Poliflw

Het college steekt 10 miljoen euro per jaar in een programma om statushouders aan het werk te krijgen. Dat is goed voor de nieuwkomers, en goed voor de stad. Maar als we die aanpak nog beter willen maken, moeten we goed naar de ervaringen van statushouders luisteren.

Op het ROC West ontvingen begin juli dertien opvallende studenten hun diploma. Wat ze opvallend maakte? Niet alleen waren ze stuk voor stuk ouder dan de gemiddelde mbo-student, ze waren ook minder dan twee jaar in Nederland. Aan het begin van het schooljaar spraken ze amper genoeg Nederlands om een studieboek te kunnen lezen.

In tien maanden hadden ze in een speciaal ontwikkeld programma hun taalvaardigheden op niveau gebracht. Ook hadden ze de inhoudelijke vakken van het domein zorg & welzijn op mbo niveau 2 gevolgd. Op twee studenten na hadden ze allemaal ook al een contract op zak om een beroepsbegeleidende leerweg te volgen op een zorginstelling.

Maatje

Ik keek met trots en lichte ontroering naar de ceremonie. Eén van de geslaagden was namelijk mijn Eritrese maatje F. Twee jaar eerder was ik min of meer per toeval haar buddy geworden. Ze verhuisde toen net vanuit de opvang naar haar eigen woning. Met vijf woorden Engels en zeven woorden Nederlands probeerden we een gesprek met elkaar te voeren. Elk nieuw woord intrigeerde haar. Haar notitieboekje was nooit ver weg, continu schreef ze woorden op waarvan ze de betekenis wilde doorgronden.

Nu heeft ze nauwelijks nog tijd om af te spreken, want ze werkt vier dagen in de ouderenzorg, gaat nog één dag naar school en heeft ook wekelijks zwemles. Daarnaast studeert ze al voor het volgende taaldiploma.

“Nederlanders zijn altijd druk,” zei ze in onze beginperiode weleens. “Je bent al hard op weg Nederlander te worden,” zeg ik nu gekscherend.

Werkgevers

In Amsterdam is sinds juli 2016 een speciaal programma ontwikkeld waarin nieuwkomers intensief en op maat worden begeleid in het opbouwen van een nieuw bestaan. Het klasje van F. was een gevolg van die Amsterdamse Aanpak Statushouders.

De nieuwkomers hebben door oorlog of vervolging alles achter moeten laten. De gemeente doet een investering zodat ze een volwaardig onderdeel kunnen worden van onze samenleving. Daarmee helpen we niet alleen deze mensen bij het opbouwen van een nieuw bestaan, we zorgen er ook voor dat hun talenten en vaardigheden niet verloren gaan voor deze stad.

En die Amsterdamse aanpak blijkt ook te werken. Deze week bespraken we in de raadscommissie de cijfers van 2017: 566 statushouders kwamen aan werk na een begeleidingstraject. Dat is ruim meer dan de doelstelling van 312. 402 statushouders waren niet meer afhankelijk van een bijstandsuitkering.

Luisteren

Goed nieuws, en ik ben er echt blij mee. Maar mensen op een carrièrepad zetten dat leidt tot duurzaam en structureel werk vergt een lange adem. Dat bleek deze week ook uit een onderzoek van Hogeschool Windesheim, Inholland en de Haagse Hogeschool. “Syriërs willen werken, bedrijven willen ze hebben – en toch gaat het niet vanzelf goed” kopte Dagblad Trouw naar aanleiding van het onderzoek.

De belangrijkste reden? Integratie op de werkvloer kost tijd, schreef onderzoekster Sjiera de Vries me. Maar begeleiding en ondersteuning stoppen vaak al snel.

Voor integratie bestaat ook geen snelle fix. Het valt of staat met de bereidheid van alle partijen – nieuwkomers, werkgevers en de gemeente  – om het te laten werken. En dat kan alleen als alle partijen naar elkaars ervaringen luisteren. Zo kreeg de vijftiende student in het klasje van F. in juli geen diploma, omdat hij halverwege het schooljaar was afgehaakt. Hij was nog niet zo lang ervoor gevlucht en kon zich nog niet zo goed op de stof concentreren.

Vriendschappen

Als de aanpak niet werkt, moet die op tijd kunnen worden bijgestuurd. Ik vroeg de wethouder daarom ook om goed naar de ervaringen van statushouders te kijken. Die moeten worden meegenomen in de evaluatie van de Amsterdamse aanpak. Want juist de mensen om wie het gaat hebben het beste inzicht in wat voor hen wel of niet werkt. En zo kunnen we de aanpak beter maken.

Dit jaar begint F.'s klasgenoot opnieuw, vertelde hij aan de klas op de diploma-uitreiking. Hij was bij de ceremonie omdat hij wilde laten zien hoe trots hij was op zijn klasgenoten. De aanpak heeft hem nog geen baan of vervolgopleiding opgeleverd, maar het leverde hem wel een aantal goede vriendschappen op. Die zullen hem later in zijn carrière weer van pas komen. Ook dát is integratie.

Tirza de Fockert Raadslid

8 Sprekers geven op 17 april een lijstje met verlangens door aan de collegeonderhandelaars van D66, PvdA, CDA en GroenLinks die in de zaal van de Pletterij zitten te luisteren.

Op enkele sprekers na is de boodschap om het huidige beleid voort te zetten; met enkele knelpunten die aandacht behoeven.

Petra de Vries, coördinator diaconaal werk van Stem in de Stad: Er moet meer gebeuren dan het huidige beleid. Zij eist meer huisvesting, desnoods containerwoningen in de Waarderpolder, voor daklozen. En om bijstandontvangers en minima te geven waar zij recht op hebben zonder moeilijk gedoe met formulieren en onbekende regels en regelingen

Henk Sloos, kritisch volger van het woningbouwbeleid; analyseert dat de gemeente niet weet hoeveel sociale woningen er zijn, de corporaties wel, en dat de gemeente de regie moet hernemen over de sociale woningbouw. Bovendien moet zijns inziens het groen niet strijdig worden verklaard met woningbouw.

Frank Hilterman, wijkraadvoorzitter Meerwijk; wil dat zwerfafval onmiddellijk wordt opgeruimd en dat het in de wijken Schoon , Heel en Veilig is.  En meer cultuur in de wijken; het voortbestaan van Buurtouders en een regierol voor de Sociaal Wijkteams.

Lodewijk de Ruiter, jongerenwerker Haarlem Effect; wil dat de Jongerenlocaties, laagdrempelig, blijven bestaan. Een fysieke plek voor vrije tijd, talentontwikkeling, hangen, vrijwilligerswerk en hulp. Meer locaties zou het makkelijker maken.

Faridah Azimullah, voorzitter MKB Haarlem; stelt dat er meer laadpalen moeten komen omdat duurzame bereikbaarheid voor burger en business m.n. in het Centrum belangrijk is. Daarnaast zijn Regelvrije Zones van belang en verbinding maken met bedrijfsleven, deel informatie met bedrijfsleven en gebruik het bedrijfsleven.

Tamara Sterman, directeur van 37PK; wil dat er rekening wordt gehouden met de kleine cultuurorganisaties en dat er meer geld naar toe moet waarbij huisvesting van de organisaties in gemeentelijk vastgoed, bij elkaar (zoals het in de Egelantier was) belangrijk is, naast goedkoop wonen voor kunstenaars.

Jerry Buitendijk, directeur Sport Support Kennemerlan; wil graag continuïteit van het huidige beleid met Buurtsportcoaches en een regionale aanpak van sport voor mensen met een beperking. Het behouden van vrijwilligers bij sportclubs is een aandachtspunt.

Tom Puts Middelbare schooldocent; stelt enthousiast voor om ook voor het VMBO een debatcompetitie te organiseren. Puts noemt als bedreiging het toekomstige lerarentekort (en huisvesting voor hen).

GroenLinks vindt het belangrijk om biodivers groen in de Piushaven te behouden en te versterken.

Toch lijkt het er op dat er in de Piushaven meer groen is verdwenen dan nodig en afgesproken is. Dat is te lezen in het Brabants Dagblad van 31 maart. GroenLinks laat het hier niet bij en heeft vragen gesteld aan wethouder de Vries, die verantwoordelijk is voor de Piushaven en het groenbeheer aldaar. 

Je kan de vragen die Evelien Kostermans namens de GroenLinks-fractie heeft gesteld lezen in de bijlage. 

Afgelopen donderdag mocht Engbert de Vries het Groene Lintje in ontvangst nemen uit handen van GroenLinks Statenlid Hans Kuipers.

Engbert de Vries zet zich al jaren in op het gebied van milieu en duurzaamheid met name als bijenhouder en zijn natuurtuin in Witteveen. Nu de bijenpopulatie zwaar onder druk staat is het werk van imkers als Engbert belangrijker dan ooit.

Met het Groene Lintje wil GroenLinks elk jaar mensen of organisaties in het zonnetje zetten die zich inzetten voor duurzaamheid en een beter milieu.

Van code Rood naar code Groen We mogen genieten van de mooie omgeving. Maar ook deze is kwetsbaar. Door het gebruik van gif worden bijv de bijen bedreigd, met alle gevolgen voor de bestuiving. Daarom is het motto binnen GroenLinks "van code rood naar meer groen" zo belangrijk.

Ook al hebben veel partijen op gemeentelijk niveau aandacht voor duurzaamheid, binnen GroenLinks is dit altijd al onderdeel van ons DNA. Want het gaat niet alleen om politieke maatregelen maar vooral gedragsverandering is van groot belang. De gemeente dient het goede voorbeeld te geven. Door het stimuleren van de aanleg van zonnepanelen, aardgasvrij bouwen en het stimuleren van fietsgebruik.