Poliflw

Harry Daudt schreef op Facebook twee gedachten over de sluiting van de schoolbiebs en “Herindelingsoapserie”.

‘Ja, ik wil m’n biebboek uitlezen.’

Op die kostschool van ‘m is het niet pluis?

‘Stelletje mafkezen’, op dat internaat’.

Blij, dat jij…. niet op het internaat zit??

‘Nou en of, wij hebben nu nog, een schoolbieb’

‘Ja, de Burgemeester en Wethouders willen er geen geld…..

meer aan uitgeven’.

aan speeltuig en tuin?

Of een voetbalveld?

als je Burgemeester wil worden,

moet je toch goed kunnen lezen?’

Ja, rakker, doe jij maar een rondje speeltuin, voor dat ze die afbreken.

“Zelfstandig blijven of herindelen“: dat is de kwestie!

Onbegrijpelijk, dat de volksvertegenwoordigers in de Gemeente Grave, maar blijven dralen over zelfstandigheid of aansluiting/samenwerking met Land van Cuijk

(Boxmeer, st.Anthonis en nu ook Cuijk).

komen zelfs Uden en Oss, als ‘huwelijkskandidaten’,

op de Gemeenteraadsvergaderingen voorbij.

Het CDA, als ‘koppelaar’, een aloude traditie; zo leerde me de musical Annatevka.

Dure rapporten, Rekenkamer en niet op de laatste plaats: gaan herhaaldelijk ‘wijze stemmen’ uit de bevolking op,

o.m. via Arena Lokaal, die hun licht laten schijnen over en voor- en nadelen van beide opties.Johan Cruijff zei

het hen al voor: elk voordeel heeft zijn nadeel of omgekeerd.

Waarom nu weer….uitstellen tot 2022?

Wie zijn hiermee gediend? De Burgers? Gemeenteraadsleden? Burgemeester? Wethouders?

Geloof hechten aan:

‘stukjesschrijvers’, rapporten en Rekenkamer, zou onze Volksvertegenwoordigers van Grave sieren.

Tenslotte wordt er ook gemeenschapsgeld,

dus onze ‘belastingcentjes’,

voor aangesproken.

Echt: Besturen is (ook) knopen doorhakken; levert het bewijs van bestuurskracht.

Het ontbreken ervan, staat gelijk met het nu genomen besluit:

door te modderen tot 2022.

Nee, oprecht meen ik, dat ‘Grave’

zelfs dan niet eens meer ‘de laatste trein haalt’.

ooit weigerde de Gemeentebestuuders de stoomtrein toe te laten in Grave; vandaar dat Ravenstein een treinstation rijk is. Nu zal ‘Grave’ de geschiedenisboeken in gaan, als ‘Brabants’ enige Gemeente, waar ‘het licht niet meer brandt’

(Guus Meeuwis).

De inwerkingtreding van de Wet normalisering rechtspositie ambtenaren (Wnra) op 1 januari 2020 heeft ook gevolgen voor de Buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand (Babs). Ook deze ‘trouwambtenaar’ krijgt vanaf die datum een arbeidsovereenkomst in plaats van een ambtelijke aanstelling. Het model gaat uit van een arbeidsovereenkomst met ‘uitgestelde prestatieplicht’, oftewel een oproepovereenkomst.

Wat er minimaal in een dergelijke oproepovereenkomst moet staan is echter niet wettelijk geregeld. De Vereniging van Nederlandse Gemeenten heeft daarom een model arbeidsovereenkomst opgesteld die is gebaseerd op courante inzichten over wat wenselijk en nuttig is om expliciet te regelen in een oproepovereenkomst met een Babs. De modelovereenkomst is opgesteld voor Babs’en die na 1 januari 2020 bij gemeenten in dienst komen, maar kan met een aanpassing ook worden gebruikt voor ‘zittende Babs’en’. In de overeenkomst staat onder meer dat de werknemer per voltrokken huwelijk of geregistreerd partnerschap wordt uitbetaald met inbegrip van de voorbereidingstijd. Dat komt neer op driemaal het uurloon behorend bij de hoogste periodiek van salarisschaal 8.

Het salaris wordt, vermeerderd met 8 procent vakantietoelage en 6,75 procent eindejaarsuitkering, per maand uitbetaald. Op de arbeidsovereenkomst zijn de voor de Babs geldende bepalingen in het personeelsreglement van de werkgever van toepassing. De werknemer is op grond van het integriteitsbeleid van de werkgever verplicht om enkele maanden na de indiensttreding, aan de werkgever een voor de functie relevante Verklaring omtrent het gedrag (VOG) te overleggen.

Gemeenten en de Kiesraad zien het nut er niet van in, maar minister Ollongren van Binnenlandse Zaken blijft bij haar voorstel om in elke gemeente voortaan centraal de stemmen vast te stellen na verkiezingen. Het kabinet gaf vrijdag groen licht voor het bekritiseerde wetsvoorstel van de minister.

Gemeenten maakten afgelopen zomer duidelijk dat ze het voorstel niet zien zitten. De voordelen zouden voor de meerderheid niet opwegen tegen de nadelen. Ze vinden het centraal tellen belastend en bovendien riskant voor het verkiezingsproces. Er komt fysiek gesleep met stembiljetten bij kijken, wat ‘grote logistieke beveiligingsrisico’s’ met zich mee zou brengen. De Nederlandse Vereniging voor Burgerzaken (NVVB) wilde het voorstel daarom niet steunen.

Maar het ministerie blijft het van de zonnige kant bekijken, blijkt uit een vrijdag verspreid persbericht. ‘Het wetsvoorstel verbetert de procedure voor de vaststelling van de uitslag van verkiezingen. Er komt meer gelegenheid voor het corrigeren van telfouten, daarnaast wordt het telproces transparanter en beter controleerbaar,’ zo prijst het ministerie zichzelf.

Een verkorting van de overbrengingstermijn van archieven van 20 naar 10 jaar leidt tot extra kosten rond de openbaarheid en toegankelijkheid van het overgebracht archief. Per jaar is het rijk bijna 1,3 miljoen euro duurder uit, de decentrale overheden ruim 350.000 euro.

Dat is de uitkomst van de impact-analyse die APE in opdracht van het ministerie van OCW heeft verricht naar het financiële gevolg van het eerder overbrengen van overheidsinformatie naar archiefbewaarplaatsen. De maatregel is nodig vanwege de explosieve groei van digitale informatie bij de overheid. Omdat die informatie kwetsbaar is, moeten overheden zo snel mogelijk de blijvend te bewaren informatie overhevelen naar archiefdiensten. Daar zorgen experts ervoor dat de digitale bestanden leesbaar blijven.

Meer belangstelling

Wanneer de verkorting van de overbrengingstermijn ingaat, nemen volgens de APE-onderzoekers wel de dienstverleningskosten toe. De instroom van jongere informatie leidt naar alle waarschijnlijkheid tot meer belangstelling van het publiek, een groter aandeel beperkt openbaar archief en bijkomende kosten voor inzageverzoeken, en meer behoefte aan het gemakkelijk kunnen teruglenen van archiefbescheiden bij archiefvormers. Bovendien is de verwachting dat de beoordeling van deze inzageverzoeken – wel of niet openbaar – vaak complexer is.

Beoordeling openbaarheid

Bij ‘jongere’ overheidsinformatie zullen vaker redenen zijn om de openbaarheid ervan gedurende bepaalde tijd te beperken dan bij overbrenging na 20 jaar. De verwachting is dat dit gepaard gaat met meer werk voor zowel archiefvormers – die moeten de informatie op mate van openbaarheid beoordelen – als voor archiefbewaarplaatsen. Die maken onder andere extra kosten doordat jonger archief naar verwachting vaker wordt ingezien door het publiek: de archiefbewaarplaatsen verwachten 50 procent meer inzageverzoeken per strekkende meter voor jonger archief in vergelijking met archief van 20 jaar en ouder.

Om steden in de toekomst succesvol te houden, doen beslissers er goed aan bij investeringen in mobiliteit goed te kijken naar het voordeel voor de eindgebruikers. Dat adviseert Arcadis in de studie "Future Mobility is People-Centric". Als ze dat missen, bestaat de kans dat hun mobiliteitssystemen in de toekomst overbelast raken met gevolgen voor de leefbaarheid en levensvatbaarheid in hun stad.

Slimme investeringen in kernmobiliteit als spoorvervoer, gecombineerd met de aanpassing en integratie met nieuwe technologieën (denk aan data-analyse, Mobility as a Service) en micro-mobiliteitsoplossingen verjongen het transportaanbod van een stad. Zo creëert de stad op maat gemaakte reizen voor de vele soorten gebruikers van het openbaar vervoer.

Steden die investeren in een op mensen gerichte combinatie mobiliteit winnen de concurrentieslag. De eerste en laatste kilometer van een reis van een reiziger is cruciaal. De "eerste en laatste kilometer" beschrijft de verplaatsing van mensen van thuis naar een mobiliteitshub en vervolgens naar een eindbestemming en terug.

Geoptimaliseerde mobiliteit brengt de waarde van het volledige ecosysteem van activa in een stad op het hoogste niveau. Optimalisatie van mobiliteitsoplossingen vereist een goed begrip van drie dingen: wensen en behoeften van eindgebruikers, bestaande infrastructuur en datacommunicatie. Met nieuwe technologieën en door slim gebruik van gegevens verbinden steden hun mensen, plaatsen en goederen slim via alle vervoersmodaliteiten met elkaar.

Radboud-bestuurskundigen Sandra van Thiel en Peter Kruyen gaan onderzoek doen naar creativiteit in de publieke sector. Het Nijmeegse duo heeft daarvoor een NWO-subsidie gekregen van 750.000 euro.

Integriteit

In het vierjarige traject, getiteld ‘De creatieve ambtenaar’ houden Van Thiel en Kruyen zich, bezig met de vraag welke rol creativiteit speelt bij publieke uitvoeringsorganisaties. Medewerkers in deze sector worden geacht creatief en innovatief te zijn om zo hun dienstverlening te verbeteren. ‘Maar creativiteit leidt misschien niet altijd tot de meest ethische keuzes’, licht Kruyen toe. ‘De vraag is of bijvoorbeeld integriteit naar de achtergrond verdwijnt wanneer creativiteit gestimuleerd wordt. Mensen kunnen komen met creatieve oplossingen die niet helemaal eerlijk zijn.’ Hoe kunnen medewerkers van uitvoeringsorganisaties dan toch creatief zijn of worden? En: wanneer leidt dat tot innovaties?

Dagboek

Om die vragen te kunnen beantwoorden, worden medewerkers van drie uitvoeringsorganisaties allereerst gevraagd om een dagboek bij te houden. Over een periode van een half jaar vullen zij iedere twee weken in of zij werkgerelateerde creatieve ideeën hadden en wat er met die ideeën gedaan werd. Daarnaast wordt een grootschalige enquête uitgezet onder een representatieve groep ambtenaren en worden de effecten van een aantal creativiteitstrainingen onderzocht op het gedrag van ambtenaren.

Het bekendmaken van de resultaten staat gepland voor eind 2023.

PROVINCIES NIET BLIJ MET ‘BOEKHOUDTRUC’ JEUGDBUDGET

Geschreven door Ben Martini op

. Gepost in Nieuws en actualiteiten

Gemeenten mogen in de meerjarenbegroting ‘doen alsof’ zij ook in 2022 en 2023 extra geld van het rijk krijgen voor de jeugdzorg. Daarvoor is met Binnenlandse Zaken, de VNG en de provinciale toezichthouders een richtlijn afgesproken. Toch accepteert de provincie Gelderland deze niet zonder meer, en stelt aanvullende voorwaarden aan gemeenten. Overijssel accepteert de richtlijn met hele lange tanden. Gemeenten vinden het maar een vreemde constructie.

Schatplichtig

Gemeenten als Enschede, Stadskanaal en Leidschendam-Voorburg maken gebruik van deze ‘ontsnappingspoging’, al geven ze direct aan dat daarmee een ‘werkelijkheid wordt gecreëerd die niet reëel is’, zoals wethouder Johan Hamster van Stadkanaal het verwoordt. ‘Praktisch gezien haalt dit de druk van de ketel’, stelt de Enschedese wethouder Eelco Eerenberg. ‘Het volgende kabinet heeft zich wel schatplichtig gemaakt.’ Oftewel: een volgend kabinet moet met structureel extra geld over de brug komen. Zoetermeer weet nog niet of zij van deze ‘vreemde constructie’ gebruik gaat maken.

/index.php/1953-droogte-zet-waterschappen-weer-op-scherp

/index.php/1951-nog-800-miljoen-nodig-voor-regionale-fietsroutes

Geschreven door Ben Martini op

. Gepost in Nieuws en actualiteiten

Het verduurzamen van maatschappelijk vastgoed is voor ambtenaren vaak een nieuw probleem. Bewust Investeren neemt ze met een erfpachtconstructie veel kopzorgen uit handen. Al zijn er ook gemeenten die het zelf proberen of de markt inschakelen.

Geen kerntaak

‘Gemeenten hebben het te druk met hun vaste taken’, zegt Bart Hoevers. Samen met Gerben Dros richtte hij de stichting Bewust Investeren op om een antwoord te geven op het vraagstuk van de verduurzaming van maatschappelijk vastgoed. ‘Het is geen kerntaak van gemeenten. Maar het is het enige waar wij mee bezig zijn.’

Lastige vraagstukken

Gemeenten willen wel verduurzamen, maar nu de daad bij het woord gevoegd moet worden, dienen zich lastige vraagstukken aan. Monumentale panden bijvoorbeeld, waarvan de historische waarde in stand gehouden moet worden. En scholen, vanwege de financiële constructie: gemeenten krijgen geld van de overheid voor nieuwbouw, maar schoolbesturen hebben de verantwoordelijkheid voor het onderhoud. Afspraken voor verduurzaming zijn vanwege die constructie moeilijker te maken. Toch moeten gemeenten het goede voorbeeld geven.

/index.php/1850-verduurzaming-begin-bij-het-zwembad

/index.php/1848-gemeenten-kennen-hun-verduurzamingsopgave-niet

Keijser & Co bestaat al jaren. Het bedrijf is eigendom van Aard Keijser en Lonneke van der Weyden. Grave is blij dat het iconische gebouw aan de Elisabethstraat (N321) wordt opgeknapt. In 2020 wordt het in gebruik genomen. Het Arsenaal van Grave wordt de tweede showroom van het bedrijf.

Het vervallen pand van enorme afmetingen zal het komende jaar worden opgeknapt. Behalve een groothandel in meubels zal er ook een restaurant in worden gevestigd. Het pand kent een detailhandelsbestemming. Op welke wijze Keijser&Co hier invulling aan gaat geven is nog niet duidelijk. Op de facebookpagina staat te lezen: “Het zal een

worden voor retailers, dealers en architecten. We gaan ons er richten op maatwerkmeubelen voor ieder interieur, van woon-, slaap- en eetkamers tot restaurants, hotels en kantoorruimtes”. De eigenaren waren gisteren niet bereikbaar voor vragen wegens werkzaamheden elders. ‘We hebben echt een jaar nodig om alle achterstallig onderhoud aan te pakken’, laat de logistiek medewerker van Keijser & Co desgevraagd weten.

Op donderdag 9 mei is kunstenaar en tijdelijke huurder Jan van den Berg bezig met zijn verhuizing. Medewerkers van Keijser & Co praten met de tekeningen in de hand met langslopende Gravenaren.  Ook burgemeester Roolvink komt even kijken. De gemeente en de Vastgoed Groep van het Centrummanagement Grave hebben er achter de schermen alles aan gedaan om de koop mogelijk te maken. De ‘jonge’ Des Bouvrie, “de zoon van..” heeft de verkoop vervolgens afgewikkeld.

‘ZEG MAAR TEGEN DE MINISTER DAT WE DIT NIET GAAN DOEN’

Geschreven door Ben Martini op

. Gepost in Nieuws en actualiteiten

‘Ach weet u mevrouw, ik heb al zoveel circulaires van Binnenlandse Zaken gezien. Waarop heeft de minister nu weer aangedrongen zegt u, csv-bestanden? De computer waarop de uitslagen staan, staat weer in de kluis. Moet ook van diezelfde minister van u. Rapporteert u maar aan haar dat ik dit nu niet ga doen.’ Ik ga ervan uit dat Kajsa Ollongren de website van Binnenlands Bestuur als startpagina heeft, dus bij deze.

Voorgaand citaat is een weergave van een van de vele gesprekken die mijn collega’s en ik de afgelopen weken hebben gevoerd met 270 Nederlandse gemeenten. Dat is namelijk precies het aantal gemeenten dat niet na de Provinciale Staten- en Waterschapsverkiezingen van maart hun uitslagen hebben gepubliceerd als open data.

Open data van verkiezingsuitslagen maakt het voor iedere journalist, iedere beleidsmaker, ieder campagneteam en -vooral- iedere burger mogelijk om de uitslagen onder de loep te nemen. Best waardevol in een democratische samenleving, niet waar? Dat vindt overigens ook minister Ollongren van Binnenlandse Zaken, getuige haar circulaire van vlak voor de verkiezingen in maart waarin ze alle gemeenten bij herhaling oproept de verkiezingsuitslagen in machineleesbaar formaat te publiceren: 'Transparantie en controleerbaarheid van de uitslagberekening is immers van essentieel belang om vertrouwen te kunnen hebben (en te houden) in de uitslag van de verkiezingen.'

/index.php/1747-lto-wil-paal-en-perk-ozb-tarief-bedrijven

/index.php/1745-strengere-controle-op-publiceren-verkiezingsuitslag