Nieuws van politieke partijen in Nederland inzichtelijk

22 documenten

Niets doen is geen optie

ChristenUnie ChristenUnie D66 VVD CDA Nederland 10-09-2020 19:14

Door Joël Voordewind op 10 september 2020 om 21:11

Gisteren zagen we het inferno op Lesbos. We zagen de beelden van mensen in paniek, zwervend over het eiland, zonder eten en onderdak. De tragische situatie die er al veel langer is op Lesbos, is na de brand extra schrijnend geworden. U weet dat we al langer voor en achter de schermen aandringen op hulp voor de meest kwetsbaren op dat eiland. U weet dat we al langer kinderen in Nederland willen opvangen. U weet dat we hier binnen de coalitie veel gesprekken over voerden die tot afspraken over hulp ter plekke hebben geleid, maar tot nu toe niet tot opvang in Nederland.

Na de brand van gisteren zijn we opnieuw het gesprek aangegaan om kinderen ook hier hulp te bieden. Het geeft me een naar gevoel om zo over mensen, over ‘aantallen’ te onderhandelen, alsof het abstract is en geen kwestie van mensenlevens. Maar we voerden de strijd júist om een verschil te maken voor die kwetsbare mensen, die acuut hulp nodig hebben. Het valt me zwaar om te bedenken dat we maar een beperkte groep kunnen helpen. Jullie voelen dat ook zo, dat blijkt uit de vele reacties die we krijgen. Maar voor de mensen om wie het gaat is het een hemelsbreed verschil.

En dus was voor ons niets doen geen optie.

Vandaag hebben we met VVD, CDA en D66 afspraken kunnen maken over opvang in Nederland. Gisteravond heeft de Europese Unie al vierhonderd kwetsbare, alleenstaande kinderen van Lesbos naar het Griekse vasteland overgebracht. Nu hebben we afgesproken dat Nederland daar vijftig kinderen van op zal nemen. Bovendien neemt Nederland nog vijftig kwetsbare mensen op, voornamelijk vrouwen en kinderen.

Deze afspraken komen op de bestaande afspraken. We trekken 4 miljoen euro uit voor de opvang van alleenstaande kinderen op het Griekse vasteland. Deze maand komen de eerste kinderen in de opvanghuizen. Het eerste opvanghuis is al klaar. Nederland moet zo snel mogelijk 50 kinderen opnemen, wat in de loop van drie jaar oploopt tot 500 kinderen. Zij krijgen opvang, onderdak en voogdij. Daarnaast verandert er niets aan de 1 miljoen euro voor humanitaire hulp die het kabinet gisteren al had toegezegd.

Nederland neemt nu verantwoordelijkheid. Er is nu een acute crisis gaande en Nederland neemt nu toch een aandeel.

Maar laat ik er niet omheen draaien. Het is en blijft een compromis binnen de coalitie en dat soort afspraken kom altijd met stevige kanttekeningen. Met rauwe kanten, waar je kritisch op kunt zijn en waar ook wij kritisch op zijn.

De groep van 100 mensen die naar Nederland komt, valt onder de groep van 2000 vluchtelingen die we volgens bestaande afspraken in een periode van vier jaar een thuis zouden bieden in Nederland. Het cynisme van de politieke afspraken is dus dat de vluchtelingen die we helpen in deze crisissituatie, niet bovenop de aantallen vluchtelingen komen die we hadden toegezegd op te nemen. Ik zei het al: dat praten over aantallen, dat voelt sowieso cynisch.

Maar met de vlammen van Lesbos voor ogen, was niets doen geen optie.

Sommigen zullen zeggen: had het kabinet dan laten vallen. Maar dan hadden we helemaal niets kunnen betekenen voor deze mensen die komen uit de hel van Lesbos.

Ik vind dat Nederland barmhartiger kan zijn bij het opvangen van vluchtelingen. Onze inzet is daar dan ook steeds op gericht. We blijven ons inzetten voor een barmhartiger vluchtelingenbeleid. We zetten ons in voor een Europese aanpak waarin alle 13.000 vluchtelingen een dak boven hun hoofd hebben.

We zullen er scherp op toezien dat de uitvoering van de afspraken daadwerkelijk bijdraagt aan een rechtvaardiger asielbeleid. Mijn en onze inzet gaat door.

De ramp op Lesbos

ChristenUnie ChristenUnie Nederland 10-09-2020 11:07

Door Joël Voordewind op 9 september 2020 om 18:30

Vanochtend bereikte ons het vreselijke nieuws dat een brand het vluchtelingenkamp Moria op Lesbos grotendeels heeft weggevaagd. Duizenden vluchtelingen zwerven nu over het eiland, zonder eten en zonder onderdak. We horen berichten over gewonden en er zou in ieder geval één persoon zijn omgekomen. De hel van Moria is nu compleet. De afschuw is groot en de vraag die nu prangender dan ooit naar voren komt is hoe lang het moet duren voordat men inziet dat het niet zo langer kan?

En die vraag is terecht. Het is verschrikkelijk dat het zo ver heeft kunnen komen. Al jarenlang zaten de vluchtelingen in overvolle kampen in mensonterende omstandigheden. Toen kwam corona. Vorige week werd de eerste coronabesmetting geconstateerd, ondanks dat het kamp al maandenlang in quarantaine zit. Steeds weer hebben we erop aangedrongen om de opvang en de veiligheid van deze vluchtelingen te verbeteren.

Gisteravond was het, voorafgaand aan de brand, onrustig in kamp Moria. Door de maandenlange quarantaine was de spanning flink opgelopen. We horen over de oorzaak van de brand verschillende verhalen, onder andere dat hij vanuit pure frustratie zou zijn aangestoken. Hoe de brand ook is ontstaan, feit is dat duizenden vluchtelingen nu zonder eten en onderdak vastzitten op het eiland.

Wat ons nu te doen staat, is ingrijpen bij de acute nood van de vluchtelingen. Hun veiligheid, onderdak en voedsel hebben prioriteit. De ChristenUnie wil nu drie concrete acties zien van het kabinet.

Allereerst is humanitaire hulp nodig. Inmiddels is er door het kabinet één miljoen euro toegezegd. Het is nu zaak om uit te zoeken waar dit geld nu het meest nodig is. De aangeboden hulp moet nu zo snel mogelijk daadwerkelijk op gang komen.

Ten tweede moeten de vijftig kinderen die met Nederlandse hulp op het Griekse vasteland zouden worden opgevangen, daar versneld naartoe worden gebracht. Het eerste opvanghuis is al klaar en de eerste kinderen kunnen daar terecht. Vanochtend kwam naar buiten dat de Europese Commissie geld heeft vrijgemaakt om vierhonderd kinderen naar het Griekse vasteland over te brengen. Dat is goed nieuws. Nu is snelheid geboden en moet Nederland het afgesproken aantal kinderen opvangen in de opvangcentra. Van de kinderen die vervolgens asiel krijgen, moet Nederland een evenredig deel in eigen land opvangen.

Ten derde moet het kabinet de vreselijke situatie binnen de Europese Unie aan de orde stellen. Alle 13.000 vluchtelingen op Lesbos hebben opvang nodig, liever vandaag dan morgen. Er moet Nederlandse noodhulp komen en ook Europa moet eindelijk haar verantwoordelijkheid nemen. Het is onze gezamenlijke taak om te zorgen dat álle vluchtelingen allereerst onder humanitaire omstandigheden worden opgevangen met voedsel en medische hulp, daarna versneld door de asielprocedures gaan en tenslotte worden herverdeeld over de Europese Unie.

Wat ons nu te doen staat, is dus hulp bieden bij deze nood. Maar dat we er dan nog niet zijn, is duidelijk. Dit is geen crisis die zichzelf oplost. Dat onderstreept onze inzet om Nederland een actieve rol te laten nemen bij het vinden van een structurele oplossing voor deze mensen in een schrijnende situatie. Het is nog maar eens pijnlijk duidelijk geworden dat het asielsysteem in Europa niet werkt. Dat er meer nodig is voor een rechtvaardige omgang met vluchtelingen.

Morgen voeren we in de Tweede Kamer een spoeddebat over Moria, waarbij we onze inzet blijven herhalen. Waar we kunnen – voor én achter de schermen – doen we alles om deze medemensen te helpen. Nu is het harder nodig dan ooit.

Reactie op oproep voorgangers over vluchtelingenkinderen

ChristenUnie ChristenUnie D66 VVD CDA Nederland 08-08-2020 09:57

Door Joël Voordewind op 8 augustus 2020 om 11:42

Reactie op oproep voorgangers over vluchtelingenkinderen

Vandaag verscheen er een brief van vele predikanten, priesters en voorgangers, gericht aan de volksvertegenwoordigers van het CDA en de ChristenUnie. Ze schrijven dat ze zich zorgen te maken over de kinderen die leven in de erbarmelijke omstandigheden op de Griekse eilanden. Ze hebben daarom een aantal vragen voor de Kamerleden. Middels deze blog wil ik vanuit de ChristenUnie een antwoord geven op de brief.

Het is mooi om te zien dat er onder christenen zoveel bewogenheid is voor de kinderen in de vluchtelingenkampen. In de afgelopen weken ontving ik veel kritische mails van betrokken mensen. Deze brief laat nogmaals zien: het hart van christelijk Nederland klopt voor deze kinderen, zonder ouders en in een schrijnende situatie. De ChristenUnie deelt deze bewogenheid.

Juist om die reden is te begrijpen dat we veel kritiek kregen toen we, samen met CDA, VVD en D66, begin juli niet vóór de in de brief genoemde motie stemden. De ChristenUnie was en is het immers eens met de lijn van deze motie: het komen met een plan voor een opvang van de kinderen in Nederland. Er is echter geen Kamermeerderheid voor een barmhartiger asielbeleid, zo schreef Gert-Jan Segers al in een eerder blog. Daarom zijn we genoodzaakt binnen de coalitie over asielbeleid afspraken te maken. En daarom stemden we tot onze spijt tegen de motie.

Binnen de coalitie is afgesproken dat er met Nederlandse hulp gezorgd wordt voor de opvang van uiteindelijk vijfhonderd kinderen, op het Griekse vasteland. Zij krijgen een veilig onderkomen, onderwijs en voogdij. Daar heeft de Nederlandse overheid zich aan gecommitteerd. En daar houdt de ChristenUnie het kabinet dan ook aan. Het is een compromis, maar het moet een compromis zijn dat wérkt en ervoor zorgt dat de vluchtelingenkinderen veilig zijn.

We hebben het kabinet voor een deadline gesteld. Uiterlijk in september moeten de eerste kinderen naar de opvang op het Griekse vasteland zijn gebracht. Daarvoor moet alles op alles worden gezet. Komt de opvang niet van de grond, dan heroverwegen we onze steun aan het plan. Dat betekent dat de optie om een deel van de kinderen wél naar Nederland te brengen ook weer op tafel komt. Voor de ChristenUnie staat namelijk één ding voorop: deze kinderen verdienen een veilige plek om op te groeien.

500 kinderen

ChristenUnie ChristenUnie Nederland 06-07-2020 14:02

Door Gert-Jan Segers op 6 juli 2020 om 15:58

Een vriendin van ons helpt geregeld in een vluchtelingenkamp op Lesbos. In de medische hulppost verleent ze eerste hulp aan slachtoffers van steekpartijen en aan soms nog kinderen die zijn verkracht. Er zijn vechtpartijen, tenten branden soms af, er is wetteloosheid en vooral hopeloosheid. ‘Dit is de hel’, zegt onze vriendin die ondertussen doet wat ze kan.

‘Waar zijn de tranen van de ChristenUnie?’, schreef de hoofdredacteur van de Nieuwe Koers Felix de Fijter onlangs cynisch. En als we die tranen wel hadden, moesten we die vooral maar voor ons houden, vond hij. Het is zo’n moment waarop je weet dat je niet voor de bloemen de politiek bent ingegaan. Collega Joël Voordewind is op Lesbos geweest en ik zal het Felix de Fijter inderdaad niet aandoen om de emoties van Joël te beschrijven. Maar als er een politicus is die voor kwetsbare vluchtelingen met hart en ziel doet wat hij kan, dan is het Joël. Als er een is voor wie de pijn en het verdriet van Lesbos een hartgrondige aanmoediging is om te knokken voor betere hulp aan mensen in de modder, dan is hij het. En als geen ander heeft Joël voor en vooral achter de schermen voor ze geknokt en eruit gehaald wat erin zat.

Toen we deze kabinetsperiode begonnen, heb ik me van meet af aan voorgenomen altijd eerlijk te zijn over zowel nederlagen als over vrolijk makende resultaten. Nadat we als fractie na een bewogen avond in het najaar van 2017 in een zaaltje van de Haagse Bethlehemkerk hadden ingestemd met het regeerakkoord was een van mijn eerste commentaren dat het niet verruimen van het kinderpardon een ‘bittere pil’ was. ‘Don’t show your pain’, fluisterde een coalitie-collega me daarna toe. Maar ik heb dat wél steeds gedaan. Des te mooier was het moment toen we ruim een jaar later het kinderpardon wel konden verruimen en honderden kinderen en families hier een goede toekomst kregen.

Dezer dagen ben ik op de sociale media veel aangesproken op ons stemgedrag toen we op de vroege vrijdagmorgen tegen een motie hebben gestemd die vroeg om alleenstaande kinderen van de Griekse eilanden hier in Nederland op te vangen. De ChristenUnie is daar een voorstander van. Dat zou groot verschil in het leven van deze kinderen maken die nu nog in de hel van Lesbos leven. De indringende vragen over ons stemgedrag kan ik daarom goed begrijpen. Al is het bijzonder dat mensen die Jezus er eerst als een vloek uitgooien mij daarna haarfijn kunnen uitleggen wat het betekent om Jezus te volgen.

Maar laat ik me vooral richten op de bezorgde mensen met oprechte vragen hierover. Want ook nu wil ik het ongemak niet uit de weg gaan.

In de politieke werkelijkheid van ons land is er momenteel een Kamermeerderheid die - vanuit ons perspectief - het asielbeleid er niet humaner op wil maken. Als ik me nu niet houd aan coalitieafspraken en als het asielbeleid een vrije kwestie in de Kamer zou zijn, zou het aantal vluchtelingen dat we hier opvangen verlaagd kunnen worden, het budget voor opvang in de regio verlaagd worden en illegaliteit strafbaar worden. Dan kan ik tranen met tuiten huilen wat ik wil, maar zal het asielbeleid niet barmhartiger worden.

Omdat we in de coalitie zitten, committeert Nederland zich de komende jaren aan de opvang van 500 alleenstaande kinderen op het Griekse vasteland. Daar krijgen ze met Nederlandse hulp onderkomen, onderwijs en voogdij. Dat is geen opvang hier, zoals wij wilden, maar is een wereld van verschil voor honderden jongeren die nu nog in een tent op Lesbos zitten. En áls de politieke mogelijkheid zich gaat voordoen om kinderen ook hier in Nederland op te vangen, dan zullen we die met beide handen aangrijpen.

Ethiek gaat niet alleen over het goede wat je wílt, maar ook over de gevolgen van wat je dóet. Ethische politiek is niet dat je doet wat je een goed gevoel geeft, maar dat je met je beste weten datgene doet wat tot een iets minder slechte wereld leidt. Als ik gedaan had wat deze dagen veel mensen van me vroegen - namelijk mijn hart volgen en voor een motie stemmen die mijn eigen mening vertolkte - dan zou de uitkomst zijn geweest dat Nederland niets had gedaan. Het had me veel negatieve reacties gescheeld, maar die kinderen op Lesbos zouden er niet mee geholpen zijn geweest. Ook ik moet op mijn plek, met mijn beste weten en in het krachtenveld waarin ik geplaatst ben, doen wat ik kan. En dat heb ik gedaan, op hoop van zegen.

Dring slavernij terug door wetgeving voor bedrijven

ChristenUnie ChristenUnie GroenLinks PvdA Nederland 17-06-2020 11:44

Door Joël Voordewind op 17 juni 2020 om 10:30

Dring slavernij terug door wetgeving voor bedrijven

Illegale houtkap, moderne slavernij, ernstige milieuvervuiling en kinderarbeid. Het zijn enkele voorbeelden van praktijken die nog altijd plaatsvinden in de productieketens van bedrijven. Tot nu toe bleef de Nederlandse aanpak grotendeels beperkt tot vrijwillige maatregelen. Alles wijst erop dat er nu wetgeving moet komen.

De cijfers zijn duizelingwekkend. Er leven meer dan veertig miljoen mensen in moderne slavernij. Meer dan 150 miljoen kinderen moeten werken als kindarbeider. De ontbossing in de Amazone is erger dan ooit.

Veel bedrijven hebben niet eens weet van de uitbuiting, milieuschade en slavernij die in hun ketens plaatsvinden. Productieketens zijn immers zo opgeknipt en versnipperd, dat iets simpels als een spijkerbroek een wereldreis maakt van 24.000 kilometer langs talloze leveranciers en producenten. De kostprijs voor bedrijven is op deze manier zo klein mogelijk, maar het zijn de meest kwetsbaren op de wereld die daarvoor de prijs moeten betalen.

Eerlijk speelveld

Tot nog toe heeft de Nederlandse overheid met vrijwillige maatregelen en convenanten geprobeerd maatschappelijk verantwoord ondernemen te versterken en te verbeteren. Maar de vrijwillige maatregelen waartoe Nederland zich tot nu toe in zijn beleid beperkt, lijken veel te weinig effect te hebben. In het regeerakkoord is afgesproken dat we wachten op de definitieve evaluatie, maar alles wijst er inmiddels op dat er wetgeving nodig is om misstanden aan te pakken en te voorkomen. Na de evaluatie mag het kabinet niet langer treuzelen en moet het in actie komen.

Zelfs bedrijven vragen om wetgeving. Want alle goede initiatieven en convenanten ten spijt, bedrijven die wel hun productieketens actief verduurzamen, uitbuiting bestrijden en eerlijke prijzen betalen, worden geconfronteerd met bedrijven die dit niet doen. Enkel omdat het niet verplicht is. Dat is oneerlijk.

Met een wettelijke ondergrens voor verantwoord ondernemen komt er voor alle bedrijven een gelijk en eerlijk speelveld, waarbij de meest kwetsbaren niet de prijs hoeven te betalen. Andere landen, zoals het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk, zijn ons al voorgegaan. Nu is het belangrijk dat ook eindelijk Nederlandse bedrijven worden verplicht om actief in hun keten misstanden op te sporen en op te lossen.

Dienstbaar

Gelukkig zijn er ook veel bedrijven die hun beste beentje voor zetten en op dit moment werk maken van afspraken die al zijn gemaakt in verschillende sectoren. Als je echter bedenkt dat slechts 35 procent van de grote bedrijven in Nederland de OESO-richtlijnen over maatschappelijk verantwoord ondernemen onderschrijven, terwijl het doel voor 2023 90 procent is, besef je dat er nog veel moet gebeuren.

In wetgeving moet je regelen dat élk bedrijf verantwoordelijk is voor wat er gebeurt in de eigen productieketens, waarin je juist ook die bedrijven steunt die wel willen maar tegen concurrentie oplopen van andere bedrijven die afspraken nu niet navolgen. Ondernemerschap is iets moois, maar moet dienstbaar zijn aan mens en natuur, hier en elders in de wereld.

Rechtvaardiger

Vandaag komen wij als ChristenUnie, samen met PvdA, SP en GroenLinks, alvast met de schetsen voor de nieuwe wet. In de initiatiefnota zetten wij uiteen hoe deze wetgeving voor internationaal maatschappelijk ondernemen eruit moet zien. Na de evaluatie wil de ChristenUnie dat de minister met wetgeving komt. Anders zal de partij, mogelijk weer met andere partijen, zelf een initiatiefwet indienen.

Zo maken we de wereldeconomie een stukje eerlijker en rechtvaardiger. En voorkomen we dat wij profiteren van producten, bedrijven mooie winsten maken, maar de allerarmsten de rekening betalen.

Dit opinie-artikel verscheen eerder in het Reformatorisch Dagblad.

Eindelijk Nederlandse hulp voor kinderen op Griekse eilanden

ChristenUnie ChristenUnie Nederland 07-05-2020 13:53

Door Joël Voordewind op 7 mei 2020 om 12:49

Eindelijk Nederlandse hulp voor kinderen op Griekse eilanden

De ChristenUnie zet zich altijd in voor mensen in nood, op de vlucht voor oorlog en geweld. Hun leed raakt ons, zeker als het kwetsbare kinderen zijn die gevaar lopen. Op de Griekse eilanden is zo’n schrijnende crisis aan de gang. In de Tweede Kamer riep ik het kabinet op tot actie voor de kinderen zonder ouders die leven in erbarmelijke omstandigheden. Nu maakt het kabinet bekend de opvang van ruim vijfhonderd kinderen op het Griekse vasteland te bekostigen. Ik wil meer vertellen over dat besluit en ons standpunt daarover.

Wat was de inzet van de ChristenUnie?

Al voor de coronacrisis was voor ons duidelijk dat de situatie in de vluchtelingenkampen op de Griekse eilanden onhoudbaar was. Vluchtelingen leven in een enorm schrijnende situatie. Een motie van onder andere de ChristenUnie om 2500 kwetsbare kinderen van de eilanden onder te brengen in beschermde kampen op het vasteland was door de Tweede Kamer aangenomen. (1) Dat was voor ons de eerste stap. Veel Europese landen namen het initiatief om kwetsbare kinderen zonder ouders op te nemen. Volgens ons moest ook Nederland dat doen. Dat was onze inzet.

Wat doet Nederland?

Vandaag maakt het kabinet bekend dat het de opvang van alleenstaande kinderen op het Griekse vasteland gaat bekostigen. In totaal moeten met het programma ruim vijfhonderd kinderen worden geholpen. Ze krijgen onderdak, onderwijs, medische en psychosociale begeleiding en een voogd. Nederland ondersteunt Griekenland bij het opzetten van een werkend voogdijsysteem, zoals we dat ook in Nederland via het NIDOS kennen. Ook blijft het kabinet inzetten op een structurele aanpak waar Europese solidariteit via een eerlijk herverdelingssysteem deel van uitmaakt.

Wat vindt de ChristenUnie van dit besluit?

Wij riepen het kabinet op om die kwetsbare kinderen uit de kampen in veiligheid te brengen. Nu komt het kabinet met een concrete stap. Zij krijgen nu de hulp die ze heel hard nodig hebben.

Het zal duidelijk zijn dat dit een compromis is. Een compromis waar bijvoorbeeld het opnemen van een deel van de kinderen door Nederland geen onderdeel van uitmaakt. Dat vind ik teleurstellend. Zoals ik al een paar weken geleden schreef, was en is er voor ons standpunt tot mijn spijt onvoldoende steun binnen de coalitie. Ook een Kamermeerderheid ontbreekt. Hoewel we het dus, zoals dat bij een compromis gaat, liever anders hadden gezien, is dit een compromis waar we tevreden mee zijn.

Het is immers een besluit wat voor nu uitkomst biedt voor ruim vijfhonderd asielkinderen die momenteel in psychische en fysieke nood verkeren. Dat maakt voor hen een wereld van verschil en is een belangrijke stap voorwaarts. Ook voor de Nederlandse inzet.

Hoewel we dus meer hadden gewild, is dit een concrete stap die een grote groep kinderen bevrijd uit erbarmelijke omstandigheden. Daar kunnen we tevreden mee zijn. Tegelijkertijd kunt u blijven rekenen op onze onverminderde inzet voor vluchtelingen in nood. Een structurele en Europese aanpak voor de opvang, selectie aan de Europese buitengrenzen en eerlijke herverdeling van erkende vluchtelingen over Europa. Dat blijft hard nodig en daar blijven wij ons voor inzetten.

(1)    Kamerstukken II 2019/20, 32317, nr. 608

Drama dreigt in vluchtelingenkampen door coronavirus

ChristenUnie ChristenUnie Nederland 02-04-2020 09:47

Door Joël Voordewind op 2 april 2020 om 11:42

Drama dreigt in vluchtelingenkampen door coronavirus

In de vluchtelingenkampen op de Griekse eilanden is een schrijnende humanitaire crisis aan de gang. Als het coronavirus in de kampen toeslaat, wordt deze situatie nog veel dramatischer. Er dreigt een groot menselijk drama plaats te vinden, hier op het Europese continent. Het is dan ook heel belangrijk dat Europese lidstaten hun verantwoordelijkheid nemen en nu in actie komen.

Ik ben een aantal keer op Lesbos geweest. Daar zag ik zelf in welke erbarmelijke omstandigheden de vluchtelingen moeten leven. Het coronavirus dreigt deze crisis nog vele malen te verergeren. Waar wij vaak onze handen moeten wassen, is daar maar 1 kraan per 1300 mensen beschikbaar. Waar wij 1,5 meter afstand moeten houden, staan daar de tentjes vlak op elkaar. Medische voorzieningen zijn er bijna niet. Deze schrijnende situatie is niet langer houdbaar.

In de Tweede Kamer heb ik, nog voordat de coronacrisis losbarstte en daarna opnieuw, aandacht gevraagd voor de crisis op de eilanden. De motie om 2500 kwetsbare kinderen van de Griekse eilanden naar het vasteland over te brengen, moet snel worden uitgevoerd. Het eerste coronageval op het eiland is al bekend. Het is nu belangrijk om nog voordat het virus in de kampen toeslaat mensen te evacueren en te verspreiden. Nederland moet dan ook, in samenwerking met andere Europese landen, de verantwoordelijkheid nemen. Actie kan niet wachten.

EU, weersta de chantage en laat de Turkse acties gepaard gaan met consequenties

ChristenUnie ChristenUnie Nederland 06-03-2020 13:33

Door Joël Voordewind op 6 maart 2020 om 14:23

EU, weersta de chantage en laat de Turkse acties gepaard gaan met consequenties

Laat Nederland binnen de EU en de NAVO duidelijk maken dat Turkse acties in Syrië die schadelijk zijn voor Europese veiligheid, consequenties moeten hebben voor Turkije.

Nu Turkije door eigen toedoen in de Syrische provincie Idlib in botsing gekomen is met Rusland en het Assad-regime, wil het steun van de NAVO-bondgenoten. Maar op dezelfde dag dat Turkije vroeg om een NAVO-spoedoverleg zette het migranten op de bus naar de grens met Griekenland voor een ongecontroleerde oversteek. Daarmee schendt Turkije en passant de afspraken die zijn gemaakt over opvang van vluchtelingen, waar het notabene zes miljard euro van de EU voor ontvangt.

Turkije weigert tegelijkertijd vluchtelingen vanuit Idlib binnen te laten. Syrische vluchtelingen worden met een hoge muur langs de grens tegengehouden. Wie probeert erover te klimmen wordt beschoten, vaak met dodelijk gevolg.

Het gaat Turkije dus niet om het lot van de vluchtelingen uit Idlib, maar het gebruikt vluchtelingen juist als drukmiddel richting de EU. De inzet: blijvende Europese steun, ondanks de Turkse agressie in Syrië. Turkije geen kritiek op de illegale inval en mensenrechtenschendingen in Afrin en Noordoost-Syrië. Geen kritiek op de steun voor het extremisme aldaar.

De eigen militaire operatie in Idlib is er vanwege de Turkse drang om een deel van Syrië onder controle te houden, waarbij het samenwerkt met al-Qaeda (HTS) in Idlib en andere jihadisten elders in het noorden van Syrië.

De mensen in Afrin en Noordoost-Syrië - de Koerden, christenen en andere minderheden - zijn verzameld in wat de Syrian Democratic Council heet. Zij zijn het die samen met de Amerikanen en de EU, ook Nederland, ISIS versloegen en daarbij ruim 10.000 mannen en vrouwen opofferden in die strijd. En juist zij zijn het die nu door Turkije aangevallen en deels verdreven worden, of lijden nu onder vreselijke mensenrechtenschendingen.

Libië

Maar er speelt meer. Turkije heeft een tweede front geopend in Libië en de oostelijke Middellandse Zee. Turkije verplaatste duizenden jihadisten uit Syrië naar Libië, zodat de regering in Tripoli controle krijgt over de oostelijke kuststreek van Libië. Als dat lukt, willen Tripoli en Turkije hun claim op de oostelijke Middellandse Zee zo verleggen dat Turkse en Libische claims aan elkaar grenzen. Zo willen ze bodemschatten in internationale wateren claimen en de geplande gaspijplijn tussen Israël, Egypte en Griekenland afsnijden. Deze gaspijplijn zal de Europese Unie minder afhankelijk maken van Russisch gas.

Door middel van de deal met Tripoli legt Turkije ook een claim op bodemschatten in Grieks-Cypriotische en Griekse wateren. Nu al probeert Turkije naar gas te boren in Grieks-Cypriotische wateren. De EU protesteert tevergeefs tegen deze schendingen van de soevereiniteit van EU-lidstaten.

Dit alles roept een fundamentele vraag op. Is dit Turkije in lijn met, of juist tegengesteld aan dat wat de NAVO wil?

Turkije steunt het terrorisme dat een bedreiging is voor NAVO-lidstaten. Turkije houdt zich niet aan de afspraken over opvang van vluchtelingen, ondanks Europese miljardensteun die hiervoor is gegeven. Telkens weer wordt er geroepen dat ‘Turkije onze NAVO-partner is’. Maar dat kan alleen waar zijn als Turkije niet doelbewust in strijd handelt met het NAVO-verdrag en NAVO-belangen, en niet langer doelbewust de veiligheid en stabiliteit van NAVO-lidstaten ondermijnt.

Steun voor moskeeën

In dat licht is het goed dat de Kamer nu ook kijkt naar de manier waarop Turkije opereert via Turkse moskeeën. Het tegengaan van integratie is tegenstrijdig met de veiligheid en de belangen van Nederland. We moeten naar een beleid toe dat dit gedrag ontmoedigt. Maar dat Turkije zich verzekerd voelt van NAVO-steun, moedigt dit gedrag juist aan.

Nederland kan nu al binnen de EU en de NAVO duidelijk maken dat Turkse acties die schadelijk zijn voor Europese veiligheid, gepaard moet gaan met consequenties voor Turkije. Het doelbewust verslepen van vluchtelingen naar de Griekse en Bulgaarse grenzen kan ontmoedigd worden door verscherpte Europese sancties zoals bevriezing van alle NAVO-steun, bevriezen van leningen, opschorten van de douane-unie met Turkije en het formeel stoppen van de toetredingsonderhandelingen.

De boodschap van dit verhaal is niet dat we anti-Turkije moeten zijn. Turkije ligt aan de buitengrenzen van de Europese Unie en dus is het belangrijk om daar waar mogelijk afspraken te maken. Maar die afspraken vallen of staan wel met ook het nakomen van die afspraken, zowel van Europese als van Turkse zijde. En ook de EU moet daarin meer doen, bijvoorbeeld in de hervestiging van vluchtelingen binnen de EU.

De EU heeft een andere mogelijkheid dan toegeven aan Turkse dreigementen en chantage. Alleen als Turkije zich terugtrekt uit Noordoost-Syrië, Afrin en Libië en de steun aan jihadisten opgeeft, kan er weer sprake zijn van steun op basis van NAVO-lidmaatschap en kan er gesproken worden over nieuwe steun voor de opvang van vluchtelingen in Turkije, met wederzijds commitment om die afspraken na te komen. Pas als Turkije zich gedraagt als een waardige NAVO-lidstaat die de NAVO-waarden serieus neemt, kan het als zodanig behandeld worden.

Deze column verscheen op 6 maart in het Nederlands Dagblad en is een co-productie van Joël Voordewind en Johannes de Jong, directeur Sallux, de denktank van de European Christian Political Movement.

ChristenUnie roept op tot wettelijke ondergrens voor verantwoord ondernemen

ChristenUnie ChristenUnie Nederland 03-03-2020 15:52

Door Joël Voordewind op 3 maart 2020 om 16:40

ChristenUnie roept op tot wettelijke ondergrens voor verantwoord ondernemen

Nederlandse bedrijven moeten gaan voldoen aan een wettelijke ondergrens voor maatschappelijk verantwoord ondernemen. Vandaag presenteert de ChristenUnie een initiatiefnota met voorstellen om dit te verzekeren. Bedrijven kunnen zorgen voor een duurzame ontwikkeling wereldwijd. Bedrijven kunnen echter ook betrokken raken bij mensenrechtenschendingen en milieuschade, zoals kinderarbeid, uitbuiting of illegale houtkap. Door de instelling van een wettelijke ondergrens voor maatschappelijk verantwoord ondernemen worden misstanden zoals moderne slavernij, uitbuiting en milieuschade tegengegaan.

Vrijwilligheid schiet tekort

Om negatieve effecten van activiteiten van Nederlandse bedrijven tegen te gaan, richt het Nederlandse beleid zich vooralsnog enkel op vrijwillige maatregelen. Dit beleid heeft echter tot nu toe onvoldoende effect gehad. Als deze zomer uit de eindevaluatie van de vrijwillige convenanten inderdaad blijkt dat dit tot onvoldoende resultaten heeft geleid, is het nodig om tot brede wetgeving te komen die geldt voor alle bedrijven in alle sectoren. Hierbij geldt due diligence, letterlijk vertaald: gepaste zorgvuldigheid, als kernprincipe. Bedrijven moeten worden verplicht om potentiële of daadwerkelijke schendingen van mensenrechten en internationale milieustandaarden in hun keten te identificeren, te verminderen en te voorkomen.

Joël Voordewind:

“Nederlandse bedrijven lopen het risico betrokken te raken bij ernstige mensenrechtenschendingen zoals moderne slavernij en kinderarbeid. Ook kunnen ze milieuschade aanrichten. Daar moet verandering in komen. De vrijwillige maatregelen waar Nederland zich tot nu toe in haar beleid tot beperkt, hebben te weinig effect. Als deze zomer uit de evaluatie inderdaad blijkt dat de resultaten er niet zijn, wil ik dat er brede wetgeving komt die Nederlandse bedrijven verplicht om mogelijke schendingen van mensenrechten of internationale milieustandaarden in hun keten te identificeren, te verminderen en te voorkomen.”

EU en Griekenland moeten humanitaire crisis Griekse eilanden aanpakken

ChristenUnie ChristenUnie Nederland 29-02-2020 15:45

Door Joël Voordewind op 29 februari 2020 om 16:37

EU en Griekenland moeten humanitaire crisis Griekse eilanden aanpakken

Op de Griekse eilanden is een schrijnende humanitaire crisis aan de gang. De situatie is aan het escaleren en dat laat wederom zien dat de Europese Unie en Griekenland nu in actie moeten komen. De ChristenUnie maakt zich grote zorgen en stelt daarom Kamervragen aan de minister en staatssecretaris.

Een jaar geleden was ik op Lesbos en zag ik met eigen ogen de schrijnende omstandigheden waarin vluchtelingen moeten leven. De opvang is ver ondermaats, de procedures zijn traag en kwetsbare mensen, waaronder veel kinderen, zijn de dupe.

De situatie is nu aan het escaleren. Vluchtelingen worden als politiek wapen ingezet door Turkije door ze de Turkse grens te laten passeren als wraak van het terecht onthouden van steun door de NAVO aan Turkije. De situatie op Griekse eilanden is dramatisch en de Europese Unie en Griekenland moeten nu in actie komen. Daarom stel ik wederom Kamervragen aan de minister en staatssecretaris.

Zo vraag ik de minister om er bij Griekenland op aan te dringen om de meest kwetsbare vluchtelingen, zoals ouderen en kinderen, over te brengen naar het Griekse vasteland. Daar zijn ze veiliger. Ook wil ik weten wat de Europese Unie er aan kan doen om de asielprocedure te versnellen, zodat kansrijke vluchtelingen sneller terecht kunnen in een Europees land. Ook Nederland zou een deel van de kinderen, die zonder ouders op de eilanden terecht zijn gekomen, moeten opnemen. Het leed van de vluchtelingen is zeer schrijnend. Actie is nu nodig.