Poliflw

Vandaag is het nationale coming out dag. Ik spreek regelmatig mensen die vragen of zo’n dag eigenlijk nog wel nodig is in Nederland. Sinds de openstelling van het huwelijk is Nederland toch een voorbeeldland voor homorechten? Zeker, maar voor mij is de emancipatie nog lang niet af. Ik kwam zelf aan het einde van mijn middelbare schooltijd uit de kast. En dat was niet makkelijk. Ik heb me lang zorgen gemaakt over eventuele reacties uit mijn omgeving. Klasgenoten en teamgenoten op de sportclub gebruikten ‘homo’ of ‘gay’ vaak als scheldwoord. Dat lijkt onschuldig, maar deed mij vaak twijfelen. Homo of gay werd door de scheldwoorden voor mij iets negatiefs, en niet iets om trots op te zijn. Toen ik eenmaal uit de kast kwam, ging de acceptatie van mijn familie en vrienden snel, al was het soms met enige hobbels. Ook de eerste jaren daarna vond ik het niet altijd makkelijk. Op een nieuwe opleiding, bij een nieuwe baan, er komt altijd een moment waarop je moet zeggen: ‘Ik val op mannen’. Dat vond ik soms lastig en ik weet dat veel jongens en meisjes dat ook zo ervaren. Inmiddels ben ik al jarenlang hartstikke trots op wie ik ben en woon ik samen met mijn fantastische vriend! Ik ben wie ik ben, daar moet je het mee doen 😉 Als mensen nu nog negatief reageren, dan zie ik dat niet meer als mijn probleem, maar vooral als een uitdaging voor de ander. Om mij te leren kennen en mij te respecteren om wie ik ben. Een van mijn drijfveren om politiek actief te worden is strijden voor een land waarin je niet meteen een stempel op je gedrukt krijgt. In een vrije samenleving als Nederland maakt het toch niet uit of je op mannen of vrouwen valt? In mijn Nederland in ieder geval niet. D66 is de partij die opkomt voor gelijke kansen en voor een wereld waarin iedereen zichtbaar zichzelf kan zijn. Ongeacht waar je in gelooft, wat je huidskleur is of op wie je verliefd wordt. Daarom voel ik mij thuis bij D66. En dan niet alleen tijdens die ene Pride week in de zomer. Maar iedere dag. #comingoutdag 🌈