Nieuws van PvdA in Nederland over VVD inzichtelijk

5 documenten

Met de verplichte tegenprestatie van het kabinet is echt niemand geholpen

PvdA PvdA VVD Nederland 28-11-2019 10:11

Door Gijs van Dijk op 28 november 2019 Delen  

De Participatiewet voldoet niet en moet fundamenteel op de schop. Die conclusie mogen we na de eindevaluatie van het SCP wel trekken. Staatssecretaris Tamara van Ark (VVD) onderschrijft de belangrijkste conclusies, maar kiest toch voor het verplicht stellen van een dwingende tegenprestatie. Terwijl SCP-directeur Kim Putters expliciet stelt dat deze niet ‘bijdraagt aan het vinden van werk’. Werkgevers zitten nu eenmaal niet te wachten op mensen die verplicht worden iets te doen wat ze niet willen.

Tijd voor een andere manier van denken

Tijd voor een andere manier van denken, zou je zeggen. Maar helaas schiet het kabinet in een pavlov-reactie: wantrouwen. Wantrouwen in gemeenten, die blijkbaar alleen met een dictaat uit Den Haag van de Participatiewet een succes kunnen maken. Maar vooral wantrouwen richting de kwetsbare mensen die het vaak niet makkelijk hebben en wel wat liefde kunnen gebruiken.

Wie praat met mensen die al lang zonder werk zitten, ziet dat ‘niet willen’ nauwelijks aan de orde is. ‘Nog niet kunnen’ wel. Het hardnekkige en misplaatste VVD-cliché is dat van de thuis op de bank zittende, niet vooruit te branden bijstandsgerechtigde. In werkelijkheid is een groot deel van deze mensen mantelzorger. Of men doet nuttig en waardevol vrijwilligerswerk.

Voor veel van deze mensen is de afstand tot de arbeidsmarkt simpelweg te groot. Zij kampen met fysieke gezondheidsproblemen, hebben schulden of verkeren mentaal in zwaar weer. Deze groep help je niet door ze verder te korten. Wel door ze met vertrouwen tegemoet te treden, in een persoonlijk en motiverend gesprek te kijken waar de mogelijkheden liggen en op basis daarvan een intensief, langdurig en doelgericht traject te beginnen. Persoonlijke begeleiding, met als mogelijk doel werk op de reguliere arbeidsmarkt. Maar ook met betere begeleiding zal de arbeidsmarkt voor een groep onbereikbaar blijven.

Dat bereiken we niet met dwang, maar met vertrouwen

Als gemeente willen we ervoor zorgen dat alle inwoners op hun manier van waarde zijn.  Dat bereiken we niet met dwang, maar met vertrouwen. Niet door papier te prikken, maar door samen het sociale isolement te doorbreken en met buurtbewoners een stukje te gaan wandelen. Niet door achter ieder verkeerd ingevuld formulier kwade bedoelingen te zien, maar door met beter welzijnswerk samen de achterliggende problemen te lijf te gaan. Niet door koste wat kost op zoek te gaan naar een tijdelijk en slecht betaald dienstverband, maar met het bieden van een basisbaan (denk aan een conciërge op de basisschool), waar iemand met een afstand tot de arbeidsmarkt thuis én maatschappelijk van grote waarde is.

Kabinet, kom met gerichte aanpassingen in de Participatiewet en vergeet vooral het verplichten van de vaak totaal contraproductieve tegenprestatie

Gijs van Dijk, Tweede Kamerlid PvdA, en PvdA-wethouders van: Oldambt, Groningen, Heerde, Laarbeek, Enschede, Gouda, Langedijk, Someren, Haaksbergen, Hattem, Westerkwartier en Valkenswaard.

Tweede Kamerlid

Felle kritiek in Eerste Kamer op nieuwe wet arbeidsmarkt

PvdA PvdA VVD CDA Nederland 29-05-2019 09:41

Door Esther-Mirjam Sent op 29 mei 2019 Delen  

Fractievoorzitter Esther-Mirjam Sent stelde veel kritische vragen en liet ook het sociaaldemocratische alternatief zien. Op dinsdag 28 mei wordt er gestemd en gaan wij proberen deze wet tegen te houden.

Mensen willen zeker zijn van vast werk met een fatsoenlijk salaris. Goed werk is de basis voor een goed leven. Het is je inkomen en je toekomst. Het is erbij horen en plezier hebben met je collega’s. Goed werk met een vast salaris is daarom heel belangrijk.

Goed werk is de basis voor een goed leven.

Helaas is die zekerheid sinds de jaren negentig langzaamaan minder geworden. Inmiddels heeft Nederland een van de meest flexibele arbeidsmarkten van Europa. Veel mensen hoppen van baan naar baan, van nul-urencontract naar gedwongen zelfstandigheid. Dit biedt geen perspectief op een zeker inkomen. Bovendien bouw je geen pensioen op voor later.

Kortom, de arbeidsmarkt is uit balans. En daarbij is de flexibiliteit ook ongelijk verdeeld. Ben je jong, laagopgeleid, vrouw of heb je een migratieachtergrond, dan heb je meer kans op een flexibel contract. Waar flexibele arbeid een goede oplossing kan zijn voor bepaalde situaties, wordt het ingericht als structurele invulling van wat normale vaste banen horen te zijn. Zo ontstaat er onzeker werk, dat minder betaalt en waar minder in wordt geïnvesteerd.

Een wet die de broodnodige balans op de arbeidsmarkt zou herstellen, is dus hard nodig. Om zzp’ers te beschermen tegen ziekte en arbeidsongeschiktheid. Om schijnzelfstandigheid tegen te gaan en de belastingvoordelen voor zzp’ers aan te pakken. Maar de wet die het kabinet heeft gemaakt, doet hier allemaal niets aan. Onaf, onduidelijk en teleurstellend; dat was niet alleen mijn oordeel, maar ook het oordeel van bijna alle wetenschappers die we als Eerste Kamer hebben bevraagd.

https://www.pvda.nl/nieuws/felle-kritiek-in-eerste-kamer-op-nieuwe-wet-arbeidsmarkt/

Een wet die de broodnodige balans op de arbeidsmarkt zou herstellen, is dus hard nodig.

De wet zorgt namelijk voor meer onzekerheid. Allereerst wordt de ontslagbescherming uitgekleed. Het wordt makkelijker om mensen te ontslaan en de transitievergoeding wordt lager en gemaximeerd. Daarnaast wil het kabinet het weer mogelijk maken om drie jaar in tijdelijke dienst te zijn, waardoor werknemers minder snel een vast contract krijgen. Er zitten ook wel positieve kanten aan de wet, zoals dat het kabinet de premie voor vaste contracten wil verlagen om zo deze contracten aantrekkelijker te maken voor werkgevers en dat er strengere eisen komen voor oproepcontracten. Maar ook daar zouden wij liever nog wat ambitieuzer zijn en minder uitzonderingen toestaan.

De PvdA wil de flexibilisering van onze arbeidsmarkt tegengaan. Zekerheid moet weer de norm worden. Gijs van Dijk heeft in de Tweede Kamer al een aantal sociaaldemocratische voorstellen gedaan en wij hebben daar nog twee voorstellen aan toegevoegd.

Allereerst willen we dat alle zelfstandigen ook een minimumdekking moeten krijgen tegen ziekte en arbeidsongeschiktheid. Hiermee beschermen we zzp’ers en wordt het ook betaalbaarder om verzekerd te zijn. Zzp’ers zijn nu vaak 20 tot 25 procent goedkoper, wanneer ze geen pensioen opbouwen en de kosten daarvan niet in hun tarieven doorberekenen. Dat is oneerlijke concurrentie en drukt de lonen.

Zelfstandigen moeten ook een minimumdekking krijgen tegen ziekte en arbeidsongeschiktheid.

Ten tweede willen we de platformeconomie meer aan banden leggen. Digitale werkplatformen, zoals Uber, Temper en Roamler, zouden ertoe kunnen leiden dat het aantal zzp’ers in Nederland de komende jaren enorm toeneemt. Niet alleen uitzendkrachten, maar ook werkenden in kortdurende en oproepcontracten kunnen op grote schaal op een zzp-platform terecht komen. Veel van deze mensen zouden veel liever een vast contract krijgen.

Het debat in de Eerste Kamer was helaas nog teleurstellender dan het wetsvoorstel zelf. Hoewel er forse kritiek was op het wetsvoorstel, werd het duidelijk dat de coalitiepartijen hadden afgesproken hiervoor te stemmen. De VVD en het CDA dienden een motie in om ‘voor de zomer van 2019’ (dat is dus binnen een maand!) alsnog met zzp-beleid te komen. Wat ons betreft had dat juist een belangrijk onderdeel moeten zijn van deze wet en kan dat niet achteraf nog gerepareerd worden. Als we deze wet kunnen tegenhouden, dan kan het kabinet gaan werken aan een wet die écht balans brengt op de arbeidsmarkt.

Vice-Fractievoorzitter

Tegenstellingen in Twente. Over macht en onmacht. (1)

PvdA PvdA VVD CDA Nederland 28-03-2019 12:30

In Almelo is de voorzitter van de landelijk VVD bestuurdersvereniging, Arjen Gerritsen burgemeester. Hij is verantwoordelijk voor onder andere de openbare orde en veiligheid in de voormalige textielstad. Hij zette in de voorbije herfst ’s nachts, een leger en politiemacht van 450 manschappen in om enkele drugshandelaren in de Nieuwstraat buurt op te pakken. Bij de acties kwamen moeders en kinderen in de knel met trauma’s tot gevolg, zo vertelde me een verontwaardigde schooldirecteur. Het maakte de burgemeester niets uit.

De jonge VVD wethouder Arjen Maathuis (daarvoor ‘programma-manager’ bij een naburige gemeente) is verantwoordelijk voor sociale zaken, werkgelegenheid en economie binnen een rechts college. De gemeente mag een jaarlijkse inkomenstoeslag vaststellen voor de armste inwoners. Voor die gezinnen stond die eenmalige jaarlijkse uitkering op 500 euro. Alleenstaanden konden rekenen op 350 euro. De VVD wethouder vond dat daar een eind aan moest komen. Hij verlaagde de inkomenstoeslag naar 100 euro voor gezinnen en 80 euro per jaar voor alleenstaanden. Op die manier zouden deze mensen gestimuleerd worden om vanuit de bijstand te gaan werken. Dat is Almelo en dat is het ware gezicht van rechts beleid, gesteund door het CDA en rechtse, lokale partijen. Het ergste is dat diezelfde kwetsbare groep armoede over draagt van generatie op generatie. Voor hen ontbreekt perspectief, zoals een voormalig raadslid uit Enschede me ooit eens toevertrouwde, “omdat de samenleving er nooit in zijn geslaagd voor deze groepen een zinvol alternatief te vinden na de sluiting van de textielfabrieken in de vorige eeuw.” Dat maakt dit harde rechtse besluit zo onaanvaardbaar: het is bedoeld om mensen te vernederen en uit te sluiten.

De kleine PvdA fractie, met Arjan de Vries en Jorien Geerdink, is  naast en tussen die mensen gaan staan en nam het voor hen op, in de gemeenteraad. Jorien Geerdink ging mee naar de rechtbank, toen juist deze kwetsbare mensen werden opgelicht door een bewindvoerder. Tweede Kamerlid Gijs van Dijk op zijn beurt, legde de kwestie voor in Den Haag, tijdens de debatten in het parlement. Het laat zien dat de sociaaldemocratie meer dan ooit een rol te spelen heeft.

Dat bleek ook tijdens mijn bezoek aan de gemeente ’Hof van Twente’. Dat is de omgeving van Diepenheim, Goor, Markelo en Delden. In het lichtglooiende coulissen landschap worden akkers en velden afgewisseld met houtwallen en percelen bos. De schaalvergroting in de landbouw heeft hier natuurlijk ook haar landschappelijks sporen nagelaten, maar in vergelijking met de streek boven Almelo, is het hier nog steeds liefelijk en aantrekkelijk. Alleen bij Diepenheim liggen al zes kastelen, het thuis voor de oude Gelderse landadel. Verderop ligt het landgoed Twickel bij Delden, met het grootse kasteel, het park, de tuinen en omringende bossen en landerijen. Dat is een geliefd oord, voor wandelaars en fietsers. Ik was te gast bij mijn oud collega Margot Gunderman en haar man en bij de leden en het bestuur van de lokale afdeling van de PvdA. Ze namen me mee naar Diepenheim, een dorp wat haar bekendheid ontleent aan de activiteiten van de Kunstvereniging. Marinus Aaftink, een van de bestuursleden van het eerste uur, van de Kunstvereniging leidt ons naar de expositiezaal van de Kunstvereniging, waar (inter) nationale moderne kunst wordt getoond. In de directe nabijheid zijn er bijzondere aangelegde tuinen (landart) en is er een centrum voor moderne tekenkunst.

Marinus Aaftink

Even verderop laat Marinus Aaftink trots het jongste project zien waarbij hij betrokken was, de lokale herberg de Pol die werd omgetoverd tot een groot multifunctioneel cultureel centrum met de schitterende theaterzaal, Er zijn mooie voorstellingen te zien en de verschillende (muziek) verenigingen hebben hier hun plaats en er is een café restaurant, en een bibliotheek natuurlijk, waar je net als elders, automatisch boeken kunt belenen en inleveren. Met een slimme ingreep is het prachtige vlakke vloer theater om te toveren tot een openlucht theater. Waar vind je zoiets? En ook al beperken bezuinigingen de mogelijkheden, en moeten de vrijwilligers van het eerste uur zachtjes aan het stokje overdragen aan een volgende generatie, de toekomst van Diepenheim lijkt tot in lengte van jaren verzekerd. Het is een geliefd oord voor (welgestelde) toeristen en het barst er van de B&B gelegenheden; de kunsten dragen de lokale economie. Later ontmoette ik twee oude PvdA-ers Wim Leetink (90) uit Goor, en de geboren Amsterdammer, in Delden woonachtige prof. em. Ger Boerlijst. De één, Wim Leetink, vertelde het verhaal van een arbeidersleven in Twente. Van thuis uit lid van de SDAP, later vanaf de start van de PvdA, de vakbond, de Vara… Hij werd opgeleid als banketbakker en oefende dat vak ook 17 jaar uit, maar zijn liefde lag er niet. Bovendien verdiende hij te weinig; in de fabriek kon je een derde meer loon krijgen. Toen de kans zich aanbood, was de overstap snel gemaakt. Wim ging werken bij de giertij Dikkers in Goor, werd daar een echte vakman maar een noodlottig ongeval met uraniumafval van de Urenco uit Almelo (die aan twee collega’s het leven kostte) kwam hij op 43 jarige leeftijd in de WAO. Einde carrière. Nu, op hoge leeftijd, is hij nog steeds intensief betrokken bij het wel en wee van de lokale PvdA. Hij maakt flyers (zijn advies: geef een duidelijke eenvoudige boodschap mee en gebruik grote letters) en slaat geen bijeenkomst over. Wim woont in een bejaardenhuis, fietst elke dag nog tien kilometer in de omgeving en is zo fit als een hoentje.

Het verhaal van Ger Boerlijst is als de klassieke roman over de opkomst van het arbeidersbeweging en volksverheffing. Het begint in de tweede helft van de negentiende eeuw in de Amsterdamse Jordaan, in de armste omstandigheden wanneer de grootvader van de nu 86 jarige Ger als diamantbewerker een gezin onderhoudt en daarnaast actief wordt zowel in de diamantbewerkersbond als in een vereniging die arbeiders een betere huisvesting garandeert. Zij zijn dan aanhangers van dominee Ferdinand Domela Nieuwenhuis, in Nederland de grondlegger van de socialistische beweging. Zijn zoon, de vader van Ger, werd drogist, een kleine middenstander in Nieuw Zuid. Ger vertelt over de deportaties door de Duitsers, de bezetters, van hun Joodse buren, vriendjes en vriendinnetjes van school. En hoe hij na de oorlog na het gymnasium kon gaan studeren. Hij kreeg het aanbod om te gaan werken bij Philips in Eindhoven, als bedrijfspsycholoog. Later stapte hij over naar de universiteit van Twente en werd er hoogleraar. Hij volgt de ontwikkelingen op de arbeidsmarkt nog steeds en maakt zich zorgen over de flexibilisering, die de binding met het bedrijf en dus een gemeenschap ondermijnt. Aan de keukentafel, in het gezelschap van enkele bestuursleden van de lokale PvdA afdeling, zegt de geboren Amsterdammer: “Mensen denken nu gemakkelijk dat ze autonoom zijn en als zelfstandige heel makkelijk te kunnen switchen maar wanneer men boven de 45 jaar is en dan plotseling te maken krijgt met ingrijpende veranderingen in het leven en het werk, blijkt al gauw dat die enorme flexibiliteit een valkuil vormt, waar je niet gemakkelijk meer uit komt.” Ger Boerlijst constateert dat de binding met een bedrijf, en dus een gemeenschap, steeds minder wordt en dat het de grote opdracht is voor de politiek en de sociaaldemocratie om die binding tussen de burgers te herstellen.

Voormalig gemeentehuis Diepenheim

Een eindje verderop, in Markelo, is dat ook een zorg voor de gepensioneerde onderwijsman, Herman Wevers, een van de vier raadsleden van de PvdA in de gemeenteraad. Bij een kopje koffie schetste hij de geschiedenis van de streek, met de dominantie van de belangen van de landbouw en hun vertegenwoordigers bij de christendemocraten en liberalen. “De plankgasboeren wordt hier echt geen strobreed in de weggelegd,” zei hij. Plankgasboeren dacht ik, wat zijn dat nou weer? Herman legde het uit: bij ruilverkavelingen worden de houtwallen en kleine bosjes in het landschap weggenomen en het landschap geëgaliseerd, om zo de percelen voor grote zware en efficiënte trekkers toegankelijk te maken. Met die zware trekkers kun je vol gas over het land. Plankgasboeren… De maatschappelijke verhoudingen zijn in de loop der tijd niet wezenlijk veranderd. In Goor, bijvoorbeeld, vertelt Herman, is een honderd jaar oude wijk met arbeiderswoningen, het Tuindorp. De woningbouwstichting heeft weinig trek om juist deze woningen te renoveren en klimaatbestendig te maken. In plaats daarvan wordt er voor gekozen om de huurwoningen van beter gesitueerden op te knappen. Dat zijn stille maar heel politieke keuzes van woningbouwbestuurders. Herman verbijt zich.

De sociaaldemocratie had in Twente een sterke, krachtige positie. Die is de afgelopen jaren vrijwel volledig verdwenen, vooral in de belangrijkste Twentse steden, zoals Enschede, Hengelo, Almelo. In de gemeente ‘Hof van Twente’ gaat het relatief nog redelijk; de fractie in de gemeenteraad bestaat uit vier volksvertegenwoordigers. Maar ook hier blijft de macht in handen van de traditionele christendemocraten en liberalen. Tijdens mijn tocht, de voorbije maanden, hoorde ik van veel vrijwilligers in de afdelingen hoe moeilijk het is en wordt, om de plaatselijke sociaaldemocratie in stand te houden, terwijl we later dit jaar juist herdenken dat de sociaaldemocratische beweging 125 jaar geleden werd opgericht. Het ledenbestand wordt steeds maar ouder en de aanwas van jongeren blijft achter. Hoe het tij te keren? Het bestuur en de leden van de afdeling, benieuwd naar mijn verhalen, kwamen die avond bijeen in een café in Goor. We wisselden verhalen en ervaringen uit; het is een vrolijke, plezierige en optimistische avond, ook al is het nog maar een klein gezelschap. Annemieke Wissink, lijsttrekker voor de PvdA bij de provinciale verkiezingen in Overijssel is optimistisch. “We hebben straks een leuke ploeg,” zegt ze. “We komen er weer boven op.” We nemen afscheid op het plein voor het nieuwe, reusachtige gemeentehuis van in Goor. Het is koud, en donker, maar we hebben hoop, en vertrouwen.

Op weg naar de noordelijk gelegen gemeente Twenterand, breek in hoofd weer eens over de zorgen om de lokale democratie. Het is niet een probleem van de sociaaldemocratie; ook andere landelijke partijen kampen met een steeds teruglopend ledenaantal en steeds minder en steeds oudere actieve leden in de lokale afdelingen. Bovendien geldt dat zodra een partij verantwoordelijkheid neemt voor het bestuur, (gemeentelijk, provinciaal of landelijk) het vertrouwen van de burgers verliest. Wat zegt het dat een programma-manager sociaal domein van een gemeente, even later een politiek verantwoordelijk wethouder is voor datzelfde sociaal domein bij een andere gemeente? Wat is een bibliotheek zonder bibliothecaris? Stel je voor dat de bibliotheek van Gouda, de Chocoladefabriek, geen Erna Staal als directeur zou hebben, met haar een grenzeloze kennis van en liefde voor boeken? Zou de Chocoladefabriek ooit tot leven kunnen komen? Waarom zou je een bibliotheek organiseren met een computer maar zonder een bezielende geest? Anders gezegd, hoe leer de mensen kennen die niet naar de bibliotheek gaan en er wel plezier aan zouden kunnen beleven? Hoe zie je wie wel en niet kan lezen? En hoe zorg je er voor dat wie niet kan, maar wel wil lezen, daartoe de kans, de mogelijkheid krijgt? Sterker, wie opent je een boekenrij van ruggen tot een bron van tijd, van ruimte en kennis? Dan de woningbouwstichting, die zonder blikken of blozen de armste wijk in Goor veronachtzaamd? Anders gezegd, hoe kun je volkshuisvesting organiseren wanneer een woningbouwstichting niet om kijkt naar de slechtste woningen, naar de kwetsbaarste mensen? Of, hoe kun je volkshuisvesting organiseren wanneer door de Europese Commissie in Brussel wordt bepaald met welk inkomen wie wel en niet een sociale huurwoning mag betrekken? Wat kan de lokale politiek daaraan nog doen? Praten tot je een ons weegt of, in het gunstigste geval, de wensen van college en raad overbrengen bij de directeur van een woningbouwstichting en hopen, …hopen dat hij luistert? Hij is ten slotte directeur van een autonoom publiek bedrijf, zoals een school dat is, of een ziekenhuis. Landelijke regels beperken de grenzen van hun ‘speelruimte’, maar verder zijn deze publieke ondernemingen autonoom. Het zijn ’de professionals’, de managers en bestuurders die uitmaken wie, wat waar en waarom.  De lokale democratie staat even goed onder druk. Hoe het tij te keren?

Een toekomstbestendig UWV

PvdA PvdA VVD Nederland 20-02-2019 07:28

Door Gijs van Dijk op 20 februari 2019 Delen  

Het UWV moet dan snel handelen, want je wil vooruit kunnen kijken. Zodat je weer verder kunt met je leven. Het UWV kan je daarbij ondersteunen en begeleiden.

Helaas is dit nu niet altijd het geval bij het UWV. Als je ziek bent, wordt niet iedereen snel genoeg gezien door een verzekeringsarts. En als je werkloos bent, is het voor het UWV soms lastig om je te helpen de juiste vaardigheden op te doen die nodig zijn in deze nieuwe tijd. Ook zien we dat er gefraudeerd wordt met WW-geld. Dit misbruik zet de bijl aan de wortel van ons sociale stelsel dat we met zijn allen opbrengen.

Daarom pleit ik samen met de VVD voor extra ondersteuning voor zieke mensen, betere opsporing van fraude en de start van een verkenning naar een toekomstbestendig UWV.

Daarom pleit ik samen met de VVD voor extra ondersteuning voor zieke mensen, betere opsporing van fraude en de start van een verkenning naar een toekomstbestendig UWV. Wij presenteren daarom vijf punten:

Door digitalisering en robotisering verandert de arbeidsmarkt enorm. Banen veranderen en nieuwe vaardigheden zijn vereist. Werkgevers zien dat het steeds lastiger wordt om vacatures op te vullen, terwijl er dolgraag mensen zijn die (meer) willen werken. Het UWV moet dus ook in de toekomst mensen goed kunnen ondersteunen.

De digitalisering en robotisering hebben grote gevolgen voor de arbeidsmarkt en dus ook hoe het UWV mensen ondersteunt en aan het werk helpt. 

Hoe zorgen we dat mensen nieuwe vaardigheden opdoen? En gaat het UWV mensen ondersteunen en wat betekent dit voor de uitvoering van de sociale zekerheid? Welke vormen van uitvoering passen bij de snel veranderende arbeidsmarkt die we nu zien?

Wij willen dat de eerste stappen worden gezet voor het UWV van de toekomst. UWV moet werknemers helpen bij het up-to-date houden van kennis en vaardigheden en hen bovendien helpt naar nieuw werk. Voor werkgevers moet het UWV aan de slag om deze bedrijven te helpen de omslag naar de nieuwe economie te kunnen zetten.

Door digitalisering en robotisering verandert de arbeidsmarkt enorm. Banen veranderen en nieuwe vaardigheden zijn vereist.

Tweede Kamerlid

Samen kunnen we onze idealen waarmaken.

Doe mee en word nu lid!

https://www.pvda.nl/nieuws/een-toekomstbestendig-uwv/

Geef mensen perspectief, geen boete

PvdA PvdA VVD Nederland 15-02-2019 14:17

Door Gijs van Dijk op 15 februari 2019 Delen  

Te vaak betekent armoede nu dat je niet meer mee kunt doen aan de maatschappij. Dat je in de greep komt van een systeem dat niet jouw belang, maar dat van de schuldeiser voorop stelt. Ook de overheid doet daar aan mee. Wantrouwen is het uitgangspunt, boetes en verplichtingen het instrument. Er worden winsten gemaakt met de doorverkoop van schulden, terwijl mensen steeds verder klem komen te zitten. Tijd voor een alternatief dat uitgaat van vertrouwen en vooruitgang!

Gister was in de Tweede Kamer een debat over armoede en schulden.

Gister was in de Tweede Kamer een debat over armoede en schulden. De VVD liet zich weer eens van haar slechtste kant zien: “Als je die stapeling van boetes niet wilt, moet je zorgen dat je geen boete krijgt.” Aldus de minister voor rechtsbescherming Sander Dekker. Schulden zijn volgens hem “vermijdbaar.” Eigen schuld, dikke bult; zeggen de liberalen.

De kernvraag in het debat is wat voor mensbeeld je hebt.

De kernvraag in het debat is wat voor mensbeeld je hebt. De liberalen van de VVD (en het huidige beleid) gaan uit van wantrouwen. Het is een somber mensbeeld waarbij alles in je leven je eigen verdienste of eigen schuld is, waar je mensen in de problemen moet beboeten en hard moet aanpakken. Uitgangspunt is dat je mensen in problemen met wantrouwen, procedures en verplichtingen tegemoet moet treden, zij hebben het immers aan zichzelf te danken…

Er is een vrolijker alternatief. Een alternatief dat uitgaat van vertrouwen. Een alternatief waarbij we weten dat niemand helemaal self made is. Dat rijkdom of armoede niet compleet aan jezelf te danken of te wijten is. Een perspectief dat ervan uitgaat dat als je mensen perspectief en ruimte geeft, dat zij samen met anderen tot de beste oplossingen kunnen komen. Dat echte vooruitgang mogelijk is, ook als je arm bent en in de schulden zit. Dat je mensen dan niet een schop na moet geven, maar een arm om de schouder.

Echte vooruitgang is mogelijk, ook als je arm bent en in de schulden zit.

Ik wil de minister bij deze uitnodigen om een keertje mee te gaan naar Crooswijk in Rotterdam, Heechtero-Schieringen in Leeuwarden, Stokhasselt in Tilburg of Paddepoel in Groningen. Ik wil hem graag laten zien dat de huidige aanpak – waarbij boetes (ook vanuit de overheid) zich in razend tempo kunnen opstapelen – niemand helpt. Ik wil hem laten zien dat mensen waarbij het water aan de lippen staat, geen keuze hebben. Dat boetes niet vermijdbaar zijn als de belastingdienst onverwacht 500 euro afschrijft. Ik wil hem ook laten zien wat heel veel partijen – energiebedrijven, zorgverzekeraars, gemeenten, welzijnsorganisaties – al weten: dat je mensen in armoede en schulden perspectief en vertrouwen moet geven. Dat dit de enige aanpak is die echt helpt.

Ik wil de minister graag laten zien dat de huidige aanpak – waarbij boetes zich in razend tempo kunnen opstapelen – niemand helpt.

Tweede Kamerlid