Poliflw

Tijdens het congres op 14 december 2019 is de uitslag van de verkiezingen voor de nieuwe voorzitter en bestuur van de SP bekendgemaakt. Jannie Visscher uit Eindhoven volgt Ron Meyer op als partijvoorzitter. Jannie Visscher (58) heeft een lange staat van dienst in de partij, in de afdelingen, de gemeenteraad en als bestuurder. Ze was acht jaar wethouder in Groningen, daarna vier jaar in Eindhoven, waar ze nu raadslid is. Jannie Visscher werd met 1110 stemmen gekozen tot partijvoorzitter.

Jannie Visscher was voorgedragen als kandidaat-voorzitter door het vorige partijbestuur. De voorzitter van de selectiecommissie, Bastiaan van Apeldoorn: ‘Wij hebben alle vertrouwen in Jannie als voorzitter. Ze is wat ons betreft zonder enige twijfel de juiste vrouw op de juiste plaats. Niet alleen vanwege haar ruime ervaring in de partij, als wethouder en als raadslid, maar ook vanwege haar gedrevenheid en haar rustige, nuchtere en no-nonsense stijl.’

De stemmingen vonden plaats in meer dan 140 lokale ledenbijeenkomsten die tussen 13 en 23 november 2019 in het hele land plaatsvonden. De uitslag van de stemmingen werd tijdens het congres bekend gemaakt door de landelijke kiescommissie onder leiding van Meta Meijer.

Naast de voorzitter is ook een algemeen secretaris en 11 algemeen bestuursleden gekozen:

• Arnout Hoekstra (1984, Vlaardingen) algemeen secretaris (1492 stemmen)

• Sunita Bihari (1980, Apeldoorn) (789 stemmen)

• Thijs Coppus (1981, Leiden) (1065 stemmen)

• Jimmy Dijk (1985, Groningen) (1049 stemmen)

• Nicole van Gemert (1975, Utrecht) (1030 stemmen)

• Hans van Hooft (1966, Nijmegen) (807 stemmen)

• Laurens Ivens (1977, Amsterdam) (1102 stemmen)

• Bart van Kent (1983, Den Haag) (843 stemmen)

• Bert Peterse  (1983, Rotterdam) (795 stemmen)

• Bram Roovers (1999, Den Bosch) (902 stemmen)

• Lieke van Rossum (1982, Delft) (1037 stemmen)

• Spencer Zeegers (1954, Uden) (858 stemmen)

Het partijbestuur van de SP bestaat uit de in functie gekozen voorzitter en algemeen secretaris en 11 algemeen partijbestuursleden. Ook maken 19 regiovertegenwoordigers deel uit van het partijbestuur, die direct door de op regioconferenties aanwezige, actieve SP-leden gekozen worden. De fractievoorzitters van de Tweede en Eerste Kamer maken uit hoofde van hun functie deel uit van het bestuur.

De niet gekozen kandidaten:

• Patrick van Lunteren (kandidaat-voorzitter) (618 stemmen)

• Eric van Kaathoven (249 stemmen)

Het partijbestuur van de SP draagt Jannie Visscher (1961, Eindhoven) voor als kandidaat-voorzitter van de SP. Jannie heeft een lange staat van dienst in de partij, in de afdelingen, de gemeenteraad en als bestuurder. Ze was acht jaar wethouder in Groningen, daarna vier jaar in Eindhoven, waar ze nu raadslid is.

Voor het partijbestuur staan de leiderschapskwaliteiten van Jannie buiten kijf: ‘Wij hebben alle vertrouwen in Jannie als voorzitter. Ze is wat ons betreft zonder enige twijfel de juiste vrouw op de juiste plaats. Niet alleen vanwege haar ruime ervaring in de partij, als wethouder en als raadslid, maar ook vanwege haar gedrevenheid en haar rustige, nuchtere en no-nonsense stijl,’ zegt Bastiaan van Apeldoorn, de voorzitter van de selectiecommissie.

Het partijbestuur van de SP bestaat uit de in functie gekozen voorzitter en algemeen secretaris en 11 algemeen partijbestuursleden. Ook maken 19 regiovertegenwoordigers deel uit van het partijbestuur, die direct door de op de regioconferenties aanwezige, actieve SP-leden gekozen worden. Deze regioconferenties vinden op 5 en 12 oktober plaats. De fractievoorzitters van de Tweede en Eerste Kamer maken uit hoofde van hun functie deel uit van het bestuur.

Niet-voorgedragen kandidaten kunnen hun kandidatuur voor 22 oktober handhaven. Tijdens de ledenvergadering die elke SP-afdeling in de periode van 13 tot 23 november a.s. organiseert, kiezen de aanwezige leden het nieuwe SP-partijbestuur. De definitieve uitslag wordt op het congres van 14 december bekend gemaakt.

De andere door het bestuur voorgedragen kandidaten zijn:

Arnout Hoekstra (1984, Vlaardingen) algemeen secretaris

Thijs Coppus (1981, Leiden)

Jimmy Dijk (1985, Groningen)

Nicole van Gemert (1975, Utrecht)

Hans van Hooft (1966, Nijmegen)

Laurens Ivens (1977, Amsterdam)

Bart van Kent (1983, Den Haag)

Vincent Mulder (1959, Hengelo)

Bert Peterse (1983, Rotterdam)

Bram Roovers (1999, Den Bosch)

Lieke van Rossum (1982, Delft)

Spencer Zeegers (1954, Uden)

De definitieve uitslag van de Europese verkiezingen is een harde dreun. Een grote teleurstelling. Veel SP’ers belden, flyerden en gingen huis aan huis. Onze lijsttrekker Arnout Hoekstra liet een eurokritisch én links geluid horen in de tv-debatten. Wij voelen de pijn en teleurstelling van SP’ers in het hele land. Het zal niet eenvoudig zijn, maar wij zullen dat gevoel zo snel mogelijk omzetten in de absolute overtuiging en vastberadenheid om de weg omhoog weer te vinden.

Dat is harder nodig dan ooit. We wisten dat deze Europese verkiezingen moeilijke verkiezingen zouden worden. De opkomst is altijd laag, een ruime meerderheid van Nederland bleef deze keer thuis. De eerste onderzoeken laten zien dat vooral juist SP-stemmers thuis zijn gebleven. De helft van de mensen die een paar weken geleden nog SP stemde, is nu niet gaan stemmen. Daarnaast blijkt dat de niet-stemmers bijna allemaal geen vertrouwen of interesse in de Europese politiek hebben. Dat zoveel mensen niet stemmen is een enorm democratisch tekort. Dat is voor ons op geen enkele manier een excuus, want wij zijn er niet in geslaagd om de terechte teleurstelling en begrijpelijke boosheid over de gevestigde orde te mobiliseren. We hebben niet de juiste snaar geraakt om mensen te overtuigen voor ons te kiezen. Dat betekent dus dat we op zoek moeten naar betere manieren om dit te doen.

We zijn zwaar teleurgesteld door deze uitslag. Teleurgesteld, maar niet verslagen. Om toekomstig succes, in het parlement en daarbuiten, te kunnen behalen zullen we kritisch op onszelf moeten zijn en alle noodzakelijke lessen leren. Dat doen we graag samen met al onze actieve leden.

Ron Meyer

NRC (3 mei 2019): We moeten wel/niet af van ‘ever closer union’

Twistgesprek Moeten we in de EU af van het idee ‘een steeds hechter verbond’? Ja, geen verdere integratie meer, zegt Arnout Hoekstra. Nee, dan haal je de bodem onder de EU weg, zegt Reinier van Lanschot.   [Lees verder]

Parool (1 mei 2019): 'Laat Amsterdam weer baas in eigen stad zijn'

Met de Europese verkiezingen voor de deur is het zaak de invloed van Brussel op ­Amsterdam terug te dringen, zo betogen Arnoud Hoekstra en Erik Flentge van de SP in dit opiniestuk. [Lees verder]

SP.nl (30 april 2019): Arnout Hoeskstra en Sadet Karabulut - Miljarden EU-geld voor wapenindustrie is waanzin

Tientallen jaren lang was de boodschap dat de EU een vredesorganisatie was. Een samenwerking van voorheen oorlogszuchtige landen die door de EU en zijn voorlopers geremd zijn om tegen elkaar ten oorlog te trekken. Die schijn wordt nu niet langer opgehouden. [Lees verder]

Komende week is de laatste Straatsburgweek voor de Europese verkiezingen. De week begint op maandagavond met twee hoorzittingen over respectievelijk belangenverstrengeling en over politieke benoemingen, beiden met Eurocommissaris Oettinger. Bij belangenverstrengeling hoort de naam van de Tsjechische premier Babis, die Europees geld zag vloeien in zijn onderneming Agrofert. Bij de politieke benoemingen denken we natuurlijk aan de benoeming van Selmayr tot Secretaris-Generaal van de Europese Commissie, maar ook binnen het Europees Parlement is er van alles mis. Kortom, geruchtmakende zaken. Maar wat doet het EP? Die besluit de zittingen achter gesloten deuren te houden. Kennelijk is er veel te verbergen, maar ik zal er ook tijdens de zittingen zeker tegen protesteren.

Op 13 december eiste het EP in een resolutie al dat er snel actie zou worden ondernomen tegen de belangenverstrengeling in het geval van Babis. Uit verschillende Europese fondsen werd er geld doorgesluisd naar de onderneming van de Tsjechische premier, die in de eerste helft van 2018 alleen al €3,5 miljoen rijker werd door uitkeringen die van Agrofert via trustconstructies aan hem werden overgemaakt. De Europese Commissie zou deze maand met maatregelen komen, maar probeert de zaak op de lange baan te schuiven. Kortom, Oettinger heeft wat uit te leggen, want dit is natuurlijk onderdeel van een groter patroon: transparantie, allemaal prima, maar het moet niet te dichtbij komen.

Hetzelfde geldt voor de politieke benoemingen binnen Europese instellingen. Selmayr kreeg de meeste aandacht, maar ook binnen het EP wordt de ene na de andere hoge ambtelijke functie vervuld via politieke benoemingen. De vakbonden van het EU-personeel staan op de achterste benen, want hiermee ontstaat een glazen plafond. De studie die de begrotingscontrolecommissie onlangs heeft laten uitvoeren, toont aan dat er dringend behoefte is aan meer transparante en open procedures, waarbij ook externe expertise wordt ingehuurd om objectiviteit te waarborgen. Maar ja, net als bij Babis, is het lastig, want het is per slot van rekening één vriendenclub. En als je geen geld of baantjes te vergeven hebt, worden de vriendjes ongelukkig.

Ik verwacht van de bijeenkomst morgen geen wonderen, maar hoe besloten ook, ik zal iedereen zeker via Twitter op de hoogte houden van de ontwikkelingen. Dit is trouwens mijn voorlaatste weeklog. Volgende week sluit ik af met een Paaslog en daarna zal Arnout Hoekstra het stokje overnemen met campagnenieuws, want met de dag komen de Europese verkiezingen op 23 mei dichterbij.

Volle bak bij de Vredesdag in Pakhuis de Zwijger. Met geweldige sprekers zoals Sadet Karabulut, Arnout Hoekstra, Bette Dam en Ludo De Brabander. Over ons antwoord op oorlog en wapenhandel: internationale solidariteit organiseren.

Photos from SP's post

Veel producten die in Nederland te koop zijn worden elders op de wereld gemaakt. Onder slechte arbeidsomstandigheden en voor een veel lager loon moeten de werknemers deze producten maken. In de afgelopen 50 jaar is er veel Nederlandse industrie naar de lagelonenlanden vertrokken. Het resultaat? Concurrentie tussen Nederlandse werknemers en werknemers in het buitenland. En het gevolg? Een race naar de bodem. Want volgens de vrije markt-politici en de multinationals moeten de lonen ook in Nederland omlaag als we willen concurreren met het buitenland. De gewone Nederlandse én buitenlandse werknemer wordt er niet beter van, maar de grote bedrijven zijn de lachende derde en zien hun winsten exploderen.

SP-lijsttrekker voor de Europese verkiezingen Arnout Hoekstra gaat zich inzetten tegen deze mensenrechtenschendingen: 'De SP strijdt tegen uitbuiting van werknemers. In Nederland, maar ook in het buitenland. Er moet een nieuw VN-verdrag komen dat het onmogelijk maakt voor bedrijven die in Nederland hun producten verkopen om elders in de wereld mensenrechten te schenden. Wij moeten binnenlandse bedrijven verantwoordelijk houden voor hun buitenlandse misdaden. Er is al veel te lang weggekeken door politici die alleen maar denken aan de winsten van de multinationals. We moeten een halt toeroepen aan de race naar de bodem op lonen en arbeidsomstandigheden.'

SP-Europarlementariër Anne-Marie Mineur heeft zich de afgelopen 5 jaar ingezet voor mensenrechten in handelsverdragen. Als lid van de Europese werkgroep voor verantwoord ondernemen schreef zij mee aan de oproep voor onder andere een nieuw VN-verdrag. De oproep werd in Straatsburg door Europarlementariërs uit verschillende landen en verschillende politieke partijen ondertekend. Op dinsdag 19 maart wordt er, mede door de SP, een bijeenkomst georganiseerd in Brussel, waar de tekst aan VN-directeur Jeffrey Sachs zal worden aangeboden. Mineur: 'Als één van de grootste economieën ter wereld heeft de Europese Unie een grote verantwoordelijkheid om voorop te lopen tegen mensenrechtenschendingen wereldwijd. Wij hebben de VN en de wereldleiders nodig om dit overal aan banden te leggen.'

In de Volkskrant van 19 februari stelt Leo Lucassen dat de kritiek van de SP op ongereguleerde arbeidsmigratie ‘populistische retoriek’ zou zijn. De SP zou zelfs ‘arbeiders tegen elkaar opzetten’. Lucassen is met zijn schijnsolidariteit de beste vriend die het Europese grootkapitaal zich kan wensen, zeggen Lilian Marijnissen en Arnout Hoekstra. Het zijn juist de werkgevers die mensen tegen elkaar uitspelen met maar één doel: de kosten van arbeid laag houden. Met zijn pleidooi steunt Lucassen niet alleen hun honger naar loondump, maar negeert hij ook de sociale gevolgen in Nederland én in Oost-Europa.

In Nederland werken zo’n 400.000 mensen uit Oost-Europa. Vaak maken zij lange dagen en moeten ze zwaar werk doen. Hun huisvesting is vaak duur, maar slecht. En hun arbeidscontract is onzeker. Zij reizen meer dan duizend kilometer om zich voor een habbekrats uit de naad te werken. Toch is dat niet onbegrijpelijk. Het minimumloon in bijvoorbeeld Bulgarije is nog geen 300 euro per maand. In Nederland ligt het minimumloon ongeveer vijf keer zo hoog. De kosten voor het levensonderhoud zijn in Bulgarije veel lager dan in Nederland. Ook in de andere Oost-Europese landen liggen de inkomens een stuk lager dan hier. Het is dus goed te verklaren dat veel Oost-Europeanen hier komen werken. Dat ontslaat ons echter niet van de plicht om de gevolgen hier én daar onder ogen te zien. Zo toont Nieuwsuur op dit moment de ontwrichtende gevolgen van arbeidsmigratie, bijvoorbeeld in Letland: een derde van de jongeren is uit het land vertrokken. Jongeren die in Letland werden opgeleid, werken in Nederland voor het minimumloon.

Wie permanent in Nederland leeft, kan van het minimumloon nauwelijks een gezin onderhouden. Zeker niet met de fors stijgende energierekening, zorgpremie en btw. Door de flexibilisering van arbeid en loondump worden de lonen al jaren laag gehouden. Zoals de FNV in deze krant aangeeft blijft onderbelicht dat de lonen ook kunstmatig laag kunnen worden gehouden door subsidiemaatregelen en fiscale routes die het goedkoper maken om mensen van ver te halen, dan om iemand lokaal aan te nemen.

Ondanks vele mooie woorden, stijgen de lonen in Nederland onvoldoende en dreigen dit jaar weer veel mensen nauwelijks te profiteren van de gigantische economische groei. Dit terwijl de winsten van bedrijven en aandeelhouders hoger zijn dan ooit. Een loonstrijd van werknemers is dus keihard nodig.

Waar Lucassen suggereert dat de SP arbeiders tegen elkaar uitspeelt, doet hij dit zelf door de neoliberale race naar beneden op de kosten van arbeid te verdedigen. Dit treft alle werknemers, ongeacht hun afkomst. Het is aan de overheid om deze race naar beneden te stoppen en dubieuze constructies onmogelijk te maken. Want niet alleen hier zien we de gevolgen van deze georganiseerde uitbuiting. De uitzendbureaus die hier Poolse krachten aan het werk hebben, halen in Polen weer werknemers uit Oekraïne. Dit mechanisme maakt het niet beter voor de werkende mensen hier, in Polen of Oekraïne.

Deze oneerlijke concurrentie moet stoppen: het slepen met werknemers zet juist mensen tegen elkaar op. Daarom pleit de SP al jaren voor een vergunningplicht voor uitzendbureaus zodat we malafide bureaus eindelijk kunnen aanpakken. Daarnaast moeten we arbeidsmigratie beter reguleren om grootschalige uitbuiting en verdringing te voorkomen. Er dient een einde te komen aan de subsidiemaatregelen en fiscale routes waardoor lonen kunstmatig laag blijven.

De lonen in Nederland moeten juist omhoog. Het is kwalijk dat de ambities van voormalig Eurocommissaris Frits Bolkestein – een haast oneindig reservoir aan goedkope arbeiders teneinde de lonen te drukken – door wetenschappers als Lucassen met een vals beroep op solidariteit worden verdedigd. Bolkestein kan tevreden zijn. Echte internationale solidariteit bestrijdt uitbuiting, ontwrichting en verdringing hier én daar en stopt de concurrentie op onze arbeidsvoorwaarden die door Brussel is gestart.

Lilian Marijnissen, SP-fractievoorzitter Tweede Kamer

Arnout Hoekstra, SP-lijsttrekker Europees Parlement

Dit opiniestuk is gepubliceerd in de Volkskrant op 22 februari 2019.

In de Volkskrant van 19 februari stelt Leo Lucassen dat de kritiek van de SP op ongereguleerde arbeidsmigratie ‘populistische retoriek’ zou zijn. De SP zou zelfs ‘arbeiders tegen elkaar opzetten’. Lucassen is met zijn schijnsolidariteit de beste vriend die het Europese grootkapitaal zich kan wensen, zeggen Lilian Marijnissen en Arnout Hoekstra. Het zijn juist de werkgevers die mensen tegen elkaar uitspelen met maar één doel: de kosten van arbeid laag houden. Met zijn pleidooi steunt Lucassen niet alleen hun honger naar loondump, maar negeert hij ook de sociale gevolgen in Nederland én in Oost-Europa.

In Nederland werken zo’n 400.000 mensen uit Oost-Europa. Vaak maken zij lange dagen en moeten ze zwaar werk doen. Hun huisvesting is vaak duur, maar slecht. En hun arbeidscontract is onzeker. Zij reizen meer dan duizend kilometer om zich voor een habbekrats uit de naad te werken. Toch is dat niet onbegrijpelijk. Het minimumloon in bijvoorbeeld Bulgarije is nog geen 300 euro per maand. In Nederland ligt het minimumloon ongeveer vijf keer zo hoog. De kosten voor het levensonderhoud zijn in Bulgarije veel lager dan in Nederland. Ook in de andere Oost-Europese landen liggen de inkomens een stuk lager dan hier. Het is dus goed te verklaren dat veel Oost-Europeanen hier komen werken. Dat ontslaat ons echter niet van de plicht om de gevolgen hier én daar onder ogen te zien. Zo toont Nieuwsuur op dit moment de ontwrichtende gevolgen van arbeidsmigratie, bijvoorbeeld in Letland: een derde van de jongeren is uit het land vertrokken. Jongeren die in Letland werden opgeleid, werken in Nederland voor het minimumloon.

Wie permanent in Nederland leeft, kan van het minimumloon nauwelijks een gezin onderhouden. Zeker niet met de fors stijgende energierekening, zorgpremie en btw. Door de flexibilisering van arbeid en loondump worden de lonen al jaren laag gehouden. Zoals de FNV in deze krant aangeeft blijft onderbelicht dat de lonen ook kunstmatig laag kunnen worden gehouden door subsidiemaatregelen en fiscale routes die het goedkoper maken om mensen van ver te halen, dan om iemand lokaal aan te nemen.

Ondanks vele mooie woorden, stijgen de lonen in Nederland onvoldoende en dreigen dit jaar weer veel mensen nauwelijks te profiteren van de gigantische economische groei. Dit terwijl de winsten van bedrijven en aandeelhouders hoger zijn dan ooit. Een loonstrijd van werknemers is dus keihard nodig.

Waar Lucassen suggereert dat de SP arbeiders tegen elkaar uitspeelt, doet hij dit zelf door de neoliberale race naar beneden op de kosten van arbeid te verdedigen. Dit treft alle werknemers, ongeacht hun afkomst. Het is aan de overheid om deze race naar beneden te stoppen en dubieuze constructies onmogelijk te maken. Want niet alleen hier zien we de gevolgen van deze georganiseerde uitbuiting. De uitzendbureaus die hier Poolse krachten aan het werk hebben, halen in Polen weer werknemers uit Oekraïne. Dit mechanisme maakt het niet beter voor de werkende mensen hier, in Polen of Oekraïne.

Deze oneerlijke concurrentie moet stoppen: het slepen met werknemers zet juist mensen tegen elkaar op. Daarom pleit de SP al jaren voor een vergunningplicht voor uitzendbureaus zodat we malafide bureaus eindelijk kunnen aanpakken. Daarnaast moeten we arbeidsmigratie beter reguleren om grootschalige uitbuiting en verdringing te voorkomen. Er dient een einde te komen aan de subsidiemaatregelen en fiscale routes waardoor lonen kunstmatig laag blijven.

De lonen in Nederland moeten juist omhoog. Het is kwalijk dat de ambities van voormalig Eurocommissaris Frits Bolkestein – een haast oneindig reservoir aan goedkope arbeiders teneinde de lonen te drukken – door wetenschappers als Lucassen met een vals beroep op solidariteit worden verdedigd. Bolkestein kan tevreden zijn. Echte internationale solidariteit bestrijdt uitbuiting, ontwrichting en verdringing hier én daar en stopt de concurrentie op onze arbeidsvoorwaarden die door Brussel is gestart.

Lilian Marijnissen, SP-fractievoorzitter Tweede Kamer

Arnout Hoekstra, SP-lijsttrekker Europees Parlement

Dit opiniestuk is gepubliceerd in de Volkskrant op 22 februari 2019.

Veel Britten hebben genoeg van de macht van Brussel, maar nu ze zelf de Europese Unie willen verlaten worden ze door de andere landen keihard afgestraft. De vrije markt is immers heilig voor de eurofielen. Uit de EU stappen moet voor alle landen mogelijk zijn zonder afstraffing. Breek de macht van Brussel! Lees de opinie van Renske Leijten & Arnout Hoekstra👉 https://www.sp.nl/opinie/arnout-hoekstra-renske-leijten/2019/eu-moet-uittreden-niet-afstraffen