Poliflw

Bedankt! Graag wil ik iedereen hartelijk bedanken voor alle bemoediging en warme steun in de afgelopen weken. Kaarten, berichten, telefoontjes, persoonlijke woorden, dagboekstukjes. Het hield maar niet op! Ik heb dat bijzonder gewaardeerd, en mijn thuisfront zeker ook. Zo’n bemoediging is extra welkom als er heel veel op je afkomt, en niet te vergeten ook op de mensen op de fractie en op het partijbureau die via telefoon en mail ook heel veel onaardige teksten te verwerken kregen. En dan druk ik me nog mild uit… De afgelopen twee weken hebben we geprobeerd toelichting te geven, verheldering te bieden en misverstanden weg te nemen. Dank komt allereerst en allermeest toe aan de Heere God die daarvoor moed en kracht gaf. Ik heb eerlijk geprobeerd uit te leggen hoe het gelopen is, dat het van mij geen bewuste keus was geweest om de verklaring te ondertekenen en daarmee naar buiten te komen. Maar dat ik, toen alle commotie inmiddels was ontstaan, niet weg wilde lopen voor wat ik een jaar geleden tegen de initiatiefnemers had gezegd: dat ik me herken in de klassiek-christelijke noties die erin staan over huwelijk, gezin en seksualiteit. Het is een goede zaak dat aan de Nederlandse versie van de Nashvilleverklaring een toelichting als nawoord is toegevoegd. Dat vind ik een noodzakelijke aanvulling, zeker als het gaat om een document dat niet alleen bestemd is voor predikanten, maar ook bij een breder publiek op tafel komt... We hebben gezien hoe misverstanden zijn ontstaan. Dat komt enerzijds doordat bepaalde formuleringen onvoldoende duidelijk waren en verwarring opleverden. Maar zeker óók doordat niet iedereen bereid was om de tekst welwillend te lezen en de verklaring, al dan niet met opzet, werd neergezet als een anti-homopamflet. Tegen kwaadwillendheid is geen kruid gewassen. Gelukkig waren er ook mensen die bereid waren hun eerste negatieve oordeel bij te stellen. Zo van: fijn dat jullie duidelijk maken dat je niet denkt dat homoseksualiteit een ziekte is die je wel even kunt genezen. Goed dat opgehelderd wordt dat jullie niet willen dat mensen niet voor de dag zouden mogen komen met de gevoelens die zij hebben. Natuurlijk luistert dit in zulke persoonlijke kwesties heel nauw. Er is grote zorgvuldigheid nodig. Ik ben de eerste om te erkennen dat dit altijd weer beter kan. Standvastigheid en voorzichtigheid, dat zijn allebei belangrijke waarden. Wat een wijsheid is er nodig om daarin de juiste balans te vinden… Als het stof is neergedwarreld hoop ik dat de goede gesprekken daarover doorgaan. Wat zou het mooi zijn als zo alle commotie uiteindelijk tóch een vruchtbaar vervolg krijgt. Dat helder uit de verf komt dat ieder mens er mag zijn, een kostbaar Godsgeschenk is, een naaste om lief te hebben, en een arm op de schouder te leggen. Maar óók dat bij een open Bijbel liefde en leefregels bij elkaar horen, dat we trouw willen zijn aan voluit Bijbelse noties over huwelijk en seksualiteit, ook als dat tegen de tijdgeest ingaat. Nogmaals heel veel dank voor alle steun en gebed! Kees van der Staaij

Verpleegkundigen, verzorgenden en artsen staan onder druk. Dat geldt ook voor anderen in de zorg. Ze doen veel werk. Heel veel werk. Maar ze zijn met te weinig mensen. Te lang en te vaak moeten mensen op hun tenen lopen. Ze worden overvraagd. De afgelopen tijd ben ik op veel plekken geweest om het met eigen ogen te zien. En om met eigen oren naar hen te luisteren. Bij verpleegtehuizen voor ouderen. In zorgcentra voor mensen met een beperking. Bij de thuiszorg en in ziekenhuizen. Vanuit alle kanten krijg ik die signalen, ook via facebook of zomaar in een gesprekje, op de SGP-familiedag bijvoorbeeld. Ik zie veel hartelijkheid en warmte bij mensen die in de zorg werken. Iedere dag zoeken ze het beste voor ouderen, voor mensen met dementie of een beperking en voor zieken. Mensen helpen geeft hen voldoening, maar ze krijgen daar eigenlijk te weinig tijd voor. En als je steeds op je tenen moet lopen, dan breekt dat een keer op. We moeten zuinig op ze zijn. Ik wil voor hen mijn best doen om mijn steentje bij te dragen aan het vinden van extra collega’s. Vandaag is er in de Tweede Kamer een debat over het personeelstekort in de zorg. Dan zal ik de minister vragen om alles op alles te zetten om de goede maatregelen te nemen. Door bijvoorbeeld maatwerk in bijscholing te leveren voor werklozen en herintreders, zodat zij sneller de juiste papieren hebben om aan de slag te gaan in de zorg. Want iemand die bijvoorbeeld als verpleegkundige in de gehandicaptenzorg wil gaan werken, hoeft toch geen volledige bijscholing voor het ziekenhuis te krijgen? En kunnen we verpleegkundigen niet helpen door sommige taken, zoals eten koken, door anderen te laten doen? Een ander belangrijk punt: laat de minister zich inzetten om te zorgen voor minder regeltjes, want administratieve rompslomp kost ook nog steeds heel veel tijd en veroorzaakt ergernis. Daarnaast hebben veel mensen in de zorg de laatste jaren geen salarisverhoging gekregen, dat kan volgens mij anders. Om de zorg aantrekkelijk te maken, mag het salaris best een beetje omhoog. En trouwens, waarom krijgt iemand in de ouderenzorg minder geld dan iemand die in een ziekenhuis werkt? Ze hebben allebei een hoge werkdruk. In de ouderenzorg is de werkdruk misschien zelfs wel hoger, laat hen dan ook tenminste hetzelfde verdienen. Enorm veel dank voor alles wat jullie, zorgwerkers, doen! Ik ben jullie daar diep dankbaar voor. Ook bedankt voor alle signalen en verhalen, blijf ons ermee bestoken. Een hartelijke groet, Kees van der Staaij