Poliflw

Er zijn van die weken in een mensenleven die eigenlijk niet kunnen. Die zo onwaarschijnlijk zijn dat ze je altijd bij zullen blijven.

Dinsdagmorgen, terwijl ik net ons kantoor had verlaten met een scholier aan de telefoon, hoorde ik mijn echtgenote roepen. Ze lag op de grond en ondanks haar geroep reageerde ze niet op mijn vragen. Ze verbleef in een half bij bewustzijn wereld waar de verbale communicatie éénrichtingsverkeer was. Ik belde voor het eerst van mijn leven 112. Dat was voor mij, in een toestand van nabij paniek, een verwarrende en deels frustrerende ervaring. Met de telefoon aan mijn oor probeer ik mijn echtgenote bij volledige bewustzijn te brengen door tegen haar te praten en tegelijkertijd de vragen van de dame van 112 te beantwoorden. Ik luisterde in mijn paniek vermoedelijk maar half en hoorde vast niet alles was de 112 dame zei. Door mijn angst en paniekgevoelens sloop boosheid en frustratie in. Stuur een ambulance nu! Ik werd boos. Maar enkele minuten later bleek dat die ambulance vermoedelijk gelijk onderweg was gegaan. Hoewel minuten eeuwen lijken als je gestrest bent, was die ambulance er vermoedelijk binnen vijf minuten. De broeders gingen gelijk aan de slag en werd er besloten op weg te gaan. Hoewel mijn echtgenote in haar laatste jaar zit van haar leven (kleincellige longkanker) was de indruk van de broeders een neurologisch probleem. Dus naar Bravis Bergen op Zoom. De dienstdoende spoedeisende-hulp-arts besloot snel wegens de super lage hartslag (om en nabij 40) tot het toedienen van een stofje, wat het niveau razend snel opkrikte tot circa 70 waarna mijn echtgenote snel herstelde. Vermoedelijke oorzaak: een bijwerking van een nieuw medicijn om de misselijkheid na haar chemokuur te bestrijden. In de middag kon ik haar weer mee naar huis nemen.

Dan woensdag: de waterschapsverkiezing. Een verkiezing waarbij ik voor het eerst van mijn leven dacht de grootste te kunnen worden. Na twee keer derde plaatsen achter de VVD en het CDA moest dat kunnen. In de peilingen stonden die partijen immers op verlies. De verkiezingscampagne die mijn kandidaten en ik hadden gevoerd was intenser dan ooit. Veel Ons Water kandidaten voerden campagne zoals nooit te voren. Het was echt een nu of nooit. Ondanks ruim zevenduizend meer stemmen (totaal 48774) niet de grootste! Tweede achter de VVD. Vier jaar lang laat je de kiezer wekelijks weten wat je doet. Dat doet niemand anders. Toch lijken kiezers zich vooral te laten verleiden door een stemwijzer die vooral goedkoopte belooft en gebaseerd is op stellingen waarvan de antwoorden niet gebaseerd hoeven te zijn op echt uitvoerbaar beleid of de daden van de afgelopen vier jaar. Ik schreef daar al eens eerder over ‘liegende/dromende politici’. Als je eerlijk bent, is het helder dat de tarieven van de waterschappen de komende tien jaren jaarlijks zullen stijgen met meer dan de inflatie. Dijken moeten verhoogd en versterkt worden en waterbergingen uitgebreid. En in tegenstelling tot dromen kost dat echt geld. Toch zou ik blij moeten kunnen zijn met het feit dat Ons Water en West-Brabant Waterbreed in zeteltal gelijk zijn gebleven en Ons Water nu tweede is geworden.

Er zijn ook lichtpuntjes. Eén daarvan was de uitslag in de gemeente Geertruidenberg. Ik dacht daar gehaat te worden. De discussies rond het dijkverbeteringsproject Geertruidenberg/Amertak waren hoog opgelopen toen ik, tegen de ambtelijke adviezen en het gemeentelijke advies in, ging voor dijkverlegging in plaats dijkversterking. Ik werd daar geconfronteerd met een zaal vol boze burgers en een gemeentebestuur, wat op zijn zachts gezegd, niet blij met mij was. Ook de provincie was boos. Ondanks dat scoorde Ons Water in Geertruidenberg bijna 29 % en was daar de grootste en de combinatie met West-Brabant-Waterbreed (mijn fractie van totaal zeven) bijna 40 %. Daar wisten de kiezers de extra inzet voor veiligheid wel te waarderen.

Gaan voor je principes kan dus wel, maar het is voor politici keer op keer een dilemma. Mijn dilemma toen was enerzijds een keuze te maken die recht doet aan ieders inbreng en anderzijds de taak van het waterschap om binnen de mogelijkheden de beste route te kiezen naar de hoogst haalbare veiligheid van alle inwoners van dijkkring 34A Geertruidenberg. Ik schreef uitgebreid over mijn dilemma in Over Water 86. In de BSD nieuwsbrief van 16 april 2017 schreef ik mijn frustratie toen weg in het stukje “Pasen”. Ter voorbereiding van de DB vergadering van toen heb ik mijn motivatie op papier gezet om niet akkoord te gaan met het voorstel aan het DB inzake het voorkeursalternatief Slikpolder. Uiteindelijk volgde het DB op basis hiervan mijn redenering en besloot, bij de keuze van het voorkeursalternatief, bij de Slikpolder te kiezen voor een dijkverlegging. Toen schreef ik: “Als bestuurder wil ik staan voor een waterschap wat zich de waterautoriteit voelt en wilt zijn.” Ik wil nog steeds zo’n bestuurder zijn. Het is alleen jammer dat veel kiezers hun keuze door geheel andere zaken laten bepalen. Websites van de politieke collega’s geven vooral inzage in wat ze ‘willen’ niet wat ze hebben gedaan. Bij Ons Water kan de bezoeker dat, tot tientallen jaren terug, wel zien.

Mij past dank aan de kandidaten van Ons Water, aan al degenen die hen hebben geholpen de kiezers te overtuigen, aan mijn Ank die bijna alle filmpjes monteerde, aan Marcel Mulder die ze heeft opgenomen en aan de ruim 48 duizend stemmers op Ons Water die de gekozenen van Ons Water weer een kans geven zich in te zetten voor de veiligheid van West-Brabant en voor een betere levenskwaliteit van mens, dier en ondernemers in ons werkgebied. DANK!

Donderdag was ook de dag van het verschijnen van Elsevier weekblad, waarin ik uitgebreid aan het woord kom in het voorpagina artikel “De Nederlander is BOOS”.  Mijn deel is het resultaat van een ruim 2,5 uur durend interview door Gertjan van Schoonhoven, die mijn verhaal verwerkt heeft  in het ‘Verhaal van de week’. Ik in een, om met de jaren zeventig termen van ‘een rode rakker’ te spreken, lijfblad van de rechterkant van Nederland. HET MOET NIET GEKKER WORDEN! Toch ben ik tevreden over hoe mijn woorden zijn vertaald in een relatief beknopte tekst en hoe mijn verhaal past in de totaliteit van het artikel. En zelfs een beetje trots op “op internet schrijft Van der Kallen empathische en slimme stukjes over de gelehesjesbeweging”. Dit vat ik op als een compliment: ‘slimme stukjes’ in een rechts blad.

Donderdagavond ben ik naar beeldvorming 1 geweest. De bijeenkomst waar burgers in kunnen spreken. Daar kwamen twee zaken voorbij waarvan ik dacht: ’t kan nie waar zijn!

Bij het onderwerp “stand van zaken Containerterminal” werd duidelijk dat een belangrijk deel van de geluidsoverlast veroorzaakt wordt door een ‘zonk’ in de Vierlinghweg. De spreker namens het bedrijf wat de containerterminal exploiteert, bood zelfs aan dat probleem samen met de gemeente aan te pakken. Inspectie ter plaatse leerde mij dat er wel meer is dan alleen een ‘zonk’. Er ligt een ernstige ‘zonk’ ter hoogte van de parkeerplaats, maar het geheel met klinkers bestrate deel van de Vierlinghweg ligt er aller belabberdst bij. Observatie leerde dat iedere passerende vrachtwagen, zeker die onbeladen waren, een hels kabaal gaf op dat deel van de weg. Ook op het geasfalteerde deel werd veel geluidsoverlast veroorzaakt door de oneffenheden in het wegdek, vooral die veroorzaakt waren door de aanwezigheid van rioolputten. Van mij krijgt de gemeente, die hier de wegbeheerder is, een dikke onvoldoende. Een ondernemer die van de klachten af wil en feitelijk voorstelt om een deel van de taak van de gemeente over te nemen en de ’zonk’ weg te werken verdient alle lof. Hij krijgt keer op keer de schuld van de geluidsoverlast, terwijl een belangrijk deel daarvan veroorzaakt wordt door het zeer slechte weg onderhoud door de gemeente. ’t Kan nie waar zijn!

Het tweede ’t kan nie waar zijn moment was een inspreekster, die sprak over de problemen rond de verkeersafwikkeling kruising Markiezaatsweg/ Zuiderdreef. Ze omschreef de problemen op die kruising als het druk was, zoals tijdens de spitsmomenten, en dat het haast onmogelijk was de Markiezaatsweg op te komen. Waar blijven de verkeerslichten??? De palen om ze aan te bevestigen staan er al vele jaren. Maar geen verkeerslichten. Wel veel voorkomende verkeersonverdraagzaamheid en verkeersagressie. Ze had bij de gemeenteraadsverkiezing speciaal gestemd op de partij (GBWP) die in het verkiezingsprogramma had beloofd “verkeerslichten Zuiderdreef/Markiezaatsweg realiseren”. Nu die partij met maar liefst 2 wethouders in het college zat verwachtte ze wel actie. Dat verkiezingsprogramma en de aanwezige bevestigingspalen hadden bij kopers van huizen en gronden verwachtingen gewekt, die niet bewaarheid werden.  ’t Kan nie waar zijn! Een ondernemer die het werk van een falende gemeente gaat doen en een bewoonster die de politiek fijntjes herinnert aan verkiezingsbeloften en gewekte verwachtingen. Ons vestigingsklimaat voor bewoners en bedrijven maak hiermee geen beste beurt.

In de laatste vergadering van de Bergse gemeenteraad van 2018 is een motie aangenomen waarbij het college opgeroepen wordt “een notitie op te stellen waarin meer inzicht wordt geboden in de opbouw en de totstandkoming van de woonlasten (ozb, rioolheffing en afvalstoffenheffing)”.

Nieuwsbrief 243 bevatte een artikel met de kop:  BERGEN DUUR?! Hierin verklaarde ik hoe duur de gemeente echt is en lichtte ik een tipje van de sluier op over de oorzaken. In nieuwsbrief 246 (WAAROM?) verklaarde ik dat er een viertal oorzaken zijn aan te duiden waarom in Bergen op Zoom de riooltarieven zo hoog zijn. Uit de reacties, ook van enkele collega’s, die ik op het laatste artikel kreeg, maak ik op dat ook veel politici niet begrijpen dat fouten die in 1990 zijn gemaakt, omdat die riolen in 60 jaar afgeschreven  worden, tot 2050 financieel doorwerken. Ook de grote rioolwerken die onder wethouder Withagen zijn opgepakt werken tot 60 jaar na dato nog door in de tarieven.

Als de gemeente geld uitgeeft om riolen, sportvelden, wegen, parken en andere voorzieningen te  realiseren, leent zij 100 % van het benodigde geld en schrijft zij dat geld jaren lang af en betaalt zij over dat geld rente en aflossing. Voor riolen was dat tot en met 2018 60 jaar. Op een school die in 1960 is gebouwd wordt nu nog steeds op de toen aangegane lening afgelost en de rente betaald, terwijl al die jaren ook het onderhoud van al het moois moeten worden betaald.

Als voorbeeld: in een aantal straten zijn de riolen in 2010 vernieuwd. Wat heeft het toen zittende college dan gedaan?

Er is een plan goedgekeurd

Er wordt een zogenoemd krediet goedgekeurd

Er is een lening afgesloten

Er is een aanbesteding gedaan

Er is een lintje doorgeknipt met een leuk berichtje in de krant.

Vanaf het jaar van opening worden in 60 jaar die riolen afgeschreven en de rente betaald. Stel die riolen hebben 6.000.000 euro gekost. Dan kosten die riolen per jaar tot 2070 100.000 euro aan afschrijving/aflossing plus de kosten van rente en onderhoud. Zo moeten dus na het collegebesluit nog 15 colleges na degenen die het besluit hebben genomen het geld vinden om die riolen jaar na jaar te betalen. Het besluit om in 2010 voor 6.000.000 euro riolen te verbeteren heeft een langdurig effect op de gemeentelijke financiën. Het is dus goed te beseffen dat in een jaar als 2017 (het laatste jaar voor de verkiezingen van 2018) toen er enorm veel ‘moois’ tot stand is gekomen feitelijk de gemeentelijke financiën voor tientallen jaren is belast en die rekening nog vele jaren door de opvolgers moet worden betaald. Al vele jaren zit de gemeente Bergen op Zoom in de vicieuze cirkel van besparen door investeringen vooruit te schuiven. Totdat ze onvermijdelijk zijn of er een verkiezingsjaar aankomt. Of ze kunnen wettelijk afgedwongen worden en zijn eerdere subsidieregelingen om gemeenten te stimuleren een voorloper te zijn dan afgeschaft. Lees mijn artikel “waarom?” maar eens.

Het ‘probleem’ voor politici is dat als het over verstandig financieel beleid gaat, niet zij maar generaties bestuurders na hen de vruchten (relatief lagere tarieven) plukken. De bestuurders en burgers van nu betalen vooral de prijs van de vele fouten gemaakt in het verleden. Terwijl bestuurders en burgers als ze praten over ‘de hoge tarieven’ moeten beseffen dat uiteindelijk de kosten bij de inwoners van Bergen op Zoom komen. Door het gemeentelijk financiële systeem is het zo, dat verstandig zijn nú, niet betekent dat de tarieven nú dalen. Voor veel van de Bergse voorzieningen is in het verleden de ‘hoofdprijs’ betaald, omdat besluiten niet werden genomen als subsidies beschikbaar waren, maar vaak later. Als bestuurders nu alleen zuinig willen zijn, blijven ze dezelfde fouten maken als hun voorgangers met riolen, fietspaden en de goedkopere bouten in de Schelp (om binnen de oorspronkelijke begroting te blijven). Om over het niet aanvragen van artikel 12 in 2008 of 2009 maar niet te spreken. Dan was de rekening voor de zware verliezen op de Bergse Haven en de Markizaten grotendeels betaald door andere gemeenten. Dan had de toekomst voor onze gemeente nu zonniger geweest.

Als voorbeeld noemde ik in de jaren 1991/2003 in debatten heel vaak de gemeente Tilburg. Die maakte plannen bestekklaar die ze pas jaren later wilde uitvoeren. Die lagen op de kast! Bij fietspaden kwamen die er gelijk af als de provincie in september, van enig jaar, zei ‘we gaan geld over houden van de subsidiepot ‘fietspaden’. Tilburg was er dan als de kippen bij. Dan kreeg Tilburg zijn fietspaden soms jaren eerder dan ze van plan waren, maar dan wel tegen 50 tot 70 % minder guldens/euro’s dan als ze deze fietspaden volgens hun eigen planning uitvoerden. Uiteindelijk kreeg de Tilburger zijn fietspad eerder en betaalde de Tilburger daar, over de volle afschrijvingstijd bezien, soms de helft minder dan oorspronkelijk begroot. De rest betaalde immers de provincie. Dat is de zuinigheid waar de BSD voor staat. Dat is een zuinigheid waar toekomstige generaties Bergenaren iets aan hebben.

Waar een groot aantal gemeenten in Nederland, waaronder Bergen op Zoom, kapitalen uitgeven om meer bezoekers naar de binnenstad te trekken, heeft Amsterdam er voor gekozen om de toeristische trekpleister de letters “I Amsterdam” te verwijderen.

De fractie van Groen Links in onze hoofdstad vond dat de letters het symbool waren van individualisme en massatoerisme. Natuurlijk ik besef ook wel dat, wanneer je binnenstad massaal overspoeld wordt door bezoekers, dit ten koste kan gaan van de leefbaarheid van je binnenstad, maar individualisme? Dat zal tot op bepaalde hoogte zo zijn, maar het levert in ieder geval de nodige werkgelegenheid op. Bergen op Zoom zou blij zijn als onze stedelijke trots Het Markiezenhof, massaal zou worden bezocht. Of zou Groen Links onder aanvoering van haar, op een twijfelachtige wijze voorgedragen en benoemde, burgemeester Femke Halsema vrezen dat er in de toekomst geen plaats meer zal zijn voor de opvang van de massa-toestroom van immigranten?

Een kwestie van bestuurlijke arrogantie en een totaal misplaatste maatschappijvisie, gedreven door de individuele belangen van de bewoners van de grachtengordel. Nog even en Groen Links pleit voor het afbreken van het Stedelijk Museum omdat haar collectie(-s) weleens een relatie met ons koloniale verleden zou (kunnen) oproepen. Dit gedrag staat in schril contrast met de houding en opstelling van Groen Links in Bergen op Zoom. In onze gemeente gaat Groen Links, sinds ze deel neemt aan de coalitie en een wethouder heeft in het college van B&W, akkoord met besluiten die haaks staan op hun idealen en verkiezingsprogramma. Als voorbeeld noem ik het meegaan met de andere coalitiepartijen in het verder aantasten van onze bossen en de natuur van het Heidegebied aan de oostkant van onze mooie gemeente.

In nieuwsbrief 244 schreef ik de eerst keer over mijn vermoeden van een salamitactiek rond de ‘Energyhub’ in het bestemmingsplan Poortgebied Bergsche Heide.

In nieuwsbrief 246 verwoordde ik het als volgt: “Ik heb de stellige indruk dat met één onderdeel van dit bestemmingsplan een salamitactiek wordt gevolgd om vereiste veiligheidscirkels rond de zogenoemde Energyhub te laten passen in de vereisten van het bestemmingsplan. Was er eerst ook sprake van de toekomstige levering van waterstofgas en van een doorzet van LNG van 15.500 m3/jr, bij de laatste veiligheidsanalyse was er geen sprake meer van de toekomstige levering van waterstofgas en was de doorzet van LNG verlaagd naar 5.000 m3/jr. Terwijl volgens het bestemmingsplan straks 15.500 m3/jr. vergund kan gaan worden. De ontwikkelaar riep dat hij niet geloofde in de toekomst van waterstof. Dan is de kans groot dat, ook na een weigering van de gemeente een vergunning voor waterstofgas te verlenen, een gang naar de rechter van de exploitant succesvol kan zijn, omdat de rechter dan een belangenafweging zal maken en dan kunnen de economische belangen van de exploitant wel eens zwaarder wegen dan die van de veiligheid van de omgeving.”

Overheden en ontwikkelaars moeten zich niet inlaten met het geven van een onjuiste voorstelling van zaken en ook een bestemmingplan moet, als het even kan, ook geschreven zijn voor toekomstige ontwikkelingen. Dat was met het bestemmingsplan Poortgebied Bergsche Heide niet het geval. Als je uiteindelijk 15.500 m3/jr LNG wil vergunnen moet je ook de veiligheidszone die daarbij behoort bestemmen en uiteindelijk realiseren. Omdat te bevorderen diende ik in de raadsvergadering van 19 december een amendement in met als oogmerk het bestemmingsplan uit te breiden met een perceel zodat dat perceel als natuur ingericht zou kunnen worden met een grondlichaam en de veiligheidszone rond de Energyhub inclusief dat dit perceel aan de eisen, te stellen aan een doorzet van 15.500 m3/jr, zou voldoen. De raad werd er direct aan het begin van de behandeling, door de voorzitter, al op gewezen dat het amendement niet aan de vereisten voldeed, omdat bij aanname van het amendement het te amenderen voorstel niet meer direct uitgevoerd zou kunnen worden.

Mijn benadering: het amendement bevat alle argumenten voor een goede discussie en kan omgezet worden in een motie, maar ook het college kan het voorstel wat nu niet deugd intrekken. Op basis van de bijdragen van de collega’s kon ik concluderen dat er veel draagvlak was voor de argumenten/overwegingen in het amendement. Maar niet voor het besluit, omdat een ruime meerderheid wenste dat het bestemmingsplan snel uitgevoerd zou kunnen worden. Ik besloot in de tweede termijn van het debat twee lijnen te volgen. Of na aanname van het bestemmingsplan wordt snel begonnen aan een aanpassing (uitbreiding met het gewenste perceel) zodat bij toename van de doorzet van LNG de veiligheidszone direct kon worden aangepast of de doorzet van LNG wordt gelijk in het bestemmingsplan gemaximeerd op 5000 m3/jr. Ik verving het ingediende amendement door een motie en diende gelijk een nieuw amendement in dat de doorzet van LNG maximeerde op 5000 m3/jr in plaats van de 15.500 m3/jr wat in het bestemmingsplan stond. De motie werd verworpen. Het amendement werd met algemene stemmen aanvaard. Daardoor word de doorzet van LNG gemaximeerd op 5000 m3/jr. Als de Energyhub alsnog meer LNG wil verkopen of waterstofgas wil gaan verkopen is een bestemmingsplanwijziging noodzakelijk en kunnen er eisen worden gesteld aan de exploitant zoals de aankoop van terrein om daarop de veiligheidszone met natuur en eventueel een grondlichaam in te richten om de veiligheid van het achterliggende gebied zoveel mogelijk te borgen.

Vandaag, zaterdag 29 december, lees ik in BN /De Stem dat het Ravelijn nog niet opengaat voor het publiek. Wethouder Stinenbosch, inmiddels de nieuwe “Wethouder van Alles” zo lijkt het, gaat nu starten met een onderzoek hoe Het Ravelijn, dat voor bijna 2 miljoen is gerestaureerd, het best beheerd en geëxploiteerd kan worden. Zolang dat niet duidelijk is en niet geregeld, blijft dit historisch waardevolle monument, voorlopig gesloten.

Nu gaat de wethouder onderzoeken, nu gaat ze gesprekken voeren. Hoe lang is het al niet bekend wanneer de restauratiewerkzaamheden afgerond zouden worden? Mevrouw Stinenbosch had dit veel eerder actief op moeten pakken. Eerder al heeft de BSD haar ongenoegen geuit over de aangekondigde zeer beperkte openingstijden en de betaling voor het bezoeken van Het Ravelijn door het publiek (in een brief aan de Minister van OVW, een brief aan de Gedeputeerde Staten van Noord Brabant en een brief aan het College van B&W.

Een actieve en betrokken wethouder met een cultuur-historische visie had al veel eerder in gesprek gegaan met bijvoorbeeld de Menno van Coehoornstichting, het Facilitair Bedrijf, geschiedkundige kring(-en), SBM en andere maatschappelijke organisaties met affiniteit en relaties met cultuur-historie. Vraag bijvoorbeeld toneelverenigingen of Stichting De Vierschaer om kleinschalige passende voorstellingen te verzorgen op Het Ravelijn, om het monument tot leven te brengen. Daar zijn zelfs Provinciale subsidies voor beschikbaar.

Zo snel mogelijk aan de slag wethouder voor er weer sprake is van een gemiste kans!

CITY SERVICE PUNT: een goede en duurzame voorziening voor de binnenstad. Waarom heeft GroenLinks tegen de fietsenstalling, het City Service Punt (CSP), gestemd? Lees verder: https://bergenopzoom.groenlinks.nl/nieuws/een-goede-en-duurzame-voorziening-voor-de-binnenstad

Een goede en duurzame voorziening voor de binnenstad

GroenLinks ziet de fiets als het centrale vervoermiddel in onze gemeente en daarom moet het gebruik van de fiets gestimuleerd worden. Het moet aantrekkelijk zijn om de fiets te pakken. Wij willen goede stallingmogelijkheden in de gemeente, zeker ook in de binnenstad. Dus waarom heeft GroenLinks tege...

Vroeg in de ochtend campagne voeren! Weer of geen weer, wij gaan ervoor! #veranderingbeginthier #flyerenophetstation #GR2018