Hoe gaat het eigenlijk met de zorg voor de jeugd in Putten? We kunnen wel roepen dat alles goed geregeld is, maar is dat werkelijk zo? Dus bedacht de fractie dat het wel een goed idee zou zijn om eens te kijken naar alle vormen van zorg rond onze kinderen. Je kunt ook zeggen: rond onze gezinnen. En zo werd er op 28 maart jl. hier in Putten een gezinscongres georganiseerd. Veel mensen vonden het een goed idee en verleenden van harte hun medewerking.
door TeunJan van Ooijen
De zorg voor een kind begint al voor de geboorte. Daarom was de eerste spreker op het congres iemand van de Verloskundige Praktijk in Putten, Sophie de Jong. Zij vertelde hoe ze al bij de intake probeert te achterhalen of het goed zal gaan met het ongeboren kindje. Daarom let ze niet alleen op de gezondheid van de zwangere vrouw, maar ook op haar leefstijl. Een vrouw die rookt en drinkt of die te weinig rust neemt, zorgt niet goed voor haar kindje. Ook de achtergrond komt aan de orde: heeft dit gezin een stabiele familie om zich heen, zijn er problemen? Zelfs naar de financiële situatie wordt gevraagd. Allemaal van belang om een goede zorg te waarborgen.
Opvallend punt in het verhaal van Sophie was dat ze vertelde dat het aantal geboortes in Putten de laatste tientallen jaren duidelijk is afgenomen, maar nu stabiliseert. Dat zal samenhangen met het lage aantal woningen voor starters.
De zorg van de verloskundige stopt bij het kraambed. Dan wordt de zorg overgedragen aan het consultatiebureau. Daarover vertelde Renée Massar. Gelukkig komt in Putten een hoog percentage kinderen naar het consultatiebureau, wel 98,5 %. Het uitgangspunt is dat ouders de regie hebben in de zorg die zij krijgen. Dit betekent bijvoorbeeld dat er veel meer gekeken wordt naar wat de ouders nodig hebben, in plaats van dat het bureau allerlei dingen verplicht voorschrijft. De zorg van het consultatiebureau is gericht op de ontwikkeling van het kind. Maar dan gaat het echt niet alleen over de vraag of het kind goed groeit. Het kind wordt gewogen en gemeten, maar het gesprek eromheen is minstens zo belangrijk. Hoe gaat het met de opvoeding, waar lopen de ouders tegenaan? Renee Massar durfde ook te dromen over de toekomst. Ze noemde hierbij de term Centering Parenting. Dit betekent dat ouders elkaar opzoeken en elkaar helpen met vragen tijdens de opvoeding van kinderen. Als tweede noemde zij het gezamenlijk dossier. Verschillende organisaties die iets met een kind te maken hebben, werken dan in hetzelfde dossier zodat de informatie beschikbaar is voor iedereen. Dan kun je alles goed op elkaar afstemmen.
Maaike Sterken hield de derde presentatie. Zij had als leeftijdsgrenzen 4-12 jaar meegekregen. Maaike werkt bij Buurtzorg Jong. Daar kan iedere ouder kostenloos terecht zonder indicatie met alle mogelijke vragen. De adviezen die gegeven worden zijn dan ook vrijwillig – de ouders houden zelf de regie. Tijdens het proces wordt vooral gekeken hoe de omgeving van het gezin een rol kan spelen. Dat is in Putten goed mogelijk – het netwerk wil hier echt een bijdrage leveren en zich inzetten voor een hulpbehoevende.
Overigens neemt het aantal zorgvragen wel toe in Putten. Het streven is om binnen een week contact op te nemen voor een intake, maar hoe meer zorgvragen, hoe lastiger dat wordt. Ook de wachtlijsten voor andere zorginstellingen zijn soms erg lang. Tot zelfs drie maanden. Een wens van Buurtzorg Jong is om deze wachtlijsten weg te werken. Ook willen ze meer ruimte krijgen voor preventie.
De laatste spreker op het gezinscongres was Marjo van der Vegte, verpleegkundige bij de GGD. In haar presentatie lag de focus op het werk rond verslavingen. Het alcoholgebruik onder Puttense jongeren is gelukkig afgenomen. Gelukkig, want als jongeren al vroeg aan alcohol wennen, heeft dat grote gevolgen voor hun toekomst. Tijdens deze presentatie schoof ook Linde Nieuweweme aan. Zij vertelde dat ouders een grote drempel voelen om bij de verslavingszorg aan te kloppen voor hulp. Daarom richten zij zich ook veel op preventie. Zij adviseert ouders altijd om duidelijke regels te stellen. Natuurlijk gaan jongeren graag over die regels heen, maar de regels bieden wel kaders. En nog een advies: maak het alcoholgebruik bespreekbaar. En gooi de deur niet dicht maar blijf in gesprek.
Na de presentaties kregen de congresgangers een paar stellingen voorgeschoteld. Zo gingen ze in gesprek met de aanwezige wethouders over een verplichte opvoedcursus. Het merendeel was tegen een verplichte cursus.
Een tweede stelling ging opperde dat er bij onvoldoende bezoek aan het consultatiebureau een gesprek moet plaatsvinden met de kinderarts. Ook hier was het merendeel het niet mee eens. Moeten gaat averechts werken. De afweging moet gemaakt worden door het consultatiebureau. Waar het nodig is, bijvoorbeeld in risicogezinnen, maken ze extra bezoeken.
Wéten ouders eigenlijk wel waar ze terecht kunnen? De meesten wel, bleek bij de volgende stelling. Maar laaggeschoolden hebben hier moeite mee. De gemeente kan hierin wel iets betekenen door duidelijk te communiceren, bijvoorbeeld via de krant. Er zijn veel partijen in de markt voor de zorg. Hierdoor kan het gebeuren dat mensen door de bomen het bos niet meer zien.
De laatste stelling opperde dat ouders van jong volwassenen onvoldoende op de hoogte zijn van de gevolgen van roken, alcohol en drugs. De panelleden gaven aan dat er meer kennis is, maar dat verslavingen toch echt een zorgpunt blijven. Er komen ook nieuwe verslavingen aan zoals verslaafd aan de social media, internet en gamen. Ouders zijn geneigd te denken dat het wel meevalt en hierdoor loopt het dan toch soms fout. Het begint al vroeg met peuters die aan de ipad gezet worden om ze zoet te houden.
Al met al was het een boeiend congres. De fractie heeft weer heel wat om over na te denken, zeker ook met het oog op de komende verkiezingen. En ja, een aantal ChristenUnieleden nam de tijd om met ons mee te denken. Hartelijk dank!