Poliflw

Mark Rutte mag dan deze crisis tot op dit moment ogenschijnlijk goed managen - zijn aandeel is toch vooral de adviezen van het RIVM opvolgen - maar de afgelopen jaren waren de kabinetten van diezelfde Mark Rutte zélf de grote veroorzaker van vele crises.

Om maar eens wat te noemen:

crisis in de ouderen- en jeugdzorg crisis in de GGZ crisis in het onderwijs crisis op het gebied van huisvesting crisis bij de politie crisis bij de belastingdienst crisis bij defensie....

En waarschijnlijk zijn er nog wel wat meer crisisterreinen aan te wijzen….

Crises die voorkomen hadden kunnen worden als Mark Rutte toen ook net zo nauwgezet had geluisterd naar deskundigen zoals hij nu zegt te doen. Maar die adviezen kwamen hem, zijn VVD en de verschillende meeregerende coalitiegenoten als het CDA, PVV,  PvdA, D66 en CU, politiek gewoon niet uit. De adviezen gingen n.l. lijnrecht in tegen het belachelijke neoliberale uitgangspunt dat vermarkting van publieke diensten zorgt voor evenwicht, efficiency, kostenbeheersing en verbetering van kwaliteit.

Vermeden moet worden dat straks na de c.crisis weer dat oude neoliberale hak- en breekbeleid terugkeert. Wanbeleid, waarbij door de nu zo bewierookte crisismanager alles weer verder gesloopt en vermarkt wordt. Want dát is waar de VVD  echt voor staat.

En dan mag Mark Rutte nóg zo meelevend en begaand overkomen tijdens alle goed bekeken gratis corona zendtijd, hij is en blijft een VVD'er. En VVD beleid maakt nou eenmaal meer kapot dan je lief is. Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen.  Ook nu. Júist nu.

Tot slot: blijf thuis, hou afstand, wees voorzichtig en denk na.

Emile Grivel, SP Nieuwegein actieteam

Mooie uitdrukking. Geeft aan dat iemand ontroerd is geraakt. Door een kunstwerk, een muziekstuk, een film, een gedicht, een verhaal, een gebeurtenis. Emotie.

Mark Rutte bekende voor  de vele snorrende en klikkende camera’s dat hij een traantje had weggepinkt bij de gesprekken met een paar honderd gedupeerden van de “toeslagen affaire”. Geraakt als hij zei te zijn door al dat menselijke leed dat  hem ter ore kwam. Leed veroorzaakt door een overheidsdienst, door incompetente ambtenaren die zich gedroegen als perverse machtswellustelingen. Zoiets zou ieder normaal mens raken, zei hij.

Mooi, die emotie. Hij lijkt net een mens. Maar zou hij ook beseffen, dat er meer mensen zijn die hebben gehuild of nog huilen, die wanhopig en ten einde raad zijn geworden. Die er aan denken om uit het leven te stappen of dat al hebben gedaan?

Waar was de emotie toen de sociale werkplaatsen werden afgebroken? Waar was de snik bij het overhevelen van de jeugdzorg naar gemeenten die daar niet voor uitgerust waren – en nog steeds niet zijn? Waarom geen traan bij de keiharde bezuinigingen op de GGZ die patienten en hulpverleners tot wanhoop drijft? Waar is de emotionele betrokkenheid met al die leerkachten die zich uit de naad werken met veel te volle klassen en zo geen extra aandacht kunnen schenken aan leerlingen die dat juist wel nodig hebben? Waar is de huilbui over de ongelooflijke problemen die er zijn om nog een betaalbare woning te vinden? Waar blijft de emotie nou?

Bij al deze genoemde verschrikkelijke wantoestanden gaat het om mensen, allemaal met hun eigen verhaal, hun eigen achtergrond, hun eigen problemen, hun eigen verdriet en wanhoop. Ze worden niet gehoord, niet gezien, niet gevoeld. Bij Mark Rutte en zijn beleidsmakers zijn het slechts nummers, getallen, gevallen.

Hij zou ook eens juist bij die mensen op bezoek moeten gaan, moeten praten en vooral luisteren. En als hij écht een gewoon mens is, zou hij tranen met tuiten huilen over zoveel narigheid.

Mark Rutte komt binnenkort vast wel weer onder de mensen, breed grijnzend, joviaal en ogenschijnlijk makkelijk in de omgang. Handje hier, praatje daar, selfie zus, fotootje zo. Maar dan is het ook verkiezingstijd.

Mark Rutte, zijn VVD en haar neoliberale trawanten  moeten weg. En als dat gebeurt zullen velen er geen traan om laten, of het moeten tranen van geluk zijn. Voor een sociaal Nederland. Menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit, dát zijn de kernbegrippen.

Emile Grivel, SP Nieuwegein actieteam

De demonstraties die er waren - en nog komen-  tonen aan dat  vele geledingen in onze samenleving helemaal klaar zijn met al die kabinetten Rutte. En terecht.

Al veel te lang hebben de slopers van schandaalpartij vvd zo goed als de vrije hand gehad in het  verder modelleren van de samenleving naar neoliberale asociale snit. Met steun van echt álle z.g. middenpartijen als Pvda, CDA, D66 en alles wat rechts daarvan zit,  was jarenlang het motto vermarkten, vermarkten en nog eens vermarkten. Een groot deel van de sociale samenleving werd zo met brede politieke coalitiesteun in rap tempo gedecimeerd.

 Ja, de economie gaat goed, de crisis schijnt voorbij, het geld klotst bij bedrijven tegen de plinten, de werkeloosheid is op een laagtepunt. Maar materiële welvaart heeft niets te maken met welzijn. Huisvesting, zorg, onderwijs, milieu, het is allemaal één grote puinhoop geworden. De vermarkting laat diepe sporen van ellende na. De kloof tussen arm en rijk groeit met de dag. Schulden nemen toe, een betaalbare woning is voor starters nauwelijks meer te vinden, de wachttijd voor een sociale huurwoning bedraagt inmiddels  ca. 9 jaar…maar de economie gaat goed. En Nederland is daarmee “het meest succesvolle land van Europa” aldus Mark Rutte recent in Nieuwsuur.

Mark Rutte, ras vvd’er, dus zo glad als een paling in een emmer snot,  de man bij wie problemen en protesten simpelweg leken af te gljiden, en alles vooral olijk weglachend. Maar plots was hij somber, excuseerde zich over een “rotmaatregel”. Fractieleden van zijn huisjesmelkerspartij deden hetzelfde. Er werd een aantal bijeenkomsten georganiseerd voor leden van die club om het één en ander uit te leggen. Ging het over de teloorgang van verpleeghuizen door de  opgelegde berzuinigingen, betrof  het soms een reactie op noodkreten vanuit het onderwijs en alle zorggeledingen, had hij het over het onbereikbaar zijn van fatsoenlijke huisvesting voor starters of de dreigende korting op miljoenen pensioenen, bedoelde hij wellicht de verhoging van het lage btw-tarief? Nee natuurlijk niet, want dat waren maatregelen die mensen persoonlijk raken. En die club heeft nou eenmaal niets met menselijkheid. Het ging om een verlaging. Die van de maximum snelheid op snelwegen naar 100 km/u overdag. Een maatregel die door Rutte zelfs  zo’n beetje “de grootste crisis” uit zijn minister-presidentschap genoemd werd. En die de fractie van de vroem vroem partij in diepe rouw leek te dompelen. Echt hè…..

Het Rutte-vvd vehikel, waar de afgelopen jaren vele passagiers van ogenschijnlijk diverse politieke pluimage gretig in hebben meegelift, slingert levensgevaarlijk met 130 km/u over het bestuurlijke race circuit  en zal hopenlijk binnenkort met een enorme dreun  in de vangrail terechtkomen. Na die onvermijdelijke klap zal het voertuig total-loss worden verklaard en worden afgevoerd naar de sloop.  Bestuurder en bijrijders moet vervolgens vanwege jarenlang bestuurlijke wegpiraterij  en puur asociaal rijgedrag de rijbevoegdheid definitief worden ontzegd. Mochten ze de klap overleven….

Emile Grivel

Ooit een uitspraak gedaan door Beatrix in haar rol als koningin, later de titel van een televisie programma over media. Maar het is  juist nu meer dan ooit van toepassing  op de aanvoerder van alle kabinetten Rutte.

Want Nederland zit opgezadeld met een minister-president die bijkans een jaar lang steeds weer nieuwe argumenten liet opploppen (verzinnen)  om zijn standpunt inzake de D-belasting te “onderbouwen”.

Ik verwijs naar deze fijne column van RTL-Z, met betrekking tot het kabinet toch een vrij onverdachte bron.

“En zo ontmaskerde Unilever zijn grootste politieke bondgenoot op een vrijdagochtend in oktober. De premier van Nederland had een jaar lang gelogen over zijn motieven”.

Daar staat het: de Nederlandse VVD premier Mark Rutte heeft een jaar lang glashard gelogen.... Je mag verwachten dat het parlement hier echt “geschokt” op zou reageren. Dat de coalitiepartners van Rutte en zijn VVD  zich beduveld zouden voelen en als de wiederweerga boos de stekker uit dit kabinet van deze charlatan premier, die ook al “moreel corrupt” is genoemd,  zouden trekken.

Maar niets van dit alles.  Het parlement is altijd zeer snel “geschokt”, vooral bij  berichten over uitkeringsfraude, of ongecontroleerde WW uitkeringen.  Maar dit…... liegen, beduvelen, onwaarheden, onjuiste informatie verstrekken, het maakt politiek tegenwoordig geen bal meer uit, het is in Nederland allang geen politieke doodzonde meer.  Dus daar schrikken veel dames en heren in de Tweede Kamer echt niet meer van. Niet zo gek trouwens, als je bedenkt dat de grootste partij in de Tweede Kamer al jarenlang fiere koploper is in kleine en grotere schandalen en misdrijven, al dan niet met een rechterlijk vonnis tot gevolg. Het is een soort gewenningsproces, men kijkt er niet meer van op, laat staan dat men zich er nog druk om maakt. Pluchebelang boven alles.  Blijf zitten waar je zit en verroer je niet. Het is het failliet van de parlementaire democratie.

Benieuwd of al die scholieren die binnenkort op kosten van juist dit pluche-plak-kabinet door het parlement worden gejaagd in het kader van een lesje “parlementaire democratie” , ook verteld zal worden over het misbruik  van die democratie. De voorbeelden daarvan liggen voor het oprapen. Vanaf 2010 tot en met de dag van vandaag.

Emile Grivel

Een nieuw politiek jaar waarin Nederland  nog steeds zucht onder het al jaren durende neoliberale sociale sloopjuk van de VVD - en al die partijen die onder het mom van compromisbereidheid niet te beroerd waren voor een plek op het dikbetaalde pluche hun ziel en zaligheid aan de duvel en zijn ouwe moer cadeau te doen.

Een situatie die er onder meer toe heeft geleid dat het er nu veel van weg heeft dat niet het parlement meer bepaalt wat er gedaan moet worden, maar ondernemingen als  Shell en Unilever. Want die hebben met  Mark Rutte als oud werknemer van Unilever een voor hen uitstekend functionerende woord- en uitvoerder. Het kabinet Shell/Unilever 1 zit er duidelijk niet echt voor Nederland.

Ook de in Nieuwegein aangetreden coalitie wordt beheersd door die VVD. Het zal in veel toonaarden worden ontkend, maar de partijen die aan de hand van de lokale zetbaasjes van Mark Rutte in Nieuwegein mogen meedoen zullen vooral lokaal VVD beleid gaan maken. Alles wat maar enigznis sociaal kan worden genoemd zal op een laag pitje worden gezet: lekker zachtjes laten doorpruttelen, niets meer aan doen. Het politieke gezelschap dat in Nieuwegein al sinds mensenheugenis in verschillende combinaties  aan de touwtjes  trekt maakt - na een heus sociaal intermezzo van vier jaar met de SP - de komende jaren weer gewoon als oude jongens krentebrood de bestuurlijke dienst uit. En dat belooft waarschijnlijk helaas weinig goeds.

Hoe zal het bijvoorbeeld gaan met de sociale woningbouw? Bekend is dat de VVD  als partij van het z.g. “goed volk” versus de rest vindt, dat sociale woningbouw best wel een paar tandjes minder kan en dat woningcorporaties maar zoveel mogelijk woningen moeten verkopen.  Dat beleid is landelijk ingevuld door ene Stef Blok, sinds kort gepromoveerd  tot VVD  minister van buitenlandse  zaken omdat ie daar ook al verstand van zou hebben.  En als er dan tóch meer gebouwd moet worden, dan wat de VVD betreft vooral graag voor mensen met een goed gevulde bankrekening. Het "hogere segment" noemen ze dat. Ook is het de vraag hoe daadkrachtig men gaat optreden tegen het ook binnen de VVD bekende verschijnsel van "huisjesmelkers", die op meer dan  schandalige wijze  misbruik maken van de schaarste aan fatsoenlijke woonruimte. Onderzoek heeft uitgewezen dat de gemeente Nieuwegein op dit punt niet vooruit te branden is. En wat gaat er eigenlijk verder gebeuren met Geynwijs nu het bij de gemeente is ondergebracht? En Movactor dan, dat met een oud Geynwijs directeur aan het hoofd nu prompt in dezelfde negatieve organisatorische voetsporen is getreden als datzelfde Geynwijs.....?

Het is duidelijk: dit wordt een politiek jaar waarbij de mouwen flink moeten worden opgestroopt. In de raad en zeker ook op straat. Het wordt een strijd. Een strijd voor rechtvaardigheid, voor menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en échte soldariteit.  De beuk moet er gewoon in!

Emile Grivel

In deze opmerkelijke zomer lijkt het politieke gedoe zo goed als stil te liggen. Zeker lokaal is er ogenschijnlijk sprake van een serene rust. Volop zomer, een zomer die tot nog toe vooral uitnodigt tot genieten en weinig ruimte laat voor andere zaken. Daar is het eigenlijk ook veel te warm voor.

Nationaal lijken de gemoederen wat moeilijker tot bedaren te komen. Sommige politici lijken zich vooral te  vermaken met het bedenkelijk gluren naar stranden om daar dan verslag van te doen via sociale media, of zichzelf als een ware narcist naakt te laten portretteren op de rand van een zwembad en dat als de ultieme egotrip de webwereld in te sturen. Nou ja…..

Daarnaast is er dan bijvoorbeeld ook nog dat zacht smeulende brandje rond de zoveelste VVD (Buza) minister, wiens uitspraken in grote delen van de wereld tot opgetrokken wenkbrauwen - of erger hebben geleid.  Een klein vuurtje dat na de zomer zomaar zou kunnen ontvlammen in een flinke politieke uitslaande  Haagse brand…. Dergelijke uitglijders lijken ondertussen chronisch te zijn bij de partij die al veel te lang op het Haagse pluche kleeft, die politiek bedrijft met een houding van "wie doet ons wat" en uitsluitend opkomt voor belangen van het grote bedrijfsleven en haar vergenoegd in de handen wrijvende aandeelhouders.

Internationaal is er echter in het geheel geen sprake van zomerstilte. De idioterie gaat in alle hevigheid door. De wereld lijkt nu echt overgeleverd te zijn aan machtswellustelingen die last hebben van acute tropenkolder.

Neem bijvoorbeeld Israel, waar de afgelopen maanden de regering van het "bevriende staatshoofd" Netanyahu  wetgeving door de Knesset heeft  gejaagd die er o.a. op gericht is de huidige situatie mbt Palestijnen en niet-Joden als tweederangs burgers te consolideren en de kolonisatie van de geroofde gebieden te intensiveren. SP Kamerlid Sadet Karabulut bracht recent een bezoek aan Israel en de illegaal bezette westelijke Jordaanoever. Haar persoonlijke getuigenissen daarvan laten aan duidelijkheid niets te wensen over.

Tekenend was de weigering van de Israëlische autoriteiten om haar het door Israël en Egypte hermetisch afgesloten Gaza gevangenenkamp te laten bezoeken. De door die jarenlange blokkade ontstane humanitaire rampsituatie moet kennelijk zoveel mogelijk verborgen blijven. Het zichzelf als “de enige democratie in het Midden Oosten” afficherende Israel is dus allang dood en begraven en kan nu gerust een "bevriende" apartheidsstaat worden genoemd.

Terug naar de overzichtelijke kleine wereld van lokale dorpspolitiek. Na de zomer mag de nieuwe Nieuwegeinse coalitie laten zien of ze er is voor alle Nieuwegeiners. In het huidige college en de gemeenteraad voeren de loopjongens en - meisjes van de immer goedlachse maar ondertussen steeds vaker liegende Mark Rutte en zijn VVD de boventoon. En gelet op de vele nare asociale strapatsen in de landelijke politiek van deze partij is een enorme portie achterdocht jegens haar Nieuwegeinse afgezanten zeker op zijn plaats.

Geniet dus nog maar van de Nieuwegeinse zomerzon, want mogelijk volgt er een zeer onstuimige herfst. Hier en elders.

Emile Grivel

Maandag debatteerden Tweede Kamerleden en Europarlementariërs gezamenlijk over de Staat van de Europese Unie. Eickhout wil van premier Mark Rutte weten waarom de Nederlandse regering dwarsligt bij voorstellen om te voorkomen dat Europese burgers bij een volgende crisis weer te rekening gepresenteerd krijgen. Dit is zijn analyse over de staat van de Europese Unie in Nederland.

Het is tien jaar geleden dat de financiële crisis in de Verenigde Staten begon. Na een periode van groei stortte de economie keihard in, met grote menselijke gevolgen. Werkloosheid, armoede, onzekerheid, politieke spanningen in Europa.

Inmiddels zien de economische groeicijfers er rooskleurig uit en trekt ook de werkgelegenheid aan. De economie krabbelt op na een lange periode van crisis. Toch zijn er kanttekeningen te plaatsen bij de groeicijfers.

Niet voor alle Europeanen

Ten eerste: het economisch herstel bereikt lang niet alle Europeanen.

De eurozone bereikte qua omvang van de economie in 2016 weer het niveau van voor de crisis. Maar kijken we naar armoedecijfers van Eurostat, dan zien we dat er in de eurozone 5,8 miljoen mensen meer die in armoede leven dan voor de crisis.

De werkgelegenheid stijgt, maar ook het aantal Europeanen dat tegen hun wil een tijdelijk contract of een nul-uren-contract heeft. Het percentage jongeren dat geen baan heeft en geen opleiding volgt, is hoger dan in 2008.

Buitengewoon beleid

Ten tweede: het herstel is in grote mate te danken aan een buitengewoon monetair beleid.

De rente staat op nul procent en de Europese Centrale Bank (ECB) heeft ongekende hoeveelheden obligaties opgekocht. De ECB moest handelen omdat de politiek het naliet of te traag was. Het is maar zeer de vraag of de ECB bij een volgende klap nog genoeg mogelijkheden heeft om de economie te stabiliseren.

Ten derde: De groeicijfers van nu zeggen weinig over het vermogen van de eurozone om een nieuwe crisis te voorkomen, of om een nieuwe schok te doorstaan zonder dezelfde sociale ellende die we in de eurocrisis hebben gezien in grote delen van de unie.

Momentum

Er is een momentum om het bouwwerk van de eurozone te versterken. Er ligt een routekaart van de Europese Commissie. De Franse president Emmanuel Macron wil de eurozone schokbestendig maken en optreden tegen sociale dumping. Het eerste hoofdstuk van het Duitse coalitieakkoord bevat een agenda voor een rechtvaardig Europa van gelijke kansen. Duitsland en Frankrijk hebben aangekondigd samen het voortouw te willen nemen.

In de Tweede Kamer en in het Nederlandse kabinet wordt er vaak argwanend gekeken naar deze ontwikkelingen. Het is Nederland goed recht om een eigen lijn te trekken, maar trekt Nederland niet aan de verkeerde kant? De regering wil door met de euro, maar staat op de rem bij vrijwel alle mogelijke voorstellen om de muntunie stabieler en socialer te maken.

Moet de ECB, waarop geen enkel parlement controle kan uitoefenen, dan straks opnieuw de kastanjes uit het vuur zal halen als een euroland in de problemen komt?

Is de eurozone in staat is om de klap op te vangen als de markten het vertrouwen verliezen in - pak hem beet - Italië? Is het verantwoord om alle discussies over een versterking van de eurozone te blokkeren?

Dr. No

Wopke Hoeksta, de Nederlandse minister van Financiën stuurde samen met een paar kleine noordelijke euro en niet-eurolanden een brief waaraan hij de bijnaam Dr. No heeft te danken.

In plaats van aan te haken bij nieuwe Duits-Franse initiatieven voor een stabielere en crisisbestendige eurozone, lijkt de strategie van Nederland om Duitsland op de lijn van oud-minister Schäuble te krijgen: grote spaaroverschotten, meer vrijhandel, meer interne markt en bovenal bezuinigen om het stabiliteitspact te respecteren.

Natuurwet

“Het eigen huis op orde” noemt de regering het. Maar het is precies dit beleid, dat de onzekerheid van Europanen heeft vergroot. Het is het beleid dat de politieke verhoudingen tussen noord en zuid op scherp heeft gezet.

Wat nog wel het meest aan stoort, is de manier waarop de premier dit beleid verkoopt alsof het een natuurwet is.

Het is een economisch beleid toegesneden op multinationals die nauwelijks belasting afdragen. Meer markt en snijden in de sociale zekerheid en de publieke sector. Het is dit rechtse recept dat als alternatiefloos wordt gepresenteerd, waardoor burgers zich afkeren van de EU.

Lage staatsschuld

In zijn speech in Berlijn beweerde de premier dat landen met een lage staatsschuld goed voorbereid zijn op de volgende crisis. Maar Spanje en Ierland hadden voor de crisis een staatsschuld van ver beneden de zestig procent van het BBP en moesten daarna toch bij het noodfonds aankloppen. Waarom ziet deze regering de staatsschuld als grote boeman? En is het een goed vooruitzicht als overheden opnieuw inspringen voor private schulden?

Gezonde langer termijn overheidsfinanciën zijn belangrijk, maar het was het de uit de klauwen gewassen financiële sector, de oververhitting van de huizenmarkt, een overschot aan krediet die onder andere Spanje en Ierland deden ontsporen.

Gereguleerde interne markt

Dan het andere stokpaardje van de regering: de interne markt. Die kan ons welvaart brengen, zeker. Maar alleen onder voorwaarde dat die goed gereguleerd is. Door alleen te concentreren op het wegnemen van barrières maken we dezelfde fout als in de jaren voorafgaand aan de crisis. Toen konden kredieten op steeds verder gedereguleerde markten ongeremd naar Zuid-Europa vloeien en financiële producten alsmaar complexer en gevaarlijker worden. Het liberaliseren van het dienstenverkeer heeft bovendien voor sociale spanningen gezorgd, onder andere in de transportsector.

Verdere verdieping van de interne markt kan alleen als dit leidt tot een verbetering van de sociale situatie. Niet voor niets stemde het Europees Parlement vorige week het controversiële voorstel voor de e-card voor diensten weg.

Belasting op techbedrijven

“Het huis op orde” betekent wat mij betreft dat de eurolanden garanderen dat gewone mensen nooit meer de prijs betalen voor onverantwoorde risico’s die in de financiële sector genomen worden.

“Het huis op orde” betekent wat mij betreft dat de EU-lidstaten eindelijk in staat worden gesteld om de grootste bedrijven fatsoenlijk belasting te laten betalen. Zorg dat de race naar de bodem bij vennootschapsbelasting gestaakt wordt. Dat er met een Europese grondslag niet langer met winsten geschoven kan worden.

Onder andere Frankrijk wil vaart maken met een Europese aanpak voor een belasting op de grote techbedrijven. Bij het debat over de Europese Raad bespeurde was er bij de minister-president weinig enthousiasme over de nieuwe voorstellen van de Europese Commissie. Ik zie het gevaar dat Apple, Facebook, Google nog jarenlang vrijwel geen belasting afdragen als we moeten wachten totdat er in G20 of OESO-verband overeenstemming.

Nog niet stormbestendig

De economische groeicijfers mogen ons geen zand in de ogen strooien. De eurozone is nog niet stormbestendig en presteert te mager op sociaal vlak. Tien jaar na de crisis is het hoog tijd om dat aan te pakken. Niet alleen met de zeven dwergen uit het noorden maar met al onze bondgenoten in Europa.