Poliflw

Voor de goede vrede​​​​​​​​​ Verkiezingstijd. Hoewel ik nog geen campagneteam op straat ben tegengekomen. Rutte gaf al aan dat hij de verkiezingen voor het Europese Parlement niet zo belangrijk vindt. Dat snap ik, hij vindt ongetwijfeld zijn eigen benoeming voor een leuke post in de E.U. veel belangrijker. U weet wel, die post waarvoor hij Nederland tegen de gereferendeerde wil van het volk heeft uitgeleverd aan de Unie. Ik vind dat altijd wel leuk, zo’n campagneteam in het wild. Mensen met een konijn-in-de-snel-naderende-koplampen blik, voor ze je aanspreken. Als het zeikt van de regen, bij voorkeur. Als ik op straat D66 tegen kom vraag ik tegenwoordig of ze werkelijk in mijn mening geïnteresseerd zijn. Mijn verbazing kan ik dan maar moeilijk onderdrukken. Jazeker! Geven ze steevast als antwoord. Om daarna dit één-tweetje keihard in het doel te rossen met de opmerking: Als je mijn mening wil weten organiseer je maar een referendum. Het is eigenlijk alsof je een grote lolly van een klein kind afpakt. Maar zolang minister Ollongren het nog niet bij de wet verboden heeft, kan ik het gewoon niet laten. Eén Europa. Het was de grote droom van de naoorlogse generatie. En er valt wat voor te zeggen: eenheid en eindelijk de lang beloofde duizendjarige vrede. Wie daar tegen is kun je inderdaad beter opsluiten en de sleutel weggooien. Je zou denken dat de politici en ambtenaren heel zorgvuldig om zouden gaan met die droom. Wat ze er alleen van gemaakt hebben heeft geen breed draagvlak meer onder de bevolking. Gek genoeg vraagt niemand in de politiek zich hardop af waarom dat draagvlak afbrokkelt. Niemand zit te wachten op debatten over de rechtheid van komkommers. Sans ironie! Het parlement waarvoor wij 23 mei stemmen heeft daar serieus over gesproken. En het is een circus waar alleen maar meer geld en macht naar toe moet. Vanwege de lange tenen van leiders pendelt de karavaan machtsnomaden periodiek heen en weer tussen Straatsburg en Brussel. Het is een verdien model van gedeclareerde logeerpartijtjes en intekengeld voor vergaderingen. Vergaderingen die vervolgens niet worden bijgewoond. Of u daar wel even voor wil betalen! Voor het eerst in de geschiedenis wordt de economische bloei in Nederland niet teruggevonden in de portemonnee. Toegegeven, dat laatste is volgens mij een gevolg van het opdrogen van de gasbel in Slochteren. En het Nederlandse beleid rondom de inkomsten hiervan in de jaren van exploitatie. De diverse belasting verhogingen van Rutte moeten een nieuwe zeepbel vormen voor de toekomst. Terug naar de Europese Unie. Waar de markt wordt overspoeld met Oekraïense plofkip, dankzij het inlegvelletje van Rutte. Ons pensioenstelsel moet op de helling. Groeiende censuur om de bevolking te beschermen tegen ‘nepnieuws’. De E.U. rommelt met CO2 cijfers. Gedoe met uitkeringen van Poolse werknemers, die moeten worden opgehoest uit de staatskas. In de straten van de Unie is sprake van grensoverschrijdende criminaliteit, vrouwen en homo’s die niet meer veilig over straat kunnen, wijken in Europese steden die tot no go area’s zijn verworden. Het zijn problemen die niet effectief worden aangepakt, omdat de E.U. meer plichten geeft dan bruikbare rechten. Als je de binnenlandse problemen optelt bij die op Europese schaal, kan ik begrijpen dat er weinig draagvlak voor is. Drie en een half procent van de zetels in het Europees Parlement wordt gevuld met Nederlandse stemmen op politici die geen wetten mogen maken. De E.U. is geen democratie. Hooguit kun je stellen dat de stemmers misbruikt worden om de groeiende macht in de E.U. te legitimeren. Het probleem met de E.U. is die tenenkrommende politieke gemakzucht. De werkelijkheid wordt zo veel mogelijk genegeerd. Je kunt niet van de werkelijkheid eisen dat komkommers stoppen krom te groeien. Het lijkt makkelijker om door te drukken op de ingeslagen weg. Alleen is het niet makkelijker. Het publiek merkt eenvoudig dagelijks op straat waar het mis gaat. De problematiek wordt alleen steeds pijnlijker duidelijk. Er is een chronisch gebrek aan leiders en oplossingen. Er zijn wel oplossingen, alleen passen die niet in de huidige macht structuren. En zijn ze voor de machthebbers geen oplossingen. Het gebrek aan leiderschap komt voort uit het feit dat onze ‘leiders’ meelopen aan de leiband van andermans agenda. En krampachtig wordt alles uit de kast gehaald om de E.U. te verkopen aan het volk. Alleen samenwerking betekent niet dat je soevereiniteit af hoeft te staan. Uiteindelijk komt het dan altijd weer op het laatste argument aan, de nostalgiekaart. Al sinds de tweede wereldoorlog moet de E.U. alle toekomstige strijd voorkomen. Die droom van de naoorlogse generatie voor de Unie van de duizend jaar durende vrede. Alleen is dat helaas niet de praktijk. In 2017 liet de E.U. haar ware gezicht zien na de onafhankelijkheidsverklaring van de Catalanen. Een democratisch parlement, neemt een democratische beslissing en besluit Spanje te verlaten. Dit werd door de Spaanse overheid met geweld neergeslagen. Geweld tegen burgers. Terwijl die Europese Unie, die ons vrede voor altijd beloofde, weg kijkt. Democratie in de Unie is alleen toegestaan als het past in de grote plannen van de E.U. zelf. Meer recent wordt het bewijs hiervoor geleverd in Frankrijk, waarbij de houdbaarheidsdatum van de Franse president inmiddels ruimschoots verlopen is. Omdat hij nodig is ‘om de rust’ in de Unie te bewaren, waarmee eigenlijk bedoeld wordt dat Macron nodig is om de huidige politieke koers veilig te stellen. De E.U. houdt hem in het zadel. Het is geen gezicht, om de steeds groeiende onvrede en protesten in Frankrijk te breken gaf president Macron het leger deze lente de opdracht om gericht te schieten op burgers. In mainstream media zijn er nauwelijks berichten over. De exacte gebeurtenissen en cijfers zijn daarom lastig te achterhalen. Er zijn in deze strijd meerdere doden en gewonden gevallen. De erbarmelijk slechte journalistiek maakt het onmogelijk om een goed gewogen beeld van de precieze situatie in Europa te krijgen. Het gebrek aan neutrale informatie is de ware armoede van onze tijd. Er is in Frankrijk geen sprake van oorlog omdat er één partij met scherp schiet. En weer kijkt de E.U. de andere kant op. De voorbeelden in Catalonië en Frankrijk maken een leugen van de bewering dat we de Unie nodig hebben voor behoud van de vrede. Onderdrukken is toch echt iets anders dan de vrede bewaren. Wat de E.U. werkelijk in de weg staat zijn de mensen die haar op dit moment vormgeven. Wat blijft er over van de Europese droom, als de mythe van een E.U. voor de goede vrede niet blijkt te kloppen? Wat blijft er over van de E.U. als het laatste argument onder de handen van onze leiders verschrompeld? Ik wens u veel wijsheid bij het uitbrengen van uw stem. Mike Umas

Drieëntwintig mei mogen we weer naar de stembus. Voor de verkiezing van het Europees Parlement worden 26 van de 751 zetels verdeeld onder Nederlandse politici. Zou je dat vertalen naar de tweede kamer, dan zou Nederland 5 zetels in de tweede kamer mogen vullen. Stel je een tweede kamer voor met alleen de vijf zetels voor de ChristenUnie! De rest van de Nederlandse partijen, daar is geen plek voor. 3,5 % van het Europees Parlement wordt gevuld met Nederlandse stemmen. De invloed van de Nederlandse kiezer in Europa ligt rond de foutenmarge die Maurice de Hond aanhoudt bij zijn peilingen. Het E.P., het enige democratisch orgaan in de E.U., mag geen wetsinitiatieven nemen. Daarvoor hebben we de Europese Commissie die wordt geflankeerd door de Raad van de Europese Unie. De Commissieleden worden benoemd en de Unieleden afgevaardigd. Het is duidelijk dat er na deze homeopathische verdunning van uw stem niets meer over is tegen de tijd dat de Brusselse gekkies het een en ander hebben omgezet in beleid. Vreemde bokkesprongen als het verbieden van pulsvisserij, schimmige hernieuwbare energie met vooral extreme bomenkap tot gevolg en het afspreken van verdragen zoals TTIP en CETA maken dat burgers zich willen terugtrekken uit de gekte die E.U heet. Door TTIP en CETA wordt handjeklap tussen juristen in een achterkamertje boven de wet verheven. TTIP is buiten beeld, maar zeker nog niet van de baan. Onze E.U. leiders wachten op een nieuwe Amerikaanse president. De Britten hebben het besluit om de E.U. te verlaten als eerste genomen. En ze worden, uit angst voor de grote leegloop, zwaar tegen gewerkt door de E.U. Op 6-februari van dit jaar Twitterde EU President Donald Tusk: ‘I’ve been wondering what that special place in hell looks like, for those who promoted #Brexit, without even a sketch of a plan how to carry it out safely.’ Nog los van de vraag wat een ondemocratisch benoemde E.U. President te zeggen heeft over een volledig democratisch besluit als de Brexit, is het een wat hardvochtige kijk op de dingen. Het is een vraag die je ook zou kunnen hervormen tot: ‘waarom is er bij het in elkaar zetten van de E.U. niet nagedacht over de manier waarop landen deze desgewenst weer kunnen verlaten?’ Het antwoord is even simpel als oeroud; macht laat je niet los, zodra je het hebt. De voorstanders van de E.U. zijn in het afgelopen jaar in zijn geheel nogal hardvochtig geweest als het gaat om Brexit. Eurofielen buitelen over elkaar heen met het ene doemscenario na het andere. Er gaat een complete chaos ontstaan. Groot Brittannië staat een golf van eenzaamheid te wachten. De ex- en import zullen instorten. Lange wachtrijen om het eiland te verlaten, oorlog op de grens tussen beide Ierlanden. Er zal zelfs een voedsel- en medicijntekort ontstaan. En, zo roepen de voorstanders van de E.U. als ware fanatici, de Britten hebben het aan zichzelf te danken en ze zoeken het zelf maar uit als deze ellende waarheid wordt. Dit roepen dus diezelfde mensen die al jaren vinden dat we ruimhartig vluchtelingen in Nederland op moeten nemen en niet onze ogen sluiten voor de problemen van anderen. En dat vind ik inderdaad ook. Als je kunt, moet je mensen in de problemen helpen. Burgers, pulsvissers, vluchtelingen. Zoals je ook de zwakkeren in Nederland volgens mij meer zou moeten helpen dan nu. Ik probeer dat verschil te begrijpen. Waarom moet je vluchtelingen zonder kritische vragen te stellen wel altijd helpen en Britten in de problemen niet? Ook binnen partijen als D66 en VVD wordt daar zo over gedacht. Stel dat de Britten een foute keuze maken door de Brexit, wat nog maar moet blijken, waarom mogen er dan wel Britse kinderen dood aanspoelen aan het Noordzee strand? Eigen schuld kan volgens mij het argument niet zijn. Zoals je niet alle vluchtelingen op één hoop kunt gooien, kun je onmogelijk alle Britten op één hoop gooien om ze de schuld te geven van Brexit. Probeer maar eens een Schot te overtuigen dat hij exact hetzelfde is als een Engelsman. Is het omdat de Britten binnen de E.U. eigen zijn? Is het omdat Groot-Brittannië geldt als een overwegend blank westers land? Het is echt lachwekkend dat inclusiviteit eenzijdig wordt uitgelegd. VVD en D66 verworden door de stellingname in het Brexit debat tot racistische partijen. Zonder dat ze het zelf doorhebben. VVD, D66 doe eens lief en stop met het pesten van de Britten en laat ze gaan. Of is Donald Tusk te bang dat de Britten zijn ongelijk zullen aantonen? Ik wens u veel wijsheid bij het uitbrengen van uw stem volgende week. Mike Umas

Weet u nog, die export-ww's van 3 maanden voor seizoensarbeiders? Dat worden nu 6 (!) maanden, omdat Nederlandse Europarlementariërs het niet op konden brengen uit bed te komen en tegen te stemmen. Bedankt GroenLinks, SP, Partij van de Arbeid (PvdA), en SGP. Incasseren kunnen ze wel: inkomen EU parlementariër: €8.484,05 bruto per maand (Netto: € 6.611,42) €4.416 vaste onkosten vergoeding per maand €313,00 voor elke dag bij aanwezigheid vergadering € 4.358 per jaar voor reizen van/naar Brussel en Straatsburg Stem ze weg op 23 mei https://www.facebook.com/329195620509055/posts/2105368326225100?sfns=mo

Wij wachten met smart op beantwoording van vragen die wij gesteld hebben aan college over de blauwe zone in Wormerveer: 15-11-18 Geacht college, Graag zouden wij vernemen wanneer het bericht van de Aldi u bereikt heeft dat Aldi het huurcontract per 1 maart 2019, op zou zeggen en het filiaal in Wormerveer zou sluiten. U spreekt in de bewonersbrief over politiek gezien veranderde inzichten over ‘blauwe zones als parkeerregulering’. Welke veranderde inzichten betreft dit concreet? Graag vernemen wij ook wat concreet de redenen zijn, die de besluitvorming de inrichting van de noordelijke zijde van de Marktstraat als blauwe zone, hebben vertraagd. En: op basis van welke overwegingen destijds gekozen is om de blauwe zone slechts op één deel aan één kant van de Marktstraat te realiseren (niet zijnde het deel wat destijds in eigendom van Parteon was)? Tevens vragen wij uw college of u de afgelopen vier jaar contact heeft gehad met de Aldi omtrent de ontstane situatie, op welke momenten u met Aldi gesproken heeft en wat er concreet besproken is tijdens deze overleggen. Tenslotte wil Democratisch Zaanstad graag weten of het intrekken van 43 plaatsen (het uitbreiden van de blauwe zone met 43 plaatsen betekent immers dat voor bewoners minder plekken beschikbaar zullen zijn) voorgelegd is aan belanghebbenden. Met vriendelijke groet, Juliëtte Esmée Rot Fractievoorzitter Democratisch Zaanstad