Poliflw

Dijkhoff wil VVD naar het politieke midden sturen. Den Haag, 23 april 2019. De VVD moet ‘vooral kiezen voor de middenklasse’ en het midden- en kleinbedrijf (mkb). Dat stelt VVD-fractievoorzitter Klaas Dijkhoff in een discussiestuk dat hij afgelopen weekeinde heeft gepubliceerd. Dijkhoff maakt zich zorgen over de middenklasse, die in ‘toenemende mate in de knel komt’ door ‘trends van globalisering, technologisering, migratie en flexibilisering’. Mkb’ers hebben volgens Dijkhoff last van concurrentie van bedrijven die ‘groot genoeg zijn om te kunnen verkassen’ als in Nederland de belastingen stijgen en van techreuzen zoals Amazon en Aliexpress die ‘veel geld verdienen en de mogelijkheden hebben in alle markten waar ze geld verdienen relatief veel minder belasting te betalen’. In het stuk dirigeert Dijkhoff zijn partij naar het midden, weg van de rechterflank waar Thierry Baudets Forum voor Democratie (FvD) bij de recente Provinciale Statenverkiezingen een monsterzege boekte. Terwijl FvD een aanzienlijk deel van zijn kiezers wegkaapte bij de VVD, neemt fractievoorzitter Dijkhoff in het manifest, zij het indirect, afstand van Forum. ‘Het is aan ons liberalen om een concreet alternatief te bieden voor de lokroep van populistische retoriek.’ Dijkhoff presenteert zijn nieuwe verhaal op een moment dat binnen de partij de onrust groeit over de koers van en ideeënvorming in de VVD, die bij de Statenverkiezingen voor het eerst sinds lange tijd niet meer de grootste partij van Nederland werd. Dijkhoff stelt dan ook dat zijn discussiestuk meer is dan het ‘wat opfrissen van het verkiezingsprogramma voor 2021’. De beweging naar het politieke midden zette de VVD al enkele maanden geleden in. Terwijl de grootste regeringspartij vorig najaar vaak het nieuws haalde met proefballonnen over harder straffen in probleemwijken en een demonstratieverbod bij de intocht van Sinterklaas, komt de VVD sinds het kerstreces steeds nadrukkelijker op voor de middenklasse. Bron. FD.

Amersfoort, 12 januari 2018

Waarde Democraten,

Een gelukkig nieuwjaar.

Dat van mij is in ieder geval goed van start gegaan.

Rond de jaarwisseling kreeg ik mijn eerste voorpagina van de Telegraaf.

De grootste eer in mijn nog jonge politieke carrière.

Klimaatklets, stond er in chocoladeletters. Mijn ogen in de foto op de hemel gericht, alsof ik het allemaal even niet meer wist.

Directe steun kon ik vinden in onze eigen fractie bij Paul van Meenen, bekend van de fameuze uitspraak: ‘aan sommige tegenliggers herkent men de juiste weg’.

Democraten, wij hopen op een gelukkig nieuwjaar.

Ik wens het jullie in ieder geval van harte.

Dank ook voor het weglaten van de gebruikelijke stapel oliebollen.

Anders had ik straks na een paar borrels de verleiding niet kunnen weerstaan om de die oliebollen sensueel te lijf te gaan op de dansvloer.

Aan het begin van het nieuwe jaar kan ik niets anders dan tevreden zijn.

De peilingen maken een opwaartse beweging.

En wij zijn als partij over de hele linie stabiel.

De derde partij in de Tweede Kamer. De derde partij in de Eerste Kamer. De tweede partij in het Europees Parlement. Aan het roer in driekwart van de provincies en alle grote steden.

Daar zijn wij trots op. Dat willen wij behouden. En ja…dat smaakt óók naar meer!

Kijk naar deze prachtige stad. Amersfoort, waar we met zes zetels de grootste zijn in de raad. Met twee wethouders die meebouwen aan de toekomst van een trotse stad achter middeleeuwse muren.

D66’ers zijn in de eerste plaats idealisten. We willen de wereld beter achterlaten dan we haar aantroffen.

Maar wat ons bindt is dat we onze idealen niet alleen willen koesteren. We willen er ook écht wat mee.

Wij staan nooit vrijwillig langs de kant.

Een stem op ons betekent een stem voor verandering.

Niet voor het woord verandering, dat zo makkelijk uit een opgerolde mouw wordt geschud vanachter een katheder tijdens een meet-up.

Wel voor de daad van verandering, het eindresultaat van moeilijk en precies werk. Samenwerken, doorzetten, wikken, wegen, slijpen, of—zo u wil—drammen.

En dan vooral: doen.

Ik ben zo’n 10 jaar geleden in Nijmegen het politieke pad op gewandeld. Havana aan de Waal.

Dan kom je een hoop SP’ers en GroenLinksers tegen.

Ik heb respect voor mijn vrienden in die hoek. En voor hun overtuigingen. Uiteraard.

Maar ik stel hen ook vaak de vraag: Wat heeft jouw partij in Den Haag bereikt waar je trots op bent?

En dan valt er een ongemakkelijke stilte.

Want wie niet wil samenwerken heeft nauwelijks resultaten om samen trots op te zijn.

Ik weet waar ik trots op ben.

Als één van mijn ouders ooit waardig zou willen sterven, dan kan dat dankzij D66.

Als ik ooit zou willen trouwen met mijn vriend, dan kan het dankzij D66.

En als ik ooit vader wordt voor de wet—dan weet ik dat het dankzij D66 zal zijn.

En als mijn kind dan op zijn 18de zijn eerste gereguleerde jointje rookt, dan weet ik wat ik moet zeggen: dankjewel, D66! 

Met dezelfde trots draag ik uit wat D66 ook nu weer bereikt.

Een persoonlijk bijzonder moment was voor mij een democratische doorbraak waar D66 meer dan een halve eeuw voor heeft gevochten.

In de Eerste Kamer mocht ik schouder aan schouder met onze vicepremier Kajsa Ollongren verdedigen waarom wij willen dat burgemeesters niet door koningen worden benoemd maar door mensen gekozen.

Met succes.

Dankzij Wouter Koolmees krijgen kersverse ouders weken in plaats van twee dagen verlof. Een start waarin je zorg kan delen.

Vanaf deze maand gaat íedereen een stuk minder inkomstenbelasting betalen. Werken loont.

Dankzij D66 doet dit kabinet haar grootste investering in docenten, leerlingen, scholen en onderzoek.

Dankzij Stientje van Veldhoven is er nu niet alleen een ‘vroemvroem-partij’, maar ook een ‘tringtring-partij’!

Dankzij Sigrid Kaag werd de veiligheidsraad van de Verenigde Naties voor het eerst voorgezeten door een vrouw.

En dankzij de donorwet van Pia Dijksta krijgen duizenden mensen in uitzichtloze situaties weer een kans op een beter leven.

En dan natuurlijk het Klimaatakkoord. Een van de grootste opgaven van dit kabinet. Ons kabinet. Het kabinet dat historici zullen beschrijven en beoordelen als ‘klimaatkabinet’.

Het succes van het Klimaatakkoord is voor mij een diepgevoelde, persoonlijke missie. Ik behoor tot de laatste generatie die nog echt wat kan doen om de opwarming van de aarde af te remmen.

Wij gaan nu in Nederland eindelijk het goede voorbeeld geven.

Maar we moeten ook eerlijk zijn, de kost gaat voor de baat uit.

En verandering van deze schaal gaat nooit zonder slag of stoot.

In dit geval misschien zelfs vrij letterlijk.

Want daags na Ruttes openbaring dat hij het liefst mensen in elkaar zou slaan, lijkt Klaas Dijkhoff nu het Klimaatakkoord tegen de grond te werken voordat het nog maar kan lopen. 

Rutte deed vandaag zelf een duit in het zakje. Want wat hij over het klimaat bij CNN durft te zeggen, durft hij bij Buitenhof niet.

Ik heb een duidelijke boodschap voor hen. Wij gaan onze conservatieve vrienden aan de afspraak houden. Alles op alles om Parijs te halen.

Zonder D66 geen ambitieus klimaatbeleid. En zonder ambitieus klimaatbeleid geen kabinet.

U heeft het gemerkt. Er staan verkiezingen voor de deur. De provinciale verkiezingen, natuurlijk een nieuwe Eerste Kamer, én de cruciale Europese parlementsverkiezingen.

Waar gaan die over? Wat staat er op het spel? Natuurlijk, verkiezingen gaan over de toekomst.

Concreet betekent dat deze keer: kan het optimistisch idealisme dat de samenleving bij elkaar probeert te brengen het winnen van de cynische achteruitkijkpolitiek die ons verdeelt in ‘wij’ en ‘zij’?

In alle provincies doen nieuwe demagogen van links en rechts mee.

Juist op het moment dat we in Europa de eerste écht grote schade door populisme in de praktijk gaan zien.

Negen dagen nadat wij naar de stembus gaan voor de provinciale staten verlaten de Britten onze kostbare Europese Unie.

Wat ons betreft bedenken ze zich nog! Dat heb ik kort na mijn aantreden zelfs in Londen mogen verkondigen. Een meerderheid van de Britten lijkt dat ook te willen. Maar het lijkt onafwendbaar.

Brexit is voor Europa als een cruciaal lichaamsdeel dat wordt geamputeerd. Het verzwakt ons. We zullen zonder leren leven, maar het wordt nooit meer hetzelfde.

En we trekken lessen.

We kunnen niet stil blijven terwijl de mini-Trumps onze Unie van binnenuit proberen te slopen.

Dus laten wij onze stem horen. Luid en duidelijk.

De vraag in het stemhokje is deze keer simpel: gaan we bouwen of gaan we breken?

Wie wil bouwen hoort bij D66. Wie wil samenwerken hoort bij D66. Wie kiest voor de toekomst, kiest voor D66.

Vandaag begint onze campagne. Voor de Staten, voor de Eerste Kamer én voor Europa.

Wat is ons doel? Ónze kiezers naar de stembus krijgen.

We zullen er keihard voor moeten werken.

En daar hebben we jullie bij nodig.

Op straat, langs de deuren, aan de telefoons.

Wij gaan samen positief campagne voeren: een campagne voor de toekomst.

Dankuwel.

————————

Rob Jetten Fractievoorzitter D66 in de tweede kamer