Poliflw

Het laatste kleine groepje vechters. Op maandagmorgen, Tweede Pinksterdag, staan ze voor de camping. Samen met Hanneke Goede gaan ze een rondje maken over de camping. Een familiecamping vol verhalen, herinneringen en vervlogen toekomstplannen. Lege plekken met restanten puin, tegels en kapotgereden hokjes vertellen het verhaal van de laatste maanden van Camping Hanestede; een verhaal vol fouten, een kapotgescheurde campingfamilie en drie arrogante roofinvesteerders, die zichzelf "The Keys" noemen.

Op de camping staan nog een aantal verlaten stacaravans. Een aantal hiervan zijn van mensen uit de groep die deze maandagmorgen aanwezig is en de reden dat de camping bezocht wordt. De caravans zijn behoorlijk aangevallen door "vandalen", vlak nadat een dagvaarding is uitgebracht tegen de nieuwe eigenaren. Verhalen van hoe het was komen voorbij: families die op de camping stonden en waar kinderen speelden. Maar helaas ook de verhalen van nu: hoe snel aasgieren de camping op vlogen om caravans op te kopen, hun spullen/herinneringen die in containers gegooid moesten worden, spullen die verdwijnen uit en rondom caravans, eigenaren die vinden dat ze er niet verantwoordelijk voor zijn.

Het rondje op de camping maakt pijnlijk duidelijk dat ook hier weer roofinvesteerders lopen, die alleen aan hun eigen portemonnee denken en niet menselijk zijn. Het toeval wil dat de nieuwe eigenaren, "The Keys", net aangereden komen als de groep het terrein afloopt. Hanneke houdt ze aan en één meldt dat hij "haar wel even kort te woord wil staan". De camera van Omrop Fryslân (die al de hele ochtend mee is) mag niet filmen en deze zeer arrogante "jongeman" wilde ook geen toelichting geven vanuit "The Keys". Zijn statement hield niet meer in dat de caravaneigenaren fout waren, ze zelf verantwoordelijk zijn voor de spullen op het terrein en zij niks fout hebben gedaan. De SP-Statenfractie gunt deze "investeerders" hetzelfde als wat ze al deze gezinnen hebben aangedaan: een toekomstbeeld wat keihard aan diggelen wordt geslagen!

Foto: Hanneke Goede

De fractie werd ontvangen door de beheerders Jan Willem van Reeuwijk en Pieter Verdegaal.

Gestart werd met  een rondleiding over het camping terrein waarbij  het, nog niet zo lang geleden gerealiseerde, complex met woning voor een van de beheerders met daarin de fietsverhuur, een  opslaglocatie en werkplaats voor de fietsverhuur werd bekeken.  Ook werden de gerenoveerde toiletgebouwen bezocht. Zag er allemaal goed verzorgd en schoon uit. Wanneer er iets vervangen moet worden wordt meteen gekeken om dit op een zo energieneutraal mogelijke manier te doen.

Goed voorbeeld is de warmwatervoorziening van het zwembad. Het gehele  terrein bevindt zich op een oud sportcomplex. De hardloopbaan en de tribune (doet nu dienst als sanitairgebouw/restaurant) bevinden zich er nog.

Na de rondleiding werd van gedachten gewisseld over een aantal zaken die nog aangepakt dienen te worden. Het “originele” tribune gebouw is duidelijk aan een opknapbeurt toe. Hier zijn plannen voor in de maak. Bij de heren zijn nog meer plannen om de camping nog mooier te maken. O.a. voor de activiteiten. 

De naaste buur van de de camping is renbaan Duindigt. Zoals bekend zijn er plannen om renbaan Duindigt weer nieuw leven in te blazen en weer rendabel te maken. De heren staan hier niet negatief tegenover. Er moet iets gebeuren, want het geheel verpauperd. Maar er zijn nog wel vraagtekens over de integrale verkeersafwikkeling en dan met name tijdens evenementen. En waar de nieuwe ontsluitingsweg op de Landscheidingsweg zou komen te liggen.. 

Al met al een zeer nuttig bezoek aan een betekenisvol bedrijf aan de mooie, groene zuidrand van Wassenaar.     

Vragen of opmerkingen: stuur een email naar gerbrand.wassenaarsevvd@gmail.com

Nienke staat op de hei op de foto."Iedere dag wandel ik met de hond op de hei en voel ik mij bevoorrecht dat ik hier woon."

Wat een prachtige omgeving is dit en die moeten we koesteren. Buiten zijn en wandelen in de natuur verzet gedachten en geeft letterlijk en figuurlijk lucht. Ik kan namelijk enorm tobben over zaken, zoals  het feit dat mijn moeder in het verpleeghuis amper nog dagbesteding krijgt, over een kennis die als zzp’er de eindjes niet aan elkaar kan knopen en van de voedselbank gebruik moet maken, en over een vriendin die niet de huishoudelijke zorg krijgt die ze zo hard nodig heeft. Ook kan ik mij enorm druk maken over besluiten die genomen worden door het huidige college wat betreft de toekomst van Hilversum en haar bewoners. Een wandeling op de hei kan dan louterend zijn.

De natuur om ons heen is nu veelal beschermd natuurgebied; honden mogen niet meer overal loslopen en wij tweevoeters zijn ook steeds meer aangewezen op aangelegde wandel- en fietspaden. Ik heb lang geleden nog het genoegen gehad overal met mijn honden langs olifantenpaadjes te kunnen wandelen, ik heb zelfs nog hei geplukt.

Tegenwoordig kijk ik weleens met argusogen in mandjes en tassen van voorbijkomende fietsers en voetgangers of ze zich niet hebben vergrepen aan onze hei. Het is nu eenmaal zo dat wij onze natuur moeten beschermen tegen onszelf, en laten we daar lering uit trekken.

Een weg op of onder de hei, een geasfalteerd Gebed Zonder End en horeca in de natuur zijn niet de voorbeelden die we ons daarbij voor ogen moeten houden. Bescherming van onze natuur bereiken we ook niet als we de hei beschouwen als een park waar je kan voetballen en als een picknickplaats waar je je afval kan achterlaten.

Natuur behouden we als we haar zo veel als mogelijk met rust laten en ons als goede gasten gedragen als we haar wel betreden. En dan geeft de natuur ons datgene terug wat wij nodig hebben: haar schoonheid en haar rust.