Als er iets is dat we kunnen leren van corona, is dat onzichtbare zaken je leven overhoop kunnen gooien. Gelukkig kunnen we nu weer vooruit kijken. Dat is voor Zoetermeer hard nodig. De stad bungelt al een paar jaar op veel lijstjes onderaan. En de meeste lijstjes werden gemaakt nog voor corona. Dat is wennen. Jarenlang was de stad nieuw en waren de bewoners jong. Maar de geelblauwe vlag hangt er anders bij en dus moeten we flink aan de bak. Bijvoorbeeld met de woningbouw.
De wachtlijsten voor een sociale-huurwoning zijn veel te lang en koopwoningen zijn onbetaalbaar voor een grote groep.
Het oude IBM-gebouw langs de Afrikaweg was een paar weken geleden het toneel van de maquette van de Entree. Er was veel belangstelling voor dit woningbouwproject. En terecht. Veel jonge Zoetermeerders kunnen niet wachten tot ze eindelijk een eigen woning kunnen betrekken. En ouderen willen best hun rijtjeshuis achterlaten voor een luxe appartement.
Hoe het er precies uit komt te zien? Dat weten wij nog niet. Daar zijn de ontwikkelaars nu hard mee bezig. Hun voorzet hebben gezien met de maquette. Daar stonden gebouwen op die we kenden, maar ook nieuwe gebouwen. Dat is geen verrassing. Als het aan hen ligt, wordt het maximaal aantal woningen gerealiseerd. Dat is hun goed recht als initiatiefnemer. Maar ook al zie je het voor je, op een maquette: zo hoeft het niet te worden. Daar gaat de gemeenteraad over.
Ik kreeg beelden van de maquette van het structuurplan van de Werkgroep Ontwikkeling Zoetermeer, midden jaren zestig van de vorige eeuw. Ook toen was er grote woningnood. En ook toen werd er flink uitgepakt met beton.
Achteraf moeten we ook vaststellen dat de tientallen galerijflats die toen stonden ingetekend er niet zijn gekomen. Gelukkig, want hoewel goedbedoeld, zou de massale hoogbouw een grootformaat getto hebben gemaakt van Zoetermeer.
Bij de Entree zien we dat het beoogde aantal woningen tot twee keer toe is opgekrikt. En dat die wens tot uiting is gekomen in een maquette. En hoewel veel bezoekers daar van uit gingen; dat is een bespiegeling en geen eindpunt. Uiteindelijk hakt de gemeenteraad volgend jaar de knoop door.
Wil je een dermate groot aantal inwoners kwijt op dat kleine stukje grond, dan gaat dat ten koste van de buitenruimte en het groen, moet je vaststellen. Moet het, dan moet het. We zijn niet bang voor moeilijke beslissingen.
Maar meer dan 5000 woningen op een relatief klein stukje? Als het gebeurt, dan is het met behoud van het woongenot. Dat geldt voor de toekomstige bewoners van de Entree, maar zeker ook voor de bewoners van Meerzicht en Driemanspolder. Anders loop je de kans dat je alleen probleem uitwisselt. We bouwen niet om de zichtbare woningnood in te ruilen voor toekomstige problemen met de leefbaarheid.
