Poliflw

In verband met de aankomende Nieuwe EU-Dienstenrichtlijn stelde Lonneke Maráczi namens de SP-fractie de volgende vragen.

      Helmond, 1 juli 2019    Aan het college van burgemeester en wethouders van Helmond,  Tijdens de behandeling van de Voorjaarsnota hebben wij onze zorgen geuit omtrent de nieuwe EUDienstenrichtlijn waarmee de Europese Commissie nationale overheden, provincies en gemeenten dwingen beleid met betrekking tot de dienstensector ter goedkeuring aan Brussel voor te leggen. Ook bestemmingsplannen zouden daaronder vallen. Een coalitie van 160 Nederlandse, Belgische, Franse, Duitse, Spaanse, Britse en Deense burgemeesters, lokale partijen, advocaten en milieuorganisaties stuurden een brief aan de Europese Commissaris om hun zorgen te uiten over de nieuwe richtlijn. En ook de regeringen van EU-lidstaten zijn in verweer gekomen. Met succes! De onderhandelingen zijn inmiddels vastgelopen. Op dit moment ontbreekt zowel in het Europees Parlement als in de Europese Raad een meerderheid voor een dienstenrichtlijn waarin een verplichting tot notificatie zit.   Wij zijn uiteraard blij met bovenstaand succes en met het feit dat de onderhandelingen inmiddels vastgelopen zijn. Maar dit is voor ons nog geen reden om nu achterover te gaan leunen. Het  vastlopen van de onderhandelingen frustreert zowel de Europese Commissie als het bedrijfsleven en zij zullen zelf gaan lobbyen in het Europees Parlement en bij nationale overheden. Zij geven zich dan ook nog niet gewonnen. En vanuit onze Europese SP-fractie hebben wij vernomen dat de tekst van het voorstel voor wijziging van de dienstenrichtlijn inmiddels afgezwakt was, behalve voor gemeenten! 

Dit brengt ons tot de volgende vragen: 

Tijdens de behandeling van de Voorjaarsnota heeft wethouder van den Waardenburg aangegeven dat Helmond aansluit bij de lobby van de VNG tegen het voorstel voor een Europese notificatierichtlijn. Hoe en wanneer heeft Helmond zich hierbij aangesloten? Is het college het met ons eens dat de laatste ontwikkelingen omtrent de nieuwe EUDienstenrichtlijn geen reden is om achterover te leunen maar juist vraagt om een voortzetting van de lobby tegen de Europese notificatierichtlijn? Zo ja, is het college bereidt om middels een brief de VNG dringend te verzoeken om deze lobby vooral voort te zetten?  

Met vriendelijke groeten,  namens de SP-fractie  Lonneke Maráczi 

Woensdag zijn de Provinciale Statenverkiezingen. In Brabant doen maar liefst zestien (!) politieke partijen mee. Irma Koopman is afdelingsvoorzitter van de Helmondse SP en staat zesde op de SP-lijst. Ze maakt goede kans om gekozen te worden. Hoe gaat ze zich onderscheiden in dit politieke doolhof?

Irma: "Heel simpel: door ons eigen SP-geluid te laten horen. Samen met onze actieve aanpak maken we een duidelijk verschil. Het zou een serieus verlies zijn als het SP-geluid zou wegvallen. Dus dat mag wat mij betreft niet gebeuren."

De opkomst in Brabant bij de vorige statenverkiezingen was erg laag. Is dat niet een probleem? "Ja, dat is zeker een probleem. Bij de statenverkiezingen in 2015 ging nog niet 44% van de Brabanders naar de stembus. De democratie dient om de wil van de bevolking tot uitdrukking en uitvoering te brengen. Lukt dat nog wel als de opkomst zo laag is? Daar komt bij dat de lage opkomst niet mooi gelijk verdeeld is. In rijke buurten is de opkomst veel hoger dan in minder rijke en arme buurten. Vier jaar geleden was de opkomst in het stembureau vlakbij het ziekenhuis in Helmond - een rijkere buurt - bijna 80%, terwijl in Helmond West de opkomst maar 25% bedroeg. Dit werkt in het voordeel van de VVD en in het nadeel van ons."

Toch was de SP in 2015 de grootste partij in Helmond met ruim 20% van de stemmen. "Ja, en in Laarbeek waren we ook de grootste. Plus dat we ook in Deurne, Asten en Someren heel redelijk uit de bus kwamen. Het heeft er mee te maken dat we in de loop der jaren in onze regio goed geworteld zijn geraakt en vertrouwen hebben opgebouwd. De kunst is nu om dat vast te houden."

Voor veel mensen is de provincie een beetje een vaag orgaan. Kun je een duidelijke provinciale kwestie noemen die veel mensen aangaat? "De problemen rond de intensieve veehouderij. Dan gaat het om overlast, milieu en gezondheid. Dankzij die goede uitslag in 2015 konden wij de afgelopen periode twee gedeputeerden leveren. Onze gedeputeerde Johan van den Hout heeft veel werk gemaakt van het aanpakken van die problemen. Het flink verminderen van het aantal dieren in de veehouderij is ook nu weer een belangrijk programmapunt voor ons."

Naast Irma Koopman staan nog twee andere SP'ers uit de afdeling op de lijst. Ger Klaus (nr. 42) en Lonneke Maráczi (nr.45).

Aan het college van burgemeester en wethouders van Helmond,

Vandaag ontvingen wij het signaal dat de afdeling Blikhalm 1 van Werkbedrijf Senzer per 1 januari 2020 gaat sluiten.

De medewerkers van Senzer zijn hier gisteren middels een werkoverleg over bericht. Reden van sluiting is een terugloop in de vraag naar de kinderveiligheidsstoeltjes en een toename van de productie in het buitenland.

De SP fractie heeft hierbij de volgende vragen:

Is het college op de hoogte van deze sluiting? Hoeveel medewerkers van Senzer zijn er werkzaam op Blikhalm 1? Wat zijn de gevolgen voor deze medewerkers? Bent u het met ons eens dat het voornemen tot sluiting van deze afdeling een grote impact op de medewerkers kan hebben en veel onrust kan veroorzaken? Zo ja, bent u het dan ook met ons eens dat het voornemen van deze sluiting om een zorgvuldig proces vraagt en bent u bereidt hierover in gesprek te gaan met de directie van Senzer? Klopt het dat Dorel in toenemende mate de productie verplaatst naar het buitenland? Zo ja, deelt u onze zorgen, gezien Dorel een van grootste werkgevers van Senzer is, dat hiermee een tekort aan voldoende werkplekken dreigt te ontstaan?

Namens de SP fractie,

Lonneke Maráczi

Er is een toename van incidenten met personen met verward gedrag die de grip op hun leven kwijt zijn en vaak worstelen met meerdere problemen. Bijvoorbeeld: dementerende ouderen die op straat dwalen, problemen met verslaafden, psychiatrische patiënten die voor overlast zorgen.

Wanneer is er sprake van verward gedrag en hoe ga je met deze mensen om? Mensen met verward gedrag krijgen gauw een stempel opgedrukt terwijl dat vaak niet terecht is. SP-raadslid Lonneke Maráczi diende daarom een voorstel in om daar meer aandacht aan te geven. De gemeente geeft nu uitvoering aan het voorstel waarmee de gemeenteraad afgelopen dinsdag instemde. Er komt een cursus ‘Mental Health First Aid’ (eerste hulp bij psychische problemen) voor hulpverleners en inwoners die vanuit hun werk, omgeving en of familie tegen deze problemen aanlopen. Het voorstel is om de cursus in te zetten voor professionals uit de gemeentelijke sociale teams en inwoners en professionals uit de sociale wijkteams van de LEVgroep. Er is ruimte voor 120 deelnemers verspreid over acht groepen van 15 personen.

Mental Health First Aid is van oorsprong bedacht en ontwikkeld in Australië maar wordt inmiddels wereldwijd toegepast. De ervaringen met de cursus zijn uitgebreid onderzocht en zijn erg positief. Inzet is om bij te dragen aan beter begrip en om te helpen bij de omgang met mensen met verward gedrag.

Met het bouwen van een nieuw stadhuis maakt vrijwel geen een gemeentebestuur zich populair in Nederland. De eerste reactie die het vaak oproept is een gevoel van weerstand. Een prestigeproject dat bakken geld gaat kosten en waar niemand op zit te wachten, behalve dan een over het paard getild bestuur.

Volkomen begrijpelijk, zeker in een tijd met grote maatschappelijke problemen, en heel herkenbaar. Maar van een raadslid en fractie mag en moet er een weloverwogen en duidelijk standpunt verwacht kunnen worden. Om dit standpunt te kunnen vormen moet een ieder zich verdiepen in de materie, moet er veel informatie vergaard worden, nagedacht worden, en een besluit te kunnen nemen waar men achter kan staan maar ook uit kan leggen.

Wat ons vooral opvalt in de hele discussie van dit moment is dat alle kritiek die geuit wordt uitgaat vanuit een stadhuis oude stijl en de manier van werken zoals we die van oudsher gewend zijn. Vanuit een functioneel perspectief waarbij de inwoners de gemeente alleen bezoeken voor strikt noodzakelijke dingen. Terwijl “Stadskantoor in beweging – Toekomstgericht werken” juist gericht is op het dichterbij brengen van de gemeente bij de inwoners.

Er moet dan ook eigenlijk niet meer van een stadskantoor gesproken worden maar van een ontmoetingsruimte. Laagdrempelig, toegankelijk, open en transparant waar inwoners, ambtenaren, burgemeester, wethouders, maatschappelijke organisatie, etc., allemaal gelijkwaardig zijn aan elkaar en waar het ontmoeten centraal staat. Een ruimte waar men om allerlei verschillende redenen en voor allerlei verschillende zaken terecht kan. Van gewoon een kopje koffie drinken, een gesprek met een schuldhulpverlener, tot aan een collegevergadering of raadsvergadering.

Argumenten, zoals is er nog wel een stadhuis nodig in dit digitaal tijdperk, staan hier haaks op. Juist door het digitale tijdperk is de kloof alleen maar gegroeid en daarbij sluit je met een digitale dienstverlening ook nog eens hele groepen inwoners uit. Of het argument dat het lachwekkend is, in een huidig tijdperk waar vrijwel iedereen met een kantoorbaan met elkaar mailt, Sms’t, Whats-appt, etc., ambtenaren elkaar steeds moeilijker kunnen vinden. Ook hier wordt volledig voorbij gegaan aan de uitgangspunten en doelen van de plannen en wordt geredeneerd vanuit het van oudsher gewende perspectief. En dus wordt er voorbij gegaan aan het feit dat we deze onpersoonlijke omgang met elkaar juist onwenselijk vinden.

Persoonlijk contact is volgens ons cruciaal voor onder andere een goede communicatie, samenwerking, collegialiteit, werkplezier, verbondenheid en betrokkenheid. Maar ook om in goede samenwerking met alle partners uit de stad tot een dienstverlening te komen die aansluit op de vraag uit de samenleving, zeker in een tijd met grote maatschappelijke problemen.

Verder zien wij dat er ook voorbij gegaan wordt aan het feit dat we onszelf als raad afvragen hoe we de kloof met onze inwoners kunnen dichten en zelfs via een motie een werkgroep hiervoor opgericht hebben. Maar tegelijkertijd niemand de link lijkt te leggen met de visie toekomstgericht werken. Of aan het feit dat de gemeente nog altijd moeite heeft met het vinden van vaste krachten, de politiek wel bezorgd is over het hoge aantal interim-krachten maar hierbij ook niemand zich af lijkt te vragen of een onaantrekkelijke, verouderde werkomgeving hierbij een rol kan spelen.

Een ander punt van discussie is het prijskaartje. Een bedrag van € 35 tot €40 miljoen is nogal wat, zeker voor een SP’er. Maar ook hier moeten een aantal zaken op een rijtje gezet worden. Conform het coalitieakkoord is de afgelopen periode kritisch naar de begroting gekeken om te bepalen welke budgetten slim inzetbaar zijn voor de ontwikkeling van het nieuwe stadskantoor. De exploitatiebudgetten die hiervoor beschikbaar zijn bedragen naar verwachting tussen de € 3 en € 3,5 miljoen per jaar. Hier staat tegenover dat de kosten voor de vier huidige gebouwen jaarlijks € 3,2 miljoen bedragen. En als de huidige gebouwen gehandhaafd blijven, moeten deze niet alleen verduurzaamd en toegankelijk gemaakt worden maar ook zullen de installaties vernieuwd moeten worden. De kosten hiervan bedragen € 8 miljoen.

Gelijke kosten dus waarbij er ook geen sprake is van één grote zak geld die eventueel voor allerlei andere zaken inzetbaar zou zijn. De opdracht en hard uitgangspunt bij het realiseren van de plannen is budgetneutraliteit. Budgetneutraal en binnen de gestelde budgetten blijven dat zijn ook onze voorwaarden en dat zullen wij gedurende het hele proces bewaken. Voor het zelfde geld, daarbij rekening houdend met de uitgangspunten en doelen van de plannen, kiezen wij liever voor een nieuw te bouwen ontmoetingsruimte dan de vier locaties in stand te houden. Wij kunnen ons ook vinden in de gekozen aanbestedingsstrategie met bijbehorende voordelen. Alles overwegende zien wij het als een verantwoorde investering voor de lange termijn. Een investering in de toekomst waarbij ook de maatschappelijke waarde voor ons van groot belang is.

Een toekomstvisie formuleren en uitleggen, die afwijkt van het oude vertrouwde, waarbij buiten de kaders gedacht kan worden en waarbij naar het hele plaatje gekeken moet worden, is en blijft moeilijk. Een eerste visie ligt er nu. Deze visie, waarbij de focus ligt op het dichterbij brengen van de gemeente bij de inwoners, ondersteunen wij van harte en past bij de nieuwe werkwijze van de gemeente en bestuursstijl die wij voor ogen hebben. Een visie die tot stand is gekomen door de input van honderden personen, zoals ambtenaren, inwoners, ondernemers, maatschappelijke organisaties, politiek bestuur, regionale samenwerkingspartners, kinderen en toeristen.

Maar ook een visie die geldt als een eerste richtinggevend kader. Niet dichtgetimmerd maar als uitgangspunt om samen met de stad door te ontwikkelen en aan te passen. De klankbordgroepen die opgericht gaan worden moeten ons inziens bestaan uit een zo breed mogelijke afspiegeling van onze stad en waarbij op het gebied van de toegankelijkheid zeker de VN-ambassadeurs niet mogen ontbreken. Het is belangrijk dat het proces zorgvuldig en in stappen doorlopen wordt want draagvlak is ook voor ons essentieel. Het is goed dat daar nu gehoor aan wordt gegeven door middel van een aangepast raadsvoorstel. Het moet een toekomstplan worden wat gaat leven, waarbij tijdens het proces de visie voor een ieder helder en zichtbaar wordt, een visie waarbij het bestuur en gemeentelijke organisatie niet boven maar naast de inwoners komen te staan. Maar het moet vooral een toekomstplan worden van, door en voor Helmond.

Dat is wat wij willen realiseren en waarvoor ons nu de kans geboden wordt. Daarom kunnen wij weloverwogen instemmen met voorliggend besluit.

Namens de SP-fractie,

Lonneke Maráczi

Op 25 september 2018 zagen wij in het programma “De Monitor: ondervoeding bij dementerende ouderen” de schrijnende gevolgen van de bureaucratie in de zorg. De hulp bij de maaltijd valt binnen 3 wetgevingen namelijk de Wet maatschappelijke ondersteuning, de Zorgverzekeringswet en de Wet langdurige zorg. Hierdoor ontstaat een grijs gebied en vallen mensen tussen wal en schip met alle gevolgen van dien.

Naar aanleiding van deze onthullende uitzending willen wij het college dan ook de volgende vragen stellen:

Herkent u de geschetste signalen? Zo ja, wat heeft u met deze signalen gedaan? Zo, nee bent u bereidt te onderzoeken of [dementerende] ouderen in Helmond de nodige ondersteuning en hulp bij maaltijden krijgen? Bent u het met ons eens dat ondervoeding bij [dementerende] ouderen te alle tijde voorkomen moet worden? Bent u het met ons eens dat de huidige wetgeving niet mag leiden tot een afschuifsysteem waarbij mensen van het kastje naar de muur worden gestuurd? En zorgverleners hun werk naar eer en geweten moeten kunnen doen zonder hierbij te moeten “sjoemelen”? Hoe verloopt de aanvraag, indicatiestelling, behandeling en beschikking van maaltijdondersteuning bij de gemeente Helmond? Hoeveel weken zitten er tussen de aanvraag en de beschikking? Hoe vaak is er het afgelopen jaar een aanvraag ingediend? Hoeveel aanvragen hebben een positief besluit gekregen? Hoeveel aanvragen zijn afgewezen en waarom? Sommige gemeenten in Nederland hebben samen met de zorgaanbieders en zorgverzekeraars de problemen lokaal opgelost door bijvoorbeeld financiële ontschotting en te vertrouwen op het oordeel van de wijkverpleegkundigen. Bent u bereidt om in navolging van andere gemeenten in gesprek te gaan met zorgaanbieders en zorgverzekeraars om tot lokale oplossingen te komen? Zo ja, wanneer verwacht u dat te gaan doen? Zo nee, waarom niet?

Met vriendelijke groeten,

namens de SP-fractie

Lonneke Maráczi

Update

Antwoord college van burgemeester en wethouders: Naar aanleiding van uw bovengenoemde brief, delen wij u het volgende mede:

1. Herkent u de geschetste signalen? Zo ja, wat heeft u met deze signalen gedaan? Zo, nee bent u bereidt te onderzoeken of [dementerende] ouderen in Helmond de nodige ondersteuning en hulp bij maaltijden krijgen?

We hebben kennis genomen van de berichtgeving van de Monitor over ouderen met thuiszorg in relatie tot de maaltijdvoorziening. Bij ons zijn er op dit moment geen schrijnende signalen van individuele inwoners bekend. Recent stonden we met onze zorgaanbieders stil bij de te vernieuwen overeenkomst maaltijdvoorziening. Toen kwam de wijze waarop we dit soort situaties willen voorkomen ter sprake. Hierover zijn afspraken in de overeenkomst vastgelegd.

2. Bent u het met ons eens dat ondervoeding bij [dementerende] ouderen te alle tijde voorkomen moet worden?

Ja.

3. Bent u het met ons eens dat de huidige wetgeving niet mag leiden tot een afschuifsysteem waarbij mensen van het kastje naar de muur worden gestuurd? En zorgverleners hun werk naar eer en geweten moeten kunnen doen zonder hierbij te moeten “sjoemelen”?

Ja.

4. Hoe verloopt de aanvraag, indicatiestelling, behandeling en beschikking van maaltijdondersteuning bij de gemeente Helmond? Hoeveel weken zitten er tussen de aanvraag en de beschikking? Hoe vaak is er het afgelopen jaar een aanvraag ingediend? Hoeveel aanvragen hebben een positief besluit gekregen? Hoeveel aanvragen zijn afgewezen en waarom?

Inwoners met een hulpvraag (of hun naasten) doen een (telefonische) melding waarna een gesprek plaatsvindt dat leidt tot een aanvraag voor een maaltijdvoorziening (opwarmen van de maaltijd en/of klaarzetten van de broodmaaltijd). Deze aanvragen worden over het algemeen direct beschikt. Normaalgesproken ontvangt de inwoner binnen twee weken de schriftelijke beschikking. Bovendien is overeengekomen dat zorgaanbieders bij urgente situaties (spoedzaken) direct kunnen starten met de inzet van een voorziening. Het onderzoek en de beslissing door de gemeente vindt dan achteraf plaats. Gemeentelijke geïndiceerde maaltijdondersteuningen komen in de praktijk weinig voor: ongeveer 12 maal per jaar, waarbij nauwelijks sprake is van afwijzingen. In het overgrote deel van de situaties krijgen deze mensen persoonlijke verzorging (vanuit de Zorgverzekeringswet of Wet langdurige zorg) en vindt de maaltijdondersteuning tijdens het zorgmoment plaats of zijn er voorliggende oplossingen, zoals eten tijdens de (Wmo)dagbesteding.

5. Sommige gemeenten in Nederland hebben samen met de zorgaanbieders en zorgverzekeraars de problemen lokaal opgelost door bijvoorbeeld financiële ontschotting en te vertrouwen op het oordeel van de wijkverpleegkundigen. Bent u bereidt om in navolging van andere gemeenten in gesprek te gaan met zorgaanbieders en zorgverzekeraars om tot lokale oplossingen te komen? Zo ja, wanneer verwacht u dat te gaan doen? Zo nee, waarom niet?

In Helmond is hierover met zorgaanbieders gesproken en eveneens een oplossing gevonden. De maaltijdondersteuning wordt - zoals hiervoor verwoord - meegenomen in het zorgmoment door de aanwezige zorgverlener. Zodoende is er niet enkel tijd voor broodmaaltijdbereiding en/of opwarming, maar eveneens voor het ondersteunen bij het nuttigen van de maaltijd.

In de Monitor schets een medewerker van Zuidzorg (eveneens een gecontracteerde aanbieder in Helmond) treffend de wijze waarop zij dit vormgeven. Dit komt neer op doen wat nodig is en slim organiseren binnen de hoeveelheid tijd die beschikbaar is. De casemanager dementie bespreekt bovendien met de familie de maaltijdondersteuning, signaleert eventuele knelpunten en zoekt naar oplossingen.

In de gemeentelijke overeenkomst is tot slot opgenomen dat een voorziening in elk geval veilig, doeltreffend, doelmatig en cliëntgericht verstrekt wordt. De beschreven schrijnende situaties willen we daarmee voorkomen.

------------------------

“Groot en onverwacht nieuws” volgens de NOS en dat is het zeker, het mensonwaardige plan van Tamara van Ark is van tafel geveegd! De acties van Amber Bindels [“Wij staan op”] en Noortje van Lith hebben er toe geleid dat Nederland wakker werd geschud en steeds meer mensen zich tegen dit onrechtvaardige plan gingen verzetten. Het kabinet komt nu tot de conclusie dat het plan onuitvoerbaar is maar ik ben er van overtuigd dat door de strijdvaardigheid van deze kanjers Nederland is opgestaan. Opgestaan om met en voor alle arbeidsgehandicapten te strijden tegen onrecht, discriminatie en ongelijkheid. Samen hebben we dit kabinet een halt toe geroepen!

Actie voeren helpt en deze overwinning smaakt naar meer. Het begin is gemaakt, doe mee, tijd voor rechtvaardigheid!

Lonneke Maráczi

Voor mensen met een arbeidsbeperking heeft de Participatiewet vanaf 2015 allerlei negatieve gevolgen gehad. Zo is het niet meer mogelijk voor nieuwe mensen om in te stromen in de sociale werkvoorziening en werd op 1 januari 2018 de Wajong uitkering met 5% verlaagd. De beloofde banen zijn uitgebleven en de zogenaamde Participatiewet blijkt één grote farce. Maar alsof dit nog niet erg genoeg is doet deze regering er nog een schepje bovenop door de loonkostensubsidie af te schaffen.

De loonkostensubsidie, die het in dienst nemen van mensen met een arbeidsbeperking moet stimuleren, wordt afgeschaft. Dankzij deze loonkostensubsidie krijgen mensen met een arbeidsbeperking, die zelf niet volledig het minimumloon verdienen, dit loon toch uitbetaald als zij gaan werken. Om het voor werkgevers aantrekkelijk te maken mensen met een arbeidsbeperking in dienst te nemen, ontvangen zij een subsidie van de gemeente. Dit zorgt ervoor dat arbeidsgehandicapten een fatsoenlijk inkomen ontvangen.

De loonkostensubsidie wil deze regering nu dus gaan vervangen door loondispensatie. Bij loondispensatie ontvangt de werknemer een klein deel salaris van de werkgever en daarnaast moet hij zelf een uitkering aanvragen bij de gemeente. Hierdoor kunnen mensen onder het minimumloon uitkomen. De regeling is voor werknemers administratief erg ingewikkeld doordat zij hun inkomen uit twee bronnen krijgen. Als zij te veel loonaanvulling hebben ontvangen van de gemeente moeten zij dat achteraf terug betalen. Een administratief foutje is zo gemaakt wat de kans op schulden vergroot. Zij moeten ook zelf regelen dat hun loon door de sociale dienst wordt aangevuld tot maximaal minimumloon. Hiervoor gelden de bijstandsregels waardoor arbeidsgehandicapten met een werkende partner geen aanvulling krijgen op het loon. Werknemers bouwen met de loondispensatie geen pensioen op en bouwen minder rechten op voor de werkloosheidsuitkering. Al met al een heel slecht plan waar ook werkgevers, werknemersorganisaties, de VNG, gemeenten en cliëntenorganisaties weinig in zien. Een mensonwaardig plan dat van tafel moet!

Ik ben er bij op 29 augustus, u ook?

Eerlijk loon

 

 

 

Lonneke Maráczi

Frans Stienen ruilt college in voor bestuur Helmond Sport. Van de ene op de andere dag zit hij als ex-wethouder met al zijn kennis en ervaring aan de andere kant van de tafel. Hoe verhoudt zich dat met de integriteitsregels? De SP is kritisch.

Opiniestuk door SP-raadslid Lonneke Maráczi (pdf-bestand)

Politiek verdeeld over Stienen (artikel ED  pdf-bestand)

aanvulling

beschouwing ED (pdf-bestand)

commentaar ED (pdf-bestand)

reactie SP-raadslid Lonneke Maráczi (pdf-bestand)

De pijnlijke waarheid van de gevolgen van jarenlang bezuinigen en marktwerking in de zorg komt meer en meer aan het licht. Het nieuws van maandag 12 maart “Vacatures in de zorg nemen toe: De rek is eruit” zou eigenlijk niemand meer moeten verrassen. Iedereen met maar een beetje boerenverstand heeft dit al lang aan zien komen maar alle verantwoordelijke bewindslieden blijkbaar niet. Tegen alle waarschuwingen in zijn zij juist degenen die doorgegaan zijn met de sloop en vermarkting van de zorg. De crisis in de zorg is groot, te groot! Maar wie gaat deze crisis oplossen? Dezelfde bewindslieden die de crisis veroorzaakt hebben?

Verzorgende in de ouderenzorg is voor mij nog steeds het mooiste beroep dat er is. Maar het is ook een steeds zwaarder beroep geworden, wat zijn tol eist. Veel verzorgenden doen hun werk met passie en zullen doorgaan tot ze er bij neervallen. Dat verklaard ook waarom de zorgsector niet massaal aan de bel trekt. Zij hebben helemaal geen tijd om in opstand te komen, laat staan het werk neerleggen want “wie zorgt er dan voor onze mensen?” Ik zie het ook in mijn eigen omgeving. Collega's die het allemaal te druk hebben, mopperen, moe en uitgeput zijn en daardoor niet zien dat zij een onderdeel van de oplossing kunnen zijn. Een gelatenheid is er over hen heen gekomen, “het is nu eenmaal zo...” En zo blijven we allemaal het onmogelijke doen en conformeren we ons aan de marktwerking waarbij niet de benodige zorg leidend is maar het kostenplaatje.

Ook de zorgaanbieders maken zich hier schuldig aan. Ondanks alle bezuinigingen zijn zij zich in allerlei bochten blijven wringen om het onmogelijke waar te kunnen maken. Ook zij hebben zich aan de marktwerking geconformeerd met alle gevolgen van dien. Doorgedraaide controle, bureaucratie, protocollen, hoge kwaliteitseisen, meer taken, toenemende werkdruk, zonder nog oog te hebben waar echte goede zorg voor staat. Zolang er alleen nog oog en tijd is om de meest basale zorg te verrichten zal het beroep doodbloeden. Goede zorg is zoveel meer dan een handeling op de juiste manier verrichten of een krabbel op de medicatie-aftekenlijst. Bij de zorg draait het om een vertrouwensrelatie, een luisterend oor, aandacht, respect, iemand in zijn waarde laten, eigen regie, etc. Dat is wat het beroep juist zo leuk en boeiend maakt. Waarbij het helemaal niet gaat om hoe hoog geschoold iemand is maar of iemand over de geschikte empathische vaardigheden beschikt.

De crisis in de zorg kan in mijn ogen dan ook alleen opgelost worden door de sector zelf. Laten we ons niet nog verder in de afgrond duwen maar zelf het heft in handen nemen. Te beginnen met in verzet te komen tegen de markwerking en de hoge heren in Den Haag! Niet meer concurreren met elkaar maar samenwerken, niet meer bezuinigen maar investeren.

Maar ook lokaal kunnen we niet bij de pakken neer gaan zitten. We moeten vanaf nu de nodige stappen gaan zetten om de zorg en het imago te verbeteren. Zorgaanbieders, Werkbedrijf Senzer en gemeente moeten hun verantwoordelijkheid nemen. De vacatures gaan niet vanzelf ingevuld worden. Het werk weer aantrekkelijk maken is een verantwoordelijkheid van ons allen. Zorgaanbieders moeten fatsoenlijke, vaste contracten bieden, minder nadruk leggen op controle en bureaucratie, kwaliteit afmeten aan het welbevinden van de zorgvrager, personeel niet overvragen maar ondersteunen, meer differentiatie personeel/opleidingsniveau en geen rekenkundige beslissingen meer van achter het bureau van zorgmanagers, maar vanaf de werkvloer. Werkbedrijf Senzer moet samen met de gemeente aan de slag met bijvoorbeeld inzet op extra scholing, proefplaatsingen en uitkeringen omzetten naar (deel)contracten. In overleg met alle belanghebbenden doen wat er nodig is, hierin investeren en het lef hebben om te experimenteren.

Ik doe hierbij dan ook een dringende oproep aan onze zorgaanbieders, Senzer en de Helmondse politiek om deze gedeelde verantwoordelijkheid te nemen. Niet wachten op Den Haag maar vanaf morgen samen aan duurzame oplossingen te werken voor de lange termijn en stoppen met pleisters plakken en noodverbanden aanleggen!

door Lonneke Maráczi fractievoorzitter SP

verscheen in het Eindhovens Dagblad van 15 maart 2018