In 2010 verscheen het Maashorst Manifest. Vier gemeenten – Oss, Uden, Landerd en Bernheze – gingen werk maken van het behoud en verbeteren van het grootste natuurgebied van Brabant: de Maashorst. Door samen goede plannen te maken, wisten de vier vele miljoenen aan provinciaal investeringsgeld naar het gebied te halen.
De gemeenten keken nadrukkelijk over hun eigen grenzen heen. Dat was even wennen (waarom zou je je sterk maken voor iets dat op het grondgebied van een andere gemeente ligt, zoals de Landerij VanTosse), maar uiteindelijk zag iedereen in dat je alleen samen echt verder komt.
Het mooie was, het ging in de plannen niet alleen om natuur. Maar ook om streekproducten, om gezondheid (het ziekenhuis is een belangrijke partner), om recreatie en om economie. En het werkte. De overheidsinvesteringen hebben veel particuliere investeringen aangetrokken (zoals de prachtige camping Hartje Groen en het Roompot Vakantiepark). Het gebied is ecologisch belangrijker en ook gewoon een stuk mooier geworden. Steeds meer wordt de Maashorst een ‘sterk merk’. Niet voor niets willen Landerd en Uden hun nieuwe gemeente zo gaan noemen. Oké, dat is misschien niet handig. Maar om daarom nou die succesvolle samenwerking maar in gevaar te brengen, zoals Oss nu doet? Dat is echt kapitaalvernietiging. Ik hoop dat deze burenruzie snel wordt beslecht en de vier gemeenten weer verder gaan met de succesvolle Maashorst-samenwerking. Misschien dat onze burgemeester wel een bemiddelende rol kan spelen.
