Poliflw

Is dat niet wat voor jou, op de kieslijst van onze partij? Met die vraag begon precies een jaar geleden een boeiend traject. Door allerlei bestuurlijk werk kwam ik steeds vaker in contact met mensen die het beleid maken en uitvoeren in mijn omgeving. Hoe besluiten worden genomen en de voorbereiding daar naar toe werd zo steeds belangrijker. En dan krijg je zo’n vraag. Dat zet je aan het denken. Toen de vraag vervolgens in januari nog eens langs kwam was een gesprek met Jan Steenbergen uiteindelijk het moment om ja te zeggen.

Ik zou op de lijst komen voor Gemeentebelangen Hoogeveen en omstreken. Wat gaf de doorslag? De personen, de speerpunten, de grote van de partij… nee, niet persé. Het speelde allemaal wel mee, maar vooral de diversiteit in de partij. De ruimte om anders over zaken te kunnen denken. Maar ook de ruimte voor ambitie, wat voor mij een voorwaarde was.

Helaas waren de interessante plaatsen op de lijst reeds bezet. Toch werd de keus gemaakt. Want als je dingen geregeld wil krijgen of wil veranderen dan zal je onderdeel moeten uitmaken van het systeem die de zaken werkelijk besluiten. Vlak voor de verkiezingen op de kiezerslijst komen geeft je weinig tijd om je goed te oriënteren op het programma en hoe alles werkt. Toch nog even naar de kieswet gekeken voor de gemeenteraadsverkiezingen om te zien hoe alles werkt.

En dan is het zo ver de verkiezingsuitslag. We zijn de grootste partij, dat is winst. Voor mij zelf geen kans op een raadszetel maar dat is dan de ambitie voor de volgende verkiezingen. Dus eerst maar eens wat inzet tonen en het reilen en zeilen binnen de partij leren kennen. De vraag of een bestuursfunctie wat lijkt was niet moeilijk te beantwoorden dus werd ik secretaris in het bestuur. Al snel raken de zaken in een stroomversnelling en ben je allerlei praktische zaken aan het regelen. Vergaderingen voorbereiden, notulen verwerken, een jubileumfeestje organiseren en meedenken over hoe onze verkiezingsbeloften worden bevochten door onze raadsleden. Vergaderingen bijwonen om te leren hoe “de hazen lopen”.

Dat is taaie maar boeiende kost. Daardoor leer je jezelf ook weer beter kennen. Ik hou niet zo van concessies maar in de politiek is het soms een strategische keuze om op het ene vlak iets toe te geven om zo op het andere vlak weer wat te kunnen terug vragen of krijgen. Dat is een gevoelig snijvlak waar keuzes vaak niet makkelijk zijn. Ook de tactische inzichten waarmee coalitie en oppositiepartijen elkaar bewerken, beïnvloeden en soms zelfs bestrijden zijn vaak van een bijzondere finesse. Soms doortrapt, dan weer doorzichtig maar altijd met het doel iets te bereiken. Iets wat belangrijk is voor de burger, een kiezer die op ons heeft gestemd. Om dat te mogen doen namens de kiezers is een grote verantwoordelijkheid.

En wie ben jij dan dat je over die dingen beslist.

Mijn naam is Menno van Rij ik ben 51 jaar en getrouwd met een geweldige vrouw. Samen hebben wij twee prachtige kinderen. Een zoon van 15 en een dochter van 11. We wonen op een gouden stekkie in Stuifzand. Mijn interesse en betrokkenheid zijn gericht op het bouwen aan een mooie samenleving voor iedereen.

Is dat niet wat voor jou, op de kieslijst van onze partij? Met die vraag begon precies een jaar geleden een boeiend traject. Door allerlei bestuurlijk werk kwam ik steeds vaker in contact met mensen die het beleid maken en uitvoeren in mijn omgeving. Hoe besluiten worden genomen en de voorbereiding daar naar toe werd zo steeds belangrijker. En dan krijg je zo’n vraag. Dat zet je aan het denken. Toen de vraag vervolgens in januari nog eens langs kwam was een gesprek met Jan Steenbergen uiteindelijk het moment om ja te zeggen.

Ik zou op de lijst komen voor Gemeentebelangen Hoogeveen en omstreken. Wat gaf de doorslag? De personen, de speerpunten, de grote van de partij… nee, niet persé. Het speelde allemaal wel mee, maar vooral de diversiteit in de partij. De ruimte om anders over zaken te kunnen denken. Maar ook de ruimte voor ambitie, wat voor mij een voorwaarde was.

Helaas waren de interessante plaatsen op de lijst reeds bezet. Toch werd de keus gemaakt. Want als je dingen geregeld wil krijgen of wil veranderen dan zal je onderdeel moeten uitmaken van het systeem die de zaken werkelijk besluiten. Vlak voor de verkiezingen op de kiezerslijst komen geeft je weinig tijd om je goed te oriënteren op het programma en hoe alles werkt. Toch nog even naar de kieswet gekeken voor de gemeenteraadsverkiezingen om te zien hoe alles werkt.

En dan is het zo ver de verkiezingsuitslag. We zijn de grootste partij, dat is winst. Voor mij zelf geen kans op een raadszetel maar dat is dan de ambitie voor de volgende verkiezingen. Dus eerst maar eens wat inzet tonen en het reilen en zeilen binnen de partij leren kennen. De vraag of een bestuursfunctie wat lijkt was niet moeilijk te beantwoorden dus werd ik secretaris in het bestuur. Al snel raken de zaken in een stroomversnelling en ben je allerlei praktische zaken aan het regelen. Vergaderingen voorbereiden, notulen verwerken, een jubileumfeestje organiseren en meedenken over hoe onze verkiezingsbeloften worden bevochten door onze raadsleden. Vergaderingen bijwonen om te leren hoe “de hazen lopen”.

Dat is taaie maar boeiende kost. Daardoor leer je jezelf ook weer beter kennen. Ik hou niet zo van concessies maar in de politiek is het soms een strategische keuze om op het ene vlak iets toe te geven om zo op het andere vlak weer wat te kunnen terug vragen of krijgen. Dat is een gevoelig snijvlak waar keuzes vaak niet makkelijk zijn. Ook de tactische inzichten waarmee coalitie en oppositiepartijen elkaar bewerken, beïnvloeden en soms zelfs bestrijden zijn vaak van een bijzondere finesse. Soms doortrapt, dan weer doorzichtig maar altijd met het doel iets te bereiken. Iets wat belangrijk is voor de burger, een kiezer die op ons heeft gestemd. Om dat te mogen doen namens de kiezers is een grote verantwoordelijkheid.

En wie ben jij dan dat je over die dingen beslist.

Mijn naam is Menno van Rij ik ben 51 jaar en getrouwd met een geweldige vrouw. Samen hebben wij twee prachtige kinderen. Een zoon van 15 en een dochter van 11. We wonen op een gouden stekkie in Stuifzand. Mijn interesse en betrokkenheid zijn gericht op het bouwen aan een mooie samenleving voor iedereen.