Poliflw

In oudewater staan veel mensen ingeschreven voor een sociale huurwoning. Er heerst echter schaarste: er zijn te weinig woningen voor het aantal woningzoekenden. Hoe verdelen we het beperkte aantal woningen zo eerlijk en slim mogelijk? Dat regelt de huisvestingsverordening. In de nieuwe verordening b...

“Goed nieuws voor Haagse ondernemers!”, aldus raadslid Pieter Grinwis, nu het Haagse stadsbestuur heeft laten weten zijn motie om de klussenbusvergunning goedkoper en gebruiksvriendelijker te maken voortvarend uit te voeren. “Dit scheelt ondernemers als aannemers, stukadoors en timmerlieden ve...

Wat een voorrecht om afgelopen donderdagnacht met vijf ChristenUnie Kamerleden het parlementaire jaar af te sluiten na de de laatste stemmingen in de Tweede Kamer. Het werd vier uur voor we elkaar moe omhelsden en een foto maakten in de Tweede Kamer. Als ik terugdenk aan het afgelopen jaar is juist die verbondenheid met elkaar wat me het meest dierbaar is. Ik ervaar met Eppo, Carla, Joel, Stieneke (na de zomer terug van zwangerschapsverlof), Nico en met onze medewerkers werkelijk kameraadschap. We zijn verschillend, maar willen allen Jezus navolgen en daarmee het goede zoeken voor onze naasten en deze gebroken wereld. Die verbondenheid met elkaar en onze God droeg ons ook door het afgelopen jaar heen. Het begin van de zomer is een moment om even te reflecteren, terug te blikken, stil te staan en stil te worden. En wat is er veel gebeurd. Het klimaatakkoord van nog maar enkele dagen geleden is een van de redenen waarom wij in dit kabinet zitten. We weten dat de schepping niet maakbaar is, maar wel kwetsbaar. En vanuit de verantwoordelijkheid die God ons geeft als rentmeesters van Zijn aarde ben ik dankbaar met de afspraken in dit akkoord. Ik denk ook aan het kinderpardon waarvoor we bij de formatie niet voldoende steun kregen, maar dat we begin dit jaar toch voor elkaar kregen. Als ik denk aan die kinderen en hun gezinnen die nu hoop en toekomst hebben, dan ben ik dankbaar voor de mogelijkheid die op onze weg kwam. Zo kan ik nog doorgaan met zaken zoals het pensioenakkoord waarmee we jongeren, werkenden en gepensioneerden perspectief bieden of de verlaging van de belasting op energie van 100 euro. Maar ook de zaken die de landelijke media vaak over het hoofd zien. Denk aan het extra geld waarmee prostituees geholpen worden te stoppen, het geld voor de sluizen bij Kornwerderzand waarmee we het noorden van Nederland helpen, de aangescherpte regels voor de verkoop van alcohol, extra geld om werkdruk op de basisschool tegen te gaan of het geld dat het kabinet op ons initiatief vrijmaakt voor de strijd tegen antisemitisme. Veel van die resultaten zijn overigens ook te vinden op https://resultaten.christenunie.nl/ Maar als ik terugdenk komen ook andere momenten boven. Lastige momenten. Soms waren er debatten waarin je merkt dat er een verruwing plaatsvindt in het parlement. Soms merkten we heel direct iets van de polarisatie en voelden we ons eenzaam. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de verdachtmakingen tegenover de door ons zeer gerespecteerde organisatie Siriz. Ook denk ik aan momenten waarin we voorstellen deden waar geen steun voor was, we compromissen sloten waarin we onze christelijk-sociale idealen maar beperkt dichterbij konden brengen of genoegen moesten nemen met het behouden van wat we hebben. Ik denk ook aan de gemengde gevoelens die er waren toen we in Europa besloten om als ChristenUnie en SGP verder te gaan in twee fracties. Het is buitengewoon spijtig dat er geen gezamenlijke fractie gevonden is waar beide partijen zich in thuis voelen. Tegelijkertijd ben ik dankbaar voor de manier waarop we samen die conclusie trokken, ik ben dankbaar dat we de onderlinge relaties goed hebben kunnen houden. Onze Peter van Dalen en SGP’er Bert-Jan Ruissen werken eraan om waar mogelijk samen het christelijk geluid in Europa te laten horen, óók vanuit twee verschillende fracties. We laten elkaar niet los. Vlakbij het Tweede Kamergebouw staat de Ridderzaal. Over enkele maanden klinkt daar de troonrede, maar het is nog maar twee weken geleden dat daar in die prachtige zaal woorden klonken die me diep raakten. Op deze symbolische plek sprak Seyss-Inquart, de Rijkscommissaris namens het nazi-bewind de proclamatie uit waarmee het bewind gevestigd werd dat uiteindelijk aan vele Joodse Nederlanders het leven zou kosten. Op uitnodiging van onze Staatssecretaris Paul Blokhuis werd op die plek kort geleden een conferentie over antisemitisme gehouden. Mensen uit de Joodse gemeenschap kwamen daar samen met betrokkenen uit de hele wereld om elkaar te zegenen, voorbede te doen en samen hun stem te laten horen tegen het voortwoekerend antisemitisme. Een Duitse predikant nam het woord. Hij vertelde hoe zijn land, hoe hijzelf zich verantwoordelijk wist voor de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. En vroeg om vergeving voor de inktzwarte bladzijde van de geschiedenis van zijn land. Zo kwamen we samen op die symbolische plek met een ander verhaal. Het liet zien dat het kwaad niet overwint, maar uiteindelijk het licht. God heeft het laatste woord. Zijn hand laat niet los! Het ontroerde me. Dat besef is ook ten diepste hoe ik terugkijk op dit jaar. In al die mooie en lastige momenten mogen we weten en zien dat Zijn hand nooit los laat. God is erbij! We weten ons verbonden met elkaar als ChristenUnie fractie, met u die ons steunt en voor ons bidt, maar bovenal met de God die ons draagt. In dat vertrouwen sluiten we nu dit politieke jaar af en zien we vol verwachting uit naar de tijd die voor ons ligt. Ik wens u en de uwen een mooie zomer vol verfrissing en vernieuwing!

Wat een voorrecht om afgelopen donderdagnacht met vijf ChristenUnie Kamerleden het parlementaire jaar af te sluiten na de de laatste stemmingen in de Tweede Kamer. Het werd vier uur voor we elkaar moe omhelsden en een foto maakten in de Tweede Kamer. Als ik terugdenk aan het afgelopen jaar is juist die verbondenheid met elkaar wat me het meest dierbaar is. Ik ervaar met Eppo, Carla, Joel, Stieneke (na de zomer terug van zwangerschapsverlof), Nico en met onze medewerkers werkelijk kameraadschap. We zijn verschillend, maar willen allen Jezus navolgen en daarmee het goede zoeken voor onze naasten en deze gebroken wereld. Die verbondenheid met elkaar en onze God droeg ons ook door het afgelopen jaar heen. Het begin van de zomer is een moment om even te reflecteren, terug te blikken, stil te staan en stil te worden. En wat is er veel gebeurd. Het klimaatakkoord van nog maar enkele dagen geleden is een van de redenen waarom wij in dit kabinet zitten. We weten dat de schepping niet maakbaar is, maar wel kwetsbaar. En vanuit de verantwoordelijkheid die God ons geeft als rentmeesters van Zijn aarde ben ik dankbaar met de afspraken in dit akkoord. Ik denk ook aan het kinderpardon waarvoor we bij de formatie niet voldoende steun kregen, maar dat we begin dit jaar toch voor elkaar kregen. Als ik denk aan die kinderen en hun gezinnen die nu hoop en toekomst hebben, dan ben ik dankbaar voor de mogelijkheid die op onze weg kwam. Zo kan ik nog doorgaan met zaken zoals het pensioenakkoord waarmee we jongeren, werkenden en gepensioneerden perspectief bieden of de verlaging van de belasting op energie van 100 euro. Maar ook de zaken die de landelijke media vaak over het hoofd zien. Denk aan het extra geld waarmee prostituees geholpen worden te stoppen, het geld voor de sluizen bij Kornwerderzand waarmee we het noorden van Nederland helpen, de aangescherpte regels voor de verkoop van alcohol, extra geld om werkdruk op de basisschool tegen te gaan of het geld dat het kabinet op ons initiatief vrijmaakt voor de strijd tegen antisemitisme. Veel van die resultaten zijn overigens ook te vinden op https://resultaten.christenunie.nl/ Maar als ik terugdenk komen ook andere momenten boven. Lastige momenten. Soms waren er debatten waarin je merkt dat er een verruwing plaatsvindt in het parlement. Soms merkten we heel direct iets van de polarisatie en voelden we ons eenzaam. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de verdachtmakingen tegenover de door ons zeer gerespecteerde organisatie Siriz. Ook denk ik aan momenten waarin we voorstellen deden waar geen steun voor was, we compromissen sloten waarin we onze christelijk-sociale idealen maar beperkt dichterbij konden brengen of genoegen moesten nemen met het behouden van wat we hebben. Ik denk ook aan de gemengde gevoelens die er waren toen we in Europa besloten om als ChristenUnie en SGP verder te gaan in twee fracties. Het is buitengewoon spijtig dat er geen gezamenlijke fractie gevonden is waar beide partijen zich in thuis voelen. Tegelijkertijd ben ik dankbaar voor de manier waarop we samen die conclusie trokken, ik ben dankbaar dat we de onderlinge relaties goed hebben kunnen houden. Onze Peter van Dalen en SGP’er Bert-Jan Ruissen werken eraan om waar mogelijk samen het christelijk geluid in Europa te laten horen, óók vanuit twee verschillende fracties. We laten elkaar niet los. Vlakbij het Tweede Kamergebouw staat de Ridderzaal. Over enkele maanden klinkt daar de troonrede, maar het is nog maar twee weken geleden dat daar in die prachtige zaal woorden klonken die me diep raakten. Op deze symbolische plek sprak Seyss-Inquart, de Rijkscommissaris namens het nazi-bewind de proclamatie uit waarmee het bewind gevestigd werd dat uiteindelijk aan vele Joodse Nederlanders het leven zou kosten. Op uitnodiging van onze Staatssecretaris Paul Blokhuis werd op die plek kort geleden een conferentie over antisemitisme gehouden. Mensen uit de Joodse gemeenschap kwamen daar samen met betrokkenen uit de hele wereld om elkaar te zegenen, voorbede te doen en samen hun stem te laten horen tegen het voortwoekerend antisemitisme. Een Duitse predikant nam het woord. Hij vertelde hoe zijn land, hoe hijzelf zich verantwoordelijk wist voor de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. En vroeg om vergeving voor de inktzwarte bladzijde van de geschiedenis van zijn land. Zo kwamen we samen op die symbolische plek met een ander verhaal. Het liet zien dat het kwaad niet overwint, maar uiteindelijk het licht. God heeft het laatste woord. Zijn hand laat niet los! Het ontroerde me. Dat besef is ook ten diepste hoe ik terugkijk op dit jaar. In al die mooie en lastige momenten mogen we weten en zien dat Zijn hand nooit los laat. God is erbij! We weten ons verbonden met elkaar als ChristenUnie fractie, met u die ons steunt en voor ons bidt, maar bovenal met de God die ons draagt. In dat vertrouwen sluiten we nu dit politieke jaar af en zien we vol verwachting uit naar de tijd die voor ons ligt. Ik wens u en de uwen een mooie zomer vol verfrissing en vernieuwing!