Poliflw

Migratie en integratie: samen thuis Het Wetenschappelijk Instituut (WI) van het CDA staat deze week in het teken van migratie en integratie, ofwel: samen thuis. Afgelopen woensdag heeft de Bestuurdersvereniging (BSV) van het CDA een constructieve sessie gehad over de zorgwekkende toestand waarin minderjarige asielzoekers, migranten en vluchtelingen verkeren in de kampen op de eilanden van Griekenland. Partijvoorzitter Rutger Ploum en Tweede Kamerlid Madeleine van Toorenburg, beiden CDA, hebben gemerkt dat in veel lokale CDA-afdelingen deze zorgwekkende toestand onderwerp van gesprek en discussie is. Pluriformiteit Pluriformiteit hoort bij Nederland, een land van minderheden. Katholieken, protestanten, joden, vrijdenkers: ze moesten altijd met elkaar functioneren. De afgelopen decennia zijn er nieuwe groepen bij gekomen. Vandaag de dag is de culturele of religieuze ander niet meer een abstract figuur, maar een buurman of buurvrouw, een collega of medestudent. Wij kunnen en willen Nederland niet op slot zetten en tegelijkertijd kan migratie nergens ter wereld ongeremd zijn. Het is zowel in het belang van de nieuwkomers als van de Nederlandse samenleving om een duidelijk migratiebeleid en een robuust integratiebeleid te ontwikkelen. Democratisch burgerschap is het sleutelbegrip in het nieuwe integratiebeleid. Nieuwkomers kunnen op die manier vorm en inhoud geven aan het leven in ons land. Begrip voor en acceptatie van de democratische rechtsstaat zijn de basis van onze samenleving, dat geldt voor alle inwoners van Nederland. Vraagstukken rond integratie bepalen in hoge mate de politieke agenda. Politieke partijen hebben het niet altijd gemakkelijk bij het vinden van antwoorden op kwesties waarvoor het integratievraagstuk hen stelt. Moet de concentratie van etnische minderheden in bepaalde wijken bestreden worden, of juist niet? Zijn eigen organisaties nu bevorderlijk voor de integratie, of juist niet? Het CDA-WI-rapport Investeren in integratie uit 2003 biedt nog altijd een verrassend actuele doordenking van dit thema. Nieuwe gemeenschappelijkheid Voor onze toekomst zou dít wel eens de grootste uitdaging kunnen zijn: het vinden van eennieuwe gemeenschappelijkheid. Die mag niet alleen draaien om regels, apparaten envoorzieningen, maar om een samenleving waarin ieder mens zich gekend weet en iedermens een fundament vindt om bij te kunnen dragen aan het goede samenleven. Het vindenvan zo’n nieuwe combinatie van sociale zekerheid, gemeenschappelijke orde en persoonlijkevrijheid is een complexe opgave. Misschien wel even uitdagend als de opbouw van deverzorgingsstaat na de Tweede Wereldoorlog. Eén ding weten we zeker: de huidige manier van leven, samenleven en besturen moet veranderen. Het neoliberale idee van ‘vrijheid, blijheid’ en winstmaximalisatieis in instrumentalistische bestuurspraktijken lang dominant geweest. In dat verhaal zijnmensen zelf verantwoordelijk voor geluk en falen, geldt de overheid als een hindermacht en moeten maatschappelijke problemen door marktwerking worden opgelost.Dit is geen houdbaar verhaal meer. We lopen met z’n allen tegen culturele, ecologischeen economische grenzen aan en daarmee tegen de grens van een draagbaar bestaan. Het neoliberale idee is niet vol te houden en blokkeert een samenleving die verder moet en verder wilop weg naar een gemeenschappelijke toekomst. Andere visie Er is een andere visie nodig. Een visie waarin begrippen als vertrouwengeven, samenwerken, waarderen en verbinden centraal staan. Vanuit de politieke filosofie van deChristendemocratie betekent dit vrijheid in gelijkwaardigheid en verantwoordelijk burgerschap. Niet óf Staat óf markt, nietóf jij óf ik, maar zij aan zij. De taak van de ethiek is niet om antwoord te geven op de vraag wat we moeten doen, maar eerder om te voorkomen dat we laten verdwijnen wat we daaromtrent eigenlijk al wel weten, aldus de filosoof Paul van Tongeren. Door het vluchtelingendebat in termen van aantallen te voeren, wordt deze morele impuls verduisterd en verdraaid. Deze pervertering van het vluchtelingendebat heeft een tragisch karakter: ze versluiert onze hulpplicht en ontneemt ons de durf de echt belangrijke vragen te stellen. Het vluchtelingenvraagstuk dreigt nieuwe scheidslijnen te trekken: tussen Nederlanders en nieuwkomers en tussen de zogeheten voorstanders van een ruimhartig vluchtelingenbeleid en tegenstanders daarvan. Hoe kan de balans worden gevonden tussen enerzijds de noodzaak om een veilige haven te bieden aan mensen in nood en anderzijds de noodzaak om rekening te houden met de draagkracht van en het draagvlak onder de Nederlandse bevolking? Culturele verschillen versterkt Het jarenlang relativeren van culturele verschillen heeft ervoor gezorgd dat culturele verschillen zijn versterkt. Willen we het open, pluriforme, tolerante, solidaire en vrije karakter van de samenleving behouden, dan zullen we afscheid moeten nemen van het relativisme van de multiculturele samenleving, stelde ooit Piet Hein Donner. Dat is geen afscheid van pluriformiteit, verdraagzaamheid en veelkleurigheid, maar juist een bewuste keuze daarvoor. Er mag dan ook geen twijfel bestaan dat het CDA staat voor haar idealen, zoals die voortkomen uit haar Christelijke beginselen. Dit betekent een rechtvaardige-, democratische- en solidaire samenleving. Ook voor minderjarige asielzoekers, migranten en vluchtelingen in de kampen op de eilanden in Griekenland.

Beste CDA’ers,Afgelopen woensdag hebben wij een constructieve sessie gehad vanuit de Bestuurdersvereniging (BSV) over de zorgwekkende toestand waarin minderjarige asielzoekers, migranten en vluchtelingen verkeren in de kampen op de eilanden van Griekenland. Onze Partijvoorzitter en ik hebben gemerkt dat in veel afdelingen de zorgwekkende toestand onderwerp van gesprek en discussie is. Zo werden ook moties ingediend waarbij door afdelingen vanzelfsprekend verschillende afwegingen werden gemaakt. Omdat de tijdens de sessie gewisselde informatie voor alle leden informatief is, deel ik deze brief breed. Ook om hiermee antwoord te geven op de vragen en e-mails die wij als fractie en ook de partij hebben ontvangen.Barmhartigheid drijft ons allen en dus voelen velen de behoefte in actie te komen. Tegelijkertijd waren er zorgen, over de aantallen, de huidige druk op de opvang en de integratieproblemen. Ook rezen er vragen: wat is de achtergrond van de minderjarigen, gaat het inderdaad om kinderen die wees zijn, en waar komen ze vandaan? Kortom het onderwerp leeft en het is noodzakelijk om binnen de partij dit gesprek gaande te houden. Hierbij is het ook belangrijk dat we elkaar de ruimte en mogelijkheid geven om ten aanzien van dit belangrijke onderwerp van mening te verschillen over de wijze waarop we de nood proberen te lenigen. In de sessie heb ik uitgelegd dat ik mijn werk altijd doe om de meest kwetsbaren te beschermen. Dat is wat mij ook in dit werk als Kamerlid ten diepste drijft en waar ik iedere dag weer voor aan de slag ga. Ik reis naar opvangkampen waarover zorgen leven, spreek met organisaties die zich voor vluchtelingen inzetten, werkte zelf niet voor niets eerder bij de VN, was taalmaatje van een Sudanese vluchteling en mijn gezin was buddy van een uit Syrië, voor oorlog en geweld gevlucht gezin dat in ons dorp haar weg moest vinden. Vluchtelingen moeten immers intensief geholpen worden wanneer zij in Nederland een nieuw bestaan willen opbouwen. Het gaat niet vanzelf. Dat is waar ons CDA voor staat, omzien naar elkaar en zeker naar kwetsbaren in nood. En dat is ook wat er in ons verkiezingsprogramma van 2017 staat: voor vluchtelingen, in het bijzonder kinderen die werkelijk in nood verkeren bieden wij altijd hulp en bescherming. Daarbij lijkt echter soms het beeld te ontstaan dat er maar een beste oplossing is, in dit geval het naar Nederland halen van een aantal kinderen. In mijn ogen is er veel meer nodig dan dat. Wij werken aan een oplossing voor alle kinderen. Dagelijks komen er vele gezinnen met kleine kinderen, minderjarigen met en zonder ouders en ouderen na een lange en veelal gevaarlijke reis in Griekenland aan, hopend op een betere en veilige toekomst. Als Nederland, maar zeker ook in Europees verband, zijn wij het verplicht om juist Griekenland bijstand, hulp en middelen te bieden om deze mensen van meet af aan te helpen. We moeten werken aan een solide, solidair en effectief systeem in Griekenland zelf, zodat we zo veel mogelijk, het liefst alle vluchtelingen, jong en oud kunnen opvangen, helpen en beschermen. En dat is tot op heden iedere dag opnieuw mijn inzet. Sinds Turkije haar grens met Griekenland geopend heeft om vluchtelingen door te laten hebben we er bij de staatssecretaris op aangedrongen dat er meer hulp moet worden verleend. De Europese samenleving moet die verantwoordelijkheid met elkaar dragen. Dat hebben we stap voor stap voor elkaar gekregen. Hulpgoederen, experts en coördinatoren zijn naar Griekenland gegaan. Ook is heel veel geld gegeven, door Nederland maar ook door de Europese Unie. En toen kwam de coronacrisis. De angst groeide dat het virus ook de vluchtelingenkampen hard zou kunnen raken. Ik ben toen meteen in gesprek gegaan met verschillende mensen uit mijn netwerk om te kijken waar de grootste risico’s lagen en wat we snel zouden kunnen doen. Naar aanleiding daarvan hebben we als coalitie een motie ingediend om direct de meest kwetsbaren, waaronder kinderen, van de eilanden naar het vaste land te verplaatsen en onder te brengen in hotels en desnoods leegstaande cruiseschepen. Daarbij heb ik aangegeven dat ook gezinnen met kinderen geholpen moesten worden. Die kinderen zijn doorgaans nog veel jonger. Dat schoot helaas allemaal niet op. Toen twee Eurocommissarissen die zich met asiel en migratie bezighouden naar Nederland kwamen hebben we ook hen ervan doordrongen dat er snel actie moest worden ondernomen. Toen kwam er gelukkig enige beweging in. Vervolgens ontstond er discussie om kinderen naar andere landen binnen de EU over te brengen. We hebben daar uitvoerig over gesproken en zijn met elkaar gekomen tot een uitvoerbare oplossing waarmee we echt het verschil kunnen maken. Griekenland vroeg ons namelijk te helpen met het opzetten van een voogdijprogramma, zodat alle minderjarigen die in Griekenland terecht komen veiligheid, zorg en noodzakelijke begeleiding kan worden geboden. Griekenland had hiertoe al een poging gedaan die niet van de grond kwam, onze hulp bleek echt nodig. Nederland heeft hier goede ervaringen mee en samen met de CU en D66 hebben wij dit kunnen bewerkstelligen. Dat wordt nu opgepakt door het kabinet. Daarnaast hebben wij afgedwongen dat er meer veilige opvangplekken komen, waarbij Nederland er 48 inricht. Met een verplichting voor 3 jaar, waardoor uiteindelijk 500 minderjarigen van deze opvang gebruik kunnen maken. Hier wordt veiligheid, zorg, begeleiding en onderwijs geboden en, ook heel belangrijk, hier start eindelijk de afhandeling van de asielprocedure van deze minderjarigen die hierop nu jaren moeten wachten. Dan wordt duidelijk of ze daadwerkelijk een status krijgen of moeten worden begeleid, terug naar het land van herkomst. We moeten er namelijk ook voor waken dat kinderen zonder status naar Nederland komen en vervolgens te horen krijgen dat ze alsnog zouden moeten terugkeren naar het land van herkomst, met alle uitvoeringsproblemen die daar achter weg komen. De kans dat de minderjarigen geen status krijgen, is reëel gelet op de cijfers die nu voorhanden zijn over hun herkomst. Hiermee worstelt men nu ook al in Zweden. Dat is voor kinderen, en dat gaf Richard van Zwol in de sessie ook aan, heel erg onthechtend. Van Zwol, voorzitter van het Wetenschappelijk Instituut van het CDA en adviseur voor de verkiezingsprogramma- commissie, heeft hier een onderzoek naar mogen doen, waarbij met veel jeugdige asielzoekers is gesproken. Zij gaven aan dat het als kind weg zijn van je vertrouwde omgeving en je familie bijzonder zwaar is. In dit verband verdient vermelding dat de helft van de kinderen die inmiddels door Duitsland zijn opgenomen, meteen een verzoek tot gezinshereniging heeft gedaan. Dat terwijl de verwachting is dat niet alle minderjarigen (vooral adolescenten-jongens) een status zullen krijgen. Daarover heeft men in Duitsland nu hoofdbrekers, om nog maar te zwijgen over de risico’s die ontstaan als voor alleenstaande kinderen een ander toelatingsbeleid gaat gelden. Dan zou het zomaar kunnen dat kinderen nog vaker alleen vooruit worden gestuurd. Daarover rijzen inmiddels ook zorgen. Mijn inzet is daarom, ervoor te zorgen dat in Griekenland alle minderjarigen zo snel als mogelijk de duidelijkheid krijgen of zij in aanmerking komen voor een status of niet. In de tussentijd moeten zij op een effectieve manier worden ondersteund en begeleid. Dat gaat nu met onze hulp gebeuren. Zo ontstaat er perspectief. De staatssecretaris heeft dat nu toegezegd en er menskracht en geld voor vrijgemaakt. Alle minderjarigen die daar nu zijn en beslist nog komen, moeten namelijk worden geholpen, want ieder kind in erbarmelijke omstandigheden is er een te veel. Er komt een heel expertiseteam om dit te bewerkstelligen. Van een goed werkend voogdijprogramma profiteren alle minderjarigen die in Griekenland aangekomen zijn of nog komen. Maar hiermee zijn we er natuurlijk nog niet. Ten eerste volg ik de uitwerking van de plannen als altijd heel kritisch. We willen periodiek verslag krijgen van de vorderingen en hiertoe heb ik daarom ook een motie ingediend. Er zijn een aantal landen dat minderjarigen hebben overgenomen en nu weer voor nieuwe uitdagingen staan. Op mijn vraag of de staatssecretaris met deze landen wil kijken of ook zij nu in Griekenland met ons willen samenwerken, bleek mij dat deze landen hierover inderdaad in gesprek willen. Als meer landen daar opvang regelen waarbij procedures worden opgestart, kan het Nederlandse initiatief als een olievlek werken. Dat is in het belang van nog meer minderjarigen. Ten tweede is het zo dat wij in afwachting zijn van het asiel- en migratieplan van de Europese Commissie. Dat wordt over 2 weken verwacht. Daarin zullen, naar verwachting, veel aspecten worden geregeld (een meer gemeenschappelijk asielbeleid met ook een betere aanpak van de overlastproblematiek en het thema van terugkeer). We weten dat ook hervestiging onderdeel zal uitmaken van dit pact. Als vluchtelingen aan de randen van Europa dus een status krijgen, zal ook Nederland haar aandeel moeten nemen. Daar heb ik in het laatste debat ook geen enkele onduidelijkheid laten bestaan. In het totale hervestigingsprogramma hebben we overigens nu ook al meer dan 3000 mensen overgenomen. Dat is onze verantwoordelijkheid en die blijven we wat mij betreft ook in de toekomst nemen. Let wel. Een ander groot probleem waar we in Nederland mee te kampen hebben, is dat er 6.500 statushouders zijn, waaronder veel gezinnen met kleine kinderen, die vast zitten in onze asielcentra. Er is vooralsnog geen ruimte voor hen in onze gemeenten. Ik zou heel graag zien dat de gemeenten die ruimhartig hebben aangeboden vluchtelingen te willen opnemen, alles op alles zetten om hen in hun gemeenschap op te nemen. Veel gezinnen met jonge kinderen die hier al zijn hebben nog een eigen plek nodig in ons eigen land. Als we het toch eens voor elkaar zouden krijgen dat deze kinderen na de zomer ergens naar school zouden kunnen gaan en er een einde zou komen aan hun ellenlange wachten. Ik zal mij er voor blijven inzetten dat wij in Europees verband, als Nederland onze verantwoordelijkheid nemen als het gaat om de meest kwetsbare vluchtelingen te helpen, beschermen en een nieuwe veilige toekomst te bieden. Waarbij we met elkaar oog moeten houden voor wat er al gedaan wordt, wat we nog meer kunnen doen en hoe we ook in ons eigen land kunnen zorgen dat de vluchtelingen die hier zijn en nog wachten op een eigen woning een plekje in de gemeenten krijgen. Zodat we vervolgens weer nieuwe mensen kunnen opvangen en ook hen weer kunnen helpen. De asielzoekerscentra zitten nu vol en het lukt het COA niet om plekken te vinden voor nieuwe centra. Dat baart mij ook grote zorgen. Als slot wil ik iedereen die deelnam aan de sessie, of op een andere wijze betrokkenheid toonde, bedanken voor de vragen en kritische noten. Die houden mij scherp en sterken mij ook in mijn werk dat ik doe. Met vriendelijke groeten, Madeleine van Toorenburg

In een ingelast debat over de ontstane situatie aan de Turks-Griekse grens, heeft CDA woordvoerder Madeleine van Toorenburg aangegeven dat het onderwerp het CDA zeer aan het hart gaat. Het is belangrijk dat wij als Nederland kijken wat we kunnen doen om een einde te maken aan deze nijpende situatie. Het is niet alleen een Grieks probleem om onze buitengrenzen te beschermen, maar van heel Europa. De Turkse autoriteiten maakten vorige week duidelijk geen migranten meer te zullen tegenhouden op de grens tussen Griekenland en Turkije die op weg willen naar Europa. Het zijn deze mensen die op dit moment op de poort van Europa kloppen. Het gaat om migranten en vluchtelingen die al in Turkije werden opgevangen, maar nu blijkt, door Turkije naar de grens met Griekenland worden vervoerd. Griekenland werkt hier niet aan mee en houdt haar grenzen dicht. Grensbewaking is een nationaal recht en daarnaast hebben we afspraken gemaakt over de bewaking van de buitengrenzen van Europa. Maar daarmee is natuurlijk niet alles gezegd. Van Toorenburg: ‘Het gaat om mensen, gezinnen met kinderen die de dupe worden van de Turkse maatregel. Daar moet snel een einde aan komen, want het gaat tenslotte om mensenlevens. Dit is niet de juiste manier van Turkije om Europa onder druk te zetten.’ ‘Het gaat om mensen, gezinnen met kinderen die de dupe worden van de Turkse maatregel. Daar moet snel een einde aan komen' Het CDA is samen met fractievoorzitter Manfred Weber van de Europese Volkspartij (EVP) in Europa van mening dat we hulp moeten bieden aan Griekenland. We hebben staatssecretaris Ankie Broekers-Knol (VVD) opgeroepen om zich in te zetten voor de mensen die nu de dupe zijn van deze onmenselijke situatie. Het kabinet heeft al een handreiking gedaan via de hulporganisaties. Maar er kan een moment komen dat ook Griekenland niet in staat is de Europese buitengrens nog adequaat te bewaken. Inmiddels is door de Europese Commissie 700 miljoen euro uitgetrokken voor Griekenland om hen te helpen de grens te bewaken en de ergste nood te lenigen. Griekenland is het schild van Europa als het gaat om de buitengrenzen. ‘De hulpvraag zal op tafel komen en wij willen dat die hulp wordt geleverd. In EU-verband maar ook Nederland kan haar bijdrage leveren,’ aldus Van Toorenburg.

Overlastgevende asielzoekers moeten harder worden aangepakt. ‬ ‪Kamerlid Madeleine van Toorenburg bij #goedemorgennederland: “Het frustreert me dat we asielzoekers uit aso-azc’s niet kunnen opsluiten, terwijl ze continu overlast veroorzaken”. #WNL

Overlastgevende asielzoekers moeten harder worden aangepakt. ‬

De coalitie heeft een akkoord bereikt over een breed pakket voor de aanpassing van de asielprocedures voor kinderen en gezinnen. Fractieleider Sybrand Buma: ‘We hebben een evenwichtig akkoord bereikt, dat zowel perspectief biedt voor gezinnen en kinderen die lang in een uitzichtloze positie hebben verkeerd, maar dat tegelijkertijd het beleid aanscherpt om nieuwe schrijnende gevallen te voorkomen’. Het pakket omvat een herbeoordeling van de ruim 700 gezinnen, die op dit moment niet in aanmerking komen voor het kinderpardon. Deze aanvragen worden opnieuw beoordeeld op basis van het criterium of zij gedurende aanvraag steeds beschikbaar zijn geweest voor de vreemdelingendiensten. Dit betreft het overgrote deel van deze groep. Het overleg in de coalitie volgde op het voorstel dat onze woordvoerder Madeleine van Toorenburg samen met coalitiepartner D66 heeft gedaan voor een versoepeling van het kinderpardon. Van Toorenburg: ‘Het huidige stelsel functioneert niet meer zoals het bedoeld is. Aan de ene kant zien we dat gezinnen met kinderen die hier geworteld zijn worden vastgezet en uitgezet, terwijl aan de andere kant uitgeprocedeerde asielzoekers niet worden aangepakt en uitgezet maar wel zorgen voor veel overlast en onrust. Dit kan ik niet meer uitleggen.’ De voorstellen die vandaag zijn gepresenteerd komen tegemoet aan de zorgen van het CDA en D66. Afgesproken is dat de aanvraag van de hele groep van 700 gezinnen opnieuw wordt beoordeeld op basis van wat aangeduid kan worden als een beschikbaarheidscriterium. Tot die herbeoordeling worden de uitzettingen gestaakt. Dit betekent dat de zo lang slepende zaken opnieuw worden bekeken met een versoepeling van de eisen. Ook is overeengekomen dat na de herbeoordeling van deze groep de pardonregeling wordt beëindigd. Die leverde inmiddels toch al nauwelijks iets op. Bovendien komt de commissie-Van Zwol nog voor de zomer met voorstellen om de procedures te verkorten. Ook wordt geïnvesteerd in extra capaciteit voor de IND. Op die manier worden nieuwe schrijnende gevallen voorkomen, want gezinnen wachten nu veel te lang op een beslissing. De coalitie heeft ook overeenstemming bereikt over een wijziging van de discretionaire bevoegdheid. Deze bevoegdheid van de staatssecretaris wordt vervangen door een schrijnendheidstoets door het hoofd van de IND. Voor de toepassing van deze toets kan onafhankelijk advies worden gevraagd bij een externe commissie (o.a. pedagoog). Dit voorstel is in lijn met een CDA motie van vorig jaar, waarin ook werd gevraagd om de toets te verplaatsen van het eind van de procedure naar de eerste fase waarin een asielverzoek is aangevraagd. Op die manier blijft de mogelijkheid bestaan om schrijnende situaties, die buiten de regels vallen, toch mee te wegen. Tot slot zal worden geïnvesteerd in de capaciteit van de Immigratiedienst IND. ‘We zien nu procedures vastlopen dat leidt tot lange wachttijden met als gevolg schrijnende gevallen die we zouden kunnen voorkomen. Gezinnen met kinderen moeten daarbij voorrang krijgen’, aldus van Toorenburg. Het akkoord binnen de coalitie betekent goed nieuws voor een groot deel van de gezinnen, die al lange tijd in onzekerheid verkeren. Zij krijgen een nieuw perspectief om zich in Nederland te vestigen. Maar het akkoord betekent ook dat het stelsel op een aantal punten wordt aangescherpt, waardoor we in de toekomst nieuwe schrijnende gevallen trachten te voorkomen. Dankzij de vele gesprekken, vanuit onze eigen partij, advocaten, rechters en belangenorganisaties zijn wij uiteindelijk gekomen tot dit resultaat.

De coalitie heeft een akkoord bereikt over een breed pakket voor de aanpassing van de asielprocedures voor kinderen en gezinnen. Fractieleider Sybrand Buma: ‘We hebben een evenwichtig akkoord bereikt, dat zowel perspectief biedt voor gezinnen en kinderen die lang in een uitzichtloze positie hebben verkeerd, maar dat tegelijkertijd het beleid aanscherpt om nieuwe schrijnende gevallen te voorkomen’. Het pakket omvat een herbeoordeling van de ruim 700 gezinnen, die op dit moment niet in aanmerking komen voor het kinderpardon. Deze aanvragen worden opnieuw beoordeeld op basis van het criterium of zij gedurende aanvraag steeds beschikbaar zijn geweest voor de vreemdelingendiensten. Dit betreft het overgrote deel van deze groep. Het overleg in de coalitie volgde op het voorstel dat onze woordvoerder Madeleine van Toorenburg samen met coalitiepartner D66 heeft gedaan voor een versoepeling van het kinderpardon. Van Toorenburg: ‘Het huidige stelsel functioneert niet meer zoals het bedoeld is. Aan de ene kant zien we dat gezinnen met kinderen die hier geworteld zijn worden vastgezet en uitgezet, terwijl aan de andere kant uitgeprocedeerde asielzoekers niet worden aangepakt en uitgezet maar wel zorgen voor veel overlast en onrust. Dit kan ik niet meer uitleggen.’ De voorstellen die vandaag zijn gepresenteerd komen tegemoet aan de zorgen van het CDA en D66. Afgesproken is dat de aanvraag van de hele groep van 700 gezinnen opnieuw wordt beoordeeld op basis van wat aangeduid kan worden als een beschikbaarheidscriterium. Tot die herbeoordeling worden de uitzettingen gestaakt. Dit betekent dat de zo lang slepende zaken opnieuw worden bekeken met een versoepeling van de eisen. Ook is overeengekomen dat na de herbeoordeling van deze groep de pardonregeling wordt beëindigd. Die leverde inmiddels toch al nauwelijks iets op. Bovendien komt de commissie-Van Zwol nog voor de zomer met voorstellen om de procedures te verkorten. Ook wordt geïnvesteerd in extra capaciteit voor de IND. Op die manier worden nieuwe schrijnende gevallen voorkomen, want gezinnen wachten nu veel te lang op een beslissing. De coalitie heeft ook overeenstemming bereikt over een wijziging van de discretionaire bevoegdheid. Deze bevoegdheid van de staatssecretaris wordt vervangen door een schrijnendheidstoets door het hoofd van de IND. Voor de toepassing van deze toets kan onafhankelijk advies worden gevraagd. Dit voorstel is in lijn met een CDA motie van vorig jaar, waarin ook werd gevraagd om de toets te verplaatsen van het eind van de procedure naar de eerste fase waarin een asielverzoek is aangevraagd. Op die manier blijft de mogelijkheid bestaan om schrijnende situaties, die buiten de regels vallen, toch mee te wegen. Daarnaast zal worden geïnvesteerd in de capaciteit van de Immigratiedienst IND. ‘We zien nu procedures vastlopen dat leidt tot lange wachttijden met als gevolg schrijnende gevallen die we zouden kunnen voorkomen. Gezinnen met kinderen moeten daarbij voorrang krijgen’, aldus van Toorenburg. Door dit nieuwe akkoord mogen er meer mensen in Nederland blijven. Daar tegenover staat dat de vrijwillige overname van vluchtelingen uit oorlogsgebieden zal worden verminderd van 750 naar 500. Dit zorgt voor een nieuwe balans en een evenwichtiger asielbeleid waar wij als CDA voor staan. Het akkoord binnen de coalitie betekent goed nieuws voor een groot deel van de gezinnen, die al lange tijd in onzekerheid verkeren. Zij krijgen een nieuw perspectief om zich in Nederland te vestigen. Maar het akkoord betekent ook dat het stelsel op een aantal punten wordt aangescherpt, waardoor we in de toekomst nieuwe schrijnende gevallen trachten te voorkomen. Dankzij de vele gesprekken, vanuit onze eigen partij, advocaten, rechters en belangenorganisaties zijn wij uiteindelijk gekomen tot dit resultaat.

De coalitie heeft een akkoord bereikt over een breed pakket voor de aanpassing van de asielprocedures voor kinderen en gezinnen. Fractieleider Sybrand Buma: ‘We hebben een evenwichtig akkoord bereikt, dat zowel perspectief biedt voor gezinnen en kinderen die lang in een uitzichtloze positie hebben verkeerd, maar dat tegelijkertijd het beleid aanscherpt om nieuwe schrijnende gevallen te voorkomen’. Het pakket omvat een herbeoordeling van de ruim 700 gezinnen, die op dit moment niet in aanmerking komen voor het kinderpardon. Deze aanvragen worden opnieuw beoordeeld op basis van het criterium of zij gedurende aanvraag steeds beschikbaar zijn geweest voor de vreemdelingendiensten. Dit betreft het overgrote deel van deze groep. Het overleg in de coalitie volgde op het voorstel dat onze woordvoerder Madeleine van Toorenburg samen met coalitiepartner D66 heeft gedaan voor een versoepeling van het kinderpardon. Van Toorenburg: ‘Het huidige stelsel functioneert niet meer zoals het bedoeld is. Aan de ene kant zien we dat gezinnen met kinderen die hier geworteld zijn worden vastgezet en uitgezet, terwijl aan de andere kant uitgeprocedeerde asielzoekers niet worden aangepakt en uitgezet maar wel zorgen voor veel overlast en onrust. Dit kan ik niet meer uitleggen.’ De voorstellen die vandaag zijn gepresenteerd komen tegemoet aan de zorgen van het CDA en D66. Afgesproken is dat de aanvraag van de hele groep van 700 gezinnen opnieuw wordt beoordeeld op basis van wat aangeduid kan worden als een beschikbaarheidscriterium. Tot die herbeoordeling worden de uitzettingen gestaakt. Dit betekent dat de zo lang slepende zaken opnieuw worden bekeken met een versoepeling van de eisen. Ook is overeengekomen dat na de herbeoordeling van deze groep de pardonregeling wordt beëindigd. Die leverde inmiddels toch al nauwelijks iets op. Bovendien komt de commissie-Van Zwol nog voor de zomer met voorstellen om de procedures te verkorten. Ook wordt geïnvesteerd in extra capaciteit voor de IND. Op die manier worden nieuwe schrijnende gevallen voorkomen, want gezinnen wachten nu veel te lang op een beslissing. De coalitie heeft ook overeenstemming bereikt over een wijziging van de discretionaire bevoegdheid. Deze bevoegdheid van de staatssecretaris wordt vervangen door een schrijnendheidstoets door het hoofd van de IND. Voor de toepassing van deze toets kan onafhankelijk advies worden gevraagd. Dit voorstel is in lijn met een CDA motie van vorig jaar, waarin ook werd gevraagd om de toets te verplaatsen van het eind van de procedure naar de eerste fase waarin een asielverzoek is aangevraagd. Op die manier blijft de mogelijkheid bestaan om schrijnende situaties, die buiten de regels vallen, toch mee te wegen. Daarnaast zal worden geïnvesteerd in de capaciteit van de Immigratiedienst IND. ‘We zien nu procedures vastlopen dat leidt tot lange wachttijden met als gevolg schrijnende gevallen die we zouden kunnen voorkomen. Gezinnen met kinderen moeten daarbij voorrang krijgen’, aldus van Toorenburg. Door dit nieuwe akkoord mogen er meer mensen in Nederland blijven. Daar tegenover staat dat de vrijwillige overname van vluchtelingen uit oorlogsgebieden zal worden verminderd van 750 naar 500. Dit zorgt voor een nieuwe balans en een evenwichtiger asielbeleid waar wij als CDA voor staan. Het akkoord binnen de coalitie betekent goed nieuws voor een groot deel van de gezinnen, die al lange tijd in onzekerheid verkeren. Zij krijgen een nieuw perspectief om zich in Nederland te vestigen. Maar het akkoord betekent ook dat het stelsel op een aantal punten wordt aangescherpt, waardoor we in de toekomst nieuwe schrijnende gevallen trachten te voorkomen. Dankzij de vele gesprekken, vanuit onze eigen partij, advocaten, rechters en belangenorganisaties zijn wij uiteindelijk gekomen tot dit resultaat.

Dat laatste is voor een partij als het CDA bepaald geen onbelangrijke constatering. Onder leden van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN, met 1,8 miljoen leden met afstand het grootste protestantse kerkgenootschap) is het CDA de grootste partij. Bij de Kamerverkiezingen van 2017 stemde een op de drie PKN-leden op het CDA. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van vorig jaar was dat 25 procent.

Toen het kerkasiel op 26 oktober van start ging – de ononderbroken kerkdienst in Den Haag moet voorkomen dat het Armeense gezin Tamrazyan wordt uitgezet – schaarde de leiding van de PKN zich razendsnel achter de actie. PKN-voorman René de Reuver ging voor in de dienst. De kerk pleit al langer voor een ruimhartiger kinderpardon.

In het kielzog van De Reuver volgden er velen: inmiddels hebben meer dan achthonderd voorgangers een bijdrage aan de dienst geleverd. Hoeveel van hen met het CDA sympathiseren, is onduidelijk, maar het zullen er niet weinig zijn.

Ook al spraken prominente CDA’ers zich tegen het kerkasiel uit, zoals de Haarlemmer burgemeester Jos Wienen, de voorstanders uit CDA-kring lieten nadrukkelijker van zich horen. Voormalig PKN-voorzitter Karin van den Broeke sprak haar steun uit voor de actie. Haar naam staat op de Zeeuwse CDA-kandidatenlijst voor de aanstaande verkiezingen voor de Provinciale Staten.

De opvolgster van Van den Broeke, Saskia van Meggelen, ging voor in de Bethelkapel. Scheidend CDA-voorzitter Ruth Peetoom bezocht de Bethelkapel. Rein Willems, oud-topman van Shell en oud-senator voor het CDA, zette zich in. Net als Jan Eerbeek, voormalig hoofd van de justitiepredikanten en geestelijke verzorgers én oud-raadslid voor het CDA. En Bert Jan Lietaert Peerbolte, hoogleraar aan de VU en lid van het CDA Theologenberaad, een theologenclub binnen de partij, liet zich horen. Ook veel lokale CDA-afdelingen spraken zich afgelopen maanden uit voor een ruimer kinderpardon.

Van begin af spraken de initiatiefnemers van het kerkasiel achter de schermen ‘intensief’ met politici van CDA en ChristenUnie. Beide partijen houden op 9 februari hun voorjaarscongres. Met het oog daarop nam in de afgelopen weken het contact met de partijen toe.

‘De komende weken zullen we op verschillende manieren indringend aandacht vragen voor het kinderpardon en het kerkasiel’, schreven de initiatiefnemers twee weken terug in hun wekelijkse update. “We hadden dankzij de gesprekken met politici de laatste weken al redenen te denken dat er iets in beweging zou kunnen komen”, zegt Derk Stegeman, predikant en coördinator van het kerkasiel.

Het kinderpardon is al veel langer onderwerp van debat en meestal laait dat debat op doordat er een uitzetting op handen is van een gezin, wiens beroep op het kinderpardon is afgewezen. Het debat laait dan even op en zakt na een tijdje weer in.

Doordat het kerkasiel voor de familie Tamrazyan maar voortduurt, was er in de afgelopen maanden van inzakken geen sprake. Er is doorlopend aandacht voor in de media, ook internationaal: het nieuws van de eindeloze kerkdienst is door media wereldwijd opgepikt. De aandacht bleef bleef dus onveranderd hoog.

Ook omdat de initiatiefnemers van het kerkasiel telkens nieuwe haakjes wisten te vinden om hun boodschap aan op te hangen: een onderzoek naar de veiligheidssituatie in Armenië, steun van prominente organisaties als de Raad van Kerken en de World Communion of Reformed Churches, een door tientallen wetenschappers ondersteund rapport over de schade die de stress en onzekerheid van een op handen zijnde uitzetting aan de hersenen van kinderen toebrengen.

Dat rapport werd in de Bethelkapel gepresenteerd op de avond dat René de Reuver er voorging, met alle media-aandacht van dien. Dit weekend werd dat rapport door Kamerlid Madeleine van Toorenburg als een van de argumenten aangehaald om de draai van het CDA te verklaren.