Nieuws van politieke partijen in Nederland inzichtelijk

7 documenten

Wat betekent de coronacrisis voor jouw school?

PvdA PvdA Nederland 11-05-2020 10:19

Door Lodewijk Asscher op 11 mei 2020 Delen  

Lukte het om de drukte op het schoolplein te voorkomen? Durfden alle ouders het aan? En hoe was het voor de oudere leraren? Alles staat of valt met de vraag of er bij klachten nu onmiddellijk getest wordt. En bij de vraag of er meteen contactonderzoek plaatsvindt zodra iemand besmet blijkt. Graag ontvang ik jullie ervaringen via WhatsApp, zodat we het meteen kunnen aankaarten als het nog niet goed gaat.

Uit privacy-overwegingen worden alle verhalen geanonimiseerd.

Onze zoon in groep 7 was blij en kwam vrolijk en opgewekt terug. Wij ouders hebben gemengde gevoelens, omdat zijn ernstig meervoudig gehandicapte zusje (die regelmatig longontstekingen heeft) in een instelling woont, erg kwetsbaar is en we haar deze week eindelijk weer mogen bezoeken. Wat neemt hij mee naar huis? Een angst waar veel ouders last van hebben die een kwetsbaar gezinslid hebben. Ik ben blij voor mijn zoon omdat hij het 'gewone leven' weer een beetje oppakt. Maar dit zijn lastige dilemma's waar velen mee zitten...

Mijn kinderen gaan halve dagen naar school en zitten in halve klassen. Enerzijds vind ik het fijn, zodat ik ook weer vooruit kan. Corona heeft ons gezin al bereikt( waarvan ik vrij heftig) dus hoop dit goed gaat. Aangezien ze heel goed zelfstandig kunnen studeren en thuisonderwijs door de scholen goed geregeld is, zou ik de oudste het liefst pas weer naar school sturen als het virus onder controle is. We dit geen in ieder geval niet jaren volhouden, maar het is even niet anders. We hopen op het beste.

Ouders keurig volgens de afspraken en op afstand, ze waren goed voorbereid. Ik heb groep 2, de kinderen hadden er enorm veel zin in! Ze accepteerden de regels zonder moeite. Ik begon heel verantwoord met het bespreken van deze situatie, en over de afgelopen tijd. Ik was benieuwd hoe ze dat ervaren hadden. Er waren kinderen die acht weken in één uur wilden vertellen! Maar ze vroegen zich vooral af wanneer ze weer mochten gaan spelen?

We waren blij dat er weer een versoepeling kwam. De kinderen kunnen naar school. Maar in plaats van dat het ons volledig ontlast, belast het ons ook weer. De kinderen zitten op één school maar moeten om en om naar school. Daardoor hebben we steeds een kind thuis die thuis zijn huiswerk moet maken. Nog meer geregel en gedoe dus. Aan de andere kant ben ik blij dat ze nog hele dagen naar school zijn als ze gaan.

Als schoolleider ging ik toch met gemengde gevoelens naar mijn werk. Enerzijds heerlijk om weer “gewoon” aan het werk te gaan, anderzijds toch heel spannend. We hebben een draaiboek in elkaar gezet. Het is afwachten of alles loopt zoals je hebt gepland. Het was een goede eerste dag. De helft van de kinderen op school, ouders op afstand tijdens brengen en halen en rust in school tijdens de lessen. En wat is het dan weer ontzettend fijn om de kinderen weer te zien! En hoe blij zij zijn om elkaar weer te zien. De school is niet compleet; er zijn ouders die het te risicovol vinden en hun kind dus nog thuis houden. En een aantal collega’s die zelf vanwege hun eigen gezondheidsrisico niet naar school kunnen komen.

Voor de oudere leerkracht met familie die een zwakke gezondheid hebben was het geen leuke dag. Sowieso voor iedereen eng want kinderen houden geen afstand.

Wij draaien halve klassen, hele dagen. We hebben een ruim plein en ouders hielden zich goed aan afspraken. Erg fijn om weer echt met de kinderen te werken. Het is wel weer enorm wennen aan elkaar en de nieuwe situatie. En we schieten een beetje in de lach als we alweer handen staan te wassen met z'n allen, maar we doen het wel trouw.

Wij hebben ervoor gekozen om onze zoon vandaag thuis te houden. Dit is vanwege het feit dat onze school tegen de adviezen in ervoor gekozen heeft om halve dagen school aan te bieden. Voor ons als ouders, beide vallend in de risicogroep, betekent dit te veel contact in de week. Met ons waren er veel meer ouders met klachten. Helaas staat het besluit van de directie vast. Jammer om te merken dat de gezondheid van de leerlingen, ouders/verzorgers en onderwijzend personeel het onderspit delft ten opzichte van het onderwijs zelf. Niet dat ik dat laatste niet belangrijk vind. Integendeel zelfs, maar gezondheid boven alles.

Wat een genot de halve klas weer te zien! Kinderen zijn hier heel blij en de leerkracht ook!

Het ging bij ons heel goed. Gedeelde klassen, gedeelde tijden voor binnenkomst en gebruik gemaakt van de verschillende ingangen van de school. Toen ik mijn twee kinderen naar school bracht was het rustig! De leerkrachten wachtten de kinderen buiten op en alles ging keurig en rustig! Goed gedaan door onze school dus!

Ik heb mijn dochter Lieke afgezet bij het schoolplein, nog iets onwennig liep ze naar binnen. Ze is 7 en normaal gesproken loop ik mee. Qua drukte viel het ontzettend mee. Onze school heeft gelukkig gekozen voor hele dagen naar school. Ik ben benieuwd hoe ze het ervaren heeft.

Hier twee trappelende kinderen die blij zijn dat ze weer mogen. Onze jongste is doof en begrijpt dus minder goed wat er aan de hand is. Dus i k stond haar echt vol geluk - met een brok in mijn keel - uit te zwaaien. Ik was zo blij dat ze weer lekker naar haar klasgenootjes kon. Vanmiddag zal ze moe maar voldaan terug komen.

Wij kiezen ervoor onze 3 kinderen nog niet naar school te laten gaan. Onze jongste werd in maart nog opgenomen met ernstige benauwdheidsklachten. Om onze kinderen te beschermen kiezen we er in overleg met school voor door te gaan met thuisonderwijs. Ik vind dat er veel te veel wisselende berichtgeving is over het verspreiden van het virus door kinderen. We hebben er nog geen vertrouwen in dat het veilig genoeg is voor de kinderen om hun dingen op te pakken.

De scholen doen hun uiterste best om de anderhalve meten te waarborgen. Maar in de binnenstad, parken en stranden zitten en lopen mensen dicht bij elkaar en hebben kennelijk lak aan de coronaregels. Er wordt niet of nauwelijks gehandhaafd. Dit vergt een effectieve samenwerking.

Ik heb aangegeven dat ik me niet prettig voel bij de opzet van de klaslokalen. Ik heb astma en maak me zorgen. Maar ik word totaal niet gehoord.

Ik ben zo blij om de kinderen weer te zien. Toch maak ik me zorgen over mezelf. Ik ben de jongste niet meer en afstand houden met de kinderen is eigenlijk geen doen.

Tweede Kamerlid

https://www.pvda.nl/nieuws/wat-betekent-de-coronacrisis-voor-jouw-school/Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

https://www.pvda.nl/nieuws/wat-betekent-de-coronacrisis-voor-jouw-school/Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Gevolgen van het coronavirus voor het onderwijs

PvdA PvdA Nederland 13-03-2020 15:07

Door Lodewijk Asscher op 13 maart 2020 Delen  

Allereerst alle mensen in de zorg, die de zware taak hebben ons hier doorheen te slepen. Maar ook schoonmakers, politieagenten, buschauffeurs en vakkenvullers.

En de mensen in het onderwijs, omdat het kabinet heeft besloten de scholen open te houden. En op dat besluit was veel kritiek.

Lerares Ellen schreef Mark Rutte een brief

Lerares Ellen schreef Mark Rutte een brief die gisteren online rond ging. “Ik ben er maandag weer om de economie draaiende te houden” schreef ze. Ze verwoordde de zorgen van velen.

De redenering van het kabinet dat scholen open moeten blijven, omdat de ouders niet gemist kunnen worden op het werk, doet geen recht aan het onderwijs. De risico’s die leraren, kwetsbare kinderen en de ouders en familie van die kinderen lopen moeten serieus worden genomen.

Ik ben bezorgd dat ze anderen kunnen aansteken.

In veel ons omringende landen zoals België, Denemarken, Frankrijk en Zwitserland worden de scholen daarom gesloten. Nu de scholen nog open zijn, is er wel extra ondersteuning nodig.

Daarom heb ik premier Rutte gevraagd om noodplannen. Extra schoonmaak en desinfectie van de klaslokalen.

Opvang voor de kinderen van mensen met onmisbare beroepen

Daarnaast heb ik gevraagd om in overleg met de scholen opvang te regelen voor de kinderen van mensen met onmisbare beroepen, zodat de scholen die dat willen alsnog dicht kunnen. En om iedere dag opnieuw te bezien of niet alle scholen dicht moeten.

Voor nu wil ik mijn dankbaarheid uitspreken, aan al die mensen die naar voren stappen als van anderen gevraagd wordt thuis te blijven. Al die mensen die belangrijk en onmisbaar werk doen voor ons allemaal, maar daar te weinig waardering voor krijgen.

Dank dat jullie nu weer voor ons klaar staan.

Tweede Kamerlid

https://www.pvda.nl/nieuws/gevolgen-van-het-coronavirus-voor-het-onderwijs/Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

https://www.pvda.nl/nieuws/gevolgen-van-het-coronavirus-voor-het-onderwijs/Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Geen opgewarmde kliek, maar een toekomst voor die kinderen

PvdA PvdA Nederland 17-12-2019 14:59

Door Lodewijk Asscher op 17 december 2019 Delen  

In een mooi nieuw onderwijsgebouw hangen tekeningen aan de wand, vrolijke kleuren. Maar geen spelende kinderen. Geen gejoel of gezelligheid. Geen ouders die hun kinderen komen ophalen. Een vreemde stilte.

Waar zijn de kinderen dan?

Waar zijn de kinderen dan? Thuis. Of in een noodopvang verderop. De school is een week dicht omdat het niet meer gaat. Het lerarentekort vreet iedere dag verder aan de weerstand van de leerkrachten die er wel zijn. Het holt iedere dag de onderwijskwaliteit een klein beetje verder uit. De directeur vertelt me rustig dat ze ermee stopt als er geen verbetering komt. ‘Ik kan het niet langer verantwoorden’, zegt ze.

Ouders zijn bezorgd. Over hun kinderen. Ze houden zelf ternauwernood hun hoofd boven water. Er is geen geld voor bijles in deze buurt. Het is de buurt met de hoogste werkloosheid van de hoofdstad.

Het wordt steeds moeilijker om kinderen door te verwijzen naar het speciaal onderwijs.

Een juf van groep 3 vertelt dat ze zij-instromer is: ze vindt het geweldig, maar zou graag een meer ervaren leerkracht in de buurt hebben om soms advies aan te vragen. Die is er niet. Ze staat sinds september voor de klas. Een leerkracht van groep 7 vertelt dat het steeds moeilijker wordt kinderen door te verwijzen naar het speciaal onderwijs. Een jongetje met problemen is diep ongelukkig. Hij wordt soms agressief en gooit met spullen. ‘Maar de instanties doen net alsof ik me er makkelijk vanaf maak nu hij niet op school te handhaven is.’ De intern begeleider staat zelf voor de klas - ze moet wel. Begeleiden van kinderen die wat extra hulp nodig hebben zit er niet meer in.

Het is een stuitend contrast met de begrotingsoverschotten die door het kabinet gevierd worden als sportprestaties.

In de week dat ik de Huizingaschool bezocht verscheen de brief van het kabinet over het investeringsfonds van het kabinet. Het ‘WopkeWiebesfonds.’ Daarin worden straks tientallen miljarden gestopt. Onderwijs is superbelangrijk staat er. En in de toekomst wordt het meer digitaal en een kwaliteitssprong. Dat is het zo’n beetje. Niks om de leraren nu te steunen. Niks voor de kinderen die vandaag niet krijgen wat ze verdienen. Niks voor ouders die zich zorgen maken over de onderwijskwaliteit.

In de praktijk betekent dit een vierdaagse schoolweek.

Gisteren bracht de NOS eindelijk het bericht waar ik op hoopte: “Noodmaatregelen tegen lerarentekort.” Helaas, het was een overgetikt persbericht van het ministerie. De grote steden krijgen één (1) miljoen om de crisis te bestrijden. Eerder toegezegde maatregelen werden in de magnetron gestopt en opnieuw opgewarmd. En de scholen kregen ruimte om de lestijden aan te passen. In de praktijk betekent dit een vierdaagse schoolweek - in een van de rijkste landen van de wereld.

Het lerarentekort raakt iedere klas in iedere stad en in ieder dorp.

Vandaag stemt de Eerste Kamer over de onderwijsbegroting voor volgend jaar. Daarin zit geen extra structureel geld tegen het lerarentekort. Het lerarentekort raakt iedere klas in iedere stad en in ieder dorp. Het is een grove schande. Dit kabinet moet naast leraren, ouders en kinderen gaan staan en het lerarentekort permanent oplossen, niet alleen met noodmaatregelen.

Daarom stemmen wij vandaag tegen de onderwijsbegroting. En ik roep alle senatoren op hetzelfde te doen.

Tweede Kamerlid

Biografie: Wie was Wim Kok?

PvdA PvdA Nederland 15-11-2019 16:00

Door Lodewijk Asscher op 15 november 2019 Delen  

Een eretitel, die de waardering en genegenheid die veel mensen nog steeds voor hem voelen verwoordt. Maar een man kan natuurlijk nooit samenvallen met een functie, er is zoveel meer te vertellen.

Ik weet wel wat hij in ieder geval niet was: een makkelijk onderwerp voor een biografie. Bij Wim Kok stond altijd de inhoud voorop, zichzelf vond hij maar matig interessant. Erg graag sprak hij er niet over. Des te knapper is het hoe jij erin geslaagd bent in dit boek toch door te dringen tot de essentie van Wim. En hoe je ook en passant de stammenstrijd in de vakbond tijdens de jaren ’70, de relevantie van het akkoord van Wassenaar of perikelen rondom de opvolging van Den Uyl weet te schetsen. De lezer blijft achter met een begrip van de man en zijn tijd: precies wat een goede biografie moet doen.

Wim ging op klompen naar school, voor schoenen was geen geld.

Wat mij opviel tijdens het lezen van de biografie is hoe Wim altijd op de eerste plaats die timmermanszoon uit Bergambacht is gebleven. Afkomstig uit een rood nest met een calvinistische inborst. Vast werk was een luxegoed bij de familie Kok. Wim ging op klompen naar school, voor schoenen was geen geld. Boeken bezaten ze thuis niet, maar gelukkig mocht Wim bij de bovenmeester thuis boeken komen lezen.

Het is die ervaring – die onzekerheid uit zijn jeugd – die Wim denk ik altijd is bijgebleven. Het maakte hem een praktische idealist. Werk, werk, werk was meer dan het motto van zijn eerste kabinet. Het was de rode draad in zijn leven. Hij wist hoe belangrijk het was om vaste grond onder voeten te hebben. Een vaste baan, een betaalbaar huis, goed onderwijs en goede medische zorg. Dat was waar ‘zijn mensen’ behoefte aan hadden. Dat is waar hij het voor deed.

Onlosmakelijk daarmee verbonden was zijn soberheid. In dit boek vertel je over de Opel Kadett waar Wim in reed in het begin van zijn vakbondsjaren. Een auto die eigenlijk te klein was voor zo’n grote man. Zelf weet ik nog dat Wim aan het einde van zijn leven het verzoek deed om zijn afscheid ‘een beetje klein’ te houden. Zoals Dick Benschop tijdens de herdenkingsdienst in het Concertgebouw al zei: dat is toen niet helemaal gelukt.

En – zo blijkt uit het boek – Wim was ontzettend begaan met zijn medemens. Met de gewone man. Of die nou in Nederland woonde of niet. Het boek beschrijft hoe hij als jonge student een aantal weken onbezoldigd in een zuivelfabriek werkte om bij te dragen aan een studiefonds voor Hongaarse vluchtelingen. En in zijn vakbondstijd deed hij alles om de korting op de uitkeringen door het kabinet Lubbers te voorkomen. Tot en met een voorstel dat tegen de financiële belangen van zijn leden inging. Het tekent zijn betrokkenheid en zijn gedrevenheid.

Hij was er van overtuigd dat arbeiders zich moesten verenigingen. Eenheid maakt macht.

Die bevlogenheid uitte zich in een andere eigenschap. Een eigenschap die in de herinnering zelfs de boventoon is gaan voeren. Wim was een bruggenbouwer. Polderen is onlosmakelijk verbonden met zijn naam. En als vakbondsman zat het hem ook in het bloed. Maar niet als doel op zich. Hij was er van overtuigd dat arbeiders zich moesten verenigingen. Eenheid maakt macht. Door verschillen te overbruggen en samen te werken konden er dingen bereikt worden.

In het boek wordt verteld over hoe Wim – eerst bij de NVV en later bij de vorming van de FNV – de verschillende stromingen bij elkaar probeerde te houden. Tussen de radicale industriebond en de meer gematigde bonden. Tussen de socialisten die spreiding van kennis, macht en inkomen wilde en de katholieken die niks moesten hebben van deze linkse scherpslijperij. Want gezamenlijk kon er meer bereikt worden.

Respect voor de ander, ook als je het niet met elkaar eens bent. De mogelijkheid je in de ander te verplaatsen. Het was – zo lezen we in het boek – ook het fundament onder zijn samenwerking met Ruud Lubbers. Het hielp hem enorm om het initiatief te houden tijdens de formatie van 1994, toen hij zichzelf naar voren schoof om een regeerakkoord te schrijven waar ook de andere partijen zich in konden vinden. Het is een eigenschap waar tegenwoordig – in een tijd van scherpe tegenstellingen – nog steeds veel behoefte aan is.

En Wim was vooral ook een echtgenoot. Rita was zijn ‘enige echte maatje’. Al vroeg maakte zij de afspraak om de opvoeding fiftyfifty te verdelen. Bijzonder vooruitstrevend, want zelfs nu is dat geen vanzelfsprekendheid. Het lukte hem echter niet zich aan deze afspraak te houden. Wel probeerde hij iedere dag thuis te eten en zijn kinderen naar bed te brengen. Ook als er daarna nog een avondverplichting was. Ik vond het onroerend om te lezen hoe Rita hem op het diepst van de WAO-crisis ervan overtuigde in de dienstauto te stappen en door te gaan. Zij was altijd zijn steun en toeverlaat.

Voor mij was Wim de grote vriendelijke reus. […] Een reus op wiens schouders wij konden staan.

Voor mij was Wim de grote vriendelijke reus. Als je hem zag staan in die deuropening van zijn huis in Amsterdam-west vroeg je je altijd af hoe die man eigenlijk door die deur paste. Het was een man die door zijn verschijning, en meer nog door zijn kennis imponeerde. Een klankbord voor iedere partijleider, altijd betrokken bij het wel en wee van de partij. Een reus op wiens schouders wij konden staan.

De les van dit boek is: hij was het allemaal. Betrokken en gedreven. Een calvinistische socialist. Een bruggenbouwer. Een strijder. Een timmermanszoon uit Bergambacht. Een grote vriendelijke reus.

De premier van alle Nederlanders.

Dank u wel.

De biografie ‘Wim Kok: Voor zijn mensen 1938-1994′ is geschreven door biograaf Marnix Krop.

Tweede Kamerlid

Sluit niet de ogen voor kansenongelijkheid als gevolg van het lerarentekort

PvdA PvdA Nederland 09-10-2019 05:00

Door Kirsten van den Hul op 9 oktober 2019 Delen  

En steeds meer ouders ontvangen een sms’je met de strekking: “Excuses, morgenochtend hebben we geen vervanging kunnen vinden. U wordt vriendelijk verzocht uw kind morgen thuis te houden.” Dat dit soort situaties voorkomt in een rijk land als Nederland is al erg genoeg. Maar nog problematischer is dat we niet weten hoe vaak scholen dit soort noodgrepen moeten doen én welke kinderen daar precies de dupe van zijn.

Als leraar en schoolleider zet je natuurlijk alles op alles om te voorkomen een vierdaagse schoolweek moet invoeren.

Als leraar en schoolleider zet je natuurlijk alles op alles om te voorkomen dat je, zoals eerder dit jaar in Zaandam gebeurde, een vierdaagse schoolweek moet invoeren. Of dat er een onbevoegde voor de klas staat, of dat één docent lesgeeft aan twee klassen. Maar hoe vaak en waar dat precies gebeurt, weten we niet. Minister Slob heeft het lerarentekort namelijk nog nooit in kaart laten brengen, ondanks herhaalde verzoeken vanuit de sector en de Tweede Kamer. Scholen hoeven de noodmaatregelen die zij gedwongen zijn te nemen niet te melden bij de onderwijsinspectie.

Zo weten we dat scholen met relatief veel leerlingen met onderwijsachterstanden het extra moeilijk hebben om leraren te vinden.

Daardoor hebben we geen idee welke kinderen vaker te maken krijgen met een onbevoegde voor de klas of wie het meest de dupe zijn van veel wisselende gezichten. Een onverantwoord risico, vooral voor de meest kwetsbare kinderen. Het lerarentekort dreigt hen op nog meer achterstand te zetten. Zo weten we dat scholen met relatief veel leerlingen met onderwijsachterstanden het extra moeilijk hebben om leraren te vinden. Ook in het speciaal onderwijs komt het lerarentekort nog harder aan.

De laatste ramingen voorspellen dat er in 2022 ruim 4.000 openstaande vacatures voor fulltimers in het basisonderwijs zijn. Een tekort dat oploopt tot 11.000 in 2027. Daarom pleitte ook Lodewijk Asscher tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen om leraren in het basisonderwijs evenveel te verdienen in het voortgezet onderwijs. En leraren in het voortgezet speciaal onderwijs net als hun overige collega’s in het reguliere voortgezet onderwijs te laten vallen onder de cao voor het vo. Want zolang dit lerarentekort doordendert, wordt niet alleen de kwaliteit van ons onderwijs, maar ook de kansengelijkheid ondermijnt.

Ook in het speciaal onderwijs komt het lerarentekort nog harder aan.

Zo geeft negentig procent van drieduizend door CNV Onderwijs en het Algemeen Dagblad ondervraagde leraren aan dat het niveau bij rekenen en taal achteruitgaat. Vooral de enorme uitval van leraren en de steeds wisselende gezichten voor de klas zouden funest zijn voor die leerresultaten.

Dat het lerarentekort op sommige scholen extra hard aankomt, merkte ook de 16e Montessorischool in Amsterdam Zuidoost, die zich onlangs gedwongen zag de deuren te sluiten, naar eigen zeggen omdat er onvoldoende leraren te vinden waren.

Vandaag zal ik tijdens het Algemeen Overleg Leraren minister Slob nogmaals aan de tand voelen over het lerarentekort.

Ondertussen adverteert een peperdure private school voor voortgezet onderwijs doodleuk met de tekst ‘geen lesuitval door lerarentekort’. Met andere woorden: wie in staat is de portemonnee te trekken, merkt niets van dat lerarentekort. En wie dat niet kan? Die zoekt het zelf maar uit. Vandaag zal ik tijdens het Algemeen Overleg Leraren minister Slob nogmaals aan de tand voelen over het lerarentekort. Dit kabinet moet namelijk naast het serieus aanpakken van het lerarentekort, ook eindelijk de effecten van dat tekort onder ogen durven te komen. Want juist die kinderen die het meest baat hebben bij een goede leraar voor de klas, staan nu in de kou.

Tweede Kamerlid

Wachtlijst voor de bouwhoek

PvdA PvdA Nederland 12-02-2019 14:43

Door Lodewijk Asscher op 12 februari 2019 Delen  

De leerlingen werden telkens verdeeld over andere groepen. Of ze mochten nog wel naar school komen maar liever niet. Opvang in plaats van onderwijs, en de leraren gefrustreerd naar huis. Samen met onze onderwijswoordvoerder Kirsten van den Hul en ons Zaanse raadslid Eylem Koseoglu bezocht ik de school.

De ouders hebben vrij genomen van hun werk maar de rek gaat eruit.

We spraken een gemotiveerde schooldirecteur die nachten wakker heeft gelegen van het lerarentekort en geen andere uitweg zag. We spraken de leraren zelf. Vakmensen, trots op het ambacht. Boos over de situatie. “De minister had het over de griepgolf, nou hier heeft niemand griep. Tenminste officieel niet, we proberen nu allemaal de voorjaarsvakantie te halen want als één van ons ziek wordt hebben de anderen een nog groter probleem.”

Dit is slecht voor de kinderen, onderwijs is een vak.

De ouders die vertellen wat het voor hen betekent. Een alleenstaande moeder die haar dochter op zondagavond naar haar ouders in Friesland brengt en maandagavond weer ophaalt. Een vader die discussies met zijn negenjarige dochter heeft als hij de lesstof anders uitlegt dan de juf. Een moeder die nu moet kiezen tussen mantelzorg voor haar demente moeder of het opvangen van haar kinderen. Een andere moeder die zelf probeert les te geven aan negen kinderen op de maandag. Als het lunchtijd is, is ze al kapot. De ouders hebben vrij genomen van hun werk maar de rek gaat eruit.

En het belangrijkste: dit is slecht voor de kinderen, onderwijs is een vak. Samen hebben de ouders de leerplichtambtenaar gevraagd de leerplicht te gaan handhaven. Een wanhoopspoging om aandacht te krijgen voor deze bizarre situatie.

De komende jaren zal het lerarentekort nog veel nijpender als we niet ingrijpen.

De juf van groep 1-2 vertelt dat ze 38 kinderen in de klas heeft. Dat worden er nog meer. Niets aan te doen, er staat al een half jaar een vacature. Waar dat toe leidt? Zindelijke kinderen die terugvallen. Geen plek aan tafel om te leren tekenen. Een wachtlijst voor de bouwhoek.

Dit is krankzinnig.

Mijn oproep: behandel dit als een nationale crisis.

Is de Tamarinde de enige school waar dit speelt? Nee, van deze school weten we het maar het komt steeds meer voor. Lost het probleem zichzelf op? Nee, de komende jaren zal het lerarentekort nog veel nijpender worden als we niet ingrijpen. Dit gaat honderden scholen en duizenden kinderen en hun ouders raken.

Zeker, er gaan scholen zijn die het nog wel even kunnen uitzingen, er gaan ouders zijn die het voor hun kinderen kunnen fiksen. Maar de kansenongelijkheid neemt toe en kinderen krijgen niet waar ze recht op hebben.

Doe het nu. Voor onze kinderen en onze toekomst.

Onacceptabel. Mijn oproep: behandel dit als een nationale crisis. Haal iedereen aan tafel om afspraken te maken. Neem maatregelen op de korte termijn en op de lange termijn. Breek het regeerakkoord open, ik ben ervan overtuigd dat alle partijen dat zullen steunen. Alle. Geen gejij-bak, geen onbevoegden voor de klas, geen excuses maar aanpakken.

Doe het nu. Voor onze kinderen en onze toekomst.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher zag tijdens zijn ...

PvdA PvdA Nederland 13-12-2018 15:34

Lodewijk Asscher zag tijdens zijn bezoeken de afgelopen maanden aan scholen door het hele land het verschil in onderwijs toenemen. 'We zien scholen waar kinderen niet de kansen krijgen die ze op andere scholen wel krijgen.' De vrijheid van onderwijs – artikel 23 van de Grondwet – was ooit bedoeld zodat ouders de school van hun idealen konden kiezen. Nu wordt het artikel misbruikt om bepaalde leerlingen te weigeren. Omdat ze een taalachterstand hebben, hun ouders het verkeerde geloof aanhangen of omdat ze de school niet kunnen betalen. Daarom wil Lodewijk artikel 23 wijzigen.