De ChristenUnie staat voor Godsdienstvrijheid, maar deze vrijheid is niet overal vanzelfsprekend. In relatie tot het bestemmingsplan van de Almelose Diyanet moskee was daarom het voorstel om ook Turkije op te roepen zijn burgers gelijk te behandelen.
Het is dezelfde oproep die de fractie van de ChristenUnie op 12 juli 2016 al wilde voorstellen tijdens de behandeling van het bestemmingsplan van de moskee. Toen werd ons het spreken verboden (buiten de orde). Nu dit bestemmingsplan op 3 december jl. weer op de agenda stond is de motie opnieuw ingebracht (nu 'vreemd aan de orde'). Door tijdgebrek kon de de motie echter niet gelijk met het bestemmingsplan van de moskee worden besproken, maar pas twee weken later. "Mosterd na de maaltijd", aldus Wouter Teeuw die om deze reden de motie aanhoudt tot een passender moment in de toekomst.
Zo had het moeten zijn:
(Per ongeluk kwam dit in beeld bij de stemming over een andere motie.) Maar de motie was dus twee weken doorgeschoven, helaas. Daarmee was ook het momentum weg. Dit terwijl veel raadsleden zich toch al 'ongemakkelijk' voelen bij een principele discussie of bij het rechten van de rug als anderen iets minder leuk vinden. Maar godsdienstvrijheid is hetgene dat de ChristenUnie sterk aan het hart gaat. We kunnen en mogen niet wegkijken als broeders en zusters in het geloof anders worden behandeld. Hier zou raadsbreed steun voor moeten zijn.
De ChristenUnie staat pal voor godsdienstvrijheid (art 6 grondwet) en heeft om deze reden ook voor het bestemmingsplan van de moskee gestemd, zowel in 2016 als in 2019. Godsdienstvrijheid is een groot goed, maar niet vanzelfsprekend. Waar Turkse moslims in Almelo in alle vrijheid een gebedshuis kunnen bouwen, kunnen christen-turken in Turkije dat niet. Open Doors, die jaarlijks de ranglijst opstelt van landen waar christen het meest worden vervolgd, zegt over Turkije (26ste op de lijst, in 2016 was dat nog 45ste): Turkse christenen ervaren weerstand vanuit de overheid, de samenleving en hun familie- en vriendenkring. De Turkse overheid verspreidt namelijk het idee dat elke Turk moslim zou moeten zijn, hoewel dit niet wettelijk vastgelegd is. Op allerlei terreinen in hun leven worden christenen tegengewerkt in het praktiseren, uiten en delen van het christelijke geloof. Voorbeelden van vervolging zijn: het is verboden om kerkleiders op te leiden en het is vrijwel onmogelijk om een nieuwe kerk te laten registreren. Ook mogen christenen geen ambtenaarspositie innemen. (https://www.opendoors.nl/ranglijst/turkije)
Mogen wij als Almelo daar wat van zeggen? De ChristenUnie vindt van wel. Ten eerste omdat het een Diyanet moskee is (Turkse ministerie van Godsdienst stelt de imam aan). Ten tweede omdat in 2015 de Turkse overheid ook direct contact opnam met onze burgemeester over een lokale Almelose vergunning (zoals bleek uit beantwoording van kamervragen van Pieter Omzigt). Daarom mogen we die vrijmoedigheid hebben. De tekst van de motie luidde:
-----------
De raad van de gemeente Almelo, in vergadering bijeen d.d. 3 december 2019,
Constaterende dat:
Nederland vrijheid van godsdienst kent (Art. 6 Grondwet) en daarom Turkse Nederlanders in alle vrijheid een moskee mogen bouwen in Almelo; De Nederlandse overheid, ook in Almelo, zich inspant voor de bestrijding van discriminatie van minderheden (op basis van Art. 1 Grondwet); Christelijke minderheden in veel andere landen discriminatie ervaren, ook vanuit de overheid;Overwegende dat:
Turkse christenen in eigen land in toenemende mate beperkingen ervaren in het uiten van hun geloof (zie Open Doors’ ranglijst christenvervolging); De Turkse overheid in het verleden nog, via de consul, contact heeft opgenomen met de burgemeester van Almelo over lokale Almelose aangelegenheden; Ook in Nederland de intolerantie jegens religieuze minderheden (joden, christenen, moslims) toeneemt;Verzoekt het college van B&W om:
De Minister van Buitenlandse Zaken te vragen om de Turkse overheid op te roepen al zijn burgers gelijk te behandelen; In Almelo zelf alert te blijven op discriminatie van religieuze minderheden;en gaat over tot de orde van de dag.
