Poliflw

In de eerste digitale meet-up georganiseerd door GroenLinks Maastricht is onderzocht en besproken wat de Corona crisis voor vragen oproept over arbeid, inkomen en armoede.

In een korte inleiding schetst Hans Passenier wat de impuls was om deze meet-ups te gaan organiseren. Iedereen merkt dat we na de Corona crisis niet op dezelfde manier kunnen doorgaan. Daarom hebben we met elkaar gebrainstormd: wat zijn nu thema’s waarmee we aan de slag moeten om een werkelijke verandering te bewerkstelligen? Het gesprek daarover is van belang. We hebben een aantal thema’s uitgezocht en nu willen we ingaan op de opvattingen over arbeid en inkomen en armoede. We zoeken naar de herwaardering van deze onderwerpen.

 

Eigenlijk zien we dat in deze crisis het sociale proces, de omgang met elkaar de spanning tussen individu en collectief heel zichtbaar is geworden. Door de coronacrisis houden we de adem in, houden we afstand tot elkaar en stoppen we met consumeren en produceren. Het effect is een grotere solidariteit en een beleving van het samen moeten oplossen. De effecten van de individuele gerichtheid van voor de crisis komen duidelijk aan het licht. Deze crisis geeft dus ook de gelegenheid om al dat soort effecten te observeren en andere inzichten te ontwikkelen.

 

Als voorbeeld het thema arbeid. Lang werd arbeid gezien als iets wat je alleen doet voor jezelf. De arbeid werd beloond, de waarde van de mens werd altijd beoordeeld naar zijn vermogen, veel geld te verdienen. De bakker bakt het brood voor de winst en niet om brood te leveren aan anderen. Die opvatting leidt tot een noodzaak om winst te maken en heeft tot gevolg dat er grote ongelijkheid ontstaat, verspilling en armoede. Maar laat deze tijd niet juist zien dat je ook werkt voor de anderen? En zou die opvatting, dat arbeid juist gedaan wordt om waarde te vermeerderen in het algemeen belang, niet leiden tot meer gelijkheid, minder armoede en een duurzame welvaart voor iedereen? Wat hebben we werkelijk nodig en wat is ons dat waard? Moet de markt werkelijk alles regelen?

 

Sabrina Kleinemans en Maja Rocak van het lectoraat Sociale Integratie en Alexander de Roo, voorzitter van de denktank basisinkomen gaven een korte inleiding.

 

Vanuit het lectoraat Sociale integratie worden ingewikkelde vraagstukken in kaart te gebracht en oplossingen gezocht in het sociale domein. Er is een leeratelier voor armoedevraagstukken net gestart. Door de coronacrisis heeft dat een nieuwe impuls gekregen. Het perspectief verandert. Corona laat zien dat armoede niet alleen een individueel vraagstuk is, dat het een uitval uit de participatiemaatschappij is, maar ook en misschien wel juist een maatschappelijk component heeft. Het zijn vaak ook de omstandigheden die de armoede veroorzaken. En die omstandigheden worden bepaald door de manier hoe arbeid is georganiseerd. Het besef groeit dat armoede niet alleen wordt veroorzaakt door individuele kenmerken, maar dat we ook een collectieve verantwoordelijkheid hebben. We moeten ook niet alleen economisch kijken naar armoede, maar ook naar aspecten van macht. Hoe belangrijk het is om mee te kunnen doen en waardering te krijgen, in plaats van met de nek aangekeken te worden, omdat je niet participeert. En door deze crisis zullen veel meer mensen in de armoede terecht komen.

Er leven veronderstellingen: we moeten mensen helpen, maar dan leggen we het probleem bij hen. Oorzaken van armoede komen net zo goed van buitenaf. We moeten bv een uitkering niet zien als een gunst, maar gaan zien als een recht. Ook een veronderstelling is dat arbeid zaligmakend is. De vraag is ook: wat is arbeid? Is arbeid altijd zichtbaar en moet het daarmee altijd beloond worden d.m.v. loon. Is een beloning van arbeid altijd geld gerelateerd?

 

We zien nu in de aanpak van de crisis dat er heel veel geld in de redding wordt gestopt, maar dat dit niet bij iedereen terecht komt. Kunnen we anders kijken naar een betekenisvol leven en een herwaardering van beroepen en de vraag of je de waardering van je arbeid in geld uitgedrukt moet krijgen?

 

In groepjes is toen dit thema verder besproken. Een aantal essenties:

Arbeid is een waardevol goed. Milieucrisis koppelen aan deze crisis, door bv de belasting op arbeid te stoppen en de belasting op vervuiling te gaan heffen. Functies worden overeind gehouden en we zien conservatieve reacties. De harde kern blijft overeind van functies en banen, maar een aantal zijn veel minder beschermd. Arbeid is niet alleen inkomen maar ook veiligheid en als werkgevers het water aan de lippen staat, is er ook een gevaar voor verslechterende arbeidsomstandigheden. Dat debat wordt nu gemist in de politiek en in de media.

 

De wereld voor de crisis werd nog eens aangehaald:

grote branden demonstraties in Hong Kong de boerendemonstraties de staking van verpleegkundigen en het onderwijs. Er was heel veel onvrede en dat is in een keer stil gelegd. Op het laatst werd ook een brug gemaakt naar het basisinkomen.

 

We zouden meer in vertrouwen met elkaar moeten werken. Maar hoe doe je dat dan? Zeker als je merkt dat verschillende partijen enorme meningsverschillen en inzichten hebben. En dat dezelfde feiten, gegevens en cijfers toch kunnen leiden tot heel verschillende conclusies.

 

Alexander de Roo stond aan de wieg van GroenLinks en het heeft 30 jaar geduurd voordat GroenLinks een beetje groter werd. Hij signaleert dat er in Amerika miljoenen mensen uit het systeem vallen. In Nederland zijn dat honderdduizenden. In de vorige crisis waren heel veel mensen uit de middengroepen in de bijstand terecht gekomen. Duidelijk werd toen, dat het Neoliberalisme tot ongewenste effecten leidt. Er was een grotere bereidheid om na te denken over een ander systeem. Vorig jaar werd een peiling gedaan wat Nederland vindt van het basisinkomen: 38% voor, 37% tegen en 25% weet niet of twijfel. Half mei komt er een nieuwe uitslag en de vooruitzichten zijn dat er meer mensen voor het basisinkomen zullen zijn. Op Googletrends is te zien dat er nog nooit zo’n hoog aantal mensen zoekt op de term basisinkomen. Deze crisis leidt tot meer gemeenschapszin en de kunst is om dat vast te houden. De partijtop gaat ook langzaam maar zeker het belang zien. En ook de VVD is geïnteresseerd. Die spreken dan wel over een uitkeerbare heffingskorting. Bij de PvdA wil men niet verder gaan dan een basisbaan. Voor ondernemers is het belang van een basisinkomen dat ze gemotiveerde werknemers krijgen. Je ziet dat in allerlei landen een soort basisinkomen wordt uitgekeerd in deze crisis. We hebben nu 50 verschillende regelingen om mensen te helpen en die blijken onvoldoende effectief te zijn.

 

De groepjes zijn daarna gaan spreken over dit thema inkomen.

 

Enkele kritische geluiden waren er ook:

het kan zomaar opgevat worden als dat je toch betaald wordt, dus dat je ook iets kunt doen voor het collectief. Hoe kun je tegenwicht bieden tegen de beperkingen die het met zich mee zou kunnen brengen? Dus onderliggende opvattingen, nl dat het een recht is en geen plicht, zijn van belang. Ook roept het de vraag op of arbeid en inkomen niet losgekoppeld moeten worden? Het basisinkomen zou een middel kunnen zijn, maar zou moeten worden gebaseerd op gezamenlijke opvattingen, zoals dat participatie een recht is en geen plicht, dat inkomen een recht is en geen plicht, dat we samen staan voor een collectieve welvaart/welbevinden.

Want mensen zullen niet vanzelf veranderen. We zouden gezamenlijk aan die onderliggende waarden en opvattingen moeten gaan werken. Want mensen zullen competitief zijn en soms egocentrisch.

 

Er was een pleidooi voor de vorming van een community van politiek, 'burger', onderzoek, sociale studies. Dat we op inhoud zoeken naar samensmelting door pilots, projecten, onderzoek, onderwijs, waardoor er een platform ontstaat van waaruit we bewegen in de richting van die nieuwe opvattingen.

Er was ook een oproep om het grotere 'abstracte' verhaal (rondom inkomen, basisinkomen, bestaansrecht),wat vaak in Den Haag wordt 'bepaald', te vertalen naar concrete, behapbare, manieren om lokaal mee aan de slag te gaan.

 

Ook werd aangegeven om de discussie door te zetten met de thema’s:

 

1. Armoede niet als individueel probleem beschouwen- hoe krijgen we dit op de politieke agenda?

2. Armoede overstijgt economisch kapitaal: ook in de discussie over basisinkomen is belangrijk om naar waarden en normen die in onze maatschappij belangrijk zijn te kijken. Dat vraagt verandering van de narratieve, waarvoor corona crisis als momentum gebruikt kan worden.

 

Misschien is gezondheid en welbevinden nu wel een hele mooie brug naar basisinkomen.

Werk kan eerlijker verdeeld worden, minder werkdruk, burn-outs, meer leefkwaliteit.

 

De deelnemers vonden het een interessante meet-up en vroegen om een vervolg over transitie duurzame samenleving en belasting.

We hebben een maatschappelijke beweging nodig richting toekomst. We staan immers op een kruispunt. Dit kunnen we niet alleen politiek, maar vooral en juist ook maatschappelijk oppakken!

Voor vervolg lijkt mij heroriëntatie op waarden belangrijk, werd door een deelnemer gezegd. Hij zou willen waken voor de discussie wel/niet basisinkomen omdat wij ons dan ook weer zelf beperken in ons denken.

Laten we deze situatie gebruiken om te laten zien dat werk een kwetsbaar gegeven is maar zorg en creativiteit altijd nodig blijven.

 

Met deze woorden sloten de individuele deelnemers af en hopen we iedereen over twee weken weer te zien.

 

Volgende meet-up woensdag 13 mei

In de eerste digitale meet-up georganiseerd door GroenLinks Maastricht is onderzocht en besproken wat de Corona crisis voor vragen oproept over arbeid, inkomen en armoede.

In een korte inleiding schetst Hans Passenier wat de impuls was om deze meet-ups te gaan organiseren. Iedereen merkt dat we na de Corona crisis niet op dezelfde manier kunnen doorgaan. Daarom hebben we met elkaar gebrainstormd: wat zijn nu thema’s waarmee we aan de slag moeten om een werkelijke verandering te bewerkstelligen? Het gesprek daarover is van belang. We hebben een aantal thema’s uitgezocht en nu willen we ingaan op de opvattingen over arbeid en inkomen en armoede. We zoeken naar de herwaardering van deze onderwerpen.

 

Eigenlijk zien we dat in deze crisis het sociale proces, de omgang met elkaar en de spanning tussen individu en collectief heel zichtbaar is geworden. Door de coronacrisis houden we de adem in, houden we afstand tot elkaar en stoppen we met consumeren en produceren. Het effect is een grotere solidariteit en een beleving van het samen moeten oplossen. De effecten van de individuele gerichtheid van voor de crisis komen duidelijk aan het licht. Deze crisis geeft dus ook de gelegenheid om al dat soort effecten te observeren en andere inzichten te ontwikkelen.

 

Als voorbeeld het thema arbeid. Lang werd arbeid gezien als iets wat je alleen doet voor jezelf. De arbeid werd beloond, de waarde van de mens werd altijd beoordeeld naar zijn vermogen, veel geld te verdienen. De bakker bakt het brood voor de winst en niet om brood te leveren aan anderen. Die opvatting leidt tot een noodzaak om winst te maken en heeft tot gevolg dat er grote ongelijkheid ontstaat, verspilling en armoede. Maar laat deze tijd niet juist zien dat je ook werkt voor de anderen? En zou die opvatting, dat arbeid juist gedaan wordt om waarde te vermeerderen in het algemeen belang, niet leiden tot meer gelijkheid, minder armoede en een duurzame welvaart voor iedereen? Wat hebben we werkelijk nodig en wat is ons dat waard? Moet de markt werkelijk alles regelen?

 

Sabrina Kleinemans en Maja Rocak van het lectoraat Sociale Integratie en Alexander de Roo, voorzitter van de denktank basisinkomen gaven een korte inleiding.

 

Vanuit het lectoraat Sociale integratie worden ingewikkelde vraagstukken in kaart te gebracht en oplossingen gezocht in het sociale domein. Er is een leeratelier voor armoedevraagstukken net gestart. Door de coronacrisis heeft dat een nieuwe impuls gekregen. Het perspectief verandert. Corona laat zien dat armoede niet alleen een individueel vraagstuk is, dat het een uitval uit de participatiemaatschappij is, maar ook en misschien wel juist een maatschappelijke component heeft. Het zijn vaak ook de omstandigheden, die de armoede veroorzaken. En die omstandigheden worden bepaald door de manier hoe arbeid is georganiseerd. Het besef groeit dat armoede niet alleen wordt veroorzaakt door individuele kenmerken, maar dat we ook een collectieve verantwoordelijkheid hebben. We moeten ook niet alleen economisch kijken naar armoede, maar ook naar aspecten van macht. Hoe belangrijk het is om mee te kunnen doen en waardering te krijgen, in plaats van met de nek aangekeken te worden, omdat je niet participeert. En door deze crisis zullen veel meer mensen in de armoede terecht komen.

Er leven veronderstellingen: we moeten mensen helpen, maar dan leggen we het probleem bij hen. Oorzaken van armoede komen net zo goed van buitenaf. We moeten bv een uitkering niet zien als een gunst, maar gaan zien als een recht. Ook wordt vaak verondersteld dat arbeid zaligmakend is. De vraag is ook: wat is arbeid? Is arbeid altijd zichtbaar en moet het daarmee altijd beloond worden d.m.v. loon. Is een beloning van arbeid altijd geld gerelateerd?

 

We zien nu in de aanpak van de crisis dat er heel veel geld in de redding wordt gestopt, maar dat dit niet bij iedereen terecht komt. Kunnen we anders kijken naar een betekenisvol leven en een herwaardering van beroepen en de vraag of je de waardering van je arbeid in geld uitgedrukt moet krijgen?

 

In groepjes is toen dit thema verder besproken. Een aantal essenties:

Arbeid is een waardevol goed. Milieucrisis koppelen aan deze crisis, door bv de belasting op arbeid te stoppen en de belasting op vervuiling te gaan heffen. Functies worden overeind gehouden en we zien conservatieve reacties. De harde kern blijft overeind van functies en banen, maar een aantal zijn veel minder beschermd. Arbeid is niet alleen inkomen maar ook veiligheid en als werkgevers het water aan de lippen staat, is er ook een gevaar voor verslechterende arbeidsomstandigheden. Dat debat wordt nu gemist in de politiek en in de media.

 

De wereld voor de crisis werd nog eens aangehaald:

grote branden demonstraties in Hong Kong de boerendemonstraties de staking van verpleegkundigen en het onderwijs. Er was heel veel onvrede en dat is in een keer stil gelegd. Op het laatst werd ook een brug gemaakt naar het basisinkomen.

 

We zouden meer in vertrouwen met elkaar moeten werken. Maar hoe doe je dat dan? Zeker als je merkt dat verschillende partijen enorme meningsverschillen en inzichten hebben. En dat dezelfde feiten, gegevens en cijfers toch kunnen leiden tot heel verschillende conclusies.

 

Alexander de Roo stond aan de wieg van GroenLinks en het heeft 30 jaar geduurd voordat GroenLinks een beetje groter werd. Hij signaleert dat er in Amerika miljoenen mensen uit het systeem vallen. In Nederland zijn dat honderdduizenden. In de vorige crisis waren heel veel mensen uit de middengroepen in de bijstand terecht gekomen. Duidelijk werd toen, dat het Neoliberalisme tot ongewenste effecten leidt. Er was een grotere bereidheid om na te denken over een ander systeem. Vorig jaar werd een peiling gedaan over wat Nederland vindt van het basisinkomen: 38% voor, 37% tegen en 25% weet niet of twijfel. Half mei komt er een nieuwe uitslag en de vooruitzichten zijn, dat er meer mensen voor het basisinkomen zullen zijn. Op Googletrends is te zien, dat er nog nooit zo’n hoog aantal mensen zocht op de term basisinkomen. Deze crisis leidt tot meer gemeenschapszin en de kunst is om dat vast te houden. De partijtop gaat ook langzaam maar zeker het belang zien. En ook de VVD is geïnteresseerd. Die spreken dan wel over een uitkeerbare heffingskorting. Bij de PvdA wil men niet verder gaan dan een basisbaan. Voor ondernemers is het belang van een basisinkomen dat ze gemotiveerde werknemers krijgen. Je ziet dat in allerlei landen een soort basisinkomen wordt uitgekeerd in deze crisis. We hebben nu 50 verschillende regelingen om mensen te helpen en die blijken onvoldoende effectief te zijn.

 

De groepjes zijn daarna gaan spreken over dit thema inkomen.

 

Enkele kritische geluiden waren er ook:

het kan zomaar opgevat worden als dat je toch betaald wordt, dus dat je ook iets kunt doen voor het collectief. Hoe kun je tegenwicht bieden tegen de beperkingen die het met zich mee zou kunnen brengen? Dus onderliggende opvattingen, nl dat het een recht is en geen plicht, zijn van belang. Ook roept het de vraag op of arbeid en inkomen niet losgekoppeld moeten worden? Het basisinkomen zou een middel kunnen zijn, maar zou moeten worden gebaseerd op gezamenlijke opvattingen, zoals dat participatie een recht is en geen plicht, dat inkomen een recht is en geen plicht, dat we samen staan voor een collectieve welvaart/welbevinden.

Want mensen zullen niet vanzelf veranderen. We zouden gezamenlijk aan die onderliggende waarden en opvattingen moeten gaan werken. Want mensen zullen competitief zijn en soms egocentrisch.

 

Er was een pleidooi voor de vorming van een community van politiek, 'burger', onderzoek, sociale studies. Dat we op inhoud zoeken naar samensmelting door pilots, projecten, onderzoek, onderwijs, waardoor er een platform ontstaat van waaruit we bewegen in de richting van die nieuwe opvattingen.

Er was ook een oproep om het grotere 'abstracte' verhaal (rondom inkomen, basisinkomen, bestaansrecht), wat vaak in Den Haag wordt 'bepaald', te vertalen naar concrete, behapbare manieren om lokaal mee aan de slag te gaan.

 

Ook werd aangegeven om de discussie door te zetten met de thema’s:

 

1. Armoede niet als individueel probleem beschouwen- hoe krijgen we dit op de politieke agenda?

2. Armoede overstijgt economisch kapitaal: ook in de discussie over basisinkomen is het belangrijk om naar waarden en normen, die in onze maatschappij belangrijk zijn, te kijken. Dat vraagt verandering van de narratieve, waarvoor de corona crisis als momentum gebruikt kan worden.

 

Misschien is gezondheid en welbevinden nu wel een hele mooie brug naar basisinkomen.

Werk kan eerlijker verdeeld worden, minder werkdruk en burn-outs, meer leefkwaliteit.

 

De deelnemers vonden het een interessante meet-up en vroegen om een vervolg over transitie duurzame samenleving en belasting.

We hebben een maatschappelijke beweging nodig richting toekomst. We staan immers op een kruispunt. Dit kunnen we niet alleen politiek, maar vooral en juist ook maatschappelijk oppakken!

Voor vervolg lijkt mij heroriëntatie op waarden belangrijk, werd door een deelnemer gezegd. Hij zou willen waken voor de discussie wel/niet basisinkomen, omdat wij ons dan ook weer zelf beperken in ons denken.

Laten we deze situatie gebruiken om te laten zien, dat werk een kwetsbaar gegeven is maar zorg en creativiteit altijd nodig blijven.

 

Met deze woorden sloten de individuele deelnemers af en hopen we iedereen over twee weken weer te zien.

 

Volgende meet-up woensdag 13 mei

Opgeven weer op maastricht@groenlinks.nl

GroenLinks was in het debat van afgelopen dinsdag 11 februari tegen de motie van het CDA, waarin geëist werd om staand drinken weer toe te staan. D66 gaf in zijn stemverklaring aan twijfels te hebben en veel vragen te hebben, maar stemde toch in met de motie, waardoor er 19 stemmen voor waren en 15 tegen.

GroenLinks vindt het ook een leuk idee om buiten op het terras staand een biertje te mogen drinken. Maar in het verleden zijn er slechte ervaringen mee opgedaan. Er was sprake van meer overlast, onveiligheid en de grenzen van het terras vervaagden. Door deze motie gaf het CDA en Groep Alexander Lurvink een uitvoeringsbevel aan het college. Hans Passenier betoogde als woordvoerder dat het juist belangrijk is om kaderstellend te werken en het college de gelegenheid te geven te onderzoeken wat mogelijkheden zouden kunnen zijn. Zie voor het debat onderstaande videoregistratie (bijdrage GroenLinks op 1:03:00.

Ook de oproep van bewoners om hiervan af te zien werd genegeerd, terwijl de roep van een aantal horecaondernemers kracht werd bijgezet. De afspraken die er zijn tussen bewoners en horeca-ondernemers, die overigens moeizaam tot stand zijn gekomen, lijken nu weer op losse schroeven te staan.

Het hele debat over de terrassenverordening leek geregeerd te worden door belangen van ondernemers. Nadat over de termijn van de vergunning, de termijn van onderling overleg van ondernemers en over het aantal toiletten amendementen waren ingediend, heeft de GroenLinks fractie besloten om tegen het raadsvoorstel te stemmen. We waren van mening dat het geamendeerde voorstel bijna onuitvoerbaar wordt en niet tegemoet komt aan de flexibiliteit en duidelijkheid die het college voor ogen stond.

De dag erna hebben we een aantal artikel 47 vragen gesteld, omdat we ons ernstig zorgen maken over de uitvoering.De burgemeester laat zich van haar wijze kant zien in de RIB (raadsinformatie brief) die als reactie kwam op het debat.

Een van de breekpunten was de motie om staand drinken toe te staan. Er waren veel ingezonden brieven van verontruste bewoners binnengekomen en door het aannemen van deze motie werden ook enige convenanten, die tussen plaatselijke horeca en bewoners gesloten waren, buiten spel gezet.

 

GroenLinks-raadslid Hans Passenier: “De raad van Maastricht heeft tot onze grote tevredenheid unaniem ingestemd met onze motie die het college vraagt om met de lokale afdeling van Koninklijke Horeca een Green Deal aan te gaan en te onderzoeken op welke manier de horeca in Maastricht gestimuleerd kan worden om de terrasverwarming te verduurzamen. Het is GroenLinks nl. al lange tijd een doorn in het oog om de energieverslindende terrasverwarming te zien branden op bijna lege terrassen. In Tilburg is een dergelijke Green Deal al realiteit.”

Bij de behandeling in de raad op 11 februari over de terrassenverordening werd volgens GroenLinks door menige politieke partij nogal in detail getreden, ook bij de motie van o.a. het CDA over staand drinken. GroenLinks ziet wel dat het staand drinken een sympathieke sfeer geeft en het is zeker gepast bij bepaalde evenementen, maar vindt het regelen daarvan niet passen bij de kaderstellende rol van de raad.

Bovendien gaat het voorbij aan eerder gemaakte afspraken met bewonersgroepen en die afspraken zijn niet voor niets gemaakt. GroenLinks zag zich, toen deze motie werd aangenomen, uiteindelijk genoodzaakt tegen de hele terrassenverordening te stemmen.

Hans Passenier:“ De leefbaarheid in de binnenstad is een groot goed voor GroenLinks en heeft een teer evenwicht. Volgens bewoners is door eerder gemaakte afspraken een leefbare en werkbare situatie ontstaan. Zij zijn nu bang dat het vrijlaten van die oude regel leidt tot meer lawaai en grotere groepen op straat die door het horecapersoneel moeilijker te controleren zijn.”

Over de motie "staand drinken" hebben wij de volgende schriftelijke vragen gesteld:

Welk groen initiatief in Maastricht verdient volgens jou het “Groen Lintje 2020”?

GroenLinks Maastricht vindt dat onze stad elk jaar duurzamer en groener en dus ook gezonder moet worden. In 2030 wil de stad Klimaatneutraal zijn, er valt nog veel werk te verrichten. Niet alleen de gemeente, maar ook individuele inwoners, groepen, bedrijven en organisaties zijn op allerlei terreinen met innovatieve, groene initiatieven bezig om daar aan bij te dragen. Hartverwarmend, al die initiatieven, vindt GroenLinks. Zij verdienen een pluim, in het zonnetje te worden gezet en aan de stad gepresenteerd te worden.

Ieder wordt dan ook van harte opgeroepen kandidaten aan te dragen voor het Groen Lintje Maastricht 2020!

Een jury bestaande uit de fractieleden Coen van der Gugten en Hans Passenier, aangevuld met Lara Klaassen, beoordeelt alle binnengekomen nominaties. De jury kiest 3 initiatieven uit en gaat daar op werkbezoek. Daarna wordt de nummer 1 bepaald.

Extra feestelijke detail: de winnaar in Maastricht dingt in juni mee naar het Euregionaal Groen Lintje 2020. 5 Groene partijen uit onze euregio dragen dan in Aken hun lokale winnaar voor.

Op zaterdag 21 maart van 15.00 -17.00 u in De Ruimte, Petrus Regoutplein 3 wordt het lintje uitgereikt aan de winnaar tijdens een feestelijke bijeenkomst. De top drie wordt daar gepresenteerd.

Doe mee en zend uw nominatie aan: fractiemaastricht@groenlinks.nl

Bellen kan ook : 0653168663

Nominaties, voorzien van motivatie en contactgegevens genomineerde(n) insturen vóór 21 februari a.s.

GroenLinks Maastricht is op zoek naar een:

 

Vrijwilligerscoördinator

 

GroenLinks Maastricht is een actieve afdeling. We willen naast het werk van de fractie voortdurend actief zijn op verschillende thema’s. Daarom bereiden we ons nu al voor op de campagnes van 2021 en 2022. We zijn bezig met een campagnepand en willen dat tot hart van de vrijwilligersorganisatie maken.

 

De vrijwilligerscoördinator heeft een aantal taken:

GroenLinks Maastricht is op zoek naar een:

 

Vrijwilligerscoördinator

 

GroenLinks Maastricht is een actieve afdeling. We willen naast het werk van de fractie voortdurend actief zijn op verschillende thema’s. Daarom bereiden we ons nu al voor op de campagnes van 2021 en 2022. We zijn bezig met een campagnepand en willen dat tot hart van de vrijwilligersorganisatie maken.

 

De vrijwilligerscoördinator heeft een aantal taken:

Het contact opnemen met nieuwe leden Het contact leggen en onderhouden met leden die vrijwillig werk willen doen Het plannen en organiseren van activiteiten en acties, zoals de maandelijkse borrel en het opzetten en begeleiden van werkgroepen.

 

Als vrijwiligerscoordinator (of organiser) ben je onderdeel van het campagneteam.

Je hebt minimaal een dag per week beschikbaar en bent flexibel om die tijd door de week heen te verspreiden. Je hebt affiniteit met het GroenLinks gedachtengoed. Je kunt makkelijk contact maken en mensen enthousiasmeren. Je gaat integer met de jouw verstrekte informatie om. Je hebt aantoonbare affiniteit en ervaring met het organiseren en plannen.

 

Wat bieden wij?

Een vrijwilligersvergoeding.

Een betrokken en actief campagneteam

Een betrokken en actieve fractie

Een betrokken en actieve wethouder

 

Tijdsbesteding

Tijdsbesteding: maximaal 8 uur per week

 

Heb je interesse?

Vrijblijvend informeren mag altijd! Neem contact op met

Hans Passenier; hans.passenier@gemeenteraadmaastricht.nl, 06-52003975

 

Wil je direct solliciteren? Stuur dan een motivatie brief en cv naar Hans.

Onze motie, waarin het college van B en W werd opgeroepen om zo spoedig mogelijk een Maastrichtse samenhangende visie te ontwikkelen op het gebied van Cultuur werd unaniem aangenomen.

Op dinsdag 7 mei j.l. dienden we een motie in met de titel: "Evaluatie innovatieagenda cultuur" in. Na flink wat overleg met de verschillende partijen en een uitstel van behandeling op de vergadering van 16 april is de motie met 35 stemmen (er waren 4 raadsleden afwezig) unaniem aangenomen.

Het begon allemaal met het veldonderzoek dat Lex Vos, burgerraadslid en Hans Passenier, raadslid, samen uitvoerden. In gesprekken met veel verschillende culturele instellingen werd de behoefte benoemd om een echte Maastrichtse visie op het gebied van Cultuur te hebben. Nu zijn er wel stukken die zich vooral richten op de landelijke cultuurplanperiode, maar er wordt in het veld geen samenhangend beleid ervaren waarbinnen de mooie initiatieven die worden genomen kunnen landen.

In de stadsronde rond cultuurparticipatie in januari bleek dat we allerlei losse onderdelen met elkaar bespraken en vaststelden, terwijl we geen overkoepelend kader hebben anders dan de visie in het licht van de landelijke subsidies. Landelijke subsidie is een belangrije geldstroom, maar inhoudelijk willen we Maastricht als 2de culturele hotspot verder ontwikkelen. 

De evaluatie innovatieagenda cultuur gaf de trigger, omdat we het als basis voor een te ontwikkelen visie nog verder uitgewerkt willen zien. Vooral de reflectie op de behaalde doelen en de feitelijke kostenverantwoording. Er is 1 miljoen euro uitgegeven aan allerlei projecten en activiteiten met als doel om te bepalen hoe dit leidt tot verankering van innovatie in het cultuurbeleid. Maar uit de geleverde evaluatie is dat niet duidelijk.

Het culturele veld heeft in de afgelopen jaren geleden onder bezuiniging en kaalslag. De samenhang die leek te ontstaan is niet verder opgebouwd vanaf 2014. Daarom hebben we als GroenLinks ons als doel gesteld de Maastrichtse Cultuur in de komende periode verder te ondersteunen en te ontwikkelen. Vandaar onze oproep aan het college:

Een aanvullende evaluatie innovatieagenda te maken met meetbare resultaten en een financiële onderbouwing. Spoedig, nog vóór de zomer, een breed, sector-overschrijdend stadsbreed gesprek met zoveel mogelijk actoren te voeren over een Maastrichtse cultuurvisie, gevolgd door meerdere gesprekken (En en NL) bijvoorbeeld in samenwerking en in de marges van Parcours en Pas festival. Samen met de raad de uitwerking vorm te geven. De conclusies van deze stadsgesprekken een nieuw fundament te laten zijn van een uit te werken stadsvisie op cultuur. Vervolgens een cultuurvisie Maastricht te formuleren uiterlijk in het eerste kwartaal van 2020 op grond waarvan onderdelen als cultuurparticipatie, de mogelijkheden van verzelfstandiging van cultuurinstellingen en andere zaken die de cultuur in Maastricht betreffen vervolgens vormgegeven worden;

De voorlopige conclusies uit ons veldonderzoek zijn:

Er is behoefte aan een Maastrichtse Infra Struktuur (MIS): verbind Amateurkunst, (Voor)opleiding met het beroepsveld en faciliteer dit. Het is nodig om de samenwerking tussen Kunst en Cultuur enerzijds en Onderwijs, Welzijn, Zorg en Regio anderzijds te stimuleren. Educatie, participatie, productie en vooral integraal denken kunnen zo bevorderd worden. Het Kultureel Overleg Maastricht (KOM) is weer geactiveerd; de gemeente zou dit kunnen faciliteren o.a. door ook een integrale cultuurmarketing eraan te verbinden Het subsidietraject van de gemeente is ondoorzichtig; aanpassing aan de structuur van de publieke fondsen is wenselijk. Cultuurmakers en zeker onorthodoxe, vernieuwende kunstenaars kunnen de huurprijzen op de Maastrichtse woningmarkt niet betalen. Uitbreiding van het aantal woon- en/of atelierruimtes voor betaalbare prijzen (tot 300€, zoals in Arnhem) is een basisbehoefte voor kunstenaars. Broedplaatsen zijn essentieel voor vernieuwing en dynamiek in de cultuur. Het is belangrijk, deze structureel te faciliteren. Cultuurinstellingen hebben vrijheid nodig om zich verder te ontwikkelen. Geef ze deze vrijheid, door ze op afstand te plaatsen en geef ze een risicobudget mee; zonder risico is er geen ontwikkeling en een cultureel budget zal per definitie niet altijd sluitend zijn. Maak de cultuurmakers zichtbaar in de stad, letterlijk en figuurlijk! We kunnen trots zijn op deze diversiteit, maar laat die ook zien door wegwijzers, wederzijdse vermelding op de agenda’s, reclamespots… Faciliteer samenwerking, ook regionaal en euregionaal. Als cultuur werkelijk zo belangrijk is en een van de pijlers van het merk Maastricht, dan is het nodig dit te faciliteren en erop te investeren.

Jaarlijks reikt GroenLinks Maastricht het Groen Lintje uit aan een innovatief, groen, duurzaam initiatief in de stad.In 2019 gaan we het een keer anders doen.

Aanleiding daarvoor is dat het samenwerkingsverband van de groene partijen in de zuidelijke euregio ( Groen Belgisch Limburg, Grünen regio Aachen, Ecolo Duits- en Franssprekend en GroenLinks Nederlands Limburg) op 9 maart een conferentie over hernieuwbare energie houden in Maastricht (in het stationsgebouw).

Wat komt er mooier uit dan de uitreiking van het Groen Lintje daaraan te koppelen en dit keer een duurzaam energieproject uit de euregio in het zonnetje te zetten!

De 5 (eu)regio’s leveren ieder een energieproject aan en een euregionale jury zal vervolgens de nummer 1 bepalen.

De feestelijke uitreiking door een prominent groen politicus zal uiteindelijk op die 9e maart plaatsvinden.

***Graag nodigen we jullie uit om een dergelijke project aan te leveren

De juryleden van het Groen Lintje van GoenLinks Maastricht, Coen van der Gugten en Hans Passenier, zullen de voorselectie doen voor het project dat namens zuidelijk Limburg mee zal dingen naar het eerste euregionaal Groen Lintje.

 

Criteria voor de nominatie zijn:

• Een initiatief moet potentie hebben door kiemkracht en uitstraling.

• Het moet goed uitgevoerd zijn;

• Het heeft of kan grote impact hebben op duurzaamheidsbeleid;

• Het is toegankelijk en dichtbij de mensen;

• Het kan van onderop ontstaan;

• Het leidt tot samenwerking en legt dwarsverbanden.

Natuurlijk is dit geen afvinklijstje, sommige projecten scoren vooral op bepaalde criteria. Uiteindelijk zijn duurzaam, groen en sociaal de thema's waarop we een initiatief beoordelen. En dat alles in perspectief van het centrale onderwerp: de transitie naar duurzame en hernieuwbare energie.

Het gekozen project gaat op 9 maart een Power Point presentatie verzorgen op het ochtenddeel van de conferentie ( in het Engels), samen met de 4 projecten uit de overige regio’s. Begin van de middag vindt de uitreiking plaats.

Nominaties, voor 1 februari, sturen naar: maastricht@groenlinks.nl

Wil je de conferentie bijwonen? Meld je dan ook aan via dit e-mailadres.

Jaarlijks reikt GroenLinks Maastricht het Groen Lintje uit aan een innovatief, groen, duurzaam initiatief in de stad.In 2019 gaan we het een keer anders doen.

Aanleiding daarvoor is dat het samenwerkingsverband van de groene partijen in de zuidelijke euregio ( Groen Belgisch Limburg, Grünen regio Aachen, Ecolo Duits- en Franssprekend en GroenLinks Nederlands Limburg) op 9 maart een conferentie over hernieuwbare energie houden in Maastricht (in het stationsgebouw).

Wat komt er mooier uit dan de uitreiking van het Groen Lintje daaraan te koppelen en dit keer een duurzaam energieproject uit de euregio in het zonnetje te zetten!

De 5 (eu)regio’s leveren ieder een energieproject aan en een euregionale jury zal vervolgens de nummer 1 bepalen.

De feestelijke uitreiking door een prominent groen politicus zal uiteindelijk op die 9e maart plaatsvinden.

***Graag nodigen we jullie uit om een dergelijke project aan te leveren

De juryleden van het Groen Lintje van GoenLinks Maastricht, Coen van der Gugten en Hans Passenier, zullen de voorselectie doen voor het project dat namens zuidelijk Limburg mee zal dingen naar het eerste euregionaal Groen Lintje.

 

Criteria voor de nominatie zijn:

• Een initiatief moet potentie hebben door kiemkracht en uitstraling.

• Het moet goed uitgevoerd zijn;

• Het heeft of kan grote impact hebben op duurzaamheidsbeleid;

• Het is toegankelijk en dichtbij de mensen;

• Het kan van onderop ontstaan;

• Het leidt tot samenwerking en legt dwarsverbanden.

Natuurlijk is dit geen afvinklijstje, sommige projecten scoren vooral op bepaalde criteria. Uiteindelijk zijn duurzaam, groen en sociaal de thema's waarop we een initiatief beoordelen. En dat alles in perspectief van het centrale onderwerp: de transitie naar duurzame en hernieuwbare energie.

Het gekozen project gaat op 9 maart een Power Point presentatie verzorgen op het ochtenddeel van de conferentie ( in het Engels), samen met de 4 projecten uit de overige regio’s. Begin van de middag vindt de uitreiking plaats.

Nominaties, voor 1 februari, sturen naar: maastricht@groenlinks.nl

Wil je de conferentie bijwonen? Meld je dan ook aan via dit e-mailadres.

Bewoners van Oud Caberg zijn gemiddeld meer tegen de aanleg van de zonneweide dan voor. Dat constateren we na een onderzoek huis aan huis in een deel van de wijk Oud Caberg.

Op zaterdag 24 november is een klein team van GroenLinks de huizen langs gegaan met de vraag hoe men aankeek tegen de aanleg van de zonneweide op het Lanakerveld.

We hebben 25 mensen gesproken. Er waren een paar mensen groot voorstander, omdat ze zeggen in te zien dat we iets moeten doen aan de doelstellingen voor CO2 reductie. Tegelijkertijd waren er een flink aantal tegenstanders waardoor er gemiddeld meer tegen- dan voorstanders bleken te zijn.

De redenen van de tegenstanders zijn dat goede landbouwgrond zou worden opgeofferd, dat natuur- en wandelgebied wordt bedorven en dat zonnepanelen op daken horen.

De tegenargumenten n.l. dat we de doelstellingen niet halen als we alle daken hebben vol gelegd met zonnepanelen, dat de landbouwgrond feitelijk bedrijventerrein is dat door de gemeente in 2007 is aangekocht, waar de boeren tijdelijk een paar jaar gratis gebruik van mochten maken, waren vaak niet bekend. Ook de emoties over de windturbines die in een vorig plan op het Lanakerveld zouden worden geplaatst, blijken nog levendig aanwezig te zijn.

Er waren een paar mensen die zelf al zonnepanelen op hun dak hadden liggen. Een groot aantal vond het vanwege bijvoorbeeld de leeftijd niet interessant genoeg om daar nog in te investeren. Op de vraag of ze zin hadden om mee te doen met een coöperatie die zonnepanelen installeert op daken die daarvoor geschikt zijn, kwam weinig animo.

Het plan om zonnepanelen langs de grens in het Lanakerveld te plaatsen is één van de mogelijkheden om in één klap een wat groter zonnepanelen project te realiseren.Langs de zonnepanelen weide wordt ook een fietspad gerealiseerd, dat aansluit op de fietsroutes in België.

Bij de vraag als u de keuze voorgelegd krijgt dat de gemeente het bedrijventerrein echt als bedrijventerrein zou ontwikkelen of dat het terrein zou worden gebruikt als zonnepanelen weide, werd door één van de bewoners toch de keuze gemaakt liever een zonnepanelen weide in te richten.

Hans Passenier