Poliflw

Door Gijs van Dijk op 18 juni 2020 Delen  

Voor de coronacrisis hoopten we nog dat het aantal kinderen dat opgroeit in armoede zou dalen. Nu zien vrijwilligers de rijen bij de voedselbanken toenemen. Het aantal  bijstandsaanvragen stijgt explosief, net als de kans op problematische schulden.

Om armoede te bestrijden, is geld nodig. Terwijl miljarden worden uitgegeven aan grote bedrijven zoals KLM, moeten de voedselbanken het doen met 4 miljoen. De kruimels. Het kabinet moet daarom nu ten minste 100 miljoen euro extra uittrekken, zodat ieder kind zeker kan zijn van een onbezorgde jeugd.

Om armoede te bestrijden, moet het kabinet ten minste 100 miljoen euro extra uittrekken.

Het is onverteerbaar dat bijna een miljoen mensen niet zeker weet of er aan het einde van de maand wel genoeg geld is voor een warme maaltijd. Eens per jaar een dagje naar de Efteling is al helemaal uitgesloten. Het risico op langdurige armoede is de afgelopen jaren zelfs toegenomen ondanks de economische jaren van hoogtij. Vooral mensen met een uitkering, flexwerkers en zzp’ers lopen grote risico’s. Wie eenmaal in armoede belandt, krabbelt maar moeilijk weer op.

Van het optimisme is weinig meer over. Daarom moeten we juist nu het minimumloon en de uitkeringen verhogen, zodat iedereen meer overhoudt. We kunnen ook 100.000 basisbanen creëren voor mensen met een bijstandsuitkering. Belangrijk werk op scholen, in buurtcentra en zorginstellingen, dat nu niet gedaan of niet gewaardeerd wordt. Tegelijkertijd moeten we zorgen voor betaalbare huren, het eigen risico verlagen, en gezond eten betaalbaarder maken.

Juist nu moeten we extra hard ons best doen om mensen te helpen en zekerheid te bieden.

Gemeenten en de schuldhulpverlening dreigen overspoeld te worden. Daarom is fors extra geld nodig. Daar doen gemeenten belangrijk werk mee. Voor veel kinderen was thuisonderwijs helemaal niet mogelijk, omdat ze thuis geen laptop hebben, of zelfs geen internet. Dus stelde Amsterdam gratis 6.000 laptops en 450 wifi-hotspots beschikbaar. Den Haag wil armoede en klimaatverandering tegelijkertijd gaan bestrijden, door mensen te helpen slimmer met energie om te gaan. Dat kan zomaar 400 euro per jaar schelen. Groningen investeert zelf in publieke basisbanen.

We mogen niet accepteren dat de mensen die onze hulp het meest nodig hebben, straks het minste krijgen. Vóór de crisis was het beleid om armoede te bestrijden al onvoldoende. En juist nu nog meer mensen vaste grond onder de voeten dreigen te verliezen, moeten we extra hard ons best doen.

Ondertekend door:

PvdA-Kamerlid Gijs van Dijk en de volgende PvdA-raadsleden uit de grote steden: Carolien de Heer, Duygu Yildirim, Janneke Holman, Rick van der Zweth, Hafid Bouteibi en Julian Bushoff

Tweede Kamerlid

Of je nu lid bent, vrijwilliger, of belangstellende: Samen maken we het verschil!

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Gijs van Dijk op 28 november 2019 Delen  

De Participatiewet voldoet niet en moet fundamenteel op de schop. Die conclusie mogen we na de eindevaluatie van het SCP wel trekken. Staatssecretaris Tamara van Ark (VVD) onderschrijft de belangrijkste conclusies, maar kiest toch voor het verplicht stellen van een dwingende tegenprestatie. Terwijl SCP-directeur Kim Putters expliciet stelt dat deze niet ‘bijdraagt aan het vinden van werk’. Werkgevers zitten nu eenmaal niet te wachten op mensen die verplicht worden iets te doen wat ze niet willen.

Tijd voor een andere manier van denken

Tijd voor een andere manier van denken, zou je zeggen. Maar helaas schiet het kabinet in een pavlov-reactie: wantrouwen. Wantrouwen in gemeenten, die blijkbaar alleen met een dictaat uit Den Haag van de Participatiewet een succes kunnen maken. Maar vooral wantrouwen richting de kwetsbare mensen die het vaak niet makkelijk hebben en wel wat liefde kunnen gebruiken.

Wie praat met mensen die al lang zonder werk zitten, ziet dat ‘niet willen’ nauwelijks aan de orde is. ‘Nog niet kunnen’ wel. Het hardnekkige en misplaatste VVD-cliché is dat van de thuis op de bank zittende, niet vooruit te branden bijstandsgerechtigde. In werkelijkheid is een groot deel van deze mensen mantelzorger. Of men doet nuttig en waardevol vrijwilligerswerk.

Voor veel van deze mensen is de afstand tot de arbeidsmarkt simpelweg te groot. Zij kampen met fysieke gezondheidsproblemen, hebben schulden of verkeren mentaal in zwaar weer. Deze groep help je niet door ze verder te korten. Wel door ze met vertrouwen tegemoet te treden, in een persoonlijk en motiverend gesprek te kijken waar de mogelijkheden liggen en op basis daarvan een intensief, langdurig en doelgericht traject te beginnen. Persoonlijke begeleiding, met als mogelijk doel werk op de reguliere arbeidsmarkt. Maar ook met betere begeleiding zal de arbeidsmarkt voor een groep onbereikbaar blijven.

Dat bereiken we niet met dwang, maar met vertrouwen

Als gemeente willen we ervoor zorgen dat alle inwoners op hun manier van waarde zijn.  Dat bereiken we niet met dwang, maar met vertrouwen. Niet door papier te prikken, maar door samen het sociale isolement te doorbreken en met buurtbewoners een stukje te gaan wandelen. Niet door achter ieder verkeerd ingevuld formulier kwade bedoelingen te zien, maar door met beter welzijnswerk samen de achterliggende problemen te lijf te gaan. Niet door koste wat kost op zoek te gaan naar een tijdelijk en slecht betaald dienstverband, maar met het bieden van een basisbaan (denk aan een conciërge op de basisschool), waar iemand met een afstand tot de arbeidsmarkt thuis én maatschappelijk van grote waarde is.

Kabinet, kom met gerichte aanpassingen in de Participatiewet en vergeet vooral het verplichten van de vaak totaal contraproductieve tegenprestatie

Gijs van Dijk, Tweede Kamerlid PvdA, en PvdA-wethouders van: Oldambt, Groningen, Heerde, Laarbeek, Enschede, Gouda, Langedijk, Someren, Haaksbergen, Hattem, Westerkwartier en Valkenswaard.

Tweede Kamerlid

Door Webredactie op 10 oktober 2019 om 06:12

ChristenUnie en PvdA willen fonds voor opkopen problematische schulden

De schuldenproblematiek in Nederland is enorm en groeit nog steeds. Anderhalf miljoen huishoudens hebben risicovolle of problematische schulden: een gezin in elke straat. ChristenUnie en PvdA willen daarom dat er een Nationaal Saneringsprogramma komt om mensen met schulden te helpen. Tweede Kamerleden Gijs van Dijk (PvdA) en Eppo Bruins (ChristenUnie) vragen staatssecretaris Van Ark om hier onderzoek naar te doen en een pilot te starten.

Volgens brancheorganisatie NVVK hebben mensen met problematische schulden gemiddeld 14 schuldeisers, en een gemiddelde schuld van 43.000 euro. Het woud aan schuldeisers leidt tot een onoverzichtelijke administratie, financiële stress, en hoog oplopende kosten.

ChristenUnie en PvdA pleiten er daarom voor om probleemschulden over te laten nemen door een daarvoor opgericht publiek-privaat fonds. De overheid, maar bijvoorbeeld ook banken, vermogensfondsen, maatschappelijke organisaties en kerken kunnen hieraan een bijdrage leveren. Door tussenkomst van het fonds, hebben mensen nog maar één schuldeiser, lopen de schulden niet meer verder op, en hulpverleners kunnen zich richten op schuldhulpverlening en de schuldsanering. Afgeloste schulden stromen weer terug in het fonds, waardoor dat op peil blijft.

Breekijzer

ChristenUnie-Kamerlid Eppo Bruins: “Schulden zijn een pervers verdienmodel geworden van incassobureaus en handelaren die een slaatje willen slaan uit de situatie waar mensen met schulden zich in bevinden. Door die industrie houden schulden zichzelf vaak in stand en zorgen ze voor een stapeling van problemen. Het is tijd om het breekijzer daarin te zetten en te zorgen dat mensen met schulden daadwerkelijk kunnen werken aan nieuw perspectief, hun schulden kunnen aflossen en waar nodig met hulp van vrijwilligers structureel afscheid nemen van hun schuld.”

PvdA-Kamerlid Gijs van Dijk: “Probleemschulden hebben een enorme impact op mensen. Kan je de boodschappen nog wel betalen? Kunnen je kinderen wel mee op schoolreisje? Wat begint als een kleine schuld, groeit mensen al snel boven het hoofd. Een geldverslindende schuldenindustrie maakt nu winst ten koste van de problemen van mensen. Een gezin met problematische schulden heeft gemiddeld 14 schuldeisers. Dat levert enorme chaos en stress op en bemoeilijkt een oplossing. We willen deze mensen helpen. Door probleemschulden over te nemen creëren we rust zodat mensen kunnen werken aan een oplossing. Dan kan je weer zeker zijn dat je een toekomst kunt opbouwen.”

Nu worden schuldpakketten vaak opgekocht door incassobureaus die winst willen maken op de schulden van mensen. Ze kopen de schulden op tegens soms maar vier procent van de oorspronkelijke waarde en proberen dan met een agressieve incassostrategie om winst te maken met de handel in schulden. Het fonds wil dat verdienmodel breken door de schuldpakketten zelf op te kopen.

Bij het Kamerdebat over schulden gaan Van Dijk en Bruins de Staatssecretaris vragen om verder onderzoek te doen naar een dergelijk fonds, bijvoorbeeld naar de kosten en de maatschappelijke baten. Brancheorganisatie NVVK en vrijwilligersorganisaties als SchuldHulpMaatje hebben al aangegeven enthousiast te zijn over dit plan en begeleiding te willen bieden aan mensen die door dit programma geholpen worden.

Door Gijs van Dijk op 15 februari 2019 Delen  

Te vaak betekent armoede nu dat je niet meer mee kunt doen aan de maatschappij. Dat je in de greep komt van een systeem dat niet jouw belang, maar dat van de schuldeiser voorop stelt. Ook de overheid doet daar aan mee. Wantrouwen is het uitgangspunt, boetes en verplichtingen het instrument. Er worden winsten gemaakt met de doorverkoop van schulden, terwijl mensen steeds verder klem komen te zitten. Tijd voor een alternatief dat uitgaat van vertrouwen en vooruitgang!

Gister was in de Tweede Kamer een debat over armoede en schulden.

Gister was in de Tweede Kamer een debat over armoede en schulden. De VVD liet zich weer eens van haar slechtste kant zien: “Als je die stapeling van boetes niet wilt, moet je zorgen dat je geen boete krijgt.” Aldus de minister voor rechtsbescherming Sander Dekker. Schulden zijn volgens hem “vermijdbaar.” Eigen schuld, dikke bult; zeggen de liberalen.

De kernvraag in het debat is wat voor mensbeeld je hebt.

De kernvraag in het debat is wat voor mensbeeld je hebt. De liberalen van de VVD (en het huidige beleid) gaan uit van wantrouwen. Het is een somber mensbeeld waarbij alles in je leven je eigen verdienste of eigen schuld is, waar je mensen in de problemen moet beboeten en hard moet aanpakken. Uitgangspunt is dat je mensen in problemen met wantrouwen, procedures en verplichtingen tegemoet moet treden, zij hebben het immers aan zichzelf te danken…

Er is een vrolijker alternatief. Een alternatief dat uitgaat van vertrouwen. Een alternatief waarbij we weten dat niemand helemaal self made is. Dat rijkdom of armoede niet compleet aan jezelf te danken of te wijten is. Een perspectief dat ervan uitgaat dat als je mensen perspectief en ruimte geeft, dat zij samen met anderen tot de beste oplossingen kunnen komen. Dat echte vooruitgang mogelijk is, ook als je arm bent en in de schulden zit. Dat je mensen dan niet een schop na moet geven, maar een arm om de schouder.

Echte vooruitgang is mogelijk, ook als je arm bent en in de schulden zit.

Ik wil de minister bij deze uitnodigen om een keertje mee te gaan naar Crooswijk in Rotterdam, Heechtero-Schieringen in Leeuwarden, Stokhasselt in Tilburg of Paddepoel in Groningen. Ik wil hem graag laten zien dat de huidige aanpak – waarbij boetes (ook vanuit de overheid) zich in razend tempo kunnen opstapelen – niemand helpt. Ik wil hem laten zien dat mensen waarbij het water aan de lippen staat, geen keuze hebben. Dat boetes niet vermijdbaar zijn als de belastingdienst onverwacht 500 euro afschrijft. Ik wil hem ook laten zien wat heel veel partijen – energiebedrijven, zorgverzekeraars, gemeenten, welzijnsorganisaties – al weten: dat je mensen in armoede en schulden perspectief en vertrouwen moet geven. Dat dit de enige aanpak is die echt helpt.

Ik wil de minister graag laten zien dat de huidige aanpak – waarbij boetes zich in razend tempo kunnen opstapelen – niemand helpt.

Tweede Kamerlid