Poliflw

Verslag 40e partijcongres ChristenUnie in Utrecht.Vandaag, de laatste zaterdag van november is het goed om weer even terug te kijken op de afgelopen week. Het is al weer een week geleden, maar vorige week zaterdag ben ik naar het partijcongres van de ChristenUnie in Utrecht geweest, enerzijds als lid en ook als vertegenwoordiger van de afdeling in Den Helder. Hoewel het voor mij niet de eerste keer was, was het was opnieuw een mooi en bijzonder congres. Het thema was 'Samenleving met aandacht' en dit kwam door het hele programma steeds naar voren. Na de opening door voorzitter Piet Adema werd overdenking verzorgd door Bettelies Westerbeek. Ze is werkzaam als missionair pionier in de Haagse wijk Moerwijk. Dit is een multiculturele wijk in Den Haag, die als achterstandswijk te boek staat. Er is weinig sociale cohesie, het opleidingsniveau is laag, net als het gemiddelde inkomen.De protestantse Marcuskerk wil in de wijk een brug slaan naar nieuwe vormen van kerk-zijn. De pioniersplek 'Geloven in Moerwijk' is een jonge huis-tuin-en-keuken kerk in een wijk waar van alles gebeurt: Moerwijk! We willen als pioniersplek kerk-zijn op een creatieve manier die past bij onze buurt en buren. Met elkaar willen we een positieve bijdrage leveren aan de plek waar we wonen. En het was goed en bemoedigend om te horen om van Bettelies  hoe ze dit doen in deze Haagse wijk en zo aandacht hebben voor de samenleving.Verder was er 's morgens een gesprek met onder andere Roel Kuiper en een drietal gasten i.v.m. zijn afscheid in juni dit jaar van de Eerste Kamer. Het onderwerp was 'privatisering' en hier is uitvoerig over doorgesproken ook omdat Roel de senaatscommissie hier over heeft geleid en zich in dit onderwerp heeft verdiept.Aan het eind van de ochtend sprak Gert Jan Segers en zijn speech is terug te vinden op de website www.christenunie.nl. Hij vertelde over de enerverende tijd en de uitdagingen waar de  fractie voor staat. Ook vertelde hij over zijn nieuwste boek 'De verloren zoon - en het verhaal van Nederland'. Dit boek is zeker een aanrader!In het middagprogramma was er een interview met Carola Schouten, onze minister voor LN&V en vice-premier. Het was goed om zo 'uit de eerste hand' te horen hoe het gaat in het kabinet met alle besluitvorming rond de stikstofproblematiek. Er ligt een zware verantwoordelijkheid op haar schouders. Dit redt zij niet alleen, de steun van het hele kabinet is nodig. En bovenal Gods kracht en wijsheid. Daar mogen we voor bidden!Zo terug kijkend, was het een mooie dag waar in ook voldoende gelegenheid was om elkaar te ontmoeten en te spreken. 'Oude bekenden', maar ook nieuwe mensen die nog niet lang actief zijn in de ChristenUnie.  Ja, het is een voorrecht, om al zo lang bij de partij betrokken te zijn.Piet Bras    

Hieronder de column van Gert-Jan Seegers. Met hem ben ik blij met het coalitiebesluit over het kinderpardon. Ik denk wel met veel medelijden aan het gezin met 3 jonge kinderen dat nog net voor dit besluit is uitgezet. Ik vind dat nog steeds inhumaan. HOOP! Beste vrienden van de ChristenUnie, Honderden kinderen en hun gezinnen die nu al jarenlang tussen hoop en vrees leefden krijgen binnenkort de mededeling dat ze definitief in Nederland mogen blijven. Dat is heel goed nieuws. Wat mij betreft zelfs een wonder. Anderhalf jaar geleden rondden we de onderhandelingen over het regeerakkoord af en daar zat een enorm bittere pil in. Het kinderpardon werd niet verruimd. Dat was allereerst en vooral pijnlijk voor de kinderen die het betrof. Maar ook pijnlijk voor al die mensen die om hen heen staan. En ook voor onszelf en voor collega Joël Voordewind, die zich al jarenlang voor deze kinderen inzet. Het kinderpardon werd toen, bij de formatie, niet afgeschaft, maar ook niet verruimd. We zijn toen met pijn in het hart akkoord gegaan met die schikking. Anderhalf jaar geleden zijn Joël en ik samen naar Leiden gegaan om ongeveer vijftien van deze kinderen te ontmoeten. We hebben geluisterd naar hun verhalen en moesten hen – tot ons verdriet – teleurstellen en vertellen dat we hen geen hoop konden geven. Bethelkapel Een paar maanden geleden opende de Haagse Bethelkapel haar deuren voor onze partijgenoot Hayarpi, haar zus en broer en hun ouders. En honderden en honderden mensen openden hun hart voor hen en voor kinderen en gezinnen in vergelijkbare omstandigheden. Het kerkasiel begon. Het leek een gebed zonder end. Een eindeloze dienst waarin gelovigen en twijfelaars zijn gaan zingen, bidden en hopen. Het is een voorbeeld van wat de bijbel ‘de dwaasheid van het evangelie’ noemt. Wat kunnen een paar biddende, zingende, prekende, luisterende mensen aanrichten? In diezelfde periode was er een bevlogen tv-maker die zich het lot van Nemr en van kinderen in vergelijkbare omstandigheden aantrok. Hij is gaan actievoeren en werd de advocaat van honderden kinderen en hij heeft ons, politici, lastige vragen gesteld. Maar wat voor zin heeft dat, kun je je afvragen. ‘Ze in Den Haag’ luisteren toch niet.. En er was een congres van de ChristenUnie dat ons als fractie opdroeg ons opnieuw sterk te maken voor een rechtvaardige behandeling van kinderen die hoopten op een kinderpardon. Congressen kopen geen straaljagers, luidt de Haagse uitdrukking voor de gebruikelijke scepsis over moties van partijleden. De motie werd met overgrote meerderheid aangenomen en we zijn er mee aan de slag. Met de moed van de hoop. Maar soms ook met de moed van de wanhoop. Hoop Wat Joël, de rest van de fractie en ik drie weken geleden nog niet durfden te hopen of te geloven, is gisteren gelukt. Nieuwe hoop voor honderden kinderen en hun gezinnen. Echt goed nieuws! Het moet daarbij echt gezegd worden dat het overleg binnen de coalitie in goede sfeer plaatsvond. We zijn vier hele verschillende partijen, maar hadden alle vier de oprechte wens om nu goede beslissingen te nemen. Daarin zitten ook elementen die wij niet hebben ingebracht. Dat is helder. Maar de verruiming van het kinderpardon, de beëindiging ervan (omdat het inmiddels een dode letter is geworden) en de investering in kortere procedures waarin mensen veel eerder duidelijkheid krijgen, om te voorkomen dat een kinderpardon in de toekomst nog nódig is, is al met al een mooie stap. Met dank aan al die mensen in de Bethelkapel, aan die bevlogen tv-maker, aan onze leden op ons congres, aan iedereen die steeds heeft meegeleefd en meegebeden. En met een hartelijke felicitatie voor al die kinderen en gezinnen die nieuwe hoop hebben gekregen! Voor hen hebben we het gedaan. Op hoop van zegen! Met een hartelijke groet, Gert-Jan Segers Fractievoorzitter ChristenUnie Tweede Kamerfractie