Poliflw

GroenLinks en de PvdA dienen vandaag de beantwoording in van de vragen over hun initiatiefwet die regelt dat de abortuspil voortaan ook door de huisarts verstrekt mag worden. 

Dit betekent dat de wet klaar is om door de Tweede Kamer behandeld te worden. GroenLinks en PvdA willen dat ook de huisarts een abortuspil kan voorschrijven. Nu kunnen vrouwen deze pil alleen bij een abortuskliniek of in het ziekenhuis krijgen.

Corinne Ellemeet (GroenLinks):  “Wanneer iemand de keuze maakt een zwangerschap af te breken is het heel belangrijk dat goede zorg wordt geboden. Dit voorstel houdt vast aan de hoge kwaliteit van abortuszorg in Nederland én vergroot de keuzevrijheid voor vrouwen. De abortuspil bij de huisarts is daarom echt een stap vooruit voor alle vrouwen.”

Lilianne Ploumen (PvdA): “Als je ongewenst zwanger bent is het belangrijk dat je zeker kunt zijn van zorg die bij je past. Daarom wil ik dat vrouwen voor de abortuspil ook terecht kunnen bij hun huisarts.”

Bijna zestig procent van de vrouwen die voor abortus kiest, gaat eerst naar de eigen huisarts. Deze huisarts moet de vrouwen nu nog doorverwijzen naar een abortuskliniek voor het voorschrijven van de abortuspil of een curettage. Een bezoek aan de eigen huisarts is voor sommige vrouwen emotioneel en fysiek veel minder belastend. De partijen vinden dat de abortuspil bij de huisarts de keuze voor vrouwen vergroot en de abortuszorg verbetert.  Vrouwen zijn niet langer gedwongen te reizen naar een abortuskliniek of ziekenhuis, maar kunnen naar hun vertrouwde huisarts in de buurt. Voor het verkrijgen van de abortuspil bij de huisarts gelden alle huidige waarborgen en zorgvuldigheidseisen zoals die gelden voor abortusklinieken, zoals dat de pil alleen in de eerste negen weken van de zwangerschap mag worden verstrekt.

De abortushulpverlening in Nederland lijkt goed georganiseerd, maar dit geldt niet overal en niet voor iedereen. Zo zijn er geen abortusklinieken in Friesland, Drenthe en Zeeland. Vrouwen in deze provincies moeten ver reizen. Zo is het lastig een abortus te krijgen als je er ver voor moet reizen omdat je er een vrije dag voor moet opnemen, opvang voor kinderen moet regelen of het hierdoor sneller bekend wordt bij familie of partner. Ook maken vrouwen zich zorgen over de protesten bij abortusklinieken. Voor vrouwen die korte tijd zwanger zijn, kan hulp door de vertrouwde huisarts in de buurt een uitkomst zijn.  Vrouwen die al langere tijd zwanger zijn, kunnen nog steeds terecht bij een abortuskliniek.

Voormalig minister Schippers wilde in 2016 de abortuspil al beschikbaar maken bij de huisarts. Haar voorstel is echter ingetrokken door het huidige kabinet. Er zit één groot verschil in het eerdere voorstel van Schippers en het voorstel dat GroenLinks en de PvdA nu doen: de twee partijen willen dat huisartsen niet individueel een vergunning aan hoeven te vragen om de pil te mogen verstrekken. Dat voorkomt een hoop onnodige bureaucratie. In plaats daarvan wordt via een accreditatiesysteem geregeld dat aan de voorwaarden en zorgvuldigheidseisen wordt voldaan.

Corinne Ellemeet debatteert deze week volop over de zorg in de Tweede Kamer. Ellemeet vraagt aandacht voor veel onderwerpen: van de positie van verpleegkundigen tot het aanpakken van de farmaceutische industrie.

Ook doet GroenLinks een drietal concrete voorstellen:

1. Maak de zorg duurzamer

De totale CO2-uitstoot van de zorg is ongeveer gelijk aan de uitstoot van Tata Steel en de kolencentrale in Eemshaven bij elkaar. Bijna 7 procent van de totale CO2-voetafdruk van Nederland komt van de zorgsector. Daarom willen GroenLinks en de Christenunie dat er harde afspraken gemaakt geworden over het terugdringen van CO2-uitstoot van de zorg. Er kan gemakkelijk veel winst geboekt worden in de zorgsector.

Een aantal voorbeelden:

- 90 procent van het energieverbruik in de operatie kamers gaat naar het systeem dat de lucht schoon en op temperatuur houdt. Deze systemen draaien ook 's nachts volop, terwijl maar een klein deel van de operatiekamers dan in gebruik is. Als de systemen die niet gebruikt worden 's nachts uitgezet worden, levert dat bijvoorbeeld bij alleen al het AMC een besparing op van bijna 400 000 kilowattuur per jaar. Dat is gelijk aan het stroomgebruik van van 100 huishoudens. Er zijn in Nederland 120 verschillende ziekenhuislocatie dus hier is enorme winst te worden.

- Narcose gassen zijn ontzettend vervuilend. Het meest vervuilende gas, desfluraan, is 2540 keer zo slecht voor het milieu als CO2. Ter vergelijking: het gebruik van een flesje desfluraan staat gelijk aan een autorit ver voorbij Oeganda. Als bijvoorbeeld het AMC ziekenhuis in Amsterdam al hun uitgestoten narcose gassen wil compenseren, moet het ziekenhuis elk jaar een park zo groot als het Vondelpark planten ter compensatie. Er is een veilig alternatief: narcose via een infuus.

- Per ingreep wordt er 10-15 kilo afval geproduceerd. Er zijn slimme manieren om dat te verminderen.

2. Geef ouderen de beste zorg

Het is belangrijk dat patiënten samen met de arts kunnen kiezen welke behandeling zij het liefst willen en welke het beste bij hun situatie past. Daar hebben zij informatie voor nodig. Informatie over de uitkomst van behandelingen. Dit is extra belangrijk voor kwetsbare ouderen omdat zij vaak anders reageren op operaties. Daarom stellen GroenLinks en VVD voor om de informatie over de uitkomsten van behandelingen voor kwetsbare ouderen te verbeteren en voor hen beschikbaar te maken. Er is een subsidieregeling die zorgt dat de informatie over de uitkomsten van behandelingen terecht komt bij patiënten en artsen. Wij willen dat die regeling voor volgend jaar helemaal in het teken komt te staan van kwetsbare ouderen. Zo krijgen deze ouderen de meest volledige informatie en daarmee de beste zorg.

3. Ondersteun apothekers bij magistrale bereidingen

Hoge medicijnprijzen zijn regelmatig onderwerp van gesprek. Een bekende manier om de hoge medicijnprijzen tegen te gaan, is om apothekers vaker zelf medicijnen te laten maken: magistraal bereiden.

Het zelf maken van medicijnen is voor apothekers niet altijd even gemakkelijk:

1. Steeds minder apothekers maken zelf medicijnen. Hierdoor neemt de kennis over magistraal bereiden af. Inmiddels zijn veel apotheken gestopt met bereiden van medicijnen en dit aantal neemt steeds verder af. Zo’n 300 apotheken, openbare apotheken en ziekenhuisapotheken samen houden het bereiden in stand. Dat is te weinig. Stel dat we ooit met een noodtoestand te maken krijgen dan hebben we een probleem.

2. Het is voor apothekers financieel onaantrekkelijk om zelf medicijnen te maken. Ondanks dat magistrale bereidingen niet kostendekkend is en er veel onzekerheid bestaat over declaraties gaan sommigen toch door. Deze apothekers vervullen een belangrijke vangnet functie.

3. De angst voor de farmaceutische industrie is groot. Als een apotheker magistraal gaat bereiden dan heeft die binnen notime een leger van advocaten tegenover zich gestuurd door de farmaceutische industrie.

Kortom: we zien een aantal problemen ontstaan rondom magistrale bereidingen. GroenLinks wil daarom dat er een expertisecentrum magistrale bereiding komt, zodat kennis gedeeld kan worden.

Kathalijne Buitenweg, Corinne Ellemeet, Paul Smeulders en Lisa Westerveld, allen Tweede Kamerleden van GroenLinks, bepleiten een betere machtsbalans tussen de bestuurders en medewerkers bij de politie, in zorginstellingen en op scholen. Daarom dienen zij vandaag de initiatiefnota “Samen de baas” in bij De Tweede Kamer. Daarin staan voorstellen die professionals meer grip geven op hun eigen werk.  

De nota is het resultaat van gesprekken met duizenden mensen uit de publieke sector die GroenLinks de afgelopen twee jaar voerde  tijdens kantinetours. “Van onderwijzers tot jeugdzorgwerkers, van (wijk)agenten tot verzorgenden, allemaal zeggen ze hetzelfde: ‘de menselijke maat ontbreekt in publieke instellingen’”, zegt Tweede Kamerlid Paul Smeulders.

Al eerder constateerde GroenLinks-partijleider Jesse Klaver dat het crisis is in de publieke sector. De werkdruk van medewerkers is toegenomen, het werkplezier is afgenomen en de verantwoordingslast is groot. Volgens het CBS is het ziekteverzuim het hoogste in de  publieke sector en dat is mede vanwege de hoge werkdruk.

Wanneer toezichthouders en bestuurders hun werk niet goed doen, zijn de maatschappelijke gevolgen groot, getuige misstanden het afgelopen decennium bij bijvoorbeeld VMBO Maastricht, ROC Leiden, Vestia, InHolland, Orbis en Rochdale. Tien jaar geleden kregen de IJsselmeerziekenhuizen miljoenen euro noodsteun uitgekeerd, terwijl ze uiteindelijk failliet verklaard moesten worden. De kosten voor falend bestuur komen uiteindelijk voor rekening van de belastingbetaler, de dienstafnemers, de verzekerden of de andere organisaties in de sector, zegt de Wetenschappelijke Raad voor Regeringsbeleid hierover.

Minister voor Zeggenschap Kamerleden Kathalijne Buitenweg, Corinne Ellemeet, Paul Smeulders en Lisa Westerveld sloegen de handen ineen rond een belangrijk aspect van de crisis: het gebrek aan inspraak en  zeggenschap bij mensen op de werkvloer. Zij concluderen dat de professionals de kennis in huis hebben om de juiste afwegingen te maken en meer ruimte en vertrouwen moeten krijgen.

Om het belang van zeggenschap aan te geven, wil GroenLinks dat de minister van Sociale Zaken & Werkgelegenheid stelselverantwoordelijke wordt voor zeggenschap in de publieke sector. Als het aan GroenLinks ligt krijgen professionals meer inspraak bijvoorbeeld door hen de helft van de toezichthouders rechtstreeks  te laten benoemen. Ook burgers moeten kunnen meepraten door hen agenderingsrecht te verlenen. Zij moeten het recht krijgen om het bestuur van een publieke instelling te bevragen over een voorgenomen besluit.

En om de trend van schaalvergroting tegen te gaan - alleen al politiekorpsen zijn in 30 jaar maar liefst 22 keer groter geworden en in het voortgezet onderwijs is het aantal leerlingen sinds 1980 met 255% gegroeid - bepleit GroenLinks een plafond voor de grootte van instellingen en wil ze de-fuseren stimuleren. “Publieke instellingen moeten de menselijke maat hanteren. Groter is niet altijd efficiënter, goedkoper en beter”, zegt Paul Smeulders.

Slechte beloningen in de cultuur sector: de voorbeelden zijn talloos. Acteurs, musici, beeldend kunstenaars: steeds meer groepen luiden terecht de noodklok.

GroenLinks springt vandaag in de bres voor een groep die we bijna nooit horen: literair vertalers. De mensen die een wereld aan verhalen voor ons toegankelijk maken. Sommige vertalers verdienen met fulltime werken een salaris van 18 000 euro bruto per jaar. Anders gezegd: als fulltime vertaler is het onmogelijk om rond te komen. Daarom vraagt  Corinne Ellemeet de minister vandaag extra geld vrij te maken voor werkbeurzen voor literair vertalers.

Ellemeet vraagt al langer aandacht voor de arbeidsmarktpositie van kunstenaars. Zo heeft ze eerder een motie aangenomen gekregen over collectieve onderhandelruimte voor kunstenaars. En heeft ze zich met resultaat hard gemaakt voor een betere beloning voor musici van muziekensembles. Ook de minister besteedt in haar cultuurnota aandacht aan het belang van eerlijke beloning. Maar er is weinig aandacht voor de letteren. En literair vertalers komen al helemaal niet aan bod.

Ellemeet: "Vertalers doen op de achtergrond ongelooflijk waardevol werk. Ze zorgen ervoor dat wij andere landen en culturen begrijpen. Ze stellen ons in staat de geschiedenis te kennen. Het is belachelijk dat je wanneer je fulltime als vertaler werkt met geen mogelijkheid een gezin kunt onderhouden. Vertalen als vak is inmiddels alleen voorbehouden aan mensen  die ofwel een rijke partner hebben, ofwel hun werk combineren met ander werk. Onacceptabel. Daarom roep ik de minister op in actie te komen."

Het extra geld waar Ellemeet om vraagt is bedoeld  voor het verhogen van de werkbeurzen van literair vertalers die worden uitgekeerd door het Letterenfonds. Deze beurzen worden alleen toegekend als een vertaler al een vertaalopdracht gekregen heeft van een uitgever. Met een verhoging van de beurzen geven we vertalers de kans op een normaal bestaan.

Kunstenaars worden ronduit slecht betaald. Voor freelancers is de situatie nog beroerder: ze krijgen als ze geluk hebben 60 procent van het salaris van iemand in loondienst. Rondkomen is een opgave. Met jaarlijks 25 miljoen extra is het mogelijk om kunstenaars volgens cao-afspraken en richtlijnen te betalen aldus belangenorganisatie Kunsten '92. GroenLinks vindt het onacceptabel dat kunstenaars niet rond kunnen komen. Daarom eist Kamerlid Corinne Ellemeet van de minister -die op 11 juni haar nieuwe cultuurbeleid presenteert- dat zij voldoende geld verstrekt zodat kunstenaars een normale beloning kunnen ontvangen.

De helft van de kunstenaars die als zzp'er werken, verdient netto 28 euro per uur of minder. Bijna 33 procent verdient minder dan 15 euro per uur dat blijkt uit recent onderzoek. Te weinig om van rond te komen. Dit terwijl het aantal zzp'ers alleen maar stijgt. In 2010 waren er 38 500 freelancers. In 2017 was dat aantal gegroeid tot 59 000.

De raad van cultuur adviseerde de minister vorige maand om 15 miljoen te reserveren voor een betere betaling. Dat is te weinig om kunstenaars volgens cao-afspraken en richtlijnen te kunnen betalen. Wanneer je alleen kunstinstellingen die een subsidie van het rijk ontvangen in staat wilt stellen om een fatsoenlijk loon te betalen is nog 10 miljoen extra nodig. GroenLinks wil dat dit geld beschikbaar komt. Met 25 miljoen aan extra subsidie kunnen veel van de problemen bij orkesten, musea, theater-, dans- en operagezelschappen worden opgelost.

Tweede Kamerlid Corinne Ellemeet: "De basis van cultuur is de kunstenaar. En voor die Kunstenaars moeten we goed zorgen. Musici die gratis lunchconcerten geven. Acteurs die de noodklok luiden over oneerlijke beloningen voor hun werk. Orkestleden van het Metropole Orkest die bijklussen als vuilnisman. Het is bij de konijnen af. We kunnen de rekening voor cultuur niet bij de makers blijven leggen. Daarom moet de minister echt over de brug komen met voldoende budget voor kunstenaars."

Minister Hugo de Jonge moet gemeenten compenseren voor het invoeren van een lagere eigen bijdrage voor de gemeentelijke zorg. Daarom schaart de voltallige oppositie in de Tweede Kamer zich achter een voorstel van de SP en GroenLinks.

De oppositie vreest dat een lagere eigen bijdrage gaat leiden tot een verschraling van de gemeentelijke zorg, omdat gemeenten meer zorg moeten gaan verlenen voor minder geld.

De eigen bijdrage voor zorg en voorzieningen, zoals thuiszorg, geleverd door gemeenten gaat voor veel mensen omlaag tot een maximum van 19 euro per maand. Met dit zo geheten ‘abonnementstarief’ wil de regering de stapeling van zorgkosten tegengaan. Gemeenten krijgen door dit voorstel minder geld binnen, terwijl tegelijkertijd meer mensen een beroep zullen doen op de Wet Maatschappelijke Ondersteuning, oftewel de Wmo. SP, GroenLinks en de andere oppositiepartijen willen voorkomen dat gemeenten de nieuwe tekorten gaan opvangen door juist op zorg, ondersteuning en voorzieningen te moeten bezuinigen.

Corinne Ellemeet (GroenLinks): “Als mensen een verlaging van de eigen bijdrage krijgen, dan moeten daar niet óók bezuinigingen op zorg en op minima bijzitten. En dat is precies wat dit kabinet doet. Goede zorg moet voor iedereen betaalbaar en beschikbaar zijn. Om daarvoor te kunnen zorgen moeten we gemeentes compenseren voor de extra kosten die ze maken, zodat de kwaliteit van zorg gewaarborgd blijft.”

Maarten Hijink (SP): “De eigen bijdrage is een boete op ziek zijn. Het is heel terecht dat die boete omlaag gaat. Maar als gemeenten niet genoeg geld hiervoor krijgen dan wordt het een sigaar uit eigen doos. Dan is dit plan vooral  voor de minister om te pronken met het verlagen van de eigen bijdrage terwijl hij de financiële risico’s bij de gemeenten neerlegt.”

Vandaag gaat de Tweede Kamer in debat over de Wmo en het plan om de eigen bijdrage te verlagen. Het CPB schat in dat dit gemeenten 190 miljoen euro kost, terwijl de minister daarvan maar 145 miljoen vergoedt. Gemeenten verwachten dat de tekorten nog flink hoger kunnen worden De oppositie in de Tweede Kamer deelt die vrees en steunt daarom de motie van SP en GroenLinks om ervoor te zorgen dat gemeenten volledig gecompenseerd worden voor de lagere inkomsten en hogere uitgaven van deze wet.

Jaarlijks komen er in Nederland meer dan duizend hiv-infecties bij. Een groot deel hiervan kan voorkomen worden door gebruik van het medicijn PrEP. Het kabinet is van plan om vanaf aankomende zomer te beginnen met de verstrekking en begeleiding van PrEP via de GGD, maar wacht daarvoor een aanbestedingsprocedure af. Dat betekent dat huidige gebruikers geen begeleiding krijgen wat verstrekkende gevolgen kan hebben. “Onacceptabel” wat GroenLinks – Tweede Kamerlid Corinne Ellemeet betreft. Daarom deed zij samen met D66 een voorstel om per direct begeleiding te bieden. Een meerderheid van de Tweede Kamer steunde vandaag dat voorstel.

"Het kabinet moet voor de zomer met een plan komen om de salarissen van verpleegkundigen te verhogen, zodat een catastrofe op de arbeidsmarkt voorkomen wordt."

Deze eis aan het kabinet legt GroenLinks Tweede Kamerlid Corinne Ellemeet vandaag neer naar aanleiding van een alarmerend rapport van de grootste beroepsvereniging van Verpleegkundigen en Verzorgenden (V&VN). 

Uit een onderzoek onder 17 000 leden blijkt dat 69 procent vindt dat de werkdruk het afgelopen jaar is toegenomen, dat een groeiende groep de zorg wil verlaten en dat de roep om een hoger salaris aanzwelt. Daarnaast geeft 90% aan dat het personeelstekort invloed heeft op hun gezondheid en privéleven. Als er niet snel maatregelen genomen worden, dreigt er in 2025 een gigantisch tekort van 125 duizend verpleegkundigen en verzorgenden. Dit tekort zet zowel zorgpersoneel als patiënten onder grote druk. Daarom moet het kabinet alles op alles zetten om verpleegkundig personeel te behouden. Een forse salarisverhoging is  een belangrijke maatregel om het beroep weer aantrekkelijker te maken. 

Het gebrek aan waardering in het salaris van verpleegkundigen maakt het niet alleen moeilijk om nieuwe zorgverleners aan te trekken, maar leidt ook tot een stijgend aantal verpleegkundigen dat de zorg verlaat. De gevolgen daarvan zijn nu al zichtbaar: (afdelingen in) ziekenhuizen moeten sluiten en steeds meer zorginstellingen huren zzp-ers in om tekorten op de werkvloer op te vangen. Tussen 2007 en 2015 is het aantal zzp'ers in de sector overheid en zorg gestegen van 144.000 naar 246.000, aldus het CBS. Ondervraagden geven aan dat een salarisverhoging de beste manier is om medewerkers in de zorg te behouden en de beste manier is om nieuwe mensen te werven. 

Wat GroenLinks betreft moet het kabinet voor de zomer een akkoord sluiten met werkgevers- en werknemersorganisaties en zorgverzekeraars om ervoor te zorgen dat de loonsverhoging ook echt op de werkvloer terecht komt. De salarisverhoging wordt betaald door het verhogen van de Overheidsbijdrage in de Arbeidskostenontwikkeling (OVA). Hierdoor ontstaat er ruimte om een loonsverhoging door te voeren. 

Corinne Ellemeet: "Minister de Jonge zegt er alles aan te willen doen om het personeelstekort in de zorg op te lossen, maar hij heeft tot nu toe met geen woord gerept over salaris. Als dit kabinet werken in de zorg echt aantrekkelijker wil maken, dan is een salarisverhoging noodzakelijk. De tijd dringt, daarom wil ik voor de zomer een akkoord van de minister en sociale partners in de zorg." 

GroenLinks wil van minister Bruins weten onder welke voorwaarden medici en apothekers medicijnen zelf kunnen bereiden als farmaceutische monopolisten torenhoge prijzen vragen.

Tijdens het debat over de initiatiefnota ‘Big Farma’ die GroenLinks opstelde met SP en PvdA vragen Kamerleden Corinne Ellemeet en Lisa Westerveld om helderheid van Bruins. Eind november oordeelde de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd dat ziekenhuizen zelf goedkope medicijnen mogen maken in hun strijd tegen exorbitant dure middelen van de farmaceutische industrie, maar de finale toezegging van de minister ontbreekt vooralsnog.

Dat is vreemd, vindt Ellemeet. ‘Ik ben blij met de positieve uitspraak van de Inspectie, omdat het waarschijnlijk betekent dat ook het kabinet de strijd tegen torenhoge prijzen van de farmaceutische industrie steunt. Maar een toezichthouder legt de kaders niet vast: die bewaakt ze. Dus waar blijft het verlossende woord van deze minister?’

Verder moeten de kaders helder worden waarbinnen de ‘magistrale bereiding’ mag plaatsvinden. ‘Simpel gesteld: de medische gemeenschap moet er mee aan het werk kunnen. Dus ik wil geen lijst met onmogelijke eisen waardoor het op papier wel mogelijk is om als ziekenhuis zelf een medicijn te ontwikkelen, bijvoorbeeld voor patiënten met een stofwisselingsziekte, maar in de praktijk totaal onuitvoerbaar. Dan schieten we er niets mee op. Ik wil dat deze minister zich actief en ondersteunend opstelt, zodat Big Farma ook echt kan worden aangepakt waar dat nodig is.’

Met de initiatiefnota doen GroenLinks, PvdA en SP verstrekkende voorstellen om de greep van grote farmaceutische bedrijven op de ziekenzorg te verzwakken. Ellemeet: ‘In de farmaceutische industrie lopen op dit moment te veel cowboys rond die winst veel belangrijker vinden dan mensen beter maken. De voorstellen die we in deze nota doen met de andere linkse partijen moet gezondheid weer centraal stellen. Ik snap dat medicijnen ontwikkelen geld kost, maar de vergoeding moet redelijk zijn en de mensen moeten voorop staan.’

Gemeenten moeten de vrijheid krijgen om aanbestedingstrajecten voor de lokaal of regionaal georganiseerde zorg te schrappen. Dat staat in een initiatiefwet van GroenLinks en de SGP die deze week is ingediend. Met de wet kan worden voorkomen dat jeugdzorginstanties die zeer specifieke zorg aanbieden moeten sluiten, of dat de zorg voor bijvoorbeeld chronisch zieken steeds weer bij een andere aanbieder wordt ondergebracht.

Indieners Corinne Ellemeet en Kees van der Staaij zijn van mening dat de Aanbestedingswet de zorg weinig goeds heeft gebracht. Vertrouwde instanties en hulverleners verdwenen van het toneel. Niet omdat ze hun werk verkeerd deden of omdat de gemeente dat wil, maar omdat gemeenten worden gedwongen aan te besteden volgens zeer strikte regels waardoor kleinere, lokaal opererende partijen vaak het nakijken hebben wanneer ze wedijveren met grote spelers die deelname aan dit soort procedures tot kunst verheffen.

De zorg zelf wordt daar vaak niet beter van: aanbieders worden in afwachting van nieuwe aanbestedingen huiverig om te investeren in personeel. Terwijl we grote tekorten kennen in de zorg vrezen instellingen in de problemen te komen als zij investeren in vaste contracten of opleidingen.

Corinne Ellemeet (GroenLinks) ziet dat de uit 2016 aangepaste Aanbestedingswet een averechts effect heeft. ‘De rekening ligt enerzijds bij het personeel dat geen perspectief heeft en anderzijds bij de patiënt die niet meer weet waar hij of zij aan toe is. We worden door deze wetgeving gedwongen na te denken over de mogelijke sluiting van een jeugdzorginstelling in Noord-Holland omdat de organisatie die de boel overneemt vindt dat de jongeren ook wel een provincie verder kunnen worden opgevangen. Het kan niet de bedoeling van regelgeving zijn dat we extra onzekerheden inbouwen voor kwetsbare groepen. Maar het is wel gebeurd. Deze initiatiefwet pakt dat aan.’