen, SP-fractievoorzitter Tweede Kamer

Arnout Hoekstra, SP-lijsttrekker Europees Parlement

Dit opiniestuk is gepubliceerd in de Volkskrant op 22 februari 2019.

Tiny Kox voert definitief de lijst aan van de SP voor de Eerste Kamerverkiezingen van 2019. De SP stelde vandaag de lijst voor de Eerste Kamer vast tijdens een partijraad. Kox zit sinds 2003 in de Eerste Kamer en is fractievoorzitter van de socialisten in de Senaat. Kox: 'We voelen geen enkele verplichting dit kabinet in de nieuwe Eerste Kamer overeind te houden. Het was niet ons kabinet en het wordt niet ons kabinet. Drie kabinetten Rutte met wisselende samenstelling tonen een heldere constante: meer markt voor multinationals ten koste van meer sociale ongelijkheid en minder solidariteit.'

Bij de eerste tien kandidaten op de SP-lijst staan naast vier zittende senatoren zes nieuwkomers, van wie de Zuid-Hollandse milieugedeputeerde Rik Janssen op plaats 2 de hoogste nieuwkomer is. Na hem volgen oud-Tweede Kamerlid Paul Ulenbelt (5), psychiater en zorgactiviste Cobie Groenendijk (6), Bont voor Dieren-directeur Nicole van Gemert (7), voormalig FNV-vicevoorzitter Ruud Kuin (9) en Statenlid Lies van Aelst (10). Naast Kox stellen zich ook de senatoren Arda Gerkens (3), Bastiaan van Apeldoorn (4) en Meta Meijer (8) herkiesbaar voor een plek in de Eerste Kamer.

Vandaag werd ook het verkiezingsprogramma en de SP-kandidatenlijst voor het Europees parlement vastgesteld. De jonge SP'er Arnout Hoekstra gaat voor de socialisten de lijst aanvoeren voor de verkiezingen voor het Europees Parlement. De 34-jarige Hoekstra was eerder volksvertegenwoordiger en wethouder. Hoekstra: 'Wij willen de macht van Brussel breken. Een Europa op basis van samenwerken, in plaats van een allesbepalende Superstaat waar Nederland en alles wat we hebben opgebouwd zich maar naar moet schikken.'

De nummer twee op de lijst is oud-wethouder Jannie Visscher. En op plek 3 staat Geert Ritsema, hij heeft een lange staat van dienst in internationale organisaties en in de milieubeweging en daarmee veel ervaring opgedaan in Brussel.

Veel Britten hebben genoeg van de macht van Brussel, maar nu ze zelf de Europese Unie willen verlaten worden ze door de andere landen keihard afgestraft. De vrije markt is immers heilig voor de eurofielen. Uit de EU stappen moet voor alle landen mogelijk zijn zonder afstraffing. Breek de macht van Brussel! Lees de opinie van Renske Leijten & Arnout Hoekstra👉 https://www.sp.nl/opinie/arnout-hoekstra-renske-leijten/2019/eu-moet-uittreden-niet-afstraffen

We moeten de macht van Brussel breken. SP-lijsttrekker in Europa Arnout Hoekstra was vanmiddag te gast bij Radio EenVandaag over Brusselse bemoeizucht en de gevolgen van het heilig geloof in de vrije markt. Het is tijd voor rechtvaardigheid! Sluit je nu aan! www.tijdvoorrechtvaardigheid.nl

Breek de macht van Brussel