MaastrichtDichtbij: Ooit ten dode opgeschreven Mechelse herder Chezka maakt nu carrière in Amerika Wie op vakantie gaat en zijn hond of kat moet achterlaten, doet er goed aan eens een bezoekje te brengen aan Animal's Faith: een dierenpension/asiel gelegen aan de Ankerkade in Maastricht. Op 20 december vorig jaar deed Liz Wolting de deuren van haar dierenhotel open. Het was meteen een succes: nog voor Kerstmis, vijf dagen later, zaten de eerste honden en katten al op hun plek. En dat terwijl haar voorgangers een niet al te beste naam hadden. De pas 27-jarige Liz is gespecialiseerd in gedragstherapie voor dieren. In haar asiel zijn ook dieren welkom die nergens anders meer terechtkunnen. Omdat ze door hun baasje zijn opgegeven en in een ander asiel niet meer worden aangenomen. Dit gebeurt bijvoorbeeld bij honden die ‘vals’ zouden zijn. Een ongelukkige omschrijving, die het liever heeft over een gedragsprobleem. ,,Iedere hond, oud of jong, kan geholpen worden. Twee weken intensieve begeleiding maakt een wereld van verschil. Ik heb echt al honden gehad waarvan ik dacht, dit gaat niks worden. Maar achteraf bleek ik ongelijk te hebben.” Neem bijvoorbeeld Chezka, een Mechelse herder die twee jaar oud is als ze bij Liz aankomt. Dat is trouwens al een paar jaar geleden. Voordat Liz Animal’s Faith opende, runde ze al geruime tijd een pension in Kerkrade. Met Chezka (zie foto) is op dat moment geen land te bezeilen. Ze blaft en bijt naar alles en iedereen. Bij een wandeling trekt ze makkelijk iemand omver om vervolgens zo hard als ze kan op het dichtstbijzijnste dier of mens af te rennen. Verre van een gezellig huisdier dus. Liz vraagt andere specialisten om hun mening, onder wie een dierenarts. Allen adviseren haar om Chezka te laten inslapen. ,,Omdat ze gevaarlijk was. Zij sprong je zomaar naar je nek om je te bijten.” Ook haar moeder, die ze graag raadpleegt voor advies, probeert haar zover te krijgen dat ze de hond laat inslapen. Maar dat doet Liz niet. ,,Het begint met een wandeling”, zegt ze ,,Ik muilkorfde haar en nam haar uren mee uit wandelen. Ze was echt heel bang voor alles en iedereen. Dat is meestal het grootste probleem. Agressie komt voort uit angst. Toen ik haar na de wandeling terug in de kooi zette hoopte ik dat ik haar vertrouwen had gewonnen. ‘s Avonds kwam ik terug, Ze herkende mijn stem en ging zitten. Toen wist ik: het komt wel goed.” En goed kwam het zeker. ,,Ze zit nu in Amerika! Daar volgt ze een opleiding tot narcoticahond. Collega's uit Brabant hebben haar gescout, ze is glansrijk voor de test geslaagd.” De herder is één van de honden die bij andere asiels niet werden aangenomen. Nu leidt ze een meer dan waardig leven. En dat allemaal dankzij Liz. De komende vijf jaar is Liz nog te vinden aan de Ankerkade, maar haar droom is om zelf een rehabilitatiecentrum te beginnen voor asielhonden met gedragsproblemen. Op die manier voorkomt ze dat de dieren onnodig een spuitje krijgen van de dierenarts. Veel van de agressieproblemen komen dus voort uit angst, maar ook hyperactiviteit is een van de kenmerken dat een hond niet lekker in zijn vel zit. ,,Mensen hebben nogal de neiging om hun huisdier de schuld te geven van het foute gedrag. Maar dat is verkeerd. Het probleem ligt niet bij de hond, of kat. Maar vaak bij henzelf.” Ook andere dieren zijn overigens welkom aan de ankerkade. ,,Ik heb ook weleens een konijn aangenomen. Eigenlijk laat ik geen enkel dier buiten staan.” Een klant van Liz in Kerkrade wees haar op het pension in Maastricht. ,,Hij kwam eind vorig jaar aan met een krantenknipsel, 'dierenpension te huur in Maastricht'.” Liz was sceptisch, maar besloot toch een kijkje te nemen. ,,Het was enorm vuil, maar ik zag al snel potentie. Natuurlijk had ik de slechte verhalen gehoord. De vorige twee eigenaars hebben er een rommeltje van gemaakt. Ik wist al meteen dat ik het helemaal anders zou aanpakken.” Liz heeft hart voor de dieren, en was vroeger al een grote hondenfan. ,,Toen ik één jaar was kroop ik al bij de hond van mijn ouders in de mand. Ik vond het prachtig. En ben dan ook heel blij dat ik dit werk kan doen.” Iedereen is welkom om een kijkje te komen nemen in Animal’s Faith. ,,Als ze een hond zoeken bijvoorbeeld. Of op vakantie gaan. Ook voor gedragstherapie ben je hier aan het juiste adres. Wel heb ik liever dat ze even bellen van te voren.” Natuurlijk runt Liz het dierenhotel niet in haar eentje. Ze heeft vijf vaste en vijf variabele vrijwilligers. Vandaag is Johanna van twaalf aanwezig. En de 21-jarige Kylie is sinds kort werkzaam bij Liz. ,,Eerst liep ik hier stage, en erna als vrijwilliger. Nu sinds juli werk ik hier officieel. En we hebben het allemaal erg naar onze zin.” Animal’s Faith is nog op zoek naar vrijwilligers. Want veel dieren hebben ook veel verzorging nodig. Maar dat gaat gepaard met een heleboel leuke dingen. ,,Een keer in de week komt er een jongen die met de honden gaat skaten. We zorgen hier dat de dieren genoeg beweging krijgen.” Liz hoopt de cirkel van negativiteit rondom het pension te doorbreken. En daar is ze hard op weg naar toe. Niet alleen haar vaste klantenkring heeft inmiddels de weg gevonden naar het pension, maar ook de nodige nieuwe klanten. ,,Die klanten komen gelukkig vaak terug. En het spreekt zich snel rond, maar natuurlijk is alle gratis reclame welkom”, lacht ze. Informatie over Animal’s Faith vind je op de website. In het najaar start Liz met workshops en groepslessen zodat mensen beter kunnen leren met hun dieren om te gaan. In het asiel zit een aantal honden al langere tijd op een baasje te wachten. Zo is er onder andere Tio, een Golden Retriever uit het ‘bouwjaar’ 2010. Hij is gecastreerd en vriendelijk voor andere honden. Tessa, van bijna tien jaar, heeft een genetische afwijking waardoor ze minder kans heeft op adoptie. Maar dat maakt haar niet minder lief! Zoë is het hondje dat op één van de foto's in haar mandje ligt. Ook zij is bijna tien jaar oud. Ze is gesteriliseerd en wacht al een lange tijd op een nieuw baasje. Meer informatie over de dieren kun je vinden op de website