Poliflw

Groen in de raad – 7 - vrienden Één van de woorden die blijven gonzen in mijn hoofd, is zo n woord dat alleen met minachting uitgesproken wordt, waar wenkbrauwen van optrekken en wantrouwen van af druipt. Vriendjespolitiek. Tegelijkertijd hoor ik de afgelopen maanden regelmatig dat je elkaar iets moet gunnen in de politiek. Een punt hier, een zinnetje daar. Dat je na een fel debat een biertje samen moet kunnen drinken en erom kan lachen of over je laatste vakantie vertelt. Dat je vriendschappelijk met elkaar omgaat. Dat je vrienden moet maken. En waar begint het dan, die “vriendjespolitiek”? Omdat ik collegaraadslid x mag, gun ik hem een punt en teken een motie waar ik misschien niet 100% achter sta, maar collega y, waar ik geen klik mee heb, komt met een best goede motie niet langs mijn kritische blik. Of begint het in de kroeg, met joviale biertjes en een schouderklopje en een blik van verstandhouding, een aantekening op een bierviltje? Afgelopen week gebeurde er best veel. Dinsdagavond had ik een gesprek met de VVD en PvdA. Over GroenLinkse input op het coalitieprogramma. De beoogde coalitiepartijen hadden iedereen uitgenodigd om input te geven, punten naar voren te brengen die als belangrijk ervaren worden. Mooi om te zien hoe er gepoogd wordt gehoor te geven aan de veranderingen die op politiek bestuurlijk niveau gaande zijn. En ook een beetje grappig om te zien hoe voorzichtig wij ermee omgaan. Het gesprek voelde goed. Vriendschappelijk, open, inhoudelijk. Er kwam van alles langs, de manier van uitnodigen, de reacties die deze opriep, het wegblijven van andere partijen, de stand van zaken bij de coalitievorming. Ik vond het lastig om zomaar “ins Blaue hinein” een aantal GroenLinks punten als input te geven zonder te weten wat ermee gebeurt. Hoe gaan wij dit terug zien? Wat wordt ermee gedaan? En is het duidelijk herkenbaar een aanvulling van GroenLinks of gaat het op in het grote akkoord? Al daar aan tafel hebben wij goede afspraken erover kunnen maken. En toen Hein mij een paar dagen later belde om deze te bevestigen kon ik enthousiast de tekst van GroenLinks opsturen. Twee punten die bij elk coalitieakkoord passen, die draagvlak hebben en toch een uniek GroenLinks punt zijn hebben wij aangedragen. Ten eerste dat er een omdenken op economisch- en milieubeleid plaats moet vinden. Dat de gemeente Harlingen zich uitspreekt voor een circulaire duurzame economie. Dat wij ons uitsluitend nog richten op positieve, schone, groene, duurzame bedrijven bij nieuwe huisvestiging, dat er een duidelijke visie en een helder plan voor moet komen. Dat de 6ha grond van het Spaansen-terrein 100% duurzaam en circulair ontwikkeld moet worden. En ten tweede dat er een wethouder van geluk wordt benoemd. Of alle drie de wethouders geluk in hun portefeuille opnemen. Dat mag het college nog zelf invullen. Een wethouder die bij elke uitgave kan motiveren wat deze toevoegt aan het gelukkig zijn van de mensen in de gemeente. Een van de geluks-projecten is het vertellen van een verhaal op een “happy-spot”. Iedereen heeft wel zo n plek in de stad of er net buiten. Een plek van geluk. Deze verhalen te vertellen, te laten zien, daar ter plaatse, het geluk te delen met anderen zal iedereen in Harlingen een stukje gelukkiger maken. Veelal gaat geluk juist daarover, het delen ervan. En vriendschappen. Die maken ook gelukkig. De ene vriendschap is de andere niet. Elke verbinding is immers uniek. Mensen die elkaar ontmoeten en raakvlak hebben. Gemeenschappelijke idealen, dromen, gevoelens. Maar ook, zoals de Franse schrijver Bernard Halda het verwoordde: ‘’Les admirations ne sont vraies comme les amitiés que lorsqu'elles laissent libres les opinions’’. (Bewondering is alleen echt, evenals vriendschap, wanneer zij de meningen vrij laat) Tot volgende week, Stephanie Geurtz GroenLinks Harlingen

Column 5 “Groen in de raad” - lente! Donderdag, 8.15 uur. Het voelt een beetje alsof wij op schoolreis gaan. Een vrolijk gezelschap van raadsleden, de burgermeester en de griffie. Wij stappen uitgelaten de bus in voor een 2-daagse kennismaking in Katlijk. Met mijn hervulbare koffie-to-go beker in de hand ga ik zitten en kijk nieuwsgierig om mij heen. Wie zijn die mensen met wie ik nu 2 dagen op reis ga? Wat is hun beweegreden om zich in te zetten voor het grotere geheel? Waar halen zij hun drive vandaan, wat brengt hun in beweging? Ik mijmer een beetje terwijl het landschap langstrekt. 17 raadsleden, 17 personen, 17 mensen. Wij mogen invulling gaan geven aan de komende raadsperiode. Voor mij staan deze 2 dagen in het teken van elkaar ontdekken, vinden en ontmoeten. Na de korte rit door het Friese landschap stopt de bus op de locatie. Midden in het groen staat een mooie boerderij die omgetoverd is tot evenementenlocatie. Op het luifel staat: “werken, koken, trouwen” Ik schiet in de lach. Dat is vast geen toeval… want dat is precies de bedoeling van deze 2 dagen – het aangaan van een relatie, het commitment geven aan elkaar. Na wat kennismakingsactiviteiten en de introductie schuift Jaques Wallage aan. Hij geeft een lezing over de veranderende maatschappij. Inspirerend en stof om over na te denken. Gaan wij als raad vasthouden aan het verouderde verticale , van boven af, systeem of gaat het ons lukken om aan te sluiten bij de ommezwaai die in de maatschappij al lang plaats heeft gevonden? Werken wij vanuit vertrouwen of vanuit behoefte aan controle? Met zijn bijdrage bevestigt Jaques het GroenLinkse gevoel. Immers, dit is precies waar wij ons voor inzetten. Niet langer meer optreden als “de overheid”, maar vertrouwen op de mensen, hun ideeën serieus nemen en faciliteren, geloven in dat iedereen iets kan en wil! Dat iedereen een bijdrage kan leveren aan het NU en aan de toekomst. Mooi om te zien dat er na afloop volop over gesproken wordt. En los van de partijkleuren persoonlijke meningen uitgewisseld worden. Sommigen vinden het best onzin, en ook gevaarlijk, om burgers zoveel rechten en medezeggenschap te geven. Ik bespeur hier vooral de angst om los te laten. Om afstand te nemen van het oude systeem waarin veel dingen als vanzelfsprekend werden gezien. Wij sluiten de werkdag af met een kookworkshop. Wij snijden, kruiden, hakken, praten, drinken een glas wijn en bespreken van alles en nog wat. De sfeer is ontspannen, vriendelijk en persoonlijk. Sommige gesprekken ontroeren mij, zorgen ervoor dat ik met een zachte blik naar een stoere houding kan kijken. De volgende ochtend terug op de werk-kook-trouw locatie is duidelijk te voelen dat er vandaag iets verandert. Vandaag zal Hein Kuiken bekend maken met wie de PvdA de komende 4 jaar het college wil vormen. Dit was tot nu een gemeden onderwerp. Maar nu hangt het in de lucht. Ik denk terug aan het gesprek met de PvdA. Het open en constructieve gesprek met de informateur heeft een goede basis gelegd voor een samenwerking. Harlingen heeft links gekozen. Een mooie kans voor het nieuwe college om gehoor te geven aan de wereldwijde beweging naar groen en links. Om 13 uur kijkt iedereen naar zijn Ipad. De mail is binnen. PvdA, CDA en VVD. Daar gaat Hein voor. Het huwelijksbootje is van wal. Mijn teleurstelling maakt plaats voor aanstormende ideeën. De verandering die in de maatschappij is ingezet is niet meer te stuiten. C2C, circulaire duurzame bedrijven, energieneutraal bouwen, niemand meer tussen wal en schip laten vallen, de wethouder van geluk, de eetbare stad… Het is lente! Het Groen is niet over het hoofd te zien. Tot volgende week! Groene groet Stephanie Geurtz

Knap werk van wethouder Hein! Ben benieuwd of hij buiten de hokjes gaat denken en praten over de nieuwe coaltie. Durft hij met stemwinnaars een nieuwe richting kiezen?