Poliflw

D66-fractievoorzitter Rob Jetten: “We zijn opgelucht dat we er samen uit zijn gekomen. De coalitie denkt hier heel verschillend over maar we wilden allemaal nadenken over nieuwe oplossingen. Samen hebben we deze stap gezet om vooruit te komen op dit ingewikkelde onderwerp.”

D66-Kamerlid Maarten Groothuizen: “We zagen jaar in jaar uit verdrietige gevallen voorbij komen en een asielprocedure die niet goed werkt. Uiteindelijk zijn kinderen daar de dupe van, terwijl zij er juist niets aan kunnen doen. Met deze afspraken hopen we dat in de toekomst zoveel mogelijk te kunnen voorkomen.”

De conceptversie van Coronawet roept veel vragen op. D66 heeft grote zorgen en stemt daarom niet zomaar vóór. Op deze pagina lees je daar meer over.

Op dit moment is er nog sprake van een lappendeken van plaatselijke noodmaatregelen in ons land. Die maatregelen roepen veel vragen op en zijn weinig democratisch tot stand gekomen. D66 wil dat daarvoor in de plaats een goede wettelijke regeling komt, waar het parlement in openbaarheid over debatteert en stemt. Daarbij moet een goede balans zijn tussen het beschermen van onze gezondheid en het beschermen  van onze vrijheden. Ook moet er goede democratische controle zijn. Geen decreten van bestuurders.

Huidige maatregelen beginnen te knellen

De huidige noodverordeningen worden vastgesteld door de voorzitters van de veiligheidsregio’s, waarbij zij geen toestemming nodig hebben van de gemeenteraden. Er is dus geen democratische betrokkenheid en alleen enige democratische controle achteraf. In de eerste fase van acute spoed viel dat nog te begrijpen, maar nu de maatregelen langer duren begint dit steeds te knellen. Zeker omdat het gaat over het inperken van belangrijke vrijheden, zoals het recht op privacy en godsdienstvrijheid. Maar ook maatregelen die, bijvoorbeeld, voorkomen dat iemand zijn ouders kan bezoeken in een verpleeghuis grijpen zeer diep in het leven van mensen.

Het is daarom goed dat de Tweede Kamer spreekt over een steviger juridisch fundament voor eventuele toekomstige maatregelen om de volksgezondheid te beschermen.

D66 is kritisch op voorgestelde noodwet

Dat wil niet zeggen dat alles zo maar goed is. De eerste versie van het wetsvoorstel van het kabinet van de zogenaamde Tijdelijke wet maatregelen Covid-19 roept veel vragen op. Daarom gaan we het wetsvoorstel kritisch beoordelen, zoals we vanaf het begin van de coronacrisis ook kritische vragen hebben gesteld over  de noodverordeningen en de inperking van onze vrijheden.

Lees ze hier:

Parlement heeft altijd het laatste woord

De conceptversie van de tijdelijke noodwet ziet er niet goed uit. D66 heeft bijvoorbeeld grote zorgen over  de lange duur van de wet, namelijk een jaar. Het is een noodwet die de mogelijkheid biedt vergaand onze rechten in te perken. Daarom moet de wet na drie maanden vervallen, tenzij de Tweede Kamer besluit de werking van de wet te verlengen. Verder is D66 kritisch over het feit dat de Minister zichzelf in de wet de macht geeft allerlei nieuwe bindende regels te maken via ministeriële regeling, zonder dat de Tweede Kamer daaraan te pas komt. Tweede Kamerlid Maarten Groothuizen: “Het parlement heeft altijd het laatste woord over regels die onze vrijheden zo vergaand inperken. Ik ben niet van plan de Minister een carte blanche te geven.” Ook heeft hij zorgen over nieuwe hogere boetes die het voorstel introduceert, wanneer mensen bepaalde regels overtreden.

Het Kabinet wil met de tijdelijke noodwet ook een juridische basis leggen voor een corona-app. Kamerlid Kees Verhoeven: “Voor D66 staan alle seinen nog op rood. De werking via bluetooth levert privacy-gevaren op. Er is bij Minister De Jonge geen gebrek aan coronaplannetjes, maar er zal goed doordacht moeten worden wat het doel is en of dat in verhouding staat tot de middelen.”

Kamerleden Maarten Groothuizen en Kees Verhoeven hebben hun kritiek op de conceptversie van de tijdelijke noodwet via verschillende (sociale) media geuit.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

In Nederland worden ministeries gecontroleerd door een eigen inspectie. De rapporten van de inspecties zijn van groot belang voor het controlerende werk van de Tweede Kamer op de regering. Daarom moeten we kunnen vertrouwen op de onafhankelijkheid van de Inspectie. Maar in januari bleek dat het fout zit. Michiel van Nispen Tweede Kamerlid namens de SP: ‘De Justitietop heeft de inspectie jarenlang onder druk gezet om onderzoeksresultaten aan te passen en kritische bevindingen weg te laten. Onderzoeken naar klachten hierover zijn zelfs stopgezet. Dit kan natuurlijk echt niet. En ik word hier echt heel kwaad van.’

Bij maar liefst negen rapporten van de Inspectie bleek het fout te zijn gegaan. Het gaat bijvoorbeeld om onderzoeken naar overvallen, het inzetten van de nekklem nadat eerder een arrestant daarbij overleed en het toelaten van vluchtelingen in Nederland die in het bezit waren van martelvideo’s. Van Nispen: ‘Dat zijn politiek gevoelige rapporten. Het heeft er alle schijn van dat niet de waarheid voorop is gesteld, maar het imago van de minister en zijn ministerie.’

Het is niet de eerste keer dat Michiel van Nispen twijfelt aan het werk van het ministerie. Eerder bleek het onderzoekscentrum van het ministerie ook al te sjoemelen met onderzoek. Van Nispen: ‘Ook door die kwestie werd het vertrouwen beschadigd. Vooral toen bleek dat de klokkenluider die nog complimenten van de minister kreeg werd afgeluisterd! Dat was echt een schande’.

Om nieuwe situatie op het Ministerie van Justitie en Veiligheid te voorkomen dienen de SP en D66 plannen in voor een onafhankelijkere Inspectie:

Rapporten behoren ongecensureerd aan de Tweede Kamer gestuurd te worden. Suggesties en opmerkingen vanuit beleidsafdelingen van ministeries en vanuit het veld/onderzochte instanties horen thuis in een openbare reactie, zo nodig gevolgd door een nawoord van de Inspectie. Wijzigingen in rapporten moeten altijd transparant en navolgbaar zijn.

Inspectie houden de communicatie over en timing van onderzoeken en rapporten in eigen hand, zonder bemoeienis van het departement.

De Inspectie Justitie en Veiligheid moet juridisch zelfstandig worden, zoals bijvoorbeeld de Onderzoeksraad voor Veiligheid. Het hoofd van de inspectie is dan niet langer verantwoording schuldig aan de minister.

Om de inspectie niet alleen organisatorisch, maar ook financieel onafhankelijk te laten zijn, moet er een aparte begroting komen.

De Inspectie bevindt zich op de 35e verdieping van het ministerie. Dat moet anders. De Inspectie moet, net als het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatie Centrum, fysiek op afstand van het Ministerie.

Michiel  van Nispen (SP) en Maarten Groothuizen (D66) doen deze voorstellen in het debat met minister Grapperhaus over het aanpassen van Inspectierapporten

D66 wil dat Nederland meer werk maakt van arbeidsmigratie. Arbeidsmigranten moeten veilig naar Nederland kunnen reizen en vacatures vervullen die nu open blijven staan. Nederland heeft namelijk dringend behoefte aan vakmensen.

Onze samenleving vergrijst razendsnel, waardoor steeds meer mensen een groeiende groep ouderen moeten ondersteunen.

De afgelopen weken buitelden conservatieve politici over elkaar heen in het verspreiden van angstbeelden over migratie. Zonder daarbij met oplossingen te komen. Groothuizen: “Een jaar voor verkiezingen schieten conservatieve politici weer in de anti-migratie kramp. Dat kennen we zo langzamerhand wel. Maar met woorden alleen krijgen we de vastgelopen migratiediscussie niet vlot getrokken. En belangrijker, we krijgen er de controle niet mee terug.”

Bedrijfsleven schreeuwt om arbeidskrachten

Kamerlid Maarten Groothuizen: “Als we arbeidsmigranten tijdelijk werk en een veilige reis bieden, dragen ze met hun talenten, vaardigheden en inzet bij aan onze welvaart. Nederland staat te springen om arbeidskrachten. Onze economische groei staat onder druk. Wij willen ervoor zorgen dat bedrijven en ondernemers goede mensen in dienst kunnen blijven nemen.”

Arbeidsmigranten moeten veilig kunnen reizen

We zien dat mensen in Nederland zich zorgen maken over het gebrek aan beheersbaarheid van migratiestromen. Niet iedereen die naar Europa migreert is een vluchteling, een deel van deze migranten is opzoek naar werk. Sommige mensen komen nu terecht in de asielprocedure, terwijl ze daar niet voor in aanmerking komen.

Groothuizen: “Het draagvlak voor ons asielsysteem staat daardoor onder druk. Illegale migratieroutes hebben bovendien tot een verwerpelijk verdienmodel voor mensensmokkelaars geleid. Deze routes zijn een bron van ongelooflijke ellende: verdrinkingen op de Middellandse Zee, moderne slavernij en inhumane detentiekampen. Daarom wil D66 dat we het aantal legale migratieroutes uitbreiden. Zo krijgen we meer grip op migratie en helpen we deze tragedies te voorkomen.”

De Europese Commissie heeft Europese lidstaten opgeroepen mee te doen met Europese pilots waarbij arbeidsmigranten een tijdelijk werkvisum krijgen. Landen als België, Litouwen en Frankrijk hebben zich hiervoor aangemeld, maar Nederland niet. D66 stelt voor om zo snel mogelijk deel te nemen aan de Europese pilots. Indien de pilots succesvol zijn, kunnen ze als voorzet dienen voor een structurele regeling.

Naast de maximale verblijfstermijn van vier jaar, is re-integratie een belangrijke voorwaarde voor succes. Wanneer arbeidsmigranten terugkeren, moeten zij goed terechtkomen in hun herkomstland en opgedane ervaring meteen kunnen inzetten. Op die manier ontstaat een win-win situatie.

Lees hier ons plan ‘Voor meer grip op migratie’.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

De rechtsstaat is de laatste maanden volop in het nieuws. In de EU bestaan terecht grote zorgen over ontwikkelingen in Polen, Hongarije en Roemenië, waar zittende regeringen de rechtsstaat bewust uithollen. Ook in Nederland heeft de rechtstaat continu aandacht nodig.

Voor D66 is een sterke, toekomstbestendige rechtsstaat een cruciale voorwaarde voor een vrij leven. Alleen  met een sterke rechtsstaat is het individu verzekerd van bescherming, indien de overheid of iemand anders inbreuk maakt op die vrijheid. Het is dan wel noodzakelijk dat de rechtsstaat goed functioneert en iedereen ook echt toegang heeft tot het recht. Daar wringt de schoen. Ook in Nederland is toegang tot het recht niet altijd verzekerd. En in de rechtspraak zijn er verschillende flinke problemen.

Voor D66 vormden deze kwesties aanleiding om in 2018 veel aandacht te besteden aan toegang tot het recht. Omdat we vinden dat zoveel mogelijk mensen het gevoel moet hebben: die rechtspraak is er ook voor ons. Je opleiding, je portemonnee, of je afkomst mogen hierop niet van invloed zijn. We hebben ons het afgelopen jaar op een aantal thema’s ingezet.

1. Spreekuurrechters en begrijpelijke taal

In de zomer hebben we een actieplan gepubliceerd, waarin we pleiten voor het voortzetten en uitbreiden van laagdrempelige vormen van rechtspraak, zoals de spreekuurrechter. Door een spreekuurrechter worden problemen snel, efficiënt en goedkoop opgelost. De spreekuurrechter lost bijvoorbeeld eenvoudig buren-, arbeids- en huurzaken snel en makkelijk op. Ook aan de begrijpelijkheid van rechterlijke vonnissen moet worden gewerkt. Complexe wetten, ingewikkelde vonnissen en moeilijke vaktaal scheppen wantrouwen. D66 wil dat uitspraken van rechters in begrijpelijke, heldere taal worden gepubliceerd, zodat zoveel mogelijk mensen snappen wat er staat. In het actieplan wordt daarnaast aandacht besteed aan diversiteit binnen de rechterlijke macht, en aan de selectie en opleiding van toekomstige rechters.

2. Toegangskaartje tot de rechtszaal omlaag

De toegang tot het recht kent echter meer aspecten. De hoogte van griffierechten, de kosten om een zaak te starten bij de rechter, is daarvan een voorbeeld. In een opiniestuk in het Financiële Dagblad pleitten D66-kamerlid Maarten Groothuizen en CDA-kamerlid Chris van Dam voor een verlaging van de griffierechten in handelszaken met een klein belang. Dat een kleine ondernemer 476 euro griffierecht moet betalen om een vordering tussen de 500 en 1500 euro te verhalen, is een forse beperking van de toegang tot het recht. Het Kabinet heeft dat gelukkig ook ingezien en komt met maatregelen om de griffierechten voor kleine vorderingen aan te passen. Bij kleine vorderingen dalen de griffierechten fors. Bij hogere vorderingen wordt het griffierecht wat hoger.

3.Hoge schikkingen toetsen door rechter

Een ander punt waar we kritisch op zijn, zijn de hoge schikkingen die het Openbaar Ministerie (OM) treft met grote bedrijven die een strafbaar feit hebben gepleegd. De schikking van maar liefst 775 miljoen euro met ING trok in 2018 terecht veel aandacht. D66 vindt dat dit soort hoge schikkingen achteraf moeten kunnen worden getoetst door een rechter. Een schikking kan een geschikt instrument zijn om in strafzaken tegen bedrijven een gedragsverandering af te dwingen. Schikkingen kennen vaak allerlei voorwaarden waarin bedrijven moeten voldoen om toekomstig strafbare feiten te voorkomen. Dat is verstandig. Maar voorkomen moet worden dat de indruk ontstaat dat bedrijven anders worden behandeld dan burgers. Daarom is het goed als een rechter achteraf de schikking toetst en kan controleren of het bewijs solide is, de omvang van de schikking in een redelijke verhouding staat tot het gepleegde feit, en of bestuurders van het bedrijf er niet te makkelijk vanaf komen Daarom diende D66 samen met de SP een motie in die door de Tweede Kamer is aangenomen. Het kabinet heeft daarop inmiddels aangekondigd de mogelijkheid tot het toetsen van een hoge schikking op te gaan nemen in de wet.

4. Financiering en bestuursstructuur rechtspraak op de schop

Daarnaast speelt er een aantal problemen in de rechtspraak die, onder meer, te maken hebben met de manier van financiering. De rechtspraak wordt nu  voor 95% gefinancierd op basis van zogenoemde productfinanciering. Dat betekent een vaste vergoeding per zaak. Die outputfinanciering is doorgeschoten. Door dalende zaaksaantallen, blijft er nu steeds minder geld over voor innovatie en vernieuwing in de rechtspraak. Terwijl dat wel hard nodig is: de rechtspraak moet bij de tijd blijven. D66 pleit er daarom voor het financieringssysteem op de schop te nemen. Het Kabinet heeft aangegeven daartoe bereid te zijn en gaat in de eerste helft van 2019 praten met de rechtspraak.

Een tweede vraagstuk in de rechtspraak is de bestuursstructuur. Sinds de invoering van de nieuwe Wet op Rechterlijke Organisatie in 2002 en de herziening van de gerechtelijke kaart in 2013 hebben veel rechters het idee dat er een kloof is ontstaan tussen het management en de werkvloer. D66 vindt dat onwenselijk. Samen met de SP hebben we daarom voorstellen gedaan om de invloed van rechters op hun bestuurders te vergroten en de kloof tussen de werkvloer en het bestuur in de rechtspraak te versterken.

Tot slot: Minister Dekker voor Rechtsbescherming heeft zijn plannen bekendgemaakt voor het nieuwe stelsel van gesubsidieerde rechtsbijstand. Gesubsidieerde rechtsbijstand is er voor mensen die een advocaat of mediator niet kunnen betalen. Afhankelijk van je inkomen wordt een deel van de kosten door de overheid vergoed. Belangrijk vindt D66, want iedereen moet toegang hebben tot het recht, juist ook mensen met een kleine portemonnee. De problemen in de gesubsidieerde rechtsbijstand zijn fors. Veel sociaal-advocaten werken de helft van hun tijd gratis, doordat de forfaitaire bedragen niet meer in een redelijke verhouding staan tot de werkelijke werkzaamheden. Er is sprake van een langdurig gebrek aan onderhoud.

Dat er nu een plan is, is een eerste stap. Het belangrijkste voor D66 is dat ook mensen met een laag inkomen verzekerd zijn van rechtsbijstand, op álle rechtsgebieden. Die garantie hebben we in ieder geval gekregen. Veel andere zaken zijn nog onduidelijk. Denk aan het verhogen van de vergoeding van sociale advocaten, hoeveel gaat die omhoog en wanneer? Hoe komen de rechtshulppakketten er in het nieuwe systeem precies uit te zien? Willen en kunnen de sociale advocaten die pakketten aanbieden? En hoe gaan die pakketten de mensen helpen? Dat zal allemaal nog moeten blijken. De minister heeft dus nog veel werk te doen en zal ook hard moeten gaan werken aan het herstel van vertrouwen, met name bij de advocatuur. De concrete uitwerking van de plannen en de gevolgen voor mensen in de praktijk zullen we dus kritisch volgen en waar nodig bijsturen.

D66 blijft ook de komende periode kritisch kijken naar de toegankelijkheid van het recht. Daarbij horen we graag ook jouw mening. Voor vragen, suggesties en/of opmerkingen: neem contact met ons op via Max Ruesen, e-mail: m.ruesen@tweedekamer.nl

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Een mens kan niet vrij zijn zonder recht. Daarom is de rechtsstaat al sinds de oprichting van D66 onze prioriteit. Onze vrijheid mag alleen door de staat ingeperkt worden, om onze veiligheid te beschermen. We moeten er daarbij wel op kunnen vertrouwen dat de staat zijn macht niet misbruikt. Die macht is nooit vanzelfsprekend en moet altijd kritisch worden gecontroleerd en gebaseerd zijn op principes als rechtszekerheid. Zonder een goed functionerende rechtsstaat en democratie bestaat vrijheid niet. Daarom verdedigt D66 de rechtsstatelijke waarden en de democratie in Nederland hartstochtelijk en streven wij ze na in de rest van de wereld.

Door Joël Voordewind op 18 februari 2019 10:49

Opvang op Lesbos moet beter, de Europese Commissie moet in actie komen. Turkije-deal werkt niet goed

De EU moet meer doen om de opvang van mensen te verbeteren en de Griekse asielprocedures te versnellen, dat zeggen Maarten Groothuizen ( asielwoordvoerder D66) en ik na een bezoek aan Lesbos.

Op het Griekse eiland Lesbos spreken we Ali, die al jaren op de vlucht is voor de oorlog in zijn vaderland Syrië. Hij vreesde voor zijn leven door de dienstplicht in het leger van Assad, maar verwachtte niet dat hij moest overleven in de wintersneeuw en de onhygiënische omstandigheden in het opvangkamp Moria. Hij is slechts één van de vele vluchtelingen die ons vertelde over hun schrijnende omstandigheden.

Hier wordt elke dag duidelijk dat kwetsbare mensen de dupe zijn van trage procedures en een wijze van opvang die soms ver onder de maat is, terwijl er dagelijks nieuwe mensen bij komen. In 2018 kwamen, volgens het Europese grensagentschap Frontex, alleen al op Lesbos 18.000 vluchtelingen aan land.

De opvangfaciliteiten zijn hier niet op berekend. Waar slechts ruimte is voor ruim 3300 mensen, wonen er nu 5000. De overbevolking zorgt voor veel menselijk leed. Naast de wooncontainers staan ook nog veel tentjes binnen het kampterrein. Er zijn te weinig voorzieningen, zoals wc's en douches en mensen staan uren in de rij voor hun eten. Mensen ontvluchten het overbevolkte kamp door in een olijfbomengaard naast het kamp een tentje op te zetten. Via geïmproviseerde stroomkabels tappen ze stroom vanuit het hoofdkamp. Deze uitbreiding wordt 'de jungle' genoemd. Hier is weinig menselijke waardigheid te bekennen.

Terug in het echte kamp horen we over andere problemen. In Moria is er op dit moment slechts één arts Griekse arts werkzaam, terwijl de medische en psychische nood hoog is. Op de afdeling voor alleenstaande minderjarigen zitten jongeren letterlijk op elkaars lip. Hun trauma's leiden tot automutilatie en soms zelfmoordpogingen. Geweld en seksueel misbruik komen veelvuldig voor.

Een aantal NGO’s dicht het gat dat de autoriteiten laten vallen. De Stichting Bootvluchteling heeft bijvoorbeeld een aanvullende medische post opgezet en runt het enige schooltje in het kamp. Volgens hen zouden ook de al aanwezige wooncontainers in het kamp gestapeld kunnen worden waardoor er binnen het kamp uitbreiding kan komen.

De organisatie Movement on the Ground heeft een deel van de ‘jungle’ op de schop genomen, waardoor mensen op een verharde ondergrond en met voorzieningen in goede en veilig verwarmde tenten kunnen verblijven. Deze organisaties handelen waar Griekenland dat nalaat, maar ontvangen daarvoor geen EUgeld.

Het is beschamend om te zien hoe het drie jaar na de EU-Turkije verklaring nog steeds niet lukt om te voorzien in fatsoenlijke opvang. Dat kan en moet beter. De EU moet veel beter toezicht houden op de leefomstandigheden ter plekke en sancties overwegen als de situatie niet verbetert. Organisaties die verlichting bieden moeten door de EU worden ondersteund.

Daarnaast moeten de structurele tekortkomingen worden aangepakt. De Nederlandse vice- voorzitter Timmermans van de Europese commissie heeft de EU-Turkije verklaring bij herhaling verdedigd. Hij moet nu ook verantwoordelijkheid nemen voor een goede uitvoering. De trage Griekse asielprocedure zijn een belangrijke bottleneck. De EU moet Griekenland veel meer hulp bieden bij het ontwerpen en uitvoeren van goede en snelle asielprocedures . De EU moet er bij Turkije op aandringen dat de grenzen beter bewaakt worden, zodat de ongecontroleerde toestroom stopt. De EU-Turkije verklaring voorziet in een mechanisme om mensen die geen recht hebben op asiel terug te sturen naar Turkije en daarvoor mensen die dat recht wel hebben, te hervestigen in Europa. Dit gebeurt echter nauwelijks, terwijl dat dé manier is om het businessmodel van de mensensmokkelaars te doorbreken.

De situatie in Lesbos toont aan dat gemeenschappelijk Europees asielbeleid waarin de EU lidstaten elkaar op solidaire wijze ondersteunen dringend noodzakelijk is. Het is aan Europa om de trauma's van nieuwe Ali's in de toekomst te voorkomen door hen met menselijke waardigheid te behandelen. En ja dit is mogelijk, nu de politieke wil nog.

Maarten Groothuizen (D66) en Joël Voordewind (ChristenUnie)

Interview Maarten Groothuizen over Lesbos

Kamerlid Maarten Groothuizen was afgelopen weekend naar Lesbos, om te zien hoe de situatie is in de kampen waar vluchtelingen worden opgevangen.

ChristenUnie-collega Joel Voordewind en ik wilden met eigen ogen zien hoe de situatie op Lesbos nu is in de vluchtelingenkampen. Ik ben wel echt geschrokken van wat we daar aantroffen. Je bereidt je voor op een heftige situatie, maar dit was echt mensonwaardig. Er is plek voor 3300 mensen, maar er zitten er 5000. Er zijn te weinig voorzieningen als wc’s en douches en mensen staan uren in de rij voor hun eten. En naast het hoofdkamp heb je de zogenaamde ‘jungle’ waar mensen tentjes hebben opgezet en stroom aftappen via geïmproviseerde kabels. De omstandigheden daar zijn echt erbarmelijk.

Waar is de meeste behoefte aan op dit moment?

Er moet heel snel verbetering komen in de hygiënische omstandigheden. Er zijn te weinig douches en wc’s, en de huisvesting is niet berekend op zoveel mensen. Ook is er maar één arts in het kamp, terwijl de medische en psychische nood hoog is. Op de afdeling voor alleenstaande minderjarigen zitten jongeren letterlijk op elkaars lip. Hun trauma’s leiden tot automutilatie en zelfmoordpogingen. Geweld en seksueel misbruik komen veelvuldig voor.

Maar is de Griekse regering dan niet betrokken? Of de UNHCR?

Er is meer daadkracht nodig. De Griekse asielprocedures zijn sloom en daarmee echt een bottleneck. Mensen zitten soms 2 jaar in kamp Moria, terwijl dat bedoeld is voor eerste opvang. De UNHCR zit ook te vaak vast in z’n eigen protocollen. Er was een generator kapot. Dan moet er een speciale monteur uit Athene komen en dat duurt weer twee weken. Terwijl er ook gewoon monteurs op Lesbos zijn, maar die mogen dat dan weer niet doen. Bizar.

De EU en EC moeten hier echt in actie komen. Griekenland kan het niet alleen en soms ontbreekt ook gewoon de politieke wil. Er zijn NGO’s die heel goed werk doen, zoals Movement on the Ground. Zij proberen de leefsituatie te verbeteren en zo de bewoners hun waardigheid terug te geven.

Het is beschamend om te zien hoe het drie jaar na de EU-Turkije verklaring nog steeds niet lukt om voor fatsoenlijke opvang te zorgen. Frans Timmermans heeft die Turkijedeal altijd verdedigd. Dan mag hij er nu ook wel voor zorgen dat het aan EU-kant goed geregeld wordt. Want dit kan niet.

Lees hier het uitgebreide verslag.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

D66 wil dat iedereen zijn leven naar eigen inzicht in kan richten. Dat vraagt om een overheid die het individu ruimte en vertrouwen geeft. Maar er is geen ik zonder wij. We leven en werken samen, we hebben elkaar nodig. Zonder democratie en een functionerende rechtsstaat zijn vrijheid en veiligheid een illusie. Daarom verdedigen wij de rechtsstaat en democratie in Nederland en streven we ernaar deze te versterken in de rest van de wereld.

D66 en CU bezoeken vluchtelingenkampen op Lesbos

Sinds de oorlog in Syrië uitbrak, zijn er ruim 3 miljoen mensen naar Europa gekomen, waarvan een aanzienlijk deel via Griekenland en de Griekse eilanden.Ondanks de hoop op een betere toekomst die deze mensen hadden toen ze naar Europa vertrokken, is een erbarmelijke situatie hun deel geworden.

Naar aanleiding van rapporten over de omstandigheden in vluchtelingenkampen op het Griekse eiland  Lesbos, besloten D66-Kamerlid Maarten Groothuizen (D66, asiel en migratie) en ChristenUnie-Kamerlid Joël Voordewind (ChristenUnie, asiel en migratie) zelf te gaan kijken.

Afgelopen jaar kwamen er in Griekenland 34.335 vluchtelingen binnen volgens Frontex, het Europese grensagentschap. 18.000 daarvan arriveerden via Lesbos, gemiddeld nog altijd bijna 350 per week. Op het hoogtepunt kwamen er op het Lesbos maar liefst 140.000 vluchtelingen aan in één maand, terwijl het eiland 70.000 inwoners heeft.  Op Lesbos bezoeken we de twee aanwezige opvangkampen: Moria met momenteel ongeveer 5000 mensen terwijl er slechts capaciteit is voor 3300, en Kara Tepe, een kamp voor  de meest kwetsbare gezinnen. In dit kamp verblijven maximaal 1250 vluchtelingen.

Tijdens ons bezoek worden we begeleid door de organisatie Movement on the Ground, een Nederlandse organisatie die is opgericht in december 2015, middenin de vluchtelingencrisis. Met hun filosofie ‘van kamp naar campus’ proberen ze de vluchtelingen op het kamp hun waardigheid terug te geven. Op het kamp Kara Tepe, wat we de eerste dag bezoeken, kun je goed zien hoe hun filosofie in de praktijk uitwerkt. Als we rondlopen zien we kinderen met elkaar spelen, en geïmproviseerde schoollokaaltjes in containers. Er is een woman safe space waar vrouwen onderling bij elkaar kunnen komen en er zijn kleine keukenblokken, waar de bewoners met groente uit de groentetuin zelf kunnen koken. Het doel  is om het kamp steeds meer zelfvoorzienend te maken. Inwoners die van beroep bijvoorbeeld boer, kapper of kleermaker zijn kunnen in het kamp hun kennis inzetten en overbrengen op andere inwoners. Kennis die hun later nog van pas kan komen. En het geeft de bewoners wat te doen. Want ondertussen is onduidelijk wanneer hun asielprocedure start en  hoe lang ze nog in het kamp moeten blijven.

Waar dit kamp nog wat hoop gaf dat het mogelijk is een waardig vluchtelingenkamp neer te zetten, is de sfeer in kamp Moria heel anders. Moria is een oude gevangenis, en dat is nog goed te zien door het prikkeldraad dat op veel plekken hangt. We worden rondgeleid door Ali, een 22-jarige Syrische jongen die gevlucht is en terecht kwam in de slechte omstandigheden van Moria, maar ondertussen zelf werkt voor Movement on the Ground. We worden geconfronteerd met de Griekse asielprocedure: twee  kleine kantoortjes waar een paar mensen de duizenden vluchtelingen die jaarlijks aankomen moeten registreren. Het duurt gemiddeld een jaar voordat mensen hun eerste afspraak over hun asielprocedure hebben. Het is pijnlijk om te zien dat het Griekenland niet lukt een fatsoenlijk werkende procedure op gang te zetten. Geld is in deze niet het probleem. Onkunde en onwil des te meer.

De staat van kamp Moria is niet iets wat je op Europees grondgebied zou verwachten. De overbevolking zorgt voor veel menselijk leed. Naast de wooncontainers staan ook veel tentjes binnen het kampterrein. De nauwe, donkere straatjes die dat creëert, zorgen in de avond en nacht voor onveiligheid. Er zijn te weinig wc’s en douches en mensen staan uren in de rij voor eten. Mensen ontvluchten het overbevolkte kamp door in een olijfboomgaard naast het kamp een tentje op te zetten. Via geïmproviseerde stroomkabels tappen ze stroom vanuit het hoofdkamp. Deze uitbreiding wordt ‘de jungle’ genoemd. Het is duidelijk dat met de zanderige, aflopende ondergrond deze plek met één regenbui in een modderpoel verandert. Hier is weinig menselijke waardigheid te bekennen.

Terug in het echte kamp horen we over andere problemen. In Moria is op dit moment slechts één Griekse arts werkzaam, terwijl de medische en psychische nood hoog is. Op de afdeling voor alleenstaande minderjarigen zitten jongeren letterlijk op elkaars lip. Hun trauma’s leiden tot  zelfverminking en soms zelfmoordpogingen. Geweld en seksueel misbruik komen veelvuldig voor. Meer medici aantrekken blijkt lastig. De werkomstandigheden zijn zwaar,  veel oud-medewerkers zijn bedreigd.

Een aantal NGO’s dicht het gat dat de autoriteiten laten vallen. De Stichting Bootvluchteling heeft een aanvullende medische post opgezet en runt het enige schooltje in het kamp. Movement on the Ground heeft een deel van de ‘jungle’ opgeknapt, waardoor mensen op een verharde ondergrond en met voorzieningen in goede en veilig verwarmde tenten kunnen verblijven. Deze organisaties handelen waar Griekenland dat nalaat, maar ontvangen daarvoor geen EU-geld.

Op de tweede dag vertrekken we naar het noorden van het eiland, naar de stranden waar de meeste vluchtelingen aankomen. Op het kortste stuk is de afstand tussen Lesbos en Turkije maar acht  kilometer. Je kunt de overkant makkelijk zien liggen. Het lijkt een onschuldig stukje, maar verteld wordt dat als het misgaat, dat meestal in de laatste honderden meters is. Mensen onderschatten vaak de zee, soms omdat ze deze überhaupt nog nooit hebben gezien. Ze kunnen niet of nauwelijks zwemmen, en als de rubberboot lek raakt ontstaat er paniek. De omvang van de problematiek zien we als we naar de Lifejacket Graveyard gaan. Op een afvaldump  tussen de heuvels van Lesbos ligt een stortvloed aan zwemvesten. Aan de kleur kun je zien hoe lang ze er al liggen. Een stuk of 10 fel oranje vesten liggen voor onze voeten. Waar je ook kijkt, zie je zwemvesten, kapotte rubberboten, en zelfs een kinderzwembandje.

De EU moet verantwoordelijkheid nemen

De toestanden in Lesbos laten duidelijk zien dat mensen de dupe zijn van slechte opvang en trage procedures. Er zijn een aantal zaken die snel verbeterd moeten worden. De  EU moet veel beter toezicht houden op de leefomstandigheden ter plekke en sancties overwegen als de situatie niet verbetert.  Ook moeten hulporganisaties ter plaatsen door de EU (financieel) worden ondersteund. Daarnaast moeten de structurele tekortkomingen worden aangepakt, zoals bijvoorbeeld het aantrekken van extra medisch personeel. Ook moet de EU Griekenland veel meer hulp bieden bij het ontwerpen en uitvoeren van goede en snelle asielprocedures. Tot slot moet de EU er bij Turkije op aandringen dat de grenzen beter bewaakt worden, zodat de ongecontroleerde toestroom stopt. De EU-Turkije verklaring voorziet in een mechanisme om mensen die geen recht hebben op asiel terug te sturen naar Turkije en daarvoor mensen die dat recht wel hebben, te hervestigen in Europa. Dit gebeurt echter nauwelijks, terwijl dat dé manier is om het businessmodel van de mensensmokkelaars te doorbreken. Druk vanuit de lidstaten en de Europese Commissie is en blijft nodig om de situatie te verbeteren

De situatie in Lesbos toont aan dat gemeenschappelijk Europees asielbeleid waarin de EU lidstaten elkaar op eerlijke wijze ondersteunen dringend noodzakelijk is. Het is in het belang van iedereen, óók van de Europese Unie, om samen tot een oplossing te komen en de vluchtelingen en  inwoners van Lesbos hun waardigheid terug te geven.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Voor toekomstbestendige rechtspraak

D66 en SP komen met voorstellen om de manier waarop de rechtspraak wordt bestuurd te vernieuwen. De kloof tussen rechters en de bestuurders is te groot geworden. Rechters hebben in een toekomstvisie de noodklok geluid over hoe zaken nu geregeld zijn.

D66-Kamerlid Maarten Groothuizen: “Met dit plan moeten problemen waar rechters tegenaan lopen op de werkvloer in de toekomst beter doorkomen bij het bestuur.”

SP-Kamerlid Michiel van Nispen: “Onrust in de derde staatsmacht is slecht voor het vertrouwen in onze rechtsstaat. De werkvloer moet meer te zeggen krijgen, de kloof met de bestuurders moet kleiner.”

Een van dan problemen die door rechters wordt genoemd, is de kloof tussen rechters aan de ene kant en de Raad voor de Rechtspraak en bestuurders van gerechten aan de andere kant. Het bestuur is verantwoordelijk voor alle randvoorwaarden voor rechters om hun werk te kunnen doen: van de huisvesting, financiering tot ICT. Juist bij dit laatste is een boel misgegaan, en rechters krijgen de gevolgen ervan op hun bordje. Rechters zouden daarom doorslaggevende invloed moeten krijgen bij de benoemingen van hun bestuurders. Nu benoemt de minister leden van de Raad voor de rechtspraak en deze benoemen de bestuurders van de gerechten. Door rechters hun bestuurders te laten kiezen versterken we het draagvlak voor deze bestuurders en vergroten we het vertrouwen.

Bestuurders zouden daarnaast niet alleen moeten ‘besturen’, maar ook actief moeten blijven op de werkvloer. Een groot probleem nu is dat in de hogere bestuurslagen van de rechterlijke organisatie nauwelijks geluisterd wordt naar de professional op de werkvloer: de rechter. Praktijkkennis over wat beter kan en hoe wordt daardoor nauwelijks meegenomen in besluitvorming. Tenslotte stellen D66 en SP voor dat kritisch wordt gekeken naar de machtsverhoudingen. Zoals de aanwijzingsbevoegdheid van de minister voor de leden van de Raad voor de Rechtspraak. De manier waarop de rechtspraak nu wordt gefinancierd is een ander punt van kritiek wat door veel rechters wordt benoemd. D66 en SP hebben dit probleem samen met het CDA tijdens de begrotingsbehandeling aangekaart. Minister Dekker heeft toegezegd hier naar te gaan kijken

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

D66 wil dat iedereen zijn leven naar eigen inzicht in kan richten. Dat vraagt om een overheid die het individu ruimte en vertrouwen geeft. Maar er is geen ik zonder wij. We leven en werken samen, we hebben elkaar nodig. Zonder democratie en een functionerende rechtsstaat zijn vrijheid en veiligheid een illusie. Daarom verdedigen wij de rechtsstaat en democratie in Nederland en streven we ernaar deze te versterken in de rest van de wereld.

Er is onrust in de rechterlijke macht. Er komen brandbrieven vanuit de rechters. Mensen moeten veel te lang wachten op een rechterlijke uitspraak. De werkdruk is torenhoog. En de rechtspraak zit in de rode cijfers, de financiële problemen zijn groot. Maar de problemen hebben niet alleen met geld te maken, er is ook wat mis met de manier waarop de rechterlijke macht wordt bestuurd. SP-Kamerlid Michiel van Nispen dient daarom samen met Maarten Groothuizen van D66 voorstellen in voor betere verhoudingen in de rechtspraak, om de kloof tussen werkvloer en management te verkleinen en de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht te waarborgen.