Poliflw

Het regeerakkoord en onze idealen Zojuist hebben we het regeerakkoord gepresenteerd. Meer dan 100 dagen hebben Carola en ik gesproken met de onderhandelaars van VVD, CDA en D66. Vandaag presenteren we ambitieuze plannen op het gebied van klimaat, de hervorming van de arbeidsmarkt en het belastingstelsel, grote investeringen in onderwijs en zorg, de gezinsportemonnee, veiligheid en infrastructuur, defensie en ontwikkelingssamenwerking. Niet niks. Grote thema’s, grote plannen, waar we lang aan hebben gewerkt. Eerlijk is eerlijk, de afgelopen maanden vroeg ik me wel eens af: waarom doen we dit in vredesnaam? Verantwoordelijkheid nemen, compromissen sluiten. Ik schreef er al over in mijn column voor het Nederlands Dagblad. Maar vandaag kan ik zeggen: het heeft uitgemaakt dat de ChristenUnie aan tafel heeft gezeten. En ik weet voor wie ik iedere dag aan de onderhandelingstafel ben gaan zitten: mijn drie dochters en hun leeftijdsgenoten. Het gaat vandaag om hun onderwijs, om hun vrijheid en om de aarde die we aan hen nalaten. Om een waardevolle toekomst voor onze kinderen. Daarvoor heb ik, samen met Carola, iedere dag gevochten. En in hun belang zet ik vandaag mijn handtekening onder het coalitieakkoord. We gaan het doen. Dat zeg ik niet lichtvaardig. Als onderhandelteam van de ChristenUnie namen we onze idealen mee naar de tafel, iedere dag weer. We hebben gepraat, we hebben geknokt. Veel idealen hebben we dichterbij kunnen brengen. Een heel eind, of een klein stapje. Maar ik moet ook constateren dat we andere plannen simpelweg niet hebben kunnen verwezenlijken. Het handhaven van het Kinderpardon in de huidige vorm is bijvoorbeeld een grote teleurstelling. Als het regeerakkoord bewaarheid wordt, krijgen we een kabinet met grote daadkracht. Voor een waardevolle toekomst voor onze kinderen, met investeringen in het onderwijs en in de gezinsportemonnee. Zorg voor de schepping, met een heel ambitieus klimaatbeleid. We gaan werk maken van waardig ouder worden, vrijwilligerswerk, hulp aan slachtoffers van gedwongen prostitutie en zorg voor tienermoeders. Er komt veel extra geld voor ontwikkelingssamenwerking. En er is meer. Meer dan ik hier kan noemen. Op onze website vindt u een overzicht van alle hoogtepunten uit het regeerakkoord: https://www.christenunie.nl/etalage Vandaag is het begin van een bijzondere tijd voor de ChristenUnie-fractie. Vanuit de Tweede Kamer zullen we het nieuwe kabinet aan alle mooie afspraken gaan houden en blijven we voor onze idealen strijden. Voor nu wil ik u bedanken. Voor de bemoedigende berichten, uw kritische mailtjes, voor uw gebed. Ik heb het heel bijzonder gevonden dat u zo met ons meeleefde. En ik hoop dat u dat blijft doen. Op hoop van zegen! Gert-Jan Segers

'We zijn geen neezeggers, maar wel-doeners.' (een stukje uit mijn congresspeech van vandaag) Afgelopen zaterdag was ik bij een ontbijtbijeenkomst in Rozenburg. Even voor uw beeld: Groenlinks, CDA, D66 en VVD waren toen nog niet als vrienden uit elkaar en Feyenoord was nog lang geen kampioen. Onder dat gesternte zat ik dus in de auto. In alle vroegte, richting Rozenburg, op zaterdagochtend. Om te spreken over het thema hoop. Ik moet eerlijk toegeven: ik heb even moed moeten verzamelen om zo vroeg te gaan rijden. Ik ben toch meer een avondmens geloof ik. Bij Gouda reed ik een prachtige, volle regenboog tegemoet. Dat was al de eerste meevaller van de ochtend. In Rozenburg zelf trof ik zo’n 100 ochtendmensen aan. En wat voor mensen. Aan die 100 ochtendmensen mocht ik iets vertellen over wat wij in de politiek proberen te doen. Over onze agenda van hoop. Na mijn verhaal bij dat ontbijt stond een oudere vrouw op. 82 jaar en ze zat naast haar even oude man. Ze vertelde hoe ze haar geloof niet bij woorden wilde laten. Ze vertelde hoe ze in het dorp altijd langs een groep hangjongeren loopt. En, zo vertelde ze, iedereen noemt hen ´tuig van de richel´, maar weet je, dat is helemaal niet zo. Pas was er weer langs gelopen en was ze even bij ze op hun bankje gaan zitten. Tussen de jongens in. ‘Hoe is het jongens? Doen jullie nu ook examen?’ Want ze wilde zich niet neerleggen bij al die mensen om haar heen die die jongeren tuig noemden. ‘Alles wat ze nodig hebben is een beetje liefde, Gert-Jan. Dat is alles: een beetje liefde. En als ik nu in de stad wat van die jongelui tegenkom, dan groeten ze me, vragen ze me hoe het met me gaat en dan vraag ik hoe het met hun examens is.’ Ik vond dat zo gaaf. Als oudere had ze hoofdschuddend naar die jongeren kunnen kijken. Als christen had ze kunnen klagen over gebrek aan normen en fatsoen bij deze jongeren. Als bezorgde burger had ze snel door kunnen lopen. Maar ze deed het niet. Ze stond stil, ging tussen hen in zitten en gaf een kleine beetje liefde door. Hoe moeilijk kan zoiets makkelijks zijn? Zo stonden er die ochtend meer mensen op. Een raadslid dat een fietsenplan had bedacht voor mensen in de bijstand. Iemand die meedraaide bij de voedselbank. De een na de ander vertelde over zijn of haar vijf broden en twee vissen. En terwijl ik naar de verhalen luisterde, dacht ik, dit is het. Dit is onze beweging. Dit is onze meet-up van mensen die opstaan, doen wat ze kunnen om hun geloof handen en voeten te geven en hun naaste lief te hebben. Als je mij vraagt: wat is de kern van dat hoopvolle realisme waar de ChristenUnie steeds over spreekt? Dan zou ik zou willen antwoorden: dít is de kern. Mensen die opstaan en doen wat ze kunnen. We zijn geen neezeggers, maar wel-doeners. Dat is de beweging waar wij onderdeel van uitmaken. Waar wij de stem van zijn in de politiek. Lees hier de rest van mijn speech: https://www.christenunie.nl/blog/2017/05/20/Congresspeech-Gert-Jan-Segers-We-zijn-geen-neezeggers-maar-wel-doeners.?originNode=30984

Maandag kwam het nieuws naar buiten dat de formatiepoging van VVD, CDA, D66 en GroenLinks is gestrand. Vandaag debatteerde de Tweede Kamer over het hoe en waarom, maar ook over het hoe nu verder. Edith Schippers heeft de opdracht gekregen om in kaart te brengen welke mogelijkheden er nu nog zijn voor het formeren van een kabinet. Daarbij wordt ook naar de ChristenUnie gekeken. Dat betekent: veel aandacht. Van de media, maar zeker ook van ChristenUnie-leden, -stemmers en -vrienden. De betrokkenheid die we voelen is voor mij en de andere Kamerleden van grote waarde. De berichten die we krijgen, de bemoedigingen, het gebed. Het is teveel om allemaal individueel op te reageren. Ik wil jullie er mede namens Carola, Joël, Carla en Eppo van harte voor danken. In het debat van vandaag heb ik namens de ChristenUnie aangegeven dat het belangrijk is om eerst te bekijken welke combinaties van partijen er nu allemaal mogelijk zijn om te komen tot een stabiel kabinet dat kan rekenen op een vruchtbare samenwerking met Eerste en Tweede Kamer. Op basis van deze verkennende ronde zullen we dan conclusies moeten trekken voor het vervolg. We weten nu nog niet hoe dat vervolg eruit ziet. Maar hoe dan ook is dit een belangrijke tijd. Een tijd waarin keuzes gemaakt worden die van invloed zijn op hoe ons land eruit ziet. Waarin wijsheid nodig is. Daar bid ik dan ook om. Voor ons, als ChristenUnie-Kamerleden, maar net zo goed voor al die andere politici die verantwoordelijkheid dragen voor ons land.