Poliflw

Afgelopen tijd is de fractie via social media attent gemaakt op de ijsbeer van  AquaZoo. Volgens de post was het pure dierenmishandeling want het dier zou, afgezien van een klein waterplasje, geen water hebben om te badderen en wegkwijnen in AquaZoo.

Persoonlijk was mijn houding ten opzichte van dierentuinen altijd vergelijkbaar met het gevoel dat ik had toen ik vernam hoe onze voorouders in de Nederlandse hoofdstad zich bij de Wereldtentoonstelling in 1883 ook vergaapten aan tientallen inboorlingen, achter hekken in een nagebootst stukje Suriname op het Museumplein. Inderdaad vroeger werden ook mensen geëxposeerd ter vermaak en tijdverdrijf van andere mensen. De laatste keer dat een mensentuin gehouden werd, is slechts 62 jaar geleden. In 1958 in Brussel konden de bezoekers zich niet alleen vergapen aan het Atomium, de stalen constructie met negen gigantische bollen in het Heizelpark, maar ook konden wij westerlingen er mensen kijken. Die mensen kwamen uit Congo en werden tentoongesteld achter een afzetting van bamboe. Het publiek zag enkele honderden zwarte mannen, vrouwen en kinderen uit de kolonie in 'tableaux vivants'. Iets anders als zielig en slecht kun je hier toch niet van vinden? En wat is het verschil met een dierentuin?

De eerste (en laatste) keer dat ik in AquaZoo was, was een jaar of vijf geleden. Mijn kinderen waren klein en wilden net als hun klasgenoten ook eens naar AquaZoo. Wat mij vooral bij is gebleven waren de kleine hokjes waarin onder andere stokstaartjes en andere dieren zaten. Ze waren goed te bekijken, maar er bekroop mij een gevoel van gene omdat ik keek naar een verzameling dieren in te kleine hokjes. Daarna kwam ik er niet meer en schudde mijn hoofd als ik in de krant las dat er weer een nieuwe dierensoort aan de verzameling was toegevoegd.

Ik was benieuwd wat 'we' hiervan vinden bij GroenLinks. Helaas vond ik bij de landelijke GroenLinks standpunten onder dierenwelzijn van alles over ons standpunt ten opzichte van dierproeven, intensieve veehouderij, jacht, bont, antibiotica en nog veel meer, maar niets over dierentuinen. Om er iets van te vinden gingen we dus op werkbezoek naar AquaZoo. Met mijn persoonlijke gevoel en het idee om het achterhaalde concept van een dierentuin kritisch te bekijken, trof ik afgelopen dinsdag in de druilerige regen voor de ingang van AquaZoo fractiegenoot Petra Vlutters, mede GroenLinkser Berber van Zandbergen (raadslid in Tytsjersteradeel) en Caroline de Groot (fractievoorzitter Partij van de Dieren Leeuwarden).

Het werkbezoek We werden door de General Manager van het park (Jeroen Loomeijer), het hoofd Dierverzorging (William Kreijkes) en de ijsberenverzorgster Mandy ontvangen. Al pratende liepen we richting het ijsberenverblijf. Onderweg voerden we pittige gesprekken en het viel op hoe geëngageerd de dierenverzorgers waren. Met hun achtergronden in de universitaire studies diergedrag en hun werkervaring elders in de wereld waren ze opvallend kritisch. We spraken over het bestaansrecht van dierentuinen en de veranderingen die in AquaZoo zijn ingezet. Het uitgangspunt voor het bestaansrecht was van het oude verzamelen of vermaak helemaal verschoven naar opvang, onderzoek, fokprogramma's en educatie.

Toen we langs het, in mijn ogen weinig verheven, onderkomen van de Heilige Ibissen liepen gaf William aan dat deze dieren eigenlijk niet meer op zijn plek zijn in AquaZoo. De belangrijkste reden daarvoor is dat er in het wild meer dan genoeg van deze vogelsoort in zijn natuurlijke habitat te vinden is. 'Er is geen bedreiging en daarom geen enkele reden om ze in een dierentuin te hebben.' Het lastige is wel dat deze dieren niet teruggezet kunnen worden in de vrije natuur. Dat geldt ook voor de flamingo's, waarvan de meesten al stokoud zijn en waarvoor een soort uitsterfbeleid geldt in AquaZoo. Ze zijn allemaal geboren in gevangenschap en veel dierentuinen zitten met dit soort erfenissen wat in hun maag.

Het motto is nu minder dieren en meer ruimte. De keuze voor dieren moet gelegitimeerd kunnen worden. Veelal is dat de kans op uitsterven. Dieren die een plek krijgen maken dan ook deel uit van een Europees, en ook vaak wereldwijd, fokprogramma. Zo ook de ijsbeer. Bij het verblijf aangekomen worden we erop gewezen dat Felix, de negentienjarige ijsbeer die ooit in gevangenschap geboren werd, via een tunnel bij verschillende terreinen kan komen. Waar hij ligt mag hij zelf weten. Vroeger was er meer dwang en manipulatie, tegenwoordig staan de behoeftes en grillen van het dier centraal. Dat blijkt ook als we met de dierverzorger mee mogen om via de niet voor het publiek toegankelijke route getuige te zijn van het voeren van een flinke bak visjes en de favoriet van Felix: andijvie.

Felix ziet ons, ruikt de visjes, maar blijft liggen waar hij ligt. 'Tsja, dat gebeurt regelmatig. Vroeger werd er niet zoals tegenwoordig aan het begin van de dag goed gevoerd en waren de dieren afhankelijk van dit soort hapjes. Daarom zag je bij de showtjes in een dierentuin vrijwel altijd een meewerkend dier. Tegenwoordig is het echt aan het dier of hij wel of niet wat extra's wil in ruil voor het komen en het oefenen van wat verrijkingsoefeningen met publiek.'

Meteen schiet ik in de alertstand. 'Doen jullie kunstjes met de dieren?', vraag ik de verzorgster. Ze legt uit dat de oefeningen geen kunstjes zijn, zoals vroeger. Alles staat in het teken van het dier. Dus de verrijkingsoefeningen die ze nu doen zijn om te voorkomen dat dieren onder narcose gebracht hoeven te worden in het kader van de fok- en onderzoeksprogramma's. Het gaat om oefeningen als het openen van de bek zodat de verzorger erin kan kijken, het vrijwillig op de weegschaal gaan staan, rustig blijven zitten terwijl er wat vacht wordt afgeschoren of pootje geven zodat gecontroleerd kan worden of er geen steentjes of andere onregelmatigheden zijn. Dat doen ze eigenlijk bij alle dieren van de otter tot de ijsbeer. Verder wordt de beer iedere dag met geurtjes, verstopspelletjes en andere verleidingstactieken uitgedaagd in zijn verblijf. Maar Felix is vrij lui. Hij kiest vaak dezelfde plek en houdt niet enorm van zwemmen.

De beer waarmee Felix een tijdlang samenleefde was een stuk jonger en had meer speelbehoefte. Hij rende door alle verblijven heen en zwom ook liever. Dat kon hij naar hartelust doen in de ruim drie meter diepe, en voorzien van continue gezuiverde waterverversing, plas in het ene verblijf of het wat uitgestrekte meertje in het andere. (Daar gaat de aanname dat er slechts een modderplasje beschikbaar is en de reden dat de ijsbeer vies is hierdoor komt)

Het fokprogramma bepaalde echter dat de jonge beer naar een andere dierentuin moest en dan is dat voor de gastheer gewoon pech! 'Pardon, gastheer...?' Het blijkt dat de dieren niet eigendom zijn van AquaZoo, maar van het fokprogramma dat erop gericht is om waar mogelijk uit te zetten van beschermde dieren en als dat niet mogelijk is, bijvoorbeeld omdat de habitat ernstig bedreigd wordt, het soort in stand te houden. 'Bij de witte neushoorn waren we gewoon te laat, maar dat heeft wel veel mensen wakker geschud', aldus de verzorger.

Een grote wens van William de hoofd verzorging, is om een afdeling te openen met de nadruk op de lokale Fryske natuur. Hij vertelt over Gaia Zoo in Zuid-Limburg waar ze speciale eikelmuizen en korenwolven fokken die in die omgeving leven, maar met uitsterven bedreigd worden. Door de focus te richten op de biodiversiteit om ons heen en middels veel educatie aan te geven wat mensen zelf bij kunnen dragen aan meer behoud hopen ze op een positieve bijdrage.

Om ons heen zoomt en bloeit het. Het valt niet te ontkennen dat de hokjes die mij vijf jaar eerder tegen de borst stuitten verdwenen zijn en de grasstrookjes van vijf jaar terug plaats hebben gemaakt voor weelderige begroeiing met inheemse orchideeën, bramen maar ook de kerstbomen van Leeuwarders en inwoners van Tytsjersteradiel die bij een grote inleveractie in AquaZoo een plek kregen.

Het zijn dit soort dingen die maken dat ik een klein beetje in de war raak. Mijn oordeel zielig en slecht is best lastig om keihard overeind te houden. Als ik AquaZoo verlaat schiet er door mijn hoofd dat ik benieuwd ben hoe deze ontwikkeling gaat verlopen. Wat zullen mijn achterkleinkinderen over 62 jaar zeggen?

Femke Molenaar

Tweeënhalf jaar heb ik met veel passie de portefeuille Erfgoed&Monumenten gedaan. Het voelde bij mijn aantreden in 2018 misschien wel als de meest zwaarwegende portefeuille omdat ik ermee in de voetstappen van dé Piet van der Wal stapte.  

Onze Piet van der Wal was een legendarische kenner van panden, regelingen, bedreigingen en oplossingen. Regelmatig dacht hij zelf plannen uit die de ambtelijke dienst hielp bij mooie oplossingen. Een aantal daarvan die hij nog in de pijplijn had toen hij stopte, beschreef hij bij mijn aantreden uitvoerig. Ik nam me na zijn overlijden voor om deze als een soort legacy vast te houden en waar mogelijk gerealiseerd te krijgen.

Zijn plan voor de verkeerssituatie bij de Vredeman de Vriesstraat en de povere ruimte voor fietsers, maar ook zijn overtuiging dat alle vooroorlogse wijken in een beschermde parapluregeling zouden moeten komen zodat we als gemeente meer controle in handen hebben en niet meer verrast worden door het verdwijnen van een pand waarvan iedereen dacht dat het monumentale waarde had, maar dat niet bleek te hebben (Stationsweg). Ook had hij een enorm dossier, het dossier Stienserstraat, over de verbouwing van een vooroorlogs pand tot garage waarbij de hele karakteristieke gevel verdween. Zijn voorstel om de gevelindeling, naast bv daklijn, onderdeel van het beschermen te maken kwam hieruit voort.

Tegelijkertijd bleek ook vanuit de waan van de dag genoeg gaande te zijn dat vanuit deze portefeuille moest worden aangevlogen. Daardoor verschenen er in de afgelopen tweeënhalf jaar diverse schriftelijke vragen waarin we het college bevroegen of erfgoed gerelateerde zaken.

Voorbeelden hiervan zijn de vragen die we stelden aan de hand van foto's van de opslag van het torentje van Cuypers. In de jaren negentig werd het torentje, dat uit 1882 stamt en onderdeel uitmaakte van het Sint-Fredericus Liefdesgesticht, voor veel geld gerestaureerd door Leeuwarder Corporatie Patrimonium en daarna geschonken aan de Gemeente Leeuwarden. Lange tijd stond het op het hoekje naast de Blokhuispoort. Door de herindeling van dat gebied was er geen plek meer. De foto's die wij onder ogen kregen toonden het torentje op zijn zijde liggend in een weinig deplorabele staat. Zo ga je niet om met erfgoed! En we stelden met succes schriftelijke vragen. In de antwoorden konden we lezen dat "van mening zijn dat we een goede plek te hebben gevonden voor herplaatsing en zullen zorgen dat de torenspits daar in ere wordt hersteld."

Het torentje zal geplaatst worden in het buurtschap De Klamp waar aan het centrale dorpspleintje met de plaatsing "een extra dimensie toe en legt een link met de bestaande stad, terwijl duidelijk is dat het een toevoeging is", aldus te lezen in de beantwoording. Op de vraag wanneer werd geantwoord dat "De eerste fase van De Klamp wordt in het najaar van 2018 bouwrijp gemaakt. Vanaf midden 2019 kan de spits van het arkeltorentje geplaatst worden."

Tot op heden hebben we nog geen uitnodiging ontvangen voor de feestelijke herplaatsing, maar we houden onze vinger aan de pols.

Nog voor Buma als burgemeester in beeld was, hadden wij ons vizier op de Buma State laten vallen. Gealarmeerd door -wederom- de deplorabele staat gingen we op onderzoek uit. In dezelfde tijd verscheen een noodkreet van Heemschut Frysl^an over het achterstallige onderhoud en het uitblijven van de renovatie. Ook hierover stelden we schriftelijke vragen.

Ondertussen bleek de koers van het tot stand komen van de nieuwe Erfgoednota een spannend traject. Er werd gekozen voor een Erfgoed Agenda in plaats van de oldfashion vorm. Een meer eigentijdse vorm waarbij inbreng van onderop centraal stond, er tal van bijeenkomsten werden georganiseerd en het uitgangspunt om tot een levend document te komen even wennen was.

Na de Startnotitie Erfgoedagenda van de toekomst in mei 2019 is er op 17 september 2019 een brainstormsessie georganiseerd voor de raad in De Fabriek in Wergea. Tijdens deze brainstormsessie is input geleverd voor de "Erfgoedagenda van de toekomst". Daarnaast werd gevraagd om ook de maatschappelijke betrokkenen en belanghebbenden op het gebied van erfgoed bij het opstellen van de "Erfgoedagenda van de toekomst" te betrekken.

Met  het  thema  'Alles  is  erfgoed,  en  erfgoed  is  van  iedereen'  zijn  vervolgens  een  5-tal meepraat-sessies  voor  maatschappelijke  organisaties  en  belanghebbenden  georganiseerd. Deze sessies vonden plaats in Jelsum, Baard (december 2019), Jirnsum en twee in Leeuwarden(januari  en  februari  2020).  Alle  historische  verenigingen,  dorpsbelangen,  wijkpanels  en  een aantal andere organisaties en vertegenwoordigers die, op wat voor manier dan ook, met erfgoed annex zijn, waren uitgenodigd. De laatste bijeenkomst in Leeuwarden was een speciale sessie met  alleen  studenten  van  NHL  Stenden  en  een  paar  docenten.  Samen  met  algemene maatschappelijke  ontwikkelingen,  rijkskaders  en  de  input  vanuit  de  meepraatsessies  is  het visiedeel van de Erfgoedagenda van de toekomst tot stand gekomen.

In de motie die we in juli 2019 indienden tijdens de begrotingsbehandeling samen met D66, PvdA en FNP indienden konden we ons punt waar wij uit de samenleving volop geluid over kregen! Afgelopen week werd duidelijk dat het college dit afschaffen van leges op zonnepanelen en andere duurzame installatie kwijtschelden bij beschermde en monumentale panden zoals in Apeldoorn gebeurt ziet zitten. In de brief die hierover in augustus verscheen lezen we: "Om eigenaren van panden in beschermde gezichten en van 

monumenten tegemoet te komen bij het verduurzamen van hun pand, kan hetvoorstel worden gedaan om de leges voor het plaatsen van zonnepanelen op monumenten en in beschermde gezichten per 2021 af te schaffen. Dit zou dan meegenomen kunnen worden bij de vaststelling Legesverordening 2021.  

Het voorstel tot afschaffen van leges voor het plaatsen van zonnepanelen op monumenten en in beschermde gezichten heeft een beperkte invloed op de financiële opbrengsten, en daarmee de kostendekkendheid, van de gemeente Leeuwarden."

Terwijl ik dit schrijf zitten we midden in de behandeling in de raad van de Erfgoedagenda. Maar in de raadszaal zit niet ik, maar mijn collega Pim Astro. 

Omdat in de loop van de tijd mijn portefeuille werd uitgebreid met onder andere Wmo, bleek Erfgoed toch een wat eenzaam eilandje in mijn portefeuille. Ik bemerkte dat ik niet altijd de tijd en energie erin kon steken die het nodig had.

Ondertussen kwam Erfgoed wel aan bod in bestemmingsplannen of in relatie tot wonen en groen maar deze zaken waren vaak in handen van Pim Astro.

Dit alles heeft mij doen besluiten om Pim  -die als tweede woordvoerder wel altijd meekeek- te vragen om dit portefeuille onderdeel over te nemen. Dus dit schrijven is ook een beetje afscheid nemen...

Langs deze weg even speciale dank aan Tom Sandijck die mij altijd bijstond met raad en advies. Ook dank aan de beleidsadviseur (en tevens oud studiegenoot van mij) Leo van der Laan en de voorzitter van de Leeuwarder Historische Vereniging Aed Levwerd met wie ik vele uurtjes heb volgepraat!

Femke Molenaar

Aanstaande woensdag 1 juli 2020 zal PAL GroenLinks de motie 'Aan de slag met het diversiteitsbeleid' indienen in de laatste gemeenteraadsvergadering voor het zomerreces. "Met de motie rekenen we op inspanningen om het personeelsbestand een betere afspiegeling te laten worden van de Leeuwarder beroepsbevolking en om een meer inclusieve werkcultuur te realiseren.", aldus Femke Molenaar.

De motie kan rekenen om aangenomen te worden daar de fracties van Partij van de Arbeid, D66, ChristenUnie en de Partij voor de Dieren mede indienen. "Wij zijn van mening dat institutioneel racisme geen 'Socialistisch Jargon' en vinden dat we ook als gemeentepolitiek gehoor moeten geven aan de luide maatschappelijke oproep en ons als samenleving ten volle moeten inzetten.

De oproep aan het college om aan de slag te gaan met het diversiteitsbeleid en hierover ook het gesprek aan te gaan met onze verbonden partijen behelst meer dan het aannemen van meer mensen van kleur. Wij willen benadrukken dat dit niet stopt met het optekenen van een diversiteitbeleid of het invoeren van een quotum. Diversiteit kun je voor een deel regelen in afspraken en in processen, maar niet helemaal. Daar komt inclusie om de hoek kijken.

Wij zien voor het slagen dat er meer nodig is. Immers een duurzame aanpak staat of valt bij het draagvlak van alle medewerkers en bij het vermogen om maatwerk te leveren. Wij zullen dan ook scherp blijven op het uitvoeringsplan dat we uiterlijk in december 2020 verwachten. Een adequate monitoring en evaluatie moet een belangrijk onderdeel uitmaken. We denken hierbij onder meer aan het nauwlettend onderzoeken en volgen van de inclusie beleving en de ontwikkeling van de personele samenstelling.

In tal van gemeenten die zijn aangesloten bij de Coalition of the Willing is 4 juni 2020 een demonstratie gehouden. Leeuwarden heeft zich door een aangenomen motie eveneens aan deze coalitie verbonden. Met de Hashtags #500kinderen, #weeswelkom! en #Keerhettij gaven demonstranten in Leeuwarden stilzwijgend een stem aan het opvangen van vijfhonderd kinderen en het veranderen van het kabinetsbeleid. Muzikant Amon Dos Santos ondersteunde met zijn gitaar en zijn toepasselijke nummers de demonstratie op de Leeuwarder Lange Pijp.

De situatie in de vluchtelingenkampen in Griekenland wordt al lange tijd als inhumaan en onhoudbaar betiteld door diverse organisaties. In deze kampen zitten ook veel alleenreizende kinderen die in een mogelijk nog kwetsbaardere positie zitten. Inmiddels hebben tien landen uit de Europese Unie en Zwitserland een start gemaakt om een deel van deze kinderen uit de vluchtelingenkampen te halen en een plek te geven in hun land. Onze regering heeft echter het standpunt ingenomen dat wij niet helpen om een deel van deze kinderen een plek te geven in ons land.

In maart namen PvdA, D66, CU, PvdD en PAL GroenLinks een initiatief om ook Leeuwarden zich te laten uitspreken tegen dit Rijksbeleid. Het was een stevige discussie in de raadszaal, maar met een meerderheid is de motie aangenomen. Klik hier om de behandeling van de motie terug te kijken.

In navolging daarop deden de woordvoerders van deze partijen in een indringende videoboodschap de volgende oproep aan het kabinet:

Kabinet: toon solidariteit in Europa, ook met kinderen op de vlucht

Griekenland zond acht maanden geleden een noodkreet naar alle lidstaten van Europa; alstublieft, help 2500 alleenreizende kinderen, door hen in veiligheid op te nemen. Kinderen uit Syrië en Afghanistan die zonder familie vastzitten in overvolle vluchtelingenkampen. Een noodkreet die door de coronacrisis alleen maar urgenter is geworden; de situatie in de kampen is potentieel catastrofaal.

Meer dan tien lidstaten en Zwitserland hebben de hulpvraag gehoord en gehonoreerd. De evacuatie onder aanvoering van de Europese Commissie is begonnen en de eerste kinderen zijn vorige week overgebracht naar Luxemburg en Duitsland. Nederland moet hun voorbeeld volgen.

Wij roepen het kabinet op: Help deze kleine groep kinderen. Wees solidair met de Grieken. En wees solidair met de tien landen die al meehelpen.

Op de Lange Pijp stonden deze raadsleden op 4 juni samen met een aantal partijgenoten, betrokken burgers, activisten en een muzikant als onderdeel van dit landelijke protest. Dat wij daarin inmiddels sterk staan blijkt wel uit de opvallende groei die The Coalition of the Willing doormaakte. Wat begon met een paar gemeentes is inmiddels uitgegroeid tot ruim 120 gemeentes en zelfs drie provincies die zich hebben aangesloten in het verzet tegen het inhumane rijksbeleid.

Er wordt in de Leeuwarder raadszaal regelmatig gesteld dat wij als gemeenteraad niet over Rijksbeleid zouden gaan, maar daar heb ik als raadslid altijd anders over gedacht. Met mijn eerste motie in mijn maidenspeech riep ik al op om ons uit te spreken tegen het Rijksbeleid inzake het terugsturen van Afghanen. Stiekem hoop ik dat de opstand tegen dit inhumane kabinetsbeleid steeds breder klinkt en dat de opstand vanuit steeds meer gemeentes en provincies aantoont dat je altijd kunt ageren tegen onrecht welke positie of rol je ook hebt!

Femke Molenaar, raadslid PAL GroenLinks

Uit de enquête die wij onlangs onder onze PAL GroenLinks leden hielden, kregen we allerlei tips en aandachtspunten. Zo ook de suggestie om eens in gesprek te gaan met familie Van der Velde. Als nieuwe eigenaren van camping It Krúswetter in Easterlittens ervaren zij de gevolgen van de coronacrisis stevig. Op 1 maart 2020 hebben ze deze camping met passantenhaven overgenomen. Vol goede moed en inspiratie gingen ze van start. Door de coronamaatregelen moesten ze de vliegende start die zij voor ogen hielden echter bijstellen. Dit was voor Pim Astro en Femke Molenaar aanleiding om in gesprek te gaan met de kersverse eigenaren Remco en Ester van Camping en passantenhaven It Krúswetter.

De nieuwe eigenaren hadden veel zin om de camping met ingang van 1 maart over te nemen en zaten (en zitten) vol plannen. Ze bouwden een nieuwe boekingswebsite en de boekingen liepen goed. En toen kwam corona en maakten de regels dat het annuleringen begon te regenen.

Hoewel ze duidelijk aangeven dat ze het erg lastig vinden om commentaar te leveren op de coronaregelgeving, blijkt gaandeweg het gesprek dat er flink wat onduidelijkheid is en de tegenstrijdige berichtgeving hen parten speelt in het zetten van stappen. Het gevoel van het kastje naar de muur (en weer terug) gestuurd te worden, maakt af en toe moedeloos. Het gesprek geeft ons als raadsleden een aantal concrete punten en vragen die we aan de diverse wethouders en ambtenaren gaan voorleggen.

Natuurlijk kan het goed zijn dat de verwarring en de vragen vooral zijn ontstaan doordat iedereen zoekende is in deze coronatijd en veel dingen niet lopen, zoals ze normaal zouden lopen, maar toch.

Ester en Remco vinden het vooral erg lastig om hun vragen beantwoord te krijgen. Via het algemene nummer van de gemeente worden ze doorverwezen naar het RIVM dat hen weer doorverwijst naar de Veiligheidsregio om uiteindelijk te horen dat iets niet mag ‘omdat het niet in de noodverordening staat.’ Hoe het wel moet weet niemand. Ze missen een aanspreekpunt binnen de gemeente.

Daarom gaan we vragen of er in Leeuwarden een beleid is waarbij er bij nieuwe bedrijven of bedrijfsovernames actief contact gezocht wordt door de gemeente. Als je als inwoner van de Gemeente Leeuwarden een baby krijgt ontvang je een tasje vol informatie die je als nieuwe ouder wegwijs maakt in je omgeving, maar hoe zit dat als nieuwe ondernemer?

Remco leidt ons over de ruim opgezette camping en vertelt over zijn plannen om de camping helemaal zelfvoorzienend te maken. Door tal van reeds ingezette middelen is al zeventig procent van de eigen stroom opgewerkt en ook in de warmwatervoorziening wordt door middel van een zonneboiler voorzien. Remco vraagt ons of wij hem kunnen helpen aan zaad voor wilde bloemen, want hij wil graag de randen van het campingterrein voorzien van bloemenstroken. We nemen zijn vraag mee in ons rijtje!

‘Omdat wij de toiletten niet open mogen doen, doen mensen hun behoeftes achter onze bosjes. En omdat de gemeente de vuilwatertank afgesloten houdt, lozen mensen hun afval op het water. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?’, vertelt Remco. Wiens verantwoordelijkheid is het als mensen zich niet aan regels houden? Hoe ga je om met de consequenties? De verruiming van de regels baart Ester en Remco dan ook wat zorgen. Een terugkerende vraag in het gesprek luidt: ‘Waar ligt de verantwoordelijkheid?’ Moeten de uitbaters op onderzoek uit als mensen aangeven familie te zijn terwijl je daar ook aan kunt twijfelen? Waar ligt de grens tussen hun eigen verantwoordelijkheid en die van henzelf als uitbater?

Gelukkig zijn de ontwikkelingen sinds de laatste persconferentie wat hoopvoller. De annuleringen zijn gestopt en er beginnen weer boekingen binnen te stromen.

Wij werden in ieder geval blij van dit werkbezoek en raden iedereen aan om een kijkje te nemen.

Inmiddels lopen er diverse lijntjes en zijn alle vragen en wensen die Ester en Remco van der Velde hadden beantwoord. Onze dorpenwethouder Bert Wassink gaat de dorpenmanager vragen contact op te nemen. De wethouder economische zaken, Friso Douwstra, wijst op een aantal pagina's op de gemeentesite met rechtstreekse contactpersonen binnen de gemeente Leeuwarden. Via de ambtelijke dienst is er duidelijkheid gekomen over het gemeentelijk waterpunt, zijn de nieuwe horecaprotocollen verstrekt en de afdeling Groen buigt zich over de duurzaamheidsvragen.

Pim Astro en Femke Molenaar

De Vlietzone is afgelopen jaar een steeds grotere rol gaan spelen in mijn portefeuille. Begin vorig ging ik -samen met VVD Raadslid Marcel Visser- op bezoek bij de zorgverlener Strong ID waarover we van onze achterban zorgwekkende signalen kregen. Na dit bezoek gebeurde er veel in een stroomversnelling doordat de pers en veel partijen erop doken. Waarheden liepen door elkaar heen. Gevoelens laaiden hoog op. Het verschil tussen leef- en systeemwereld werd uiterst zichtbaar. We spraken met Vlietvaardig. We spraken met andere wijkbewoners. We spraken met de politie. We spraken met zorgverleners. We waren op alle bijeenkomsten. En toen begon het proces naar het zoeken naar wat in onze visie zou kunnen helpen aan een verbeterslag voor deze wijk. Het onvermogen van de gemeente om (direct) gehoor te geven aan de boze inwoners van de Vlietzone stond centraal voor ons als fractie. Bevindingen en suggesties aan de ene kant stuitten op onmogelijkheden in regelgeving, geld of privacy aan de andere kant.

Volgens ons moet er veel gebeuren in de Vlietzone, maar niet met oogkleppen op. Oplossingen als verplaatsen van zorgaanbieders zien wij dan ook niet los van een stevige visie op opvang en huisvesting van kwetsbare groepen in de gehele gemeente Leeuwarden. Daarom dienden we -samen met Gemeentebelangen en PvdA- de gelijknamige motie in. De inhoud dwingt om door de hokjes heen naar het grotere plaatje te kijken. Als er op de ene plek (Vlietzone) dringend behoefte is aan minder zorg en kwetsbare inwoners, dan moet er op andere plekken ruimte komen.

We hopen dat door een visie af te dwingen er in de toekomst meer rekening gehouden wordt met het feit dat we -zeker in Leeuwarden- een grote groep kwetsbare inwoners hebben. Dat de behoefte aan goedkope huisvesting en spreiding in het beleid verankerd gaat worden. Misschien kunnen we kijken naar andere gemeentes waar ze -in mijn ogen- wat meer lef hebben om tot onconventionele oplossingen te komen. Of het nou Skaeve Hus voorzieningen zijn of het in grote aantallen plaatsen van tijdelijke woningen zijn.

Terug naar de Vlietzone. In de behandeling van dit dossier hebben wij ons bewust niet laten verleiden tot het grote schreeuwen, de snelle oplossingen of het indienen van onuitvoerbare moties. Dit heeft bij sommigen geleid tot het idee dat we niet genoeg zichtbaar zouden zijn. De reden dat we gehandeld hebben zoals we gehandeld hebben is gelegen in een diep geworteld besef dat we bij complexe, gevoelige en kwetsbare dossiers juist gebaat zijn bij zorgvuldig afwegen om te komen tot echte verandering.

Dit is wat we in elke bijdrage hebben benadrukt; Dit probleem kan niet alleen door de gemeente opgelost worden, maar moet in volledige gezamenlijkheid met, door en vanuit de wijk gedaan worden. Natuurlijk hopen we dat de wethouder gedurfde burgerparticipatieconstructies gaat aanjagen en stevig gaat inzetten op de samenhang en gedeelde verantwoordelijkheid van de problematiek van de wijk. Er zijn elders in het land genoeg voorbeelden te vinden, zoals in Groningen en in Delft.

Het is nu na de besluitvormende vergadering van gisteravond aan de betrokken partijen om te gaan uitvoeren. Ik begon mijn bijdrage van gisteren dan ook met de woorden van de wethouder "De wethouder geeft aan gewoon aan de slag te willen gaan en niet allerlei nieuwe structuren te willen opzetten." Hoewel dit geluid echood in de wijk -"er moet nu echt iets gebeuren"- hopen wij dat in de vaart de waan van de dag en het snelle oplossen niet zegeviert. Om tot echte verandering te komen zal er ambitieus, innovatief met visie, een lange adem in openheid en vanuit een gemeenschappelijk eigenaarschap gehandeld worden!

In onze laatste bijdrage stond dan ook:

"Wij zullen de komende tijd kijken in hoeverre deze wethouder zaken als eigen regie, van onder op, participatie in gelijkwaardig samenspel, brede vertegenwoordiging en terugkoppeling in de wijk, maar ook naar de gemeenteraad vorm zal gaan geven"

Femke Molenaar

De fractie van PAL GroenLinks in Leeuwarden heeft schriftelijke vragen gesteld over het ontbreken van een bed-bad-broodvoorziening in Friesland. Eerder riepen het Diaconaal Platform Leeuwarden (DPL) en Noodopvang Fryslân in een gezamenlijke brief de Friese gemeenten al op hun verantwoordelijkheid te nemen. ‘Er moet een vaste plek komen waar uitgeprocedeerde asielzoekers terechtkunnen voor hun eerste levensbehoeften en waar ze kunnen werken aan een oplossing’, aldus Femke Molenaar, raadslid van PAL GroenLinks.

Molenaar wil onder andere van het college weten of Leeuwarden de brief van DPL en Noodopvang Fryslân ook heeft ontvangen en of het college bereid is om met andere Friese gemeenten en maatschappelijke organisaties in gesprek te gaan over de behoefte aan een eventuele bed-bad-broodvoorziening. ‘Uitgeprocedeerde asielzoekers die niet in Nederland mogen blijven, maar ook niet terug kunnen, gaan nu vaak zwerven. Ze belanden op straat. Dat is wat ons betreft totaal onacceptabel’, vertelt Molenaar.

Er is de afgelopen maanden een nieuwe koers ingezet voor de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Samenwerken is daarin het sleutelwoord. Vrijwilligers (de 0de lijn ook wel de sociale basis genoemd), de mensen van de wijk- en gebiedsteams (de 1ste lijn) en de specialistische zorgaanbieders (de 2de lijn) gaan samenwerken, veel meer dan nu het geval is.

Er komen wijk- en dorpskamers waarin veel aanbod vanuit alle lijnen samenkomt in een basisondersteuning. Het indiceren gebeurt niet langer door de sociaal werkers van het wijkteam, maar door de gemeente zelf. De werkwijze die in de pilot inclusieve stad in Oud-Oost is opgedaan moet de basis vormen voor hoe we het met elkaar willen gaan doen. Kortom, er gaat het een en ander veranderen.

Vorige week besloot de raad, bijna unaniem, dat de koers die nu is ingezet inhoudelijk en procesmatig een goede is. Wel is door vrijwel alle partijen benadrukt dat er nog veel verduidelijkt moet worden.

Raadslid Femke Molenaar maakte duidelijk dat PAL GroenLinks nog concreet wil weten hoe de overgang voor cliënten eruit gaat zien. Daarnaast heeft de fractie een motie opgesteld waarin zij het college vroeg om nog voor de zomer te komen met een visiestuk over de wijze waarop de sociale basis versterkt moet worden om in de nieuwe werkwijze optimaal te functioneren. Helaas kwam dit verzoek zowel voor het college als voor veel andere partijen te vroeg. Daarom hebben we tijdens de raadsbijeenkomst besloten de motie nog niet in te dienen.

In de komende weken wordt de koers op hoofdlijnen meer ingevuld en gedetailleerd gemaakt. Voor de zomer wordt de uitwerking van de koers aan de raad gepresenteerd.

De geschiedenis In 2015 is de uitvoering van de Wmo, net als van de Participatiewet en de Jeugdwet, overgegaan van het rijk naar de gemeentes. Hiermee is de hele uitvoering overgegaan, maar niet met de hele pot geld die het rijk hiervoor gebruikte. Omdat volgens de geleerden de nieuwe werkwijze, waarbij de uitvoering veel dichter bij de burger plaatsvindt, deze ook goedkoper zou kunnen. In de praktijk lukt dit vrijwel in alle centrumgemeentes niet. In Leeuwarden wordt sinds de invoering stelselmatig meer geld uitgegeven dan er door het Rijk voor wordt betaald.

De eerste jaren is, waar mogelijk, gekort of bezuinigd. Inmiddels lijkt het besef gekomen dat deze kaasschaafmethode niet tot de structurele oplossing gaat leiden. Daarmee is de zoektocht naar een andere manier van werken bij veel gemeentes nu al enige tijd gaande. In Leeuwarden gebeurt dit onder leiding van onze wethouder Herwil van Gelder.

Het ontwerpplan dat in december aan de raad is gepresenteerd bestond uit de basisgedachte dat alle instanties zouden gaan samenwerken in een alliantie en de betaling vanuit één pot (lumpsum) zou gaan. Toen bleek dat de zorgaanbieders zich geen onderdeel voelden van dit proces. De raad heeft toen besloten meer tijd uit te trekken en als duidelijke opdracht meegegeven dat het proces meer van onderop moet komen en dat het plan meer draagvlak moet krijgen.

Woordvoerster Wmo van PAL GroenLinks in de Raad is Femke Molenaar.

Steun voor meer tijd In de brief van het college van 8 januari zien wij een helder antwoord op de wensen en bedenkingen die door de raad zijn geuit. Wij steunen het voorstel van het college om meer tijd te nemen en de planvorming samen met de aanbieders verder in te vullen. We zien deze brief als de start van een nieuwe fase.

Afgelopen weken De afgelopen weken zijn de fractie van PAL GroenLinks niet in de koude kleren gaan zitten. We vinden het niet goed hoe de vergadering van 19 december is geëindigd. Het proces erheen verdient ook niet de schoonheidsprijs en we willen dat dit in de toekomst echt beter gaat. We willen van het college graag horen hoe zij terugkijkt op het proces voor de Kerst.

Samen op trekken We zitten als raad, college, ambtenaren en aanbieders met hetzelfde doel; het beste doen voor de kwetsbare burgers in de Gemeente Leeuwarden! We vinden het belangrijk dat we vanaf nu in dezelfde richting gaan werken, waarbij iedereen vanuit zijn eigen rol een bijdrage kan leveren aan dit proces. De raad stelt kaders en controleert, het college werkt uit en betrekt de aanbieders en de raad hierbij. Echter, ook hierin is sprake van zoeken naar vernieuwing en verandering. In dit kader wijzen we graag op de bijeenkomst die over een week in Almere gehouden wordt. Centraal staat daar de vraag hoe de gemeenteraad zo kan sturen dat goede hulp aan kwetsbare mensen wordt gerealiseerd. Het doel is daar; Vernieuwing van de manier waarop de gemeenteraad haar rol als kadersteller en controleur invult in het sociaal domein

Laten we alle mogelijkheden in gezamenlijkheid onderzoeken en met elkaar afwegen wat de beste oplossing is voor de inwoners van Leeuwarden. Laten we elkaar bevragen, zoveel mogelijk informatie uitwisselen en het werkveld intensief betrekken. We willen wethouder Van Gelder daarom ook vragen om de tijd tot mei zo goed mogelijk te gebruiken en zoveel mogelijk gezamenlijke sessies te organiseren om zowel de raad als het werkveld te betrekken.

Daarnaast vinden we het de komende maanden belangrijk dat er flink wordt ingezet op wederzijds vertrouwen. vertrouwen is een voorwaarde voor samenwerking in deze visie.

Dat vertrouwen zich lastig laat afdwingen is ook een feit, maar in het proces moet alles gedaan worden wat mogelijk is om te sturen op de noodzaak van die vertrouwensbasis! Zowel in dit huis als in de samenwerking binnen het werkveld. Verhalen gebaseerd op angst en wantrouwen, zoals we die op 12 december hoorden, moeten ontkracht worden. De gedachte dat de sociale basis als goedkope arbeidskracht ingezet zou worden, moet de wereld uit. De juiste zorg staat voorop. Als het past bij het belang van de client om af te schalen, dan moet dat mogelijk zijn. Sterker nog, dat zou op dat moment met korte lijnen en zorgaanbieders die elkaar kennen en vertrouwen makkelijk moeten kunnen. Een dagbesteding bij de eigen voetbalclub of in de eigen buurt i.p.v. met een busje naar de andere kant van de stad. Kijk naar bestaande initiatieven zoals het netwerkcentrum Oud-Oost.

Samenwerking werkt pas echt als het fundament goed is. Dat is best lastig als het al jaren anders is gegaan.... We moeten nu bouwen aan de fundamenten in de zorg en -misschien nog wel een grotere uitdaging- bouwen aan de maatschappij als geheel door in te zetten op het versterken van de sociale basis Zo wordt het ‘team in de wijk’ groter dan het wijkteam.”

Laten wij in onze Stadtelands gemeente Leeuwarden zien dat we leren van dit principe dat in een aantal dorpen al werkt en dat we met elkaar insteken op die verandering!

Verandering is noodzakelijk  Voor PAL GroenLinks is het dus duidelijk dat er een verandering in de zorg noodzakelijk is. Ook los van de benodigde bezuiniging. Op de oude werkwijze doorgaan met hier en daar een pleister zien wij niet als een optie. Mensen in het werkveld hebben te maken met teveel schotten en regels om te kunnen doen wat nodig is. Door de manier waarop zorg is georganiseerd gaat er teveel tijd zitten in administratie en verantwoording. We zijn daarom nog steeds enthousiast over de uitgangspunten van het koersdocument:

- Werkwijze van de inclusieve stad - Beschikkingsvrij werken - Korte lijnen - Lumpsum financiering - Intensieve samenwerking tussen 0de, 1ste en 2de lijn (en meer! Want ook verbinding met onderwijs staat benoemd)

Inzichten werkveld Daarnaast willen we in de komende maanden graag terug zien dat de gevoeligheden en angsten, die we horen vanuit het werkveld, goed onderzocht worden. Zijn er alternatieven die misschien wel beter zijn? Hoe kun je vertrouwen en gelijkwaardigheid in de lijnen brengen? En wat moet er gebeuren om dit op wijk en dorpsniveau van onder af te verankeren?

Wat we op dit moment niet kunnen voorspellen is of alle gestelde kaders in mei nog volstaan. Wij staan achter de inhoud van het koersdocument, maar het kan zijn dat het proces met aanbieders gaat leiden tot nieuwe inzichten over lumpsum, contractvorming, etc. Wij zijn nog niet zover dat we nu de kaders hierop willen aanpassen, maar we willen het college ruimte geven om open te staan voor gewijzigde inzichten.

Kansen Kortom. Laten we ervoor gaan om te denken in kansen, om lef te tonen, maar boven alles elkaar in vertrouwen nemen en verbindingen leggen. PAL GroenLinks wil graag dat iedereen; college, raad, ambtenaren en aanbieders in de komende maanden zich tot het uiterste gaan inspannen om de benodigde verandering in de zorg waar te maken. Zodat wij met minder geld kunnen doen wat nodig is voor de kwetsbaarste inwoners van de Gemeente Leeuwarden!

(Dit is de bijdrage van PAL GroenLinks, verwoordt door Femke Molenaar, gemeenteraad 16 januari)

Burgemeester Crone kreeg maandag 8 oktober uit handen van een groot deel van de gemeenteraad een Roze Loper aangeboden. Dit werd gedaan om aandacht te vestigen op Coming Out Day 2018. De bestuurders van Leeuwarden willen hiermee gezamenlijk een statement maken en tonen dat zij zich inzetten voor verbetering van de positie van LHBTI-medeburgers.

Ook hees de burgemeester de regenboogvlag . Al sinds 2008 hebben de zogenaamde regenbooggemeenten afspraken met de rijksoverheid over inzet op veiligheid, weerbaarheid en sociale acceptatie.

De Roze Loper ligt er nu al op maandag terwijl het pas donderdag Coming Out Dag is. "Dit doen we om er veel aandacht aan te geven en we hopen dat er bedrijven zijn, die nu ook de roze loper gaan uitleggen op donderdag!”, aldus PAL GroenLinks raadslid Femke Molenaar. Zij is één van de initiatiefneemsters om samen met PvdA, D66, FNP, Gemeente Belangen, Lijst 058, VVD, PvdD en 50+ deze loper aan te bieden en uit te leggen bij het stadhuis, zodat iedereen die binnengaat even kan stilstaan bij onze medeburgers.

Op donderdag 11 oktober is het de Coming Out Day en hijsen COC-Fryslân en Tûmba de regenboogvlag op de Oldehove en zijn er allerlei activiteiten.

Dit jaar zal de regenboogvlag van het stadhuis wapperen!