Poliflw

Studenten hebben coronasteun hard nodig. Daarom maakte het kabinet gelukkig extra geld vrij. Maar nu kondigde het kabinet ook aan dat ze tientallen miljoenen euro’s willen bezuinigen op het mbo en hoger onderwijs. Dat is onbegrijpelijk. We moeten studenten en docenten steunen in plaats van de rekening achteraf sturen.

Vandaag bespreken we een wet met een lange, ingewikkelde naam,

Die eigenlijk, kort gezegd, maar om één ding draait:

de kracht van goede zorg dicht bij mensen.

Juist daarom vind ik het bijzonder dat ik hier mag staan.

Als wijkverpleegkundige kwam ik bij veel mensen thuis,

Zodat ik mensen, in hun eigen, vertrouwde omgeving kon ondersteunen.

Omdat zij bijvoorbeeld ziek of lichamelijk begrensd waren.

Of omdat zij gewoon even écht wilden praten,

over een behandeling, een probleem of wat extra hulp.

Zo fietste ik in Groningen heel wat kilometers.

En ging ik van adres naar adres.

Met goed weer én slecht weer.

Maar “bijna” altijd met een grote glimlach op mijn gezicht:

Want wijkverpleegkundige zijn,

Dat is toch wel het mooiste beroep dat er is?

Voorzitter,

Ik heb waardevolle herinneringen aan die tijd.

De allereerste huisbezoeken, ik weet dat nog goed.

Ik was nog heel jong, en belde bij volstrekte vreemden aan.

Best spannend.

Want wat stond mij te wachten?

Wie zou er open doen?

Nu, vele jaren later denk ik vaak:

Dat gevoel van twijfel,

dat hadden de mensen aan de andere kant van de deur natuurlijk ook.

Want wie belt er vandaag aan?

Wie stapt er zo bij mij over de drempel?

Voorzitter,

Ik heb het altijd als heel bijzonder beschouwd.

Dat mensen je binnen laten.

In hun thuis, in hun leven.

Soms was het bezoek en het gesprek heel luchtig,

Andere keren overheersten de zorgen en de tranen.

Bijvoorbeeld bij familieleden,

in de laatste fase van het leven van een geliefde.

Maar het vertrouwen dat mensen,

op soms een héél kwetsbaar moment,

in een ander – in mij – stelden,

heeft mij altijd geraakt.

Niet alleen de deur ging open, vaak ook het hart.

We wisten allebei: we hebben elkaar nodig om verder te komen.

Als wijkverpleegkundige zwachtelde ik ook benen,

Leerde ik mensen zelf bloedsuiker prikken,

En hielp ik bij het aantrekken van de steunkousen.

Zorg gaat niet alleen over pijn verlichten, verzachten.

Zorg kan ook gaan over vooruit komen.

Over door gaan met het leven,

Ook als het even stil heeft gestaan.

Zodat bijvoorbeeld,

een lieve mevrouw bij wie ik regelmatig kwam,

niet alleen haar dag kon beginnen,

Maar ’s middags ook naar haar favoriete kaartclub kon.

Dat is óók zorg.

Voorzitter,

Ik maakte het ook van de andere kant mee.

Op een moeilijk moment in mijn leven en dat van mijn gezin,

moest ik zelf de deur openzetten voor een wijkverpleegkundige.

Ik was ondertussen gemeenteraadslid in Groningen.

En mijn man werd ernstig ziek,

waarvoor hij ingrijpend geopereerd moest worden.

En uiteindelijk ook maanden moest herstellen.

Nu waren wij degenen die aan de bel moesten trekken,

Hulp nodig hadden. Steun konden gebruiken.

En wat was het fijn,

dat er toen iemand anders was die even de leiding nam.

En daarmee ons gezin wat vrijheid terug gaf.

En onze kinderen kind liet zijn.

Voorzitter,

Nu ben ik Tweede Kamerlid voor D66.

Maar de schat aan kennis en ervaring uit de zorg,

draag ik altijd met mij mee.

Dat betekent: luisteren, doorvragen en snel schakelen als het moet.

Aansluiting zoeken bij de wereld van de ander.

Over de drempel stappen en elkaar vertrouwen en de ruimte geven.

Alleen zo zorgen we voor goede zorg, dicht bij mensen.

Voorzitter,

dat brengt mij bij de inhoud van het wetsvoorstel waar we vandaar over spreken.

En laten we eerlijk zijn:

Niemand in deze zaal herinnert zich haar of zijn eerste 1000 dagen 😉

Maar juist deze eerste dagen,

zijn bepalend voor de gezondheid en het welzijn van iemand op latere leeftijd.

Niet alleen fysiek, maar juist ook psychisch.

Als wij, met vroeg-signalering en een persoonlijke begeleiding, dichtbij mensen thuis,

ervoor kunnen zorgen dat meer kinderen een goede start kunnen maken,

dan is dat winst.

Het voorliggende wetsvoorstel heeft precies dat doel

en mijn fractie steunt dit wetsvoorstel dan ook.

Het idee is eigenlijk vrij simpel.

Mocht een verloskundige iemand in een kwetsbare situatie, of op een kwetsbaar moment,  ontmoeten,

dan kan  in overleg een aanmelding gedaan worden bij de jeugdgezondheidszorg .

Om vervolgens een prenataal huisbezoek af te leggen en ,

op basis van de situatie, verdere vrijwillige ondersteuning aan te bieden.

Een simpel wetsvoorstel dat echt een verschil kan maken.

Toch heb ik naar aanleiding van de schriftelijke ronde,

nog wel een aantal vragen.

Voorzitter, dan begin ik met de uitvoering.

Want in de wet kunnen dingen nog zo mooi opgeschreven worden, als het in de praktijk niet zo uitpakt dan zijn t enkel  ‘mooie woorden’

En als ik kijk naar de uitvoering van de wet, is er nog veel onduidelijk.

Zo zou in mei dit jaar een handreiking opgesteld zijn waarin, en ik citeer, “tevens ingegaan op mogelijke randvoorwaarden die nodig zijn in de

werkprocessen”.

Dit klinkt, voor mij in ieder geval, vaag.

Vandaar de volgende vragen:

Aangezien de wet 1 juli in werking zou moeten treden, weten alle partijen wat er dan van hen verwacht wordt?

Is die handreiking inderdaad klaar en hoe staat het met de randvoorwaarden?

En wordt er, bijvoorbeeld vanuit het ministerie, ondersteuning geboden bij de stap van ‘handreiking’ op een macro niveau naar persoonlijke begeleiding van een verloskundige en de jeugdgezondheidszorg aan zwangere vrouwen en/of gezinnen in een kwetsbare situatie.

Voorzitter,

Het is fijn dat aan de vrijwilligheid van het prenatale bezoek aandacht zal worden besteed.

Maar in het wetstraject tot nog toe is te weinig aandacht besteed aan de mensen waar het ons om te doen is.

Dan heb ik het natuurlijk over de zwangere vrouwen en/of gezinnen in een kwetsbare situatie.

Ik erken meteen dat dit geen makkelijke groep is om te bereiken.

Maar de enige poging die ik in de schriftelijke beantwoording zie, is dat de definitie van ‘kwetsbaarheid’ getoetst is onder ‘een Moederraad’.

Vandaar de volgende vragen:

Hoe is de doelgroep van het wetsvoorstel tot nog toe betrokken bij de totstandkoming ervan?

En op welke wijze waakt de staatssecretaris ervoor dat de zwangere vrouwen en/of gezinnen in een kwetsbare situatie ook op lokaal niveau betrokken worden?

Welke ideeën heeft hij hierover, naast bijvoorbeeld het betrekken van ‘een Moederraad’?

Dan nog een aantal korte vragen.

De wetswijziging zal ook gelden voor de openbare lichamen Bonaire, Sint Eustatius en Saba.

In de wet lezen wij dat “de organisatie van de JGZ op ieder eiland anders is geregeld en daarom zal er gekeken moeten worden naar de mogelijkheden van de uitvoering en er zullen aparte kaders en handreikingen in samenwerking met de JGZ-professionals op Caribisch Nederland moeten worden opgesteld.”

Hoe staat het hier mee en zijn de openbare lichamen ook klaar voor de invoering van de wet?

In de wet wordt gesproken over een monitorring systeem vanuit de VNG voor de huisbezoeken.

Hoe wordt voorkomen dat een systeem wordt opgetuigd dat wordt gezien als bureaucratische last zonder voordelen voor de betrokkenen.

En gezien het Verantwoordingsdebat gisteren en de rol van het ministerie van VWS hierin, haal ik ook nog graag artikel 3.1 van de Comptabiliteitswet erbij.

Voor de minder ingevoerde, betekent dit dat in wetsvoorstellen ingegaan moet worden op de doelstellingen, de doeltreffendheid en de doelmatigheid die wordt nagestreefd.

En ik zou dan ook graag van de staatssecretaris precies op die punten echt betere en met cijfers onderbouwde antwoorden willen dan in de schriftelijke ronde.

Voorzitter ik rond af,

Als wijkverpleegkundige in de Tweede Kamer,

Zet ik mij in voor goede zorg dicht bij mensen.

Dat kan alleen op basis van vertrouwen.

Dat begint wat mij betreft hier.

In deze zaal.

Want hoewel we ontzettend van elkaar verschillen.

Hebben we allemaal wel eens een dag die tegenzit.

Of misschien wel twee. Of drie.

Ik hoop dat dit ‘huis’ ook een veilige omgeving kan zijn.

Waarin we elkaar de ruimte geven en het respect.

Om te zijn wie we zijn,

Om samen het beste voor Nederland voor elkaar te krijgen.

Ik kijk uit naar de beantwoording van de staatssecretaris.

Voorzitter, dank u wel.

Naast het Urgendavonnis moeten we ook de doelen van het klimaatakkoord in 2030 halen. En ook op die doelen liggen we nu al achter. En in Europa heeft Nederland zelfs gepleit voor 55% minder CO2-uitstoot. En er ligt al een nieuwe uitspraak van de rechter waardoor Shell minder CO2 moet gaan uitstoten. Om te voorkomen dat het halen van de doelen voor 2030 in gevaar komt, moet het kabinet de komende maanden aan de slag. Als we in 2030 extra windmolens op zee willen bouwen, moet de overheid dit jaar nog extra gebieden op zee aanwijzen waar de windmolens worden geplaatst. Tegelijkertijd willen we ervoor zorgen dat de industrie ook de schone energie kan gebruiken. Mede daarom moeten we nu starten met het aanleggen van de leidingen voor groene waterstof en andere schone energie.

Raoul Boucke: “We moeten niet langer nieuwe rechtszaken afwachten waar de rechter ons dwingt om consistent klimaatbeleid te voeren. We moeten aan het stuur gaan zitten. Dat is de rol van de politiek. Wij moeten die keuzes maken. Dat geeft ook mensen en bedrijven meer zekerheid voor de toekomst. En ik ben vol vertrouwen. Want we hebben in Nederland alles in huis om de omslag naar schone energie te maken. We hebben goed geschoolde mensen en een enorme innovatiekracht. We kunnen duurzame koploper zijn in de wereld. Dat is goed voor onze economie en goed voor de banen van de toekomst. Laten we die kansen grijpen.”

Als stagiair help je onze wetenschappelijk medewerkers bij projecten over bijvoorbeeld sociale zekerheid, digitalisering of Europa. Dit kan gaan om het zoeken van literatuur, het opzoeken van bepaalde verdragen of wetteksten, of het inventariseren van een leeslijst. Ook kan je gevraagd worden kleine of grote stukken te schrijven onder begeleiding van één van onze medewerkers.

Marketingcommunicatie

Onze publicaties en evenementen gaan pas leven als ze de mensen bereiken voor wie deze interessant zijn. Daarom denken we non-stop na over manieren om politiek-wetenschappelijk onderzoek op nieuwe wijzen te verspreiden. Als stagiair help je hierbij.

Overige taken

Tot slot zijn er organisatorische taken waarvoor je verantwoordelijk bent. Denk hierbij aan het zoveel mogelijk zelfstandig onderhouden van onze algemene e-mailbox en het coördineren van de aanvragen die wij krijgen voor het geven van trainingen. Daarnaast verwachten we dat je meehelpt bij D66-congressen en andere evenementen. Dit betekent dat je af en toe ook in het weekend of de avonduren werkt.

Wetenschappers waarschuwen al jaren voor de ontwikkeling van volledig autonome wapensystemen. Sinds de ontwikkeling van onbemande gevechtsdrones, die op afstand worden bestuurd, zijn de ontwikkelingen steeds sneller gegaan. Belhaj: ‘Het grote verschil met een onbemande, bestuurbare drone en een volledig autonoom wapensysteem is dat er altijd nog een menselijke vinger aan de trekker zit. Niet in het vliegtuig, maar wel achter de computer waarmee de drone bediend wordt. Hoe vervelend het ook is, er zal helaas altijd ergens op de wereld een gewelddadig conflict zijn. Ook Nederland wordt in sommige gevallen gedwongen om met geweld op te treden. Dat geldt ook voor onze NAVO-bondgenoten en andere Europese legers. Het is onacceptabel dat in oorlogssituaties volledig zelfstandige wapensystemen worden ingezet, of dat nu door terroristische groepen is of NAVO-legers. Geweld bewaar je als optie tot je echt niet meer anders kan, omdat het bijna kwestie van leven en dood is. Een menselijk oordeel hoort daar vanzelfsprekend bij.‘

Addressing the pressing issues that come with emergence of (new) technologies, this event will bring together researchers and liberals in the field to discuss what Europe’s digital future should look like.

Algorithms increasingly become part of government policy, ranging from social security, education and healthcare to policing. This digitalization poses great opportunities, such as efficiency gains but also comes with threats to liberal values such as individual freedom and autonomy, equality of opportunity, and rule of law. For digitalization to benefit individuals and societies, European liberals should join forces to make sure that the use of algorithms is in line with liberal values.

Three panelists and a group of experts will share their expertise on the topic. Confirmed panelists are Ann Cathrin Riedel, chairwoman of LOAD e. V. – Association for Liberal Internet Policy – and manager Digital Transformation and Innovation at the Friedrich-Naumann-Stiftung, and Dr. Darian Meacham, Associate Professor of Philosophy and Principal Investigator for Ethics and Responsible Innovation at the BISS Institute.

The new research paper ‘Algorithms and Local Government. Opportunity for everyone?’ of the European Liberal Forum and the Mr. Hans van Mierlo Foundation will also be presented during the event.

This roundtable will be held in English and via Zoom.

Van lieve vrienden die er onvoorwaardelijk voor mij waren. Van transgender mensen die mij voorgingen. Van rolmodellen in de media, om te beginnen met de transvrouw die ik op tv zag toen ik acht was. Andere transgender mensen zien in mij nu een rolmodel. Dat is eervol, maar ik kwam hier dankzij een pad dat vele anderen voor mij gebaand hebben. Ik hoop met mijn werk hier in de Kamer dat pad weer net een beetje te verlengen. Transgender-zijn weer iets normaler en iets zichtbaarder te maken.

Voorzitter, ik ben een hoopvol mens. Het is mij gelukt, om met mijn transitie mezelf op de mores te heroveren. En nu sta ik hier: in de meest diverse Kamer in de geschiedenis van ons land – ook al is er nog genoeg te wensen op dat punt. Het moet ons met elkaar toch lukken om de normatieve samenleving te ontstijgen die we zelf geconstrueerd hebben? Het moet ons toch lukken om te snappen dat ruimte voor de één niet ten koste gaat van ruimte voor de ander? Het moet ons toch lukken om een samenleving te creëren waarin iedereen meetelt en iedereen meedoet?

Voorzitter, wij spreken vandaag over het identiteitsbewijs. En op een praktisch niveau gaat dit over een naam, over een geslachtsaanduiding – waar ik hier hopelijk op een later moment nog over zal spreken -, en vandaag over een vingerafdruk en over een vlag. Maar het diepere bewijs van identiteit ligt in het vermogen om te zien dat we allemaal hetzelfde verlangen delen. Het verlangen om gezien te worden als wie we zijn.

Alle beschikbare tickets van de Marchantlezing 2021 met Mariana Mazzucato zijn uitverkocht. Vanwege de corona-maatregelen waren er minder kaarten beschikbaar. Mochten de corona-maatregelen het toelaten, dan zullen we medio juli of augustus extra tickets aanbieden. Hou hiervoor onze website of onze social media in de gaten.

We zullen de lezing echter ook via YouTube streamen. Deze stream zal kosteloos live te bekijken zijn. Hier hoef je dus geen ticket voor te kopen. De link naar de stream zal eind augustus bekend worden gemaakt.

Wat doen we aan het economisch en maatschappelijk herstel? Aan de toenemende en geconstateerde kansenongelijkheid? Pre-corona maar ook door corona. De klimaatcrisis en voldoen we wel tijdig aan de Urgenda-uitspraak? De stikstofproblematiek, het woningtekort?

Over de antwoorden op die vragen mogen we acht weken na de verkiezingen wel eens écht gaan praten. Dát is waar Nederland iets aan heeft, waar mensen iets aan hebben. En wat ze ook mogen verwachten na de verkiezingen. De problemen zijn té groot om nog langer te dralen.

Andere landen lukt het wel om op dit moeilijke moment in de geschiedenis, in een corona-crisis, in een pandemie, stappen vooruit te zetten. In de Verenigde Staten trekt president Biden 2.000 miljard dollar uit voor economische steun. Duitsland verhoogt de klimaatdoelstelling naar 65% CO2-reductie in 2030. En in tegenstelling tot Nederland heeft België wél een plan ingediend voor het Europese coronafonds waarmee het land groen, digitaal en sociaal uit de crisis komt.

Die beslissing viel rond mijn tweeëntwintigste. Ik ben iemand die graag de handen uit de mouwen steekt en met anderen in de weer is. Na wat gesprekken met mensen in mijn omgeving, besloot ik mij aan te melden voor de opleiding HBO-V in Groningen. Omdat je zo voor mensen een verschil kunt maken op vaak hun meest waardevolle plek, daar waar ze thuis zijn. Het gevoel van vrijheid sprak mij ook aan, om zo met de fiets van afspraak naar afspraak te gaan en zelfstandig aan de slag te zijn. Dat was een beetje een romantisch beeld natuurlijk, want als verpleegkundige moet je flink de schouders eronder zetten.