Poliflw

PERSBERICHT | 08 juni 2019 Na spoedberaad hedenochtend heeft het Provinciaal Bestuur van GroenLinks Limburg besloten om het Landelijke Bestuur van GroenLinks te verzoeken het royement van Carla Brugman-Rustenburg in gang te zetten. Het Landelijk Bestuur heeft aangegeven dit verzoek in de eerstvolgende bestuursvergadering te bespreken. Anita Hartholt, voorzitter bestuur GroenLinks Limburg Op dinsdag 11 juni a.s. vindt een besloten Algemene Ledenvergadering plaats in het Ontmoetingsgebouw naast de kerk aan de Minderbroedersingel te Roermond. Deze vangt aan om 20:00 uur. Pepijn Baneke is komende zondagmorgen om 11:00 uur te gast in het radioprogramma In de Stemming van omroep L1.

Dat wil GroenLinks anders! (door Pepijn Baneke). In de Limburger van 20 februari staat, op de voorpagina (https://www.limburger.nl/cnt/dmf20190220_00093457/) provincie-wil-meer-mestfabrieken-in-limburg, een stuk waarin de provincie Limburg stelt dat er meer mestfabrieken geopend moeten worden in onze provincie. Dit om het mestprobleem aan te pakken. De gemiddelde varkensboer blijkt rond de 60.000 euro per jaar kwijt te zijn om van de mest van zijn varkens af te komen. Dit legt een zware druk op het verdienmodel van de varkenshouderij. GroenLinks Limburg vindt de redenatie achter dit plan behoorlijk krom. De provincie moet naar een oplossing zoeken van een probleem dat wordt veroorzaakt door een manier van veehouderij die zijn langste tijd gehad heeft. De intensieve veehouderij, want daar spreken we hier over, wordt gedreven door de drang om voor zo weinig mogelijk kosten zo veel mogelijk vlees te produceren. Zo weinig mogelijk kosten slaat dan wel op de kosten voor de ondernemer; gemakshalve worden de kosten die een dergelijke bedrijfsvoering voor de maatschappij oplevert buiten beschouwing gelaten. Voorbeelden daarvan zijn vervuild grondwater, door ammoniakuitstoot afgestorven natuur en grootschalige ontbossing voor het produceren van veevoer in tropische streken. Willen we als maatschappij echt iets doen aan het mestprobleem dan moet het verdienmodel van de veehouder radicaal anders. Niet kwantiteit moet de norm zijn, maar kwaliteit: geen massaproductie maar aandacht voor dierenwelzijn en respect voor dier en natuur. Dat kan ook, want de intensieve veehouderij heeft een verdienmodel dat niet meer van deze tijd is, aangezien er steeds meer mensen tegen de bio-industrie zijn en bereid zijn om voor een goed product meer geld te betalen. Bovendien moeten we af van dierlijke eiwitten als voornaamste voedselbron. Het eten van vlees is een omslachtige, milieubelastende manier om onszelf van noodzakelijke eiwitten te voorzien. Een voorbeeld : voor 1300 calorieen in de vorm van graan is 500 liter water nodig, voor hetzelfde aantal in vleesvorm heb je 4000 liter water nodig. En waarom zou je eiwitten eerst als voer gebruiken terwijl je ze zelf gewoon op kan eten ? Kortom, GroenLinks ziet voor de veehouder in Limburg een heel andere toekomst weggelegd: een bewust ondernemende boer die werkt in harmonie met de omgeving en de hulpbronnen die deze biedt, met respect voor dier en natuur. Wij pleiten voor een circulaire landbouw. Het eindproduct vlees mag gezien worden als iets dat een luxe is, geen noodzaak voor elke dag, waar mensen navenant voor willen betalen. Dan hebben we geen mestverwerkende fabrieken meer nodig en kan de agrariër een goede boterham verdienen. Wij pleiten in ons verkiezingsprogramma er dan ook voor dat Limburg het voortouw neemt en de boeren ondersteunt om deze omslag te gaan maken.

Provincie wil meer mestfabrieken in Limburg

De provincie vindt dat er snel meer mestfabrieken moeten komen in Limburg. Tevens pleit de provincie ervoor dat de mestverwerking op een hoger plan wordt g...

Pepijn Baneke: “Limburg, neem het voortouw inzake Maaslijn!” Het onderstaande artikel in de Gelderlander gaat over het extra geld dat nodig is om de Maaslijn, de treinverbinding tussen Nijmegen en Roermond, van gedeeltes dubbelspoor en bovenleiding te voorzien. Dit is nodig om ervoor te zorgen dat er in plaats van dieseltreinen straks elektrische treinen kunnen gaan rijden, met minder storingen, meer capaciteit en bovendien beter voor het milieu en omwonenden. De verbetering van de Maaslijn staat al heel lang in de planning, maar door financiële tegenvallers is het steeds uitgesteld. Vanuit het Rijk is aangegeven dat er niet op meer geld hoeft te worden gerekend. De drie provincies waar de Maaslijn doorheen gaat, Limburg, Brabant en Gelderland, moeten de financiering zelf sluitend krijgen. De vraag hoe dat moet ligt al een tijdje op tafel. Wat er gaandeweg is ontstaan is een situatie waarbij de provincies naar elkaar blijven wijzen: ‘Ja maar, als hij het niet doet dan hoef ik het ook niet’. Een eensgezinde oplossing ligt niet in het verschiet. GroenLinks vindt dat de provincie Limburg, als concessiehouder en provincie met het grootste gedeelte van de Maaslijn op haar grondgebied, over haar schaduw heen moet stappen en het voortouw moet nemen om tot een snelle oplossing te komen.

Reiziger op Maaslijn moet wachten op hopeloos verdeelde provincies

NIJMEGEN/ ROERMOND - De provincies Limburg en Gelderland zijn in conflict over een nieuw miljoenentekort voor de Maaslijn. Gelderland weigert mee te betalen aan extra kosten voor de elektrificatie van de spoorverbinding tussen Roermond en Nijmegen. Limburg wordt hierdoor mogelijk met een nog grotere...