Poliflw

We hebben als fractie een paar bewogen weken achter ons. De aanloop naar de onderhandelingen was hier en daar tumultueus, de onderhandelingen zelf vragen veel van onze Haagse Gideonsbende en we weten dat we nog pittige weken voor de boeg hebben. Maar nu mogen we eerst even uitblazen tijdens twee weken vakantie. Een kleine oase, met tijd voor onze geliefden, rust in het hoofd en ook een moment om jullie een paar woorden te schrijven. Jullie begrijpen vast dat ik inhoudelijk niets over de onderhandelingen mag zeggen. Maar toen ik deze week door journalisten werd gevraagd naar een tussenstand heb ik geantwoord dat het onderlinge vertrouwen is gegroeid. Juist door de discussies die het zwaarst zijn en die de acht onderhandelaars het meest raken. We zijn vier hele verschillende partijen, dat merken we nu volop, maar wel met acht onderhandelaars die hun uiterste best doen om dit te laten slagen. Dat geeft vertrouwen, zonder dat we nog zeker weten of het ook echt gaat lukken. Nu ik voor het eerst aan de kant van de onderhandelingen meedraai, is het des te interessanter om de journalistieke observaties van buiten te lezen. Soms accuraat, maar soms zitten die er ook behoorlijk naast. Als één iemand heeft opgeschreven dat een bepaald onderwerp heel lastig ligt, dan zie je dat ineens ook elders opduiken. Tegelijkertijd gebeuren er binnen soms dingen waarbij ik denk: ‘die journalisten moesten eens weten…’ Van onze kant ben ik ontzettend trots op ons fractieteam. Een echte Gideonsbende die met veel minder mensen hetzelfde werk als veel grotere fracties verricht. Onze medewerkers en collega-Kamerleden helpen ons iedere dag om weer goed beslagen ten ijs te komen. Zo mooi om iedereen met hart en ziel te zien werken. En ik ben ongelofelijk dankbaar dat tijdens de onderhandelingen Carola Schouten naast me zit. Wat u best mag weten: ze is dus echt heel goed… Bij de Algemene Beschouwingen van vorig jaar heb ik aan de Bijbelse koningin Esther gerefereerd. Specifieker, aan de indringende vraag die haar oom Mordechai aan haar stelde: ‘Zou het misschien voor een tijd als deze zijn dat je op deze plek zit?’ Het is een vraag die ik onszelf wil blijven stellen. We bevinden ons als ChristenUnie-fractie nu in een bijzondere positie en spreken mee over cruciale beslissingen die het leven van heel veel mensen kunnen beïnvloeden. Des te belangrijker is het om dichtbij God te blijven, dichtbij onze idealen en steeds het zicht te houden op onze naasten die we willen dienen. En des te belangrijker is jullie gebed. Sinds ik het huis uit ben, bel ik iedere zondagavond met mijn moeder in Lisse. De laatste weken gaat het uiteraard ook weleens over de coalitieonderhandelingen. Ze leeft intens mee en ik luister graag naar haar (soms hele scherpe) observaties en opvattingen. Het meest bijzondere in die gesprekken is dat ze steeds weer vertelt over een vriendin of familielid die haar belde met de mededeling dat er zondags voor de onderhandelingen en voor ons als ChristenUnie-smaldeel is gebeden. Dat raakt me en bemoedigt me. Hoezeer we ook een Gideonsbende zijn, ik heb gemerkt dat er zoveel meer mensen zijn die om ons heen staan, met ons meeleven, een bemoedigende mail sturen, voor ons bidden. Ooit zal ik nog eens in alle vrijheid kunnen terugblikken op het voorjaar en de zomer van 2017. En daar zitten dan momenten tussen waarop ik ook echt heb gemerkt dat we er niet alleen voor stonden. Mede dankzij u. En daarvoor kan ik u nu alvast uit de grond van mijn hart bedanken. Bij dezen!