Nu de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen in alle hevigheid is los gebarsten, hoor je nu vaak dat de schuldquote veel te hoog is geworden. Dat is inderdaad ook zo, maar we moeten voorzichtig zijn om daar één partij de schuld van te geven of te beweren dat men zelf daar niet voor verantwoordelijk is. Het is als klagen over een zachte band terwijl men vergeten is dat de band jarenlang lek was.
Eén ding kunnen we objectief vaststellen en dat is dat sinds 2015 onze begroting en nog belangrijker de jaarrekeningen meer dan sluitend zijn. Er is zelfs elk jaar een overschot geweest waardoor de algemene reserve in de afgelopen jaren flink is gestegen. Daar heeft de D66 wethouder de basis voor gelegd en het is kundig voortgezet door zijn opvolger Gerrit Boonzaaijer (SGP). Dat was in de vorige raadsperiode wel anders met als dieptepunt het provinciaal toezicht.
Kijken we naar de jaren na 2000 zien we dit beeld:
Tabel 1 Uit door gemeente verstrekte gegevens
Wat we kunnen vaststellen is dat de grootste mutaties komen door investeringen in 2007, 2014 en 2015. Kijkend naar de laatste vier jaar worden de grote mutaties veroorzaakt door in 2015 Riool en Onderwijs, 2017 het station complex in Driebergen en de nieuwbouw van het Revius in 2018.
Allemaal investeringen waar de raad lang over nagedacht heeft en zeker ook de bevolking in beslisproces is meegenomen. Wat je hier niet in ziet zijn enorme kostenbesparingen die gerealiseerd zijn.
D66 draagt sinds 2006 medeverantwoordelijkheid voor het beleid van de gemeente door wethouders te leveren voor het dagelijks besturen van de gemeente. Daar schamen we ons niet voor. In die tijd is de band geplakt. We kunnen weer rijden. Is het helemaal goed. Nee de band is nog wat te zacht maar daar werken we aan.