Poliflw

Met vertrouwen en trots presenteert de SP haar concept-kandidatenlijst voor de komende Tweede Kamerverkiezingen. Lilian Marijnissen voert de SP lijst aan die bestaat uit een mix van kandidaten met jarenlange ervaring en nieuw talent.

De SP Partijraad koos Lilian Marijnissen eerder al tot lijsttrekker. Zij is sinds 2,5 jaar het boegbeeld van de SP in Den Haag en in het land en dit worden haar eerste Tweede Kamerverkiezingen als lijsttrekker. Voorzitter van de kandidatencommissie, Bastiaan van Apeldoorn: 'Lilian zal voor onze partij vooropgaan in de strijd voor een eerlijk Nederland. Nu gaat het er om dat we sterker uit de crisis komen. Steeds meer partijen zien nu wat de SP al heel lang ziet: de markt gaat die oplossing niet brengen, meer zeggenschap voor mensen wel. De SP heeft de alternatieven daarom al klaar liggen en met Lilian de beste leider om hier uitvoering aan te geven.'

Lilian wordt gevolgd door nummer twee, Renske Leijten, één van de meest ervaren, effectieve en zichtbare Kamerleden binnen de SP, zo benadrukt de kandidatencommissie: 'Nadat Renske zich jarenlang met hart en ziel heeft ingezet voor de zorg, kent nu heel Nederland haar als onvermoeibare strijder tegen de misstanden bij de belastingdienst, samen met de gedupeerde ouders. Renske is vastbesloten voor hen de onderste steen boven te krijgen en zich in te zetten voor een eerlijke overheid,' aldus voorzitter van Apeldoorn.

Na twee vrouwen op plek één en twee, is de nummer drie, huidig financieel woordvoerder Mahir Alkaya, de grootste stijger op de lijst. Mahir heeft zich volgens de kandidatencommissie de afgelopen jaren bewezen als een strijdbaar en uitermate kundig Kamerlid, die als geen ander gemotiveerd is om de rekening van de coronacrisis op een eerlijke manier te verdelen.

Als nummer vier wordt voorgedragen Michiel van Nispen, die zich in de Kamer als justitiewoordvoerder onderscheiden heeft met de wijze waarop hij zijn grote inhoudelijke kennis en politiek inzicht inzet tegen elke vorm van klassenjustitie en voor een eerlijke rechtstaat. Nummer vijf wordt Maarten Hijink, die zich juist ook tijdens deze coronacrisis heeft bewezen als woordvoerder zorg voor de SP.

De hoogste nieuwe binnenkomer op nummer 10 van de SP-lijst voor de Tweede Kamerverkiezingen, is Jimmy Dijk, nu SP fractievoorzitter in Groningen, en die in die stad ook heeft laten zien het raadswerk effectief te kunnen verbinden met vele acties in de wijken en buurten voor een socialer Groningen. De commissie ziet in hem een kandidaat die zeer gemotiveerd is om na de verkiezingen ook in Den Haag te strijden voor een socialer Nederland. Talentvolle nieuwkomers op de lijst zijn Sunita Biharie uit Apeldoorn en Murat Memiş uit Eindhoven. Beiden zijn bekend in hun regio en zetten zich keihard in voor betaalbaar wonen en goede zorg.

Met de lijst heeft de SP nadrukkelijk gekozen voor ervaren kandidaten die zichzelf binnen en buiten de Tweede Kamer bewezen hebben voor de partij. Voorzitter van Apeldoorn: 'Het zijn allen socialisten in hart en nieren die niet alleen in Den Haag het politieke debat aangaan maar ook in het land samen met mensen opstaan voor een eerlijker Nederland.'

Bastiaan van Apeldoorn: 'De meeste kandidaten in de top tien zijn pas één periode Kamerlid. Veel werk valt voor deze mensen nog te verzetten wanneer het gaat om meer waardering voor de zorg, een sterke publieke sector, betaalbaar wonen en eerlijke lonen. Er liggen, juist nu de coronacrisis het falen van het neoliberalisme van de afgelopen decennia voor iedereen nog zichtbaarder maakt, nu kansen voor echte verandering.'

Lilian Marijnissen: 'Ik ben natuurlijk trots op al onze kandidaten, maar bijzonder trots dat Emile Roemer en Ronald van Raak zich beschikbaar stellen als lijstduwer voor de komende verkiezingen. Zij blijven van onschatbare waarde voor onze partij. Met deze lijst gaan we vol vertrouwen de verkiezingen in voor een eerlijk Nederland.'

In de komende maanden wordt deze concept-kandidatenlijst naast het concept-verkiezingsprogramma van de SP in alle SP-afdelingen besproken. Op 12 december wordt op het 25e SP-congres de definitieve lijst vastgesteld.

De concept-kandidatenlijst van de SP:

Dinsdag 1 september gaat de Kamer direct aan de slag met de behandeling van de referendumwet. Die avond zal ik plaatsnemen in ‘vak K’ om deze wet te verdedigen. Dat referendum, dat hebben we nou toch wel gehad, hoor ik sommigen van u denken. Nee, de discussie over het referendum is juist in volle gang en de vooruitzichten voor deze wet zijn goed.

In 2017 heb ik in de Kamer al eens een wet voor een referendum verdedigd, maar die was destijds kansloos. Drie jaar later is de situatie heel anders. In steeds meer partijen groeit de steun voor een bindend correctief referendum. In alle stilte lijkt zich een revolutie te voltrekken. 35 jaar discussie over het referendum lijkt eindelijk tot iets moois te leiden. Dinsdagavond begint om 19:00 uur het debat, dan gaan alle partij hun vragen stellen die ik later deze maand zal beantwoorden. Hopelijk kunnen we deze maand nog stemmen.

U kiest de Tweede Kamerleden om in uw naam debatten te voeren, de regering te controleren en wetten goed te keuren. Dat is de kern van onze ‘vertegenwoordigde’ democratie. Het correctief referendum is een ‘directe’ vorm van inspraak, waarbij mensen zélf een uitspraak doen, los van het parlement. Lange tijd hoorde je het argument dat het referendum als een vorm van ‘directe’ democratie in strijd zou zijn met de parlementaire democratie - een argument dat ook door premier Rutte werd gebruikt. Dit werd onhoudbaar na het rapport van een staatscommissie onder leiding van Johan Remkes, die onderzoek deed naar ons parlementaire stelsel. Die commissie beval het referendum juist aan als een mogelijkheid om ons parlementaire systeem te versterken. Een opvatting die ook de Raad van State nu deelt.

De discussie over het referendum begon in de jaren zeventig, toen met name hoog opgeleide mensen méér invloed wilden op de politieke besluitvorming. Een staatscommissie Biesheuvel deed in 1985 een voorstel voor een bindend correctief referendum, dat is 35 jaar geleden. Een voorstel van het kabinet Kok strandde in 1999 op het allerlaatste moment in de senaat. Een tweede wet haalde door gebrek aan steun van het kabinet Balkenende in 2004 de eindstreep evenmin. De discussie over het referendum ging echter door. Op initiatief van GroenLinks, PvdA en D66 werd een nieuwe wet gemaakt, die in 2013 door de Tweede Kamer en in 2014 door de senaat werd aangenomen. De SP mocht aan dit initiatief destijds niet deelnemen. Daarna moest ik toezien hoe slecht de partijen met dit voorstel omgingen.

De democratie gedijt niet op angst, maar is gebouwd op vertrouwen.

Om een bindend referendum mogelijk te maken moet de Grondwet worden aangepast. Dat moet in twee etappes. Vóór de verkiezingen moeten de Tweede en Eerste Kamer de wijziging van de Grondwet die ik nu heb ingediend goedkeuren. Na de verkiezingen moet deze wet opnieuw worden behandeld (en dan met tweederde meerderheid worden aangenomen). De vorige keer ging dat mis, omdat GroenLinks, PvdA en D66 weigerden om hun eigen wet opnieuw in te dienen. Waarna ik dat maar zélf heb gedaan. Bij een deel van de achterban van deze partijen was het referendum ineens niet meer zo populair. Bij andere groepen groeide echter het enthousiasme voor dit middel om de gekozen politici te kunnen corrigeren. Nu lijken deze partijen toch weer terug op hun oude standpunt en is wél zicht op een meerderheid.

Alle partijen zullen dinsdag nog vragen hebben, vooral over de voorwaarden voor het houden van een referendum. Ofwel over de ‘drempels’, zoals het aantal handtekeningen dat moet worden opgehaald en wanneer de uitslag geldig is. Die discussie is belangrijk en de staatscommissie Remkes heeft ook hier goede suggesties voor gedaan. Maar dit zijn kwesties van uitvoering die niet in de Grondwet thuishoren, maar in een ‘uitvoeringswet’. Die kan niet nu, maar pas ná de verkiezingen worden aangenomen, samen met de ‘tweede lezing’ van deze Grondwetswijziging. Nu moeten partijen de principiële keuze maken of zij vóór of tégen een correctief referendum zijn. Nu moeten Kamerleden aangeven of zij bereid zijn om zich wél of niet te laten corrigeren door de bevolking die zij vertegenwoordigen. Of zij wél of geen versterking willen van onze democratie.

Met een bindend correctief referendum geven wij mensen de mogelijkheid om ons terug te fluiten, op het moment dat zij vinden dat wij in de Kamer ons werk niet goed doen. De democratie gedijt niet op angst, maar is gebouwd op vertrouwen. Kamerleden vragen de kiezers: ‘vertrouw ons’. Maar durven wij ook te zeggen: ‘corrigeer ons’? Dit referendum past goed bij onze democratie, het is een belangrijke aanvulling op het werk van het parlement. Het heeft lang genoeg geduurd, al 35 jaar. Het is nu tijd om eindelijk ‘ja’ te zeggen.

Ronald van Raak, SP-Kamerlid

You must have JavaScript enabled to use this form.

Ja, ik wil op de hoogte blijven van belangrijk nieuws en acties van de SP en Lilian Marijnissen.

Lilian Marijnissen schreef het voorwoord van Onze Revolutie door Bernie Sanders.

Als de jongeren het voor het zeggen hadden was de 76-jarige socialist Bernie Sanders de president van de Verenigde Staten geworden. Van de kiezers tussen de 18 en 35 jaar gaven er in de voorverkiezingen meer hun stem aan deze linkse oude rot dan aan Donald Trump en Hillary Clinton bij elkaar. Of ze nu man waren of vrouw, donker of blank, rijk of arm: de oude senator uit de kleine deelstaat Vermont wist ze allemaal te winnen voor zijn sociale politiek. Met een boodschap die bepaald niet nieuw was maar die Sanders al decennialang verkondigt, vanaf de tijd dat hij burgemeester was van Burlington, Vermont, een stad die nog kleiner is dan Oss. In dit boek Onze revolutie laat Sanders zien hoe hij zijn campagne mogelijk maakte, maar vooral waarom deze linkse beweging in de Verenigde Staten is blijven groeien.

Als je kijkt naar het programma van Bernie Sanders lijkt dat op het eerste gezicht niet heel radicaal: een hoger minimumloon, het recht om lid te worden van een vakbond, onderwijs voor iedereen, betaalbare gezondheidszorg, gelijke toegang tot het recht, stemrecht voor iedereen, een beter klimaatbeleid en geen verkiezingscampagnes meer die worden betaald door internationale banken en multinationals. Om maar een aantal onderwerpen te noemen, die in het programma van geen enkele linkse partij zouden misstaan. Maar Sanders voert zijn sociale strijd in het meest kapitalistische land ter wereld. Zonder geld van de grote bedrijven, maar wel met de steun van vele duizenden activisten uit alle buurten.

De Amerikaanse droom is voor velen een nachtmerrie geworden, zegt Bernie Sanders. Waarom? Omdat de Verenigde Staten een oligarchie zijn geworden waar het grote geld van Wall Street het voor het zeggen heeft. Onze revolutie is de strijd van al die Amerikanen die hun land en hun droom weer opeisen. Een Amerika waarin niet de markt maar de mensen het voor het zeggen hebben. Een democratie waar man en vrouw, donker en blank, rijk en arm niet tegen elkaar worden uitgespeeld, maar waar mensen samen strijden voor een betere toekomst voor iedereen. De schaamteloze rijkdom van enkelen en de groeiende tekorten van velen: Sanders laat zien hoe ze met elkaar samen- hangen en waarom ze alleen samen bestreden kunnen worden, willen we aan deze groeiende tweedeling in de samenleving een einde maken.

Soms denk ik wel eens: Wat nu als Bernie Sanders het had kunnen opnemen tegen Donald Trump? Was er dan een socialist president geworden van de Verenigde Staten? Een president zonder oorlogsretoriek, maar met een vredespolitiek. Een president die niet schaamteloos zijn eigen klasse van multimiljardairs spekt, maar die mensen een eerlijke kans geeft om iets moois van hun leven te maken.

Dit boek laat zien dat de revolutie van Sanders niet is gestopt, maar nog maar net is begonnen. Dat zijn boodschap van hoop en strijd nieuwe generaties Amerikanen heeft gegrepen en dat zijn beweging voor gelijkheid en democratie van onderaf verder wordt opgebouwd: socialisme als een kracht voor vernieuwing en vooruitgang, recht vanuit de Verenigde Staten, het centrum van het kapitalisme.

Onze revolutie is niet alleen voer voor Amerikanen, maar voor mensen overal ter wereld – ook in ons land. Het is ook voor mij een inspiratie om te lezen hoe Bernie Sanders strijdt voor dezelfde idealen als waar de socialisten in ons land voor strijden. In de zomer van 2016 was ik in de Verenigde Staten om me te verdiepen in de Fight for Fifteen. Dit is de campagne voor de verdubbeling van het Amerikaanse minimumloon naar 15 dollar per uur. Deze strijd voeren de mensen met steun van Bernie Sanders. Een strijd om niet langer arm te hoeven zijn als je keihard werkt. Die strijd is voor mij een grote inspiratie. Toen de mensen eraan begonnen, werden ze voor gek versleten: een verdubbeling van het minimumloon? Maar op verschillende plekken hebben ze al gewonnen en ze gaan door. De mensen wonnen van het grote kapitaal, dat eigen werknemers uitbuit voor een nog hoger rendement voor de aandeelhouders. Als dit in de Verenigde Staten kan, dan kan het hier ook. Een politiek van hoop. Een strijd van gewone mensen om hun droom waarheid te laten worden. Ik hoop dat dit boek ook u zal inspireren.