Poliflw

Door Webredactie op 16 april 2020 om 10:24

ChristenUnie en GroenLinks: voorkom huisuitzettingen nu en in de toekomst

Iedereen heeft recht op woonruimte. De financiële problemen die de coronacrisis veroorzaakt, mogen nooit leiden tot huisuitzettingen. Ook niet als straks na deze crisis vanwege de recessie mensen minder geld hebben om huur te betalen. Dat voorstel doen GroenLinks en ChristenUnie. Vandaag stemt de Tweede Kamer over het voorstel.

Door de coronacrisis en de maatregelen dalen de inkomens. Sommige mensen hebben acuut hun baan verloren. Daardoor hebben veel mensen moeite de maandelijkse huur te betalen. De Tweede Kamer boog zich gisteren over spoedwetgeving die huisuitzettingen bij tijdelijk huurcontracten moet voorkomen.

Dat is niet genoeg, vinden ChristenUnie en GroenLinks. Zij willen dat het kabinet in overleg met betrokken partijen, zoals woningcorporaties en andere verhuurders, vaart maakt met een structurele aanpak tegen huisuitzettingen.

Carla Dik-Faber (ChristenUnie): "De economische gevolgen van de coronacrisis zijn groot. Zolang deze crisis duurt worden mensen niet uit hun huis gezet, maar ook daarna zullen de problemen niet voorbij zijn. Financiële problemen mogen er nooit toe leiden dat mensen uit hun huis worden gezet. Daarom is het belangrijk dat de regering hiervoor met een structurele oplossing komt, zodat geen enkele huurder vanwege financiële moeilijkheden dakloos wordt.”

Paul Smeulders (GroenLinks): “Al vóór deze crisis was het voor veel mensen al moeilijk betaalbare woonruimte te vinden. Vaak zijn woonlasten voor huishoudens buitenproportioneel hoog. De corona-crisis en de economisch gevolgen hiervan, raken veel mensen in hun portemonnee. We moeten voorkomen dat hierdoor mensen op straat komen te staan."

Door Carla Dik-Faber op 5 februari 2020 om 10:36

Geef woningcorporaties meer ruimte voor betere wijken en buurten

Stel je een portiek voor met drie voordeuren in de Utrechtse wijk Overvecht. Achter de één woont een oudere vrouw met dementie. Daarboven woont een alleenstaande moeder die ziet hoe haar zoon van vijftien met foute vrienden omgaat. En achter de derde deur is net een Eritrese statushouder komen wonen. Alle drie hebben ze behoefte aan iemand die naar ze omziet. Een sterke schouder om op te leunen. Maar wie is er nog over om dat te doen?

De ChristenUnie staat voor een samenleving met aandacht. Die aandacht is in veel wijken in onze steden uit het zicht geraakt. Woningcorporatiekoepel Aedes bracht deze week treffend in beeld dat juist in de armste buurten, de huishoudens met de sterke schouders wegtrekken. En wie achterblijft ziet zijn buurt met de dag onveiliger worden. De rek is eruit, het incasseringsvermogen is op, de draagkracht per portiek is volkomen zoek.

Dat vraagt om bezinning. De ChristenUnie wil de verbinding in deze wijken terugbrengen. Daarvoor is de woningcorporatie de logische en soms ook enige bondgenoot van de overheid. In wijken waar zij soms tot wel 90% van de woningen bezitten, kunnen en moeten we niet om hen heen. Geef woningcorporaties de ruimte om deze wijken weer leefbaar te maken en het tij te keren.

Allereerst moeten onnodige regels verdwijnen. De markttoets - een manier voor gemeenten om te toetsen of bepaalde volkshuisvestingstaken niet beter door commerciële marktpartijen kunnen worden uitgevoerd - zet woningcorporaties op achterstand. Het maakt het voor woningcorporaties onnodig gecompliceerd om betaalbare woningen voor middeninkomens te bouwen. Ik wil dat zij voor deze gezinnen, met iets meer incasseringsvermogen, in kwetsbare wijken mogen gaan bouwen. Zo komen er broodnodige sterke schouders in de wijk terecht.

Het bouwen van woningen is echter niet goedkoop. Daarom moeten we onnodige kostenposten voor woningcorporaties schrappen. Dit kabinet kort al meer dan één miljard op de verhuurderheffing. Dat is een eerste stap die moet leiden naar volledige afschaffing van belasting op onze volkshuisvesting.

Als derde wil de ChristenUnie ook echt de draagkracht in het portiek verbeteren. Dat betekent dat wanneer een woning vrijkomt, niet automatisch de meest kwetsbare daarin wordt geplaatst. Soms kan het verstandiger zijn om iemand met minder levensbagage daar te laten wonen. Iemand die veel aandacht heeft om te te geven, in plaats van vooral aandacht nodig te hebben.

Dit brengt ons bij de vierde en laatste maatregel, voor de mensen die deze wijken, buurten en portieken het hoognodige zetje in de rug kunnen bieden. Dat zijn de leraren, verplegers en agenten die nu geen woning kunnen krijgen. Daarom zullen ook woningen met een maandhuur van bijvoorbeeld negenhonderd euro als sociale huurwoning moeten gaan gelden. Dat geeft ruimte om middeninkomens toe te laten en hen te laten wonen op de plekken waar ze nu zo worden gemist.

Een samenleving met aandacht begint met aandacht voor de mensen om je heen. De politiek kan die niet geven. Wat wel kan is mensen de ruimte geven om samen te leven en elkaar te kúnnen helpen. Zodat de oudere met dementie iemand heeft die een oogje in het zeil houdt, de bijstandsmoeder iemand heeft om haar hart te luchten en de statushouder iemand die ’s ochtends goedemorgen zegt.